ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΦΟΡΩΝ

Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι κεφαλικοί και οι έγγειοι φόροι συλλέγονταν από αυτοκρατορικούς αξιωματούχους στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του αξιώματός τους. Ωστόσο, η εξουσία της είσπραξης φόρων από τις εξαγωγές, τις εισαγωγές και τα αγαθά που διακινούσαν οι έμποροι μέσω μιας χώρας αγοραζόταν σε δημοπρασία. Έτσι λοιπόν, το δικαίωμα της είσπραξης των εν λόγω φόρων περνούσε στους πλειοδότες οι οποίοι όταν συνέλεγαν τους φόρους κέρδιζαν εισπράττοντας ποσά μεγαλύτερα του ποσού που είχαν προσφέρει στη δημοπρασία. Αυτοί οι άνθρωποι, γνωστοί ως δημοσιώνες, εκμίσθωναν σε υπεργολάβους το δικαίωμα της συλλογής φόρων σε συγκεκριμένα τμήματα της περιοχής τους. Οι υπεργολάβοι, με τη σειρά τους, επέβλεπαν κάποιους άλλους, οι οποίοι συνέλεγαν αυτοπροσώπως τους φόρους. Ο Ζακχαίος, για παράδειγμα, φαίνεται ότι ήταν ο επικεφαλής των εισπρακτόρων φόρων στην περιοχή μέσα και γύρω από την Ιεριχώ. (Λου 19:1, 2) Επίσης, ο Ματθαίος, τον οποίο κάλεσε ο Ιησούς ως απόστολο, ήταν ένας από εκείνους που εκτελούσαν αυτή καθαυτή την εργασία της συλλογής των φόρων, και προφανώς είχε το φορολογικό του γραφείο μέσα ή κοντά στην Καπερναούμ.—Ματ 10:3· Μαρ 2:1, 14.

Στην Παλαιστίνη, λοιπόν, δραστηριοποιούνταν πολλοί Ιουδαίοι εισπράκτορες φόρων. Οι συμπατριώτες τους δεν τους υπολήπτονταν, επειδή αυτοί συχνά απαιτούσαν περισσότερα από τον καθορισμένο φόρο. (Ματ 5:46· Λου 3:12, 13· 19:7, 8) Οι Ιουδαίοι γενικά απέφευγαν την εκούσια συναναστροφή με τους εισπράκτορες φόρων και τους συγκατέτασσαν με άτομα που ήταν γνωστά ως αμαρτωλά, όπως οι πόρνες. (Ματ 9:11· 11:19· 21:32· Μαρ 2:15· Λου 5:30· 7:34) Επίσης, δυσανασχετούσαν με τους εισπράκτορες φόρων λόγω του ότι αυτοί βρίσκονταν στην υπηρεσία μιας ξένης δύναμης, της Ρώμης, και είχαν στενή επαφή με «ακάθαρτους» Εθνικούς. Ως εκ τούτου, το να μεταχειρίζεται κάποιος έναν «αδελφό» που αποδεικνυόταν αμετανόητος παραβάτης όπως έναν “εισπράκτορα φόρων” σήμαινε να μην έχει καμία εκούσια συναναστροφή με αυτόν.—Ματ 18:15-17.

Ο Χριστός Ιησούς δεν παρέβλεπε τη διαφθορά που επικρατούσε ανάμεσα στους εισπράκτορες φόρων. Ήταν, όμως, πρόθυμος να βοηθήσει πνευματικά όσους εκδήλωναν την επιθυμία να τον ακούσουν, παρότι κατακρίθηκε για αυτό. (Ματ 9:9-13· Λου 15:1-7) Σε μία από τις παραβολές του, ο Ιησούς έδειξε ότι ο εισπράκτορας φόρων που αναγνώρισε ταπεινά ότι ήταν αμαρτωλός και μετανόησε ήταν πιο δίκαιος από τον Φαρισαίο που υπερήφανα θεωρούσε τον εαυτό του δίκαιο. (Λου 18:9-14) Επίσης, ταπεινοί, μετανοημένοι εισπράκτορες φόρων (όπως ο Ματθαίος και ο Ζακχαίος) ήταν ανάμεσα σε εκείνους που επρόκειτο να γίνουν μέλη της Βασιλείας των ουρανών.—Ματ 21:31, 32.