Ο Ιησούς και οι μαθητές του έμειναν τρεις νύχτες στη Βηθανία αφότου έφτασαν από την Ιεριχώ. Τώρα, νωρίς το πρωί της Δευτέρας 10 Νισάν, κατευθύνονται προς την Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς πεινάει. Όταν βλέπει λοιπόν μια συκιά, πηγαίνει προς το μέρος της. Άραγε έχει σύκα;

Βρισκόμαστε στα τέλη Μαρτίου, αλλά η εποχή των σύκων αρχίζει τον Ιούνιο. Παρ’ όλα αυτά, η συκιά έχει βγάλει φύλλα νωρίτερα από το κανονικό. Γι’ αυτό, ο Ιησούς θεωρεί ότι μπορεί να έχει και πρώιμα σύκα. Δεν βρίσκει όμως τίποτα. Τα φύλλα δίνουν παραπλανητική εικόνα. Τότε ο Ιησούς λέει: «Ποτέ να μην ξαναφάει κανείς καρπό από εσένα». (Μάρκος 11:14) Το δέντρο αρχίζει αμέσως να ξεραίνεται, αλλά το τι σημαίνει αυτό θα γίνει γνωστό το επόμενο πρωί.

Σε λίγο, ο Ιησούς και οι μαθητές του φτάνουν στην Ιερουσαλήμ. Εκείνος πηγαίνει στον ναό, τον οποίο είχε επιθεωρήσει το προηγούμενο απόγευμα. Σήμερα, δεν αρκείται σε μια απλή επιθεώρηση, αλλά αναλαμβάνει δράση όπως είχε κάνει και τρία χρόνια νωρίτερα, το Πάσχα του 30 Κ.Χ. (Ιωάννης 2:14-16) Αυτή τη φορά, ο Ιησούς διώχνει “εκείνους που πουλούν και αγοράζουν”. Επίσης αναποδογυρίζει “τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους εκείνων που πουλούν περιστέρια”. (Μάρκος 11:15) Δεν αφήνει να περάσουν μέσα από την αυλή του ναού ούτε και όποιοι θέλουν να κόψουν δρόμο για να μεταφέρουν πράγματα σε άλλο σημείο της πόλης.

Γιατί αναλαμβάνει ο Ιησούς αποφασιστική δράση εναντίον εκείνων που ανταλλάσσουν χρήματα και πουλούν ζώα στον ναό; Ο ίδιος λέει: «Δεν είναι γραμμένο: “Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη”; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών». (Μάρκος 11:17) Αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους ληστές επειδή ζητούν εξωφρενικά ποσά από εκείνους που πρέπει να αγοράσουν τα απαραίτητα ζώα για τις θυσίες. Ο Ιησούς το θεωρεί αυτό εκβιασμό, ληστεία.

Φυσικά, οι πρωθιερείς, οι γραμματείς και οι προύχοντες ακούν τι έκανε ο Ιησούς και προσπαθούν πάλι να τον θανατώσουν. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν ξέρουν με ποιον τρόπο να το κάνουν αυτό, επειδή ο λαός συρρέει για να τον ακούει.

Παρόντες για το Πάσχα δεν είναι μόνο φυσικοί Ιουδαίοι αλλά και προσήλυτοι, άνθρωποι που έχουν μεταστραφεί στη θρησκεία των Ιουδαίων. Ανάμεσά τους υπάρχουν και Έλληνες που έχουν έρθει για να προσφέρουν λατρεία στη διάρκεια της γιορτής. Αυτοί πλησιάζουν τον Φίλιππο, πιθανώς λόγω του ελληνικού του ονόματος, και ζητούν να δουν τον Ιησού. Ο Φίλιππος, ίσως επειδή δεν είναι βέβαιος για το αν μια τέτοια συνάντηση θα ήταν κατάλληλη, συμβουλεύεται τον Ανδρέα. Οι δυο τους αναφέρουν το ζήτημα στον Ιησού, ο οποίος προφανώς βρίσκεται ακόμη στον ναό.

Ο Ιησούς ξέρει ότι σε λίγες ημέρες πρόκειται να πεθάνει. Άρα δεν είναι τώρα καιρός να ικανοποιεί την περιέργεια του κόσμου ή να προσπαθεί να είναι δημοφιλής. Απαντάει στους δύο αποστόλους με μια παραβολή: «Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Γιος του ανθρώπου. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στο έδαφος και δεν πεθάνει, παραμένει ένας μόνο κόκκος· αλλά αν πεθάνει, τότε κάνει πολύ καρπό».​—Ιωάννης 12:23, 24.

