ΟΖΙΑΣ

(Οζίας) [Ισχύς μου Είναι ο Ιεχωβά].

1. Κααθίτης Λευίτης, «γιος» του Ουριήλ.—1Χρ 6:22-24.

2. Κάποιος του οποίου ο γιος, ο Ιωνάθαν, ήταν αξιωματούχος του Βασιλιά Δαβίδ.—1Χρ 27:25.

3. Βασιλιάς του Ιούδα, ονομαζόμενος και Αζαρίας. Ο Οζίας ήταν γιος του Αμαζία από τη σύζυγό του την Ιεχολία, του αποδίδεται δε βασιλεία 52 ετών (829-778 Π.Κ.Χ.). Το ίδιο διάστημα, στο θρόνο του βόρειου βασιλείου ανέβηκαν διαδοχικά ο Ιεροβοάμ Β΄, ο Ζαχαρίας, ο Σαλλούμ, ο Μεναήμ, ο Φεκαΐας και ο Φεκά. (2Βα 15:1, 2, 8, 10, 13, 14, 17, 23, 25, 27· 2Χρ 26:3) Οι προφήτες Ησαΐας (1:1· 6:1), Ωσηέ (1:1), Αμώς (1:1), πιθανόν δε και ο Ιωήλ, υπήρξαν σύγχρονοι του Οζία. Κατά τη διακυβέρνηση αυτού του βασιλιά έγινε ένας ασυνήθιστα μεγάλος σεισμός.—Ζαχ 14:5.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο 16χρονος Οζίας καταστάθηκε βασιλιάς από το λαό του Ιούδα. (2Βα 14:21· 2Χρ 26:1) Ωστόσο, σύμφωνα με το εδάφιο 2 Βασιλέων 15:1, ο Οζίας έγινε βασιλιάς το 27ο έτος του Βασιλιά Ιεροβοάμ Β΄ του Ισραήλ. Επειδή κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η διακυβέρνηση του Οζία άρχισε περίπου 12 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, το εδάφιο αυτό πρέπει να εννοεί ότι «έγινε βασιλιάς» με κάποια ειδική έννοια. Μπορεί να σημαίνει ότι το 27ο έτος του Βασιλιά Ιεροβοάμ, έλαβε τέλος η υποταγή του δίφυλου βασιλείου του Ιούδα στο βόρειο βασίλειο, υποταγή που ίσως είχε ξεκινήσει όταν ο Βασιλιάς Ιωάς του Ισραήλ νίκησε τον πατέρα του Οζία, τον Αμαζία. (2Χρ 25:22-24) Άρα, ο Οζίας μπορεί να έγινε βασιλιάς δεύτερη φορά, με την έννοια ότι ελευθερώθηκε από την επικυριαρχία του Βασιλιά Ιεροβοάμ Β΄ του Ισραήλ.

Ο Οζίας έπραξε «το ευθές στα μάτια του Ιεχωβά». Αυτό οφειλόταν κατά πολύ στο ότι ακολουθούσε την καλή διδασκαλία κάποιου Ζαχαρία (όχι του μεταγενέστερου ομώνυμου προφήτη). Οι υπήκοοί του, όμως, συνέχισαν να προσφέρουν ανάρμοστες θυσίες στους υψηλούς τόπους.—2Βα 15:3, 4· 2Χρ 26:4, 5.

Ο Οζίας απέκτησε φήμη από τα στρατιωτικά του επιτεύγματα, τα οποία πραγματοποίησε με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Επανέφερε στο βασίλειο του Ιούδα την Ελάθ (Ελώθ)—μια πόλη στο μυχό του Κόλπου της Άκαμπα—και την ανοικοδόμησε. Πολέμησε με επιτυχία εναντίον των Φιλισταίων, ανοίγοντας ρήγμα στα τείχη της Γαθ, της Ιαβνή και της Αζώτου, και έπειτα έχτισε πόλεις στην περιοχή της Αζώτου. Κέρδισε νίκες εναντίον των Αράβων και των Μεουνίμ και κατέστησε τους Αμμωνίτες υποτελείς στον Ιούδα. Οι ισχυρές, άρτια εξοπλισμένες στρατιωτικές δυνάμεις του ανήλθαν στους 307.500 άντρες, οι οποίοι βρίσκονταν υπό τον έλεγχο 2.600 κεφαλών των πατρικών οίκων. Επιπλέον ενίσχυσε τα οχυρωματικά έργα της Ιερουσαλήμ και έφτιαξε εκεί πολεμικές μηχανές.—2Βα 14:22· 2Χρ 26:2, 6-9, 11-15.

