Τους Μισούν για την Πίστη Τους

«Θα είστε αντικείμενα του μίσους όλων των ανθρώπων εξαιτίας του ονόματός μου».—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 10:22.

1, 2. Μπορείτε να αφηγηθείτε μερικές πραγματικές εμπειρίες τις οποίες είχαν κάποιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή εφαρμόζουν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις;

ΕΝΑΣ έντιμος καταστηματάρχης από την Κρήτη συλλαμβάνεται δεκάδες φορές και φέρνεται επανειλημμένα ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων. Εκτίει συνολικά πάνω από έξι χρόνια στη φυλακή, μακριά από τη σύζυγό του και τα πέντε παιδιά του. Στην Ιαπωνία ένας 17χρονος μαθητής αποβάλλεται από το σχολείο, μολονότι έχει καλή διαγωγή και είναι ο καλύτερος από τους 42 μαθητές της τάξης του. Στη Γαλλία αρκετοί άνθρωποι απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες από τη δουλειά τους παρότι έχουν άριστο υπόμνημα επιμελούς και ευσυνείδητης εργασίας. Τι το κοινό υπάρχει σε αυτές τις πραγματικές εμπειρίες;

² Όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το «έγκλημά» τους; Βασικά το ότι εφαρμόζουν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Υπακούοντας στις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού, ο καταστηματάρχης μετέδιδε την πίστη του σε άλλους. (Ματθαίος 28:19, 20) Καταδικάστηκε με βάση κυρίως έναν απαρχαιωμένο ελληνικό νόμο ο οποίος καθιστά τον προσηλυτισμό ποινικό αδίκημα. Ο μαθητής αποβλήθηκε επειδή η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή του δεν του επέτρεπε να συμμετάσχει σε υποχρεωτικές ασκήσεις κεντό (ιαπωνική ξιφομαχία). (Ησαΐας 2:4) Και αυτοί που απολύθηκαν από την εργασία τους στη Γαλλία πληροφορήθηκαν πως ο μοναδικός λόγος για την απόλυσή τους ήταν το ότι προσδιόριζαν τον εαυτό τους ως Μάρτυρα του Ιεχωβά.

3. Γιατί είναι σχετικά σπάνιο για τους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά το να υποφέρουν μεγάλα παθήματα στα χέρια άλλων ανθρώπων;

³ Τέτοιες σκληρές εμπειρίες είναι χαρακτηριστικές των όσων έχουν υπομείνει πρόσφατα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε μερικές χώρες. Ωστόσο, για τους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι σχετικά σπάνιο το να υποφέρουν μεγάλα παθήματα στα χέρια άλλων ανθρώπων. Ο λαός του Ιεχωβά είναι γνωστός παγκόσμια για την καλή διαγωγή του—φήμη η οποία δεν δίνει σε οποιονδήποτε κανένα βάσιμο λόγο να θέλει να τους βλάψει. (1 Πέτρου 2:11, 12) Αυτοί δεν συνωμοτούν ούτε εμπλέκονται σε επιβλαβή συμπεριφορά. (1 Πέτρου 4:15) Απεναντίας, προσπαθούν να ζουν σε αρμονία με τη συμβουλή της Αγίας Γραφής σύμφωνα με την οποία πρέπει να υποτάσσονται πρώτα στον Θεό και έπειτα στις κοσμικές κυβερνήσεις. Πληρώνουν τους φόρους που απαιτεί ο νόμος και προσπαθούν να “είναι ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους”. (Ρωμαίους 12:18· 13:6, 7· 1 Πέτρου 2:13-17) Στα πλαίσια του Γραφικού εκπαιδευτικού τους έργου, προάγουν το σεβασμό για το νόμο, τις οικογενειακές αξίες και την ηθική. Πολλές κυβερνήσεις τούς έχουν επαινέσει για το ότι είναι νομοταγείς πολίτες. (Ρωμαίους 13:3) Εντούτοις, όπως δείχνει η εναρκτήρια παράγραφος, έχουν γίνει κατά καιρούς στόχος εναντίωσης—σε μερικές χώρες, ακόμη και κυβερνητικών απαγορεύσεων. Μήπως θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό;