Ένας κόκκος σιταριού μπορεί να φαίνεται κάτι που δεν έχει και μεγάλη αξία. Εντούτοις, αν μπει στο χώμα και «πεθάνει» ως σπόρος, μπορεί να βλαστήσει και αργότερα να γίνει ένα παραγωγικό στάχυ με πολλούς κόκκους. Αντίστοιχα, ο Ιησούς είναι ένας μόνο τέλειος άνθρωπος. Παραμένοντας, όμως, πιστός στον Θεό μέχρι τον θάνατό του, θα αποτελέσει το μέσο με το οποίο θα λάβουν αιώνια ζωή πολλοί που έχουν παρόμοιο πνεύμα αυτοθυσίας. Γι’ αυτό, ο Ιησούς λέει: «Όποιος νιώθει μεγάλη αγάπη για τη ζωή του την καταστρέφει, αλλά όποιος μισεί τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο θα τη διαφυλάξει για αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 12:25.

Ο Ιησούς δεν έχει κατά νου μόνο τον εαυτό του, διότι λέει: «Αν κανείς θέλει να με διακονεί, ας με ακολουθεί, και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο διάκονός μου. Αν κανείς θέλει να με διακονεί, ο Πατέρας θα τον τιμήσει». (Ιωάννης 12:26) Τι ανταμοιβή είναι αυτή! Εκείνοι τους οποίους τιμάει ο Πατέρας θα γίνουν συγκυβερνήτες με τον Χριστό στη Βασιλεία.

Έχοντας υπόψη τα φοβερά παθήματα και τον βασανιστικό θάνατο που τον περιμένει, ο Ιησούς λέει: «Τώρα είμαι ταραγμένος, και τι να πω; Πατέρα, σώσε με από αυτή την ώρα». Αλλά ο Ιησούς δεν θέλει να αποφύγει την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Προσθέτει λοιπόν: «Αλλά γι’ αυτό έχω έρθει σε αυτή την ώρα». (Ιωάννης 12:27) Ο Ιησούς συμφωνεί με όλα όσα συνεπάγεται ο σκοπός του Θεού, μεταξύ αυτών και με τον θυσιαστικό θάνατό του.

Ενόσω ο Ιησούς βρίσκεται στον ναό τη Δευτέρα 10 Νισάν, μιλάει για τον επικείμενο θάνατό του. Επειδή ανησυχεί μήπως δοθεί μομφή στον Θεό, λέει: «Πατέρα, δόξασε το όνομά σου». Μια βροντερή φωνή από τους ουρανούς απαντάει: «Το δόξασα και θα το δοξάσω πάλι».​—Ιωάννης 12:27, 28.

Όσοι στέκονται εκεί γύρω σαστίζουν. Μερικοί νομίζουν ότι άκουσαν βροντή, ενώ άλλοι λένε: «Άγγελος του μίλησε». (Ιωάννης 12:29) Αλλά αυτός που μόλις άκουσαν να μιλάει είναι ο Ιεχωβά! Και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι ακούν τη φωνή του Θεού σε σχέση με τον Ιησού.

Τριάμισι χρόνια νωρίτερα, όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής άκουσε τον Θεό να λέει για τον Ιησού: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει». Αργότερα, μετά το Πάσχα του 32 Κ.Χ., ο Ιησούς μεταμορφώθηκε μπροστά στον Ιάκωβο, στον Ιωάννη και στον Πέτρο. Αυτοί οι τρεις άκουσαν τον Θεό να δηλώνει: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει. Να τον ακούτε». (Ματθαίος 3:17· 17:5) Τώρα όμως, την τρίτη φορά, ο Ιεχωβά μιλάει με τέτοιον τρόπο ώστε να τον ακούσουν πολλοί!

Ο Ιησούς λέει: «Αυτή η φωνή δεν ακούστηκε για εμένα, αλλά για εσάς». (Ιωάννης 12:30) Αποτελεί απόδειξη ότι εκείνος είναι όντως ο Γιος του Θεού, ο προειπωμένος Μεσσίας.

Η πιστή πορεία ζωής του Ιησού αποτελεί το υπόδειγμα για το πώς πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, αλλά επίσης επιβεβαιώνει ότι ο Σατανάς ο Διάβολος, ο άρχοντας του κόσμου, αξίζει να αφανιστεί. Ο Ιησούς λέει: «Τώρα γίνεται κρίση αυτού του κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω». Ο επικείμενος θάνατος του Ιησού δεν αποτελεί ήττα αλλά νίκη. Με ποια έννοια; Ο ίδιος εξηγεί: «Εγώ όμως, όταν υψωθώ από τη γη, θα ελκύσω κάθε είδους ανθρώπους σε εμένα». (Ιωάννης 12:31, 32) Μέσω του θανάτου του στο ξύλο, ο Ιησούς θα ελκύσει άλλους στον εαυτό του, ανοίγοντας τον δρόμο για την αιώνια ζωή.

