10 Οι Εκφράσεις «Η Παλαιά Διαθήκη» και «Η Καινή Διαθήκη»

Σήμερα υπάρχει η συνήθεια να αναφέρεται κανείς στις Γραφές που γράφτηκαν στην εβραϊκή και στην αραμαϊκή ως «Η Παλαιά Διαθήκη». Αυτό βασίζεται στην απόδοση του εδαφίου 2 Κορινθίους 3:​14 σύμφωνα με τη λατινική Βουλγάτα και τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ονομάζονται συνήθως «Η Καινή Διαθήκη».

Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:​14, όμως, ο απόστολος Παύλος δεν αναφέρεται στο σύνολο των Εβραϊκών και Αραμαϊκών Γραφών. Ούτε εννοεί ότι τα θεόπνευστα Χριστιανικά συγγράμματα αποτελούν μια «καινή διαθήκη». Ο απόστολος μιλάει για την παλιά διαθήκη του Νόμου, την οποία κατέγραψε ο Μωυσής στην Πεντάτευχο και η οποία αποτελεί μόνο ένα μέρος των προχριστιανικών Γραφών. Γι’ αυτόν το λόγο, λέει στο επόμενο εδάφιο, «όποτε διαβάζεται ο Μωυσής».

Επομένως, είναι αβάσιμο να ονομάζει κανείς τις Εβραϊκές και Αραμαϊκές Γραφές «Η Παλαιά Διαθήκη» και τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές «Η Καινή Διαθήκη». Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε στο σύνολο των ιερών συγγραμμάτων ως ‘οι Γραφές’. (Ματθαίος 21:​42· Μάρκος 14:​49· Ιωάννης 5:​39) Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε αυτές ως ‘οι άγιες Γραφές’, ‘οι Γραφές’ και «τα άγια συγγράμματα». (Ρωμαίους 1:​2· 15:​4· 2 Τιμόθεο 3:​15) Σε αρμονία με τη θεόπνευστη δήλωση στο εδάφιο Ρωμαίους 1:​2, η Μετάφραση Νέου Κόσμου περιέχει στον τίτλο της την έκφραση «των Αγίων Γραφών».