Το «Κόστος» που Συνεπάγεται το να Είναι Κάποιος Μαθητής

4. Σύμφωνα με τον Ιησού, τι θα μπορούσε να αναμένει κάποιος εφόσον γινόταν μαθητής του;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός δεν άφησε καμιά αμφιβολία σχετικά με το τι θα περιλάμβανε το να είναι κάποιος μαθητής του. «Ο δούλος δεν είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του», είπε στους ακολούθους του. «Αν επέφεραν διωγμό σε εμένα, και σε εσάς θα επιφέρουν διωγμό». Ο Ιησούς μισήθηκε «χωρίς αιτία». (Ιωάννης 15:18-20, 25· Ψαλμός 69:4· Λουκάς 23:22) Οι μαθητές του μπορούσαν να αναμένουν το ίδιο—εναντίωση χωρίς βάσιμο λόγο. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ο ίδιος τους προειδοποίησε: “Θα είστε αντικείμενα μίσους”.—Ματθαίος 10:22· 24:9.

5, 6. (α) Για ποιο λόγο πρότρεψε ο Ιησούς τους μελλοντικούς ακολούθους του να “λογαριάσουν το κόστος”; (β) Γιατί, λοιπόν, δεν θα πρέπει να παραξενευόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση;

⁵ Γι’ αυτό, ο Ιησούς πρότρεψε τους μελλοντικούς ακολούθους του να “λογαριάσουν το κόστος” που συνεπάγεται το να είναι κάποιος μαθητής του. (Λουκάς 14:28, Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση [Revised Standard Version]) Γιατί; Όχι για να κρίνουν αν θα έπρεπε να γίνουν ακόλουθοί του ή όχι, αλλά για να είναι αποφασισμένοι να ανταποκριθούν σε ό,τι περιλαμβάνεται. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να υπομείνουμε οποιεσδήποτε δοκιμασίες ή κακουχίες συνοδεύουν αυτό το προνόμιο. (Λουκάς 14:27) Κανένας δεν μας εξαναγκάζει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά ως ακόλουθοι του Χριστού. Είναι οικειοθελής απόφαση· είναι επίσης απόφαση κατόπιν πληροφόρησης. Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι, εκτός από τις ευλογίες που θα απολαύσουμε αρχίζοντας μια αφιερωμένη σχέση με τον Θεό, θα είμαστε “αντικείμενα μίσους”. Γι’ αυτό δεν παραξενευόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση. Έχουμε “λογαριάσει το κόστος” και είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι να το πληρώσουμε.—1 Πέτρου 4:12-14.

⁶ Γιατί θέλουν μερικοί, περιλαμβανομένων και ορισμένων κυβερνητικών αρχών, να εναντιώνονται στους αληθινούς Χριστιανούς; Για να πάρουμε την απάντηση, είναι υποβοηθητικό να εξετάσουμε δύο θρησκευτικές ομάδες του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Και οι δύο μισήθηκαν—αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους.

Μίσησαν και Μισήθηκαν

7, 8. Ποιες διδασκαλίες αντανακλούσαν περιφρόνηση για τους Εθνικούς, και, ως αποτέλεσμα, ποια στάση αναπτύχθηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους;

⁷ Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Ισραήλ βρισκόταν υπό ρωμαϊκή διακυβέρνηση, και ο Ιουδαϊσμός, το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα, βρισκόταν κατά κύριο λόγο υπό τον καταπιεστικό έλεγχο που ασκούσαν ηγέτες όπως οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. (Ματθαίος 23:2-4) Αυτοί οι φανατικοί ηγέτες πήραν τις αρχές του Μωσαϊκού Νόμου περί αποχωρισμού από τα έθνη και τις διαστρέβλωσαν ώστε να απαιτούν καταφρόνηση για τους μη Ιουδαίους. Στην πορεία, παρήγαγαν μια θρησκεία που γεννούσε μίσος για τους Εθνικούς και, ως εκ τούτου, προκαλούσε το μίσος των Εθνικών.

