ΙΑΒΕΙΣ-ΓΑΛΑΑΔ

(Ιαβείς-γαλαάδ) [πιθανώς, Ξερότοπος της Γαλαάδ].

Αρχαία κωμόπολη στην περιοχή της φυλής του Γαδ, Α του Ιορδάνη. Η ακριβής θέση της δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, αν και οι περισσότεροι λόγιοι πιστεύουν ότι βρισκόταν λίγο ανατολικότερα του Ιορδάνη κοντά στο Ουάντι Γιάμπις (Γιαβές), περίπου 35 χλμ. Ν της Θάλασσας της Γαλιλαίας.

Η πρώτη μνεία της Ιαβείς-γαλαάδ ανάγεται στις ημέρες των Κριτών και έχει σχέση με τα αντίποινα κατά της γειτονικής φυλής του Βενιαμίν για την ανοχή που επέδειξε σε χονδροειδή ανηθικότητα. (Κρ 21:8) Σε εκείνη την περίπτωση, όταν οι Ισραηλίτες ουσιαστικά εξόντωσαν ολόκληρη τη φυλή του Βενιαμίν (διέφυγαν μόνο 600 άρρενες), διαπιστώθηκε ότι ούτε ένας άντρας της Ιαβείς-γαλαάδ δεν είχε συμμετάσχει στην απόδοση αυτής της δικαιολογημένης τιμωρίας. Γι’ αυτό και αποφασίστηκε ότι κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί της Ιαβείς-γαλαάδ, με εξαίρεση τις παρθένες, έπρεπε να θανατωθεί. Οι 400 παρθένες που διαφυλάχτηκαν με αυτόν τον τρόπο δόθηκαν στη συνέχεια ως σύζυγοι στους φυγάδες Βενιαμίτες έτσι ώστε να αποτραπεί η εξάλειψη της φυλής.—Κρ 20:1–21:14.

Περίπου τρεις αιώνες αργότερα, όταν όλος ο Ισραήλ κραύγαζε απαιτώντας ορατό βασιλιά, όπως είχαν τα άλλα έθνη, οι Αμμωνίτες απείλησαν ότι θα έβγαζαν το δεξί μάτι κάθε άρρενα κατοίκου της Ιαβείς-γαλαάδ, απειλή που αποσοβήθηκε μόνο όταν ο Σαούλ συγκέντρωσε δύναμη 330.000 αντρών και έτρεψε τους Αμμωνίτες σε φυγή. (1Σα 11:1-15) Σαράντα χρόνια αργότερα οι Φιλισταίοι νίκησαν τους Ισραηλίτες και κρέμασαν τα αποκεφαλισμένα σώματα του Σαούλ και των τριών γιων του στην εσωτερική πλευρά του τείχους της Βαιθ-σαν, απέναντι από την πλατεία. Όταν άκουσαν για αυτή την ατίμωση, κραταιοί άντρες της Ιαβείς-γαλαάδ έκαναν μια τολμηρή νυχτερινή επιδρομή, πήραν τα πτώματα, τα μετέφεραν στην Ιαβείς-γαλαάδ και έπειτα έκαψαν τα σώματα και έκαναν μια αξιοπρεπή ταφή στα κόκαλα. Στη συνέχεια νήστεψαν εφτά ημέρες.—1Σα 31:8-13· 1Χρ 10:8-12.

Ο Δαβίδ, ο οποίος είχε χριστεί πρόσφατα βασιλιάς του Ιούδα, έστειλε επαίνους και ευχές για ευλογίες στους κατοίκους της Ιαβείς-γαλαάδ για τη στοργική καλοσύνη που εκδήλωσαν με αυτόν τον τρόπο στον νεκρό χρισμένο του Ισραήλ. (2Σα 2:4-7) Αργότερα, ο Δαβίδ φρόντισε να μεταφερθούν τα κόκαλα του Σαούλ και του Ιωνάθαν από την Ιαβείς-γαλαάδ και να ταφούν στον οικογενειακό τάφο του Σαούλ, στην περιοχή του Βενιαμίν.—2Σα 21:12-14.