ΕΥΓΕΝΗΣ, ΗΓΕΤΗΣ

Διάφορες εβραϊκές λέξεις μπορούν να μεταφραστούν κατά περίπτωση «ευγενής» ή «ηγέτης». Αυτές που εμφανίζονται πιο συχνά είναι οι ακόλουθες:

Η λέξη ναγίδ, που σημαίνει «ηγέτης», εφαρμόζεται στον Σαούλ και στον Δαβίδ, οι οποίοι διορίστηκαν βασιλιάδες του Ισραήλ με την ευθύνη να ποιμαίνουν το λαό του Ιεχωβά, αλλά και στον Εζεκία, ο οποίος διορίστηκε βασιλιάς του Ιούδα για τον ίδιο σκοπό. (1Σα 9:16· 25:30· 2Σα 5:2· 2Βα 20:5) Ο Ιεχωβά επέλεξε τη φυλή του Ιούδα για να ηγείται των 12 φυλών του Ισραήλ, και από τον Ιούδα προήλθε η βασιλική δυναστεία του Δαβίδ.—1Χρ 28:4· Γε 49:10· Κρ 1:2.

Ο Ιησούς αναφέρεται ως “ο Μεσσίας ο Ηγέτης” και ως “ηγέτης και διοικητής στις εθνότητες” στα εδάφια Δανιήλ 9:25 και Ησαΐας 55:4. Ο ίδιος συμβούλεψε τους μαθητές του: «Ούτε να αποκληθείτε “ηγέτες”, γιατί Ηγέτης [καθηγητής, Κείμενο] σας είναι ένας, ο Χριστός». (Ματ 23:10) Όσον αφορά τη Χριστιανική εκκλησία, ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που φέρει δικαιωματικά τον τίτλο «Ηγέτης», επειδή κανένας ατελής άνθρωπος δεν είναι ηγέτης των αληθινών Χριστιανών. Αυτοί ακολουθούν τον Χριστό. Μολονότι κάποιοι «αναλαμβάνουν την ηγεσία» στην υπηρεσία του Θεού, δεν φέρουν τον τίτλο «ηγέτης» ούτε αποκαλούνται έτσι από τους άλλους, και το παράδειγμά τους πρέπει να ακολουθείται μόνο κατά το ότι μιμούνται τον Χριστό.—1Κο 11:1· Εβρ 13:7.

Η λέξη ναδίβ, που σημαίνει «ευγενής», «πρόθυμος», «γενναιόδωρος», χρησιμοποιείται στο εδάφιο Αριθμοί 21:18 ως παράλληλη της λέξης «άρχοντες», για τους πρόθυμους Ισραηλίτες που άνοιξαν ένα πηγάδι στην έρημο. Επίσης, περιγράφει αυτούς οι οποίοι συνεισέφεραν εθελοντικά στην κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας. (Εξ 35:5) Όπως χρησιμοποιείται στο εδάφιο Ιώβ 12:21, υποδηλώνει άτομα σε θέσεις εξοχότητας και ισχύος.—Βλέπε επίσης Ψλ 83:9-11.

Η εβραϊκή λέξη χορίμ, που σημαίνει «ευγενείς», χρησιμοποιείται για ορισμένους επιφανείς άντρες σε μια πόλη του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ (1Βα 21:8, 11) και για Ιουδαίους που κατείχαν κάποια εξουσία υπό την Περσική Αυτοκρατορία. (Νε 5:7· 13:17) Πολλοί από τους ευγενείς του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, μεταξύ των οποίων ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του, οδηγήθηκαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα από τον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα το 617 Π.Κ.Χ., ενώ άλλοι σφάχτηκαν από αυτόν το 607 Π.Κ.Χ.—Ιερ 27:20· 39:6· Δα 1:3, 6· βλέπε ΑΡΧΗΓΟΣ· ΑΡΧΟΝΤΑΣ· ΚΕΦΑΛΙ, ΚΕΦΑΛΗ (Αρχηγική Θέση).