⁸ Δεν ήταν δύσκολο για τους Ιουδαίους ηγέτες να κηρύττουν την περιφρόνηση για τους Εθνικούς, εφόσον οι Ιουδαίοι εκείνον τον καιρό θεωρούσαν τους Εθνικούς ποταπά πλάσματα. Οι θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν ότι μια Ιουδαία δεν έπρεπε ποτέ να είναι μόνη με Εθνικούς, διότι «υπάρχουν υποψίες για αυτούς ότι είναι ακόλαστοι». Ένας Ιουδαίος δεν έπρεπε να «μένει μόνος μαζί τους επειδή υπάρχουν υποψίες για αυτούς ότι χύνουν αίμα». Το γάλα που άρμεγε ένας Εθνικός δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εκτός αν ήταν παρών κάποιος Ιουδαίος για να παρακολουθήσει το άρμεγμα. Με την επιρροή των ηγετών τους, οι Ιουδαίοι είχαν αναπτύξει ακατάδεχτη στάση και άκαμπτη υπεροψία.—Παράβαλε Ιωάννης 4:9.

9. Ποια ήταν η επίδραση της διδασκαλίας των Ιουδαίων ηγετών αναφορικά με τους μη Ιουδαίους;

⁹ Τέτοιου είδους διδασκαλίες αναφορικά με τους μη Ιουδαίους συνέβαλαν ελάχιστα στην προώθηση των καλών σχέσεων ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς. Οι Εθνικοί έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι οι Ιουδαίοι μισούσαν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος (ο οποίος γεννήθηκε γύρω στο 56 Κ.Χ.) είπε σχετικά με τους Ιουδαίους ότι «τρέφουν για την υπόλοιπη ανθρωπότητα όλο το μίσος που θα έτρεφε ένας εχθρός». Ο Τάκιτος ισχυρίστηκε επίσης ότι οι Εθνικοί που προσηλυτίζονταν στον Ιουδαϊσμό διδάσκονταν να αποκηρύττουν τη χώρα τους και να βλέπουν την οικογένειά τους και τους φίλους τους ως κάτι το τιποτένιο. Ως επί το πλείστον, οι Ρωμαίοι ανέχονταν τους Ιουδαίους, των οποίων ο αριθμός ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να προκαλεί φόβο. Ωστόσο, μια Ιουδαϊκή επανάσταση το 66 Κ.Χ. προκάλεσε σκληρά αντίποινα από μέρους των Ρωμαίων, πράγμα που οδήγησε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ.

10, 11. (α) Ποια συμπεριφορά προς τους ξένους απαιτούσε ο Μωσαϊκός Νόμος; (β) Ποιο μάθημα παίρνουμε από αυτό που συνέβη στον Ιουδαϊσμό;

¹⁰ Πώς συγκρινόταν αυτή η άποψη για τους ξένους με τη θρησκεία που περιγράφεται στο Μωσαϊκό Νόμο; Ο Νόμος πράγματι προωθούσε τον αποχωρισμό από τα έθνη, αλλά αυτό αποσκοπούσε στο να προστατευτούν οι Ισραηλίτες, ιδιαίτερα η αγνή λατρεία τους. (Ιησούς του Ναυή 23:6-8) Εντούτοις, ο Νόμος απαιτούσε να συμπεριφέρονται στους ξένους με δικαιοσύνη και αμεροληψία, και να τους δέχονται φιλόξενα—εφόσον αυτοί δεν έδειχναν κατάφωρη ανυπακοή στους νόμους του Ισραήλ. (Λευιτικό 24:22) Απομακρυνόμενοι από το λογικό πνεύμα που ήταν ολοφάνερο στο Νόμο αναφορικά με τους ξένους, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών του Ιησού παρήγαγαν μια θρησκεία που γεννούσε μίσος και γινόταν αντικείμενο μίσους. Τελικά, το Ιουδαϊκό έθνος του πρώτου αιώνα έχασε την εύνοια του Ιεχωβά.—Ματθαίος 23:38.

¹¹ Υπάρχει εδώ κάποιο μάθημα για εμάς; Ναι, υπάρχει. Η αυτοδικαιούμενη, υπεροπτική στάση που καταφρονεί όσους δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις δεν αντιπροσωπεύει σωστά την αγνή λατρεία του Ιεχωβά ούτε τον ευαρεστεί. Αναλογιστείτε τους πιστούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Αυτοί δεν μισούσαν τους μη Χριστιανούς ούτε επαναστατούσαν εναντίον της Ρώμης. Παρ’ όλα αυτά, ήταν “αντικείμενα μίσους”. Γιατί; Και από ποιους;

Οι Πρώτοι Χριστιανοί—Από Ποιους Μισούνταν;

12. Πώς φαίνεται καθαρά από τις Γραφές ότι ο Ιησούς θέλει να έχουν οι ακόλουθοί του ισορροπημένη άποψη για τους μη Χριστιανούς;