Αυτός ο βασιλιάς ενδιαφερόταν επίσης έντονα για τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Λάξευσε πολλές στέρνες προκειμένου να έχουν τα ζωντανά άφθονο απόθεμα νερού και έχτισε πύργους στην έρημο, πιθανότατα για να προστατέψει από τους ληστές τα κοπάδια των βοδιών και των προβάτων που έβοσκαν. Γεωργικές και αμπελουργικές εργασίες εκτελούνταν υπό την κατεύθυνσή του στα βουνά και στον Κάρμηλο.—2Χρ 26:10.

Φαίνεται ότι οι λαμπρές επιτυχίες του Οζία τον έκαναν υπεροπτικό μέχρι του σημείου να εισβάλει στα Άγια του ναού για να κάψει θυμίαμα. Ο Αρχιερέας Αζαρίας, συνοδευόμενος από 80 υφιερείς, ακολούθησε ευθύς το βασιλιά στο ναό και τον επέκρινε για αυτή την αθέμιτη πράξη, προτρέποντάς τον να φύγει από το αγιαστήριο. Ενώ ο Οζίας κρατούσε στο χέρι του το θυμιατήρι για το κάψιμο του θυμιάματος και ήταν οργισμένος εναντίον των ιερέων, πατάχθηκε θαυματουργικά με λέπρα στο μέτωπό του, και οι ιερείς, αναστατωμένοι, τον απομάκρυναν από το ναό. Ως ακάθαρτος λεπρός, ο Οζίας αποκλείστηκε από την προσφορά οποιασδήποτε λατρείας στο αγιαστήριο και δεν μπορούσε πλέον να εκτελεί τα βασιλικά καθήκοντα. Γι’ αυτό, ενόσω εκείνος παρέμενε σε κάποια κατοικία μέχρι την ημέρα του θανάτου του, τις κρατικές υποθέσεις τις διαχειριζόταν ο γιος του ο Ιωθάμ.—2Χρ 26:16-21.

Σχετικά με το θάνατο και την ταφή του, το εδάφιο 2 Χρονικών 26:23 αναφέρει: «Τελικά ο Οζίας πλάγιασε με τους προπάτορές του· και τον έθαψαν με τους προπάτορές του, αλλά στον αγρό ταφής που ανήκε στους βασιλιάδες, γιατί είπαν: “Είναι λεπρός”». Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι, εξαιτίας της λέπρας του, ο Οζίας θάφτηκε στο έδαφος ενός αγρού που συνδεόταν με το βασιλικό κοιμητήριο αντί να τοποθετηθεί σε μνήμα λαξευμένο στο βράχο.

Σε μια πλάκα από ασβεστόλιθο, που βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ και θεωρείται ότι χρονολογείται από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., υπάρχει η εξής επιγραφή: «Εδώ φέρθηκαν τα κόκαλα του Οζία, βασιλιά του Ιούδα. Να μην ανοιχτεί».—ΕΙΚΟΝΑ, Τόμ. 1, σ. 960.

4. Λευίτης ιερέας από “τους γιους του Χαρίμ” (1Χρ 24:8· Εσδ 2:36, 39), ένας από εκείνους που απέπεμψαν τις αλλοεθνείς συζύγους τους ενεργώντας σε αρμονία με την προτροπή του Έσδρα.—Εσδ 10:10, 11, 21, 44.

5. Απόγονος του Ιούδα μέσω του Φαρές. Ο «γιος» του ο Αθαΐας κατονομάζεται μεταξύ των κατοίκων της Ιερουσαλήμ στην εποχή του Νεεμία.—Νε 11:4.