Όταν το πλήθος ακούει τον Ιησού να αναφέρει ότι θα “υψωθεί”, λέει: «Εμείς ακούσαμε από τον Νόμο ότι ο Χριστός παραμένει για πάντα. Πώς γίνεται να λες εσύ ότι ο Γιος του ανθρώπου πρέπει να υψωθεί; Ποιος είναι αυτός ο Γιος του ανθρώπου;» (Ιωάννης 12:34) Παρ’ όλες τις αποδείξεις, όπως το ότι άκουσαν τη φωνή του ίδιου του Θεού, οι περισσότεροι δεν δέχονται τον Ιησού ως τον αληθινό Γιο του ανθρώπου, τον υποσχεμένο Μεσσία.

Ο Ιησούς λέει, όπως έχει πει και άλλοτε, ότι ο ίδιος είναι «το φως». (Ιωάννης 8:12· 9:5) Προτρέπει το πλήθος: «Το φως θα είναι ανάμεσά σας λίγο ακόμη. Να περπατάτε ενόσω έχετε ακόμη το φως, ώστε να μη σας κυριεύσει το σκοτάδι . . . Ενόσω έχετε το φως, να εκδηλώνετε πίστη στο φως, για να γίνετε γιοι φωτός». (Ιωάννης 12:35, 36) Κατόπιν ο Ιησούς αποσύρεται, επειδή δεν πρόκειται να πεθάνει στις 10 Νισάν. Η ημέρα που θα “υψωθεί”​—που θα καρφωθεί στο ξύλο—​είναι η ημέρα του Πάσχα, στις 14 Νισάν.​—Γαλάτες 3:13.

Ανασκοπώντας τη διακονία του Ιησού, διακρίνουμε πως το ότι οι Ιουδαίοι δεν πίστεψαν σε αυτόν αποτέλεσε εκπλήρωση προφητείας. Ο Ησαΐας προείπε ότι τα μάτια τους θα τυφλώνονταν και η καρδιά τους θα ήταν σκληρή ώστε αυτοί δεν θα μεταστρέφονταν για να βρουν γιατρειά. (Ησαΐας 6:10· Ιωάννης 12:40) Πράγματι, οι περισσότεροι Ιουδαίοι απορρίπτουν πεισματικά τις αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι ο υποσχεμένος Ελευθερωτής τους, η οδός για ζωή.

Ο Νικόδημος, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία και πολλοί άλλοι άρχοντες “πιστεύουν στον Ιησού”. Θα ενεργήσουν όμως σύμφωνα με την πίστη τους ή θα αποφύγουν να πάρουν θέση είτε επειδή φοβούνται ότι θα αποβληθούν από τη συναγωγή είτε επειδή “αγαπούν τη δόξα των ανθρώπων”;​—Ιωάννης 12:42, 43.

Ο Ιησούς εξηγεί τι σημαίνει να πιστεύει κανείς σε αυτόν: «Όποιος πιστεύει σε εμένα πιστεύει, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε Εκείνον που με έστειλε· και όποιος βλέπει εμένα βλέπει και Εκείνον που με έστειλε». Οι αλήθειες τις οποίες ο Θεός ανέθεσε στον Ιησού να διδάξει και τις οποίες ο Ιησούς συνεχίζει να διακηρύττει είναι τόσο ζωτικές ώστε εκείνος λέει: «Όποιος αδιαφορεί για εμένα και δεν δέχεται τα λόγια μου έχει κάποιον να τον κρίνει. Ο λόγος τον οποίο έχω πει είναι εκείνος που θα τον κρίνει την τελευταία ημέρα».​—Ιωάννης 12:44, 45, 48.

Κατόπιν ο Ιησούς καταλήγει: «Δεν έχω μιλήσει από μόνος μου, αλλά ο Πατέρας που με έστειλε, αυτός μου έχει δώσει εντολή τι να πω και τι να διδάξω. Και γνωρίζω ότι η εντολή του σημαίνει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 12:49, 50) Ο Ιησούς ξέρει ότι σε λίγο πρόκειται να χύσει το αίμα του ως θυσία για τους ανθρώπους που εκδηλώνουν πίστη σε αυτόν.​—Ρωμαίους 5:8, 9.