¹² Φαίνεται καθαρά από τις διδασκαλίες του Ιησού ότι σκοπός του ήταν να έχουν οι μαθητές του ισορροπημένη άποψη για τους μη Χριστιανούς. Από τη μια μεριά, είπε ότι οι ακόλουθοί του θα ήταν αποχωρισμένοι από τον κόσμο—δηλαδή ότι θα απέφευγαν τη στάση και τη διαγωγή που συγκρούονταν με τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά. Θα παρέμεναν ουδέτεροι σε ζητήματα πολέμου και πολιτικής. (Ιωάννης 17:14, 16) Από την άλλη μεριά, αντί να κηρύττει την περιφρόνηση για τους μη Χριστιανούς, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να “αγαπούν τους εχθρούς τους”. (Ματθαίος 5:44) Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς: «Αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει». (Ρωμαίους 12:20) Είπε επίσης στους Χριστιανούς να “εργάζονται το καλό προς όλους”.—Γαλάτες 6:10.

13. Γιατί εναντιώνονταν τόσο πολύ οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες στους μαθητές του Χριστού;

¹³ Εντούτοις, οι μαθητές του Χριστού σύντομα διαπίστωσαν ότι ήταν “αντικείμενα μίσους” το οποίο προερχόταν από τρεις πηγές. Πρώτοι ήταν οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες. Δεν είναι καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι Χριστιανοί τράβηξαν γρήγορα την προσοχή τους! Οι Χριστιανοί είχαν υψηλές αρχές ως προς την ηθική και την ακεραιότητα, και μετέδιδαν με φλογερό ζήλο ένα ελπιδοφόρο άγγελμα. Χιλιάδες άτομα εγκατέλειψαν τον Ιουδαϊσμό και ασπάστηκαν τη Χριστιανοσύνη. (Πράξεις 2:41· 4:4· 6:7) Για τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες, οι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού δεν ήταν παρά αποστάτες! (Παράβαλε Πράξεις 13:45.) Εκείνοι οι οργισμένοι ηγέτες πίστευαν ότι η Χριστιανοσύνη ανέτρεπε τις παραδόσεις τους. Μάλιστα απέκρουε την άποψή τους για τους Εθνικούς! Από το 36 Κ.Χ., οι Εθνικοί μπορούσαν να γίνουν Χριστιανοί, έχοντας την ίδια πίστη και απολαμβάνοντας τα ίδια προνόμια με τους Ιουδαίους Χριστιανούς.—Πράξεις 10:34, 35.

14, 15. (α) Γιατί επέσυραν οι Χριστιανοί το μίσος των ειδωλολατρών; Δώστε παράδειγμα. (β) Οι πρώτοι Χριστιανοί έφτασαν στο σημείο να είναι «αντικείμενα του μίσους» ποιας τρίτης ομάδας;

¹⁴ Δεύτερον, οι Χριστιανοί επέσυραν το μίσος των ειδωλολατρών. Λόγου χάρη, στην αρχαία Έφεσο, η κατασκευή ασημένιων ομοιωμάτων του ναού της θεάς Αρτέμιδος ήταν επικερδής επιχείρηση. Όταν όμως ο Παύλος κήρυξε εκεί, ανταποκρίθηκε ένας αρκετά μεγάλος αριθμός Εφεσίων, εγκαταλείποντας τη λατρεία της Αρτέμιδος. Καθώς απειλούνταν το επάγγελμά τους, οι αργυροχόοι ξεσηκώθηκαν. (Πράξεις 19:24-41) Κάτι παρόμοιο συνέβη μετά την εξάπλωση της Χριστιανοσύνης στη Βιθυνία (τώρα βορειοδυτική Τουρκία). Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την ολοκλήρωση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, όταν ο κυβερνήτης της Βιθυνίας, ο Πλίνιος ο Νεότερος, ανέφερε ότι οι ειδωλολατρικοί ναοί εγκαταλείφθηκαν και οι πωλήσεις τροφής για τα ζώα που χρησιμοποιούνταν σε θυσίες είχαν ελαττωθεί πολύ. Κατηγορήθηκαν οι Χριστιανοί—και υπέστησαν διωγμό—εφόσον η λατρεία τους δεν επέτρεπε τις θυσίες ζώων και τα είδωλα. (Εβραίους 10:1-9· 1 Ιωάννη 5:21) Σαφώς, η εξάπλωση της Χριστιανοσύνης επηρέαζε ορισμένα επενδεδυμένα συμφέροντα τα οποία συνδέονταν με την ειδωλολατρία, και εκείνοι που έχαναν τόσο το επάγγελμά τους όσο και χρήματα δυσφορούσαν με αυτό.

