Μπορεί κανείς να βγει από τον άδη της Αγίας Γραφής;

Αποκ. 20:13, 14, ΜΠΚ: «Η θάλασσα παρέδωσε τους νεκρούς της, και ο θάνατος και ο Άδης* (ᾅδης, Κείμενο) παρέδωσαν τους νεκρούς που φύλαγαν. Κι ο καθένας κρίθηκε κατά τα έργα του. Τότε ο θάνατος και ο Άδης* (ᾅδης, Κείμενο) ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς». (Επομένως, οι νεκροί θα βγουν από τον άδη. Παρατηρήστε, επίσης, ότι ο άδης δεν είναι η λίμνη της φωτιάς, αλλά θα ριχτεί στη λίμνη της φωτιάς.) (*«Άδης», ΒΑΜ, ΚΔΤΚ, ΛΧ, ΕΜΖ, ΚΔΒ, ΔΕΛ, ΜΝΚ.)

Γιατί υπάρχει σύγχυση για τα όσα λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την τιμωρία των πονηρών;

«Έχει προκληθεί μεγάλη σύγχυση και πολλές παρανοήσεις εξαιτίας της εμμονής που είχαν οι παλιοί μεταφραστές της Γραφής να αποδίδουν τη λέξη σιε’όλ του εβραϊκού κειμένου και τις λέξεις ᾅδης και γέεννα του ελληνικού κειμένου με τη λέξη κόλαση (hell). Η απλή μεταγραφή αυτών των λέξεων από τους μεταφραστές των αναθεωρημένων Βιβλικών εκδόσεων δεν στάθηκε ικανή να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια αυτή τη σύγχυση και την παρανόηση».​—Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (1942), Τόμ. 14, σ. 81.

Πολλοί μεταφραστές της Γραφής επέτρεψαν στις προσωπικές τους πεποιθήσεις να επηρεάσουν το έργο τους αντί να είναι συνεπείς στην απόδοση των λέξεων του πρωτότυπου κειμένου. Με αυτόν τον τρόπο, οι ακριβείς σημασίες των λέξεων έχουν συσκοτιστεί. Για παράδειγμα, οι ΜΠΚ, ΛΧ, ΤΚΔ, ΚΛΚ και άλλες, ενώ χρησιμοποιούν σε κάποιες περιπτώσεις αυτούσια τη λέξη γέεννα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, σε άλλες περιπτώσεις την αποδίδουν ως «κόλαση, πυρ της κολάσεως».