¹⁵ Τρίτον, οι Χριστιανοί έγιναν «αντικείμενα του μίσους» των εθνικιστών Ρωμαίων. Στην αρχή, οι Χριστιανοί ήταν γνωστοί στους Ρωμαίους ως μια μικρή και ίσως φανατική θρησκευτική ομάδα. Με τον καιρό όμως, απλώς και μόνο το να ομολογήσει κάποιος ότι ήταν Χριστιανός έγινε αδίκημα που τιμωρούνταν με θάνατο. Γιατί να γίνονται θύματα διωγμού και να θανατώνονται έντιμοι πολίτες που ζούσαν Χριστιανική ζωή;

Οι Πρώτοι Χριστιανοί—Γιατί Μισήθηκαν στο Ρωμαϊκό Κόσμο;

16. Από ποιες απόψεις έμεναν οι Χριστιανοί αποχωρισμένοι από τον κόσμο, και γιατί τους έκανε αυτό αντιδημοφιλείς στο ρωμαϊκό κόσμο;

¹⁶ Πρωτίστως, οι Χριστιανοί μισήθηκαν στο ρωμαϊκό κόσμο επειδή εφάρμοζαν στην πράξη τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Παραδείγματος χάρη, έμεναν αποχωρισμένοι από τον κόσμο. (Ιωάννης 15:19) Γι’ αυτό δεν κατείχαν πολιτικά αξιώματα και αρνούνταν τη στρατιωτική υπηρεσία. Ως αποτέλεσμα, «περιγράφονταν σαν άνθρωποι νεκροί σε σχέση με τον κόσμο και άχρηστοι για όλες τις υποθέσεις της ζωής», λέει ο ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος. Το ότι δεν ήταν μέρος του κόσμου σήμαινε επίσης πως απέφευγαν τις πονηρές οδούς του διεφθαρμένου ρωμαϊκού κόσμου. “Οι μικρές Χριστιανικές κοινότητες σκανδάλιζαν τον έκδοτο στις ηδονές ειδωλολατρικό κόσμο με την ευσέβεια και την ευπρέπειά τους”, εξηγεί ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν. (1 Πέτρου 4:3, 4) Διώκοντας και εκτελώντας τους Χριστιανούς, οι Ρωμαίοι ίσως επιδίωκαν να κατασιγάσουν την ενοχλητική φωνή της συνείδησης.

17. Τι δείχνει ότι το έργο κηρύγματος των Χριστιανών του πρώτου αιώνα ήταν αποτελεσματικό;

¹⁷ Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα κήρυτταν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού με ασυμβίβαστο ζήλο. (Ματθαίος 24:14) Γύρω στο 60 Κ.Χ., ο Παύλος μπορούσε να πει ότι τα καλά νέα είχαν “κηρυχτεί σε όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό”. (Κολοσσαείς 1:23) Μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα, οι ακόλουθοι του Ιησού είχαν κάνει μαθητές σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία—στην Ασία, στην Ευρώπη και στην Αφρική! Ακόμη και μερικά μέλη του “σπιτικού του Καίσαρα” έγιναν Χριστιανοί.a (Φιλιππησίους 4:22) Αυτό το γεμάτο ζήλο κήρυγμα προκάλεσε δυσφορία. Ο Νέανδρος λέει: «Η Χριστιανοσύνη προόδευε σταθερά ανάμεσα σε ανθρώπους όλων των τάξεων και απειλούσε να καταλύσει τη θρησκεία του κράτους».

18. Πώς η απόδοση αποκλειστικής αφοσίωσης στον Ιεχωβά έφερε σε σύγκρουση τους Χριστιανούς με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση;

¹⁸ Οι ακόλουθοι του Ιησού απέδιδαν στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωση. (Ματθαίος 4:8-10) Ίσως αυτή η πτυχή της λατρείας τους, περισσότερο από κάθε άλλη, να τους έφερε σε σύγκρουση με τη Ρώμη. Οι Ρωμαίοι ήταν ανεκτικοί απέναντι στις άλλες θρησκείες, αρκεί οι οπαδοί τους να συμμετείχαν επίσης στη λατρεία του αυτοκράτορα. Οι πρώτοι Χριστιανοί απλώς δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε τέτοια λατρεία. Θεωρούσαν τον εαυτό τους υπόλογο σε μια εξουσία υψηλότερη από αυτήν του Ρωμαϊκού Κράτους, δηλαδή στον Ιεχωβά Θεό. (Πράξεις 5:29) Ως αποτέλεσμα, άσχετα με το πόσο καλός πολίτης ήταν ένας Χριστιανός από κάθε άλλη άποψη, θεωρούνταν εχθρός του κράτους.

19, 20. (α) Ποιοι ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για τις μοχθηρές συκοφαντίες που διαδίδονταν εναντίον των πιστών Χριστιανών; (β) Ποιες ψευδείς κατηγορίες εκτοξεύονταν εναντίον των Χριστιανών;

¹⁹ Υπήρχε και άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι πιστοί Χριστιανοί έγιναν “αντικείμενα μίσους” στο ρωμαϊκό κόσμο: Οι μοχθηρές συκοφαντίες εναντίον τους γίνονταν εύκολα πιστευτές, κατηγορίες για τις οποίες η ευθύνη των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών δεν ήταν καθόλου μικρή. (Πράξεις 17:5-8) Γύρω στο 60 ή 61 Κ.Χ., όταν ο Παύλος βρισκόταν στη Ρώμη περιμένοντας να δικαστεί από τον Αυτοκράτορα Νέρωνα, κάποιοι Ιουδαίοι ηγέτες είπαν σχετικά με τους Χριστιανούς: «Αληθινά, σε ό,τι αφορά αυτή την αίρεση, είναι γνωστό σε εμάς ότι παντού μιλούν εναντίον της». (Πράξεις 28:22) Είναι βέβαιο ότι ο Νέρων θα είχε ακούσει συκοφαντικές ιστορίες για αυτούς. Το 64 Κ.Χ., όταν ο Νέρων κατηγορήθηκε για την πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Ρώμη, λέγεται ότι διάλεξε ως εξιλαστήρια θύματα τους Χριστιανούς, οι οποίοι ήδη συκοφαντούνταν. Αυτό φαίνεται ότι προκάλεσε ένα κύμα βίαιου διωγμού που αποσκοπούσε στην εξολόθρευση των Χριστιανών.

²⁰ Οι ψευδείς κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών ήταν συχνά ένα μείγμα από απροκάλυπτα ψέματα και διαστρέβλωση των πεποιθήσεών τους. Επειδή ήταν μονοθεϊστές και δεν λάτρευαν τον αυτοκράτορα, τους αποκαλούσαν αθεϊστές. Εφόσον μερικά μέλη των οικογενειών τους τα οποία δεν ήταν Χριστιανοί εναντιώνονταν στους Χριστιανούς συγγενείς τους, οι Χριστιανοί κατηγορούνταν ότι διέλυαν οικογένειες. (Ματθαίος 10:21) Τους χαρακτήριζαν κανίβαλους, κατηγορία η οποία, όπως αναφέρουν μερικές πηγές, βασιζόταν στη διαστρέβλωση κάποιων πραγμάτων που είπε ο Ιησούς στο Δείπνο του Κυρίου.—Ματθαίος 26:26-28.

21. Για ποιους δύο λόγους ήταν οι Χριστιανοί “αντικείμενα μίσους”;

²¹ Επομένως, οι πιστοί Χριστιανοί ήταν «αντικείμενα του μίσους» των Ρωμαίων για δύο βασικούς λόγους: (1) εξαιτίας των βασισμένων στη Γραφή πεποιθήσεων και συνηθειών τους και (2) εξαιτίας των ψεύτικων κατηγοριών που εκτοξεύονταν εναντίον τους. Άσχετα με το λόγο, οι εναντιούμενοι δεν είχαν παρά έναν αντικειμενικό στόχο—να καταπνίξουν τη Χριστιανοσύνη. Ασφαλώς, οι πραγματικοί υποκινητές του διωγμού των Χριστιανών ήταν υπερανθρώπινοι εναντιούμενοι, αόρατες πονηρές πνευματικές δυνάμεις.—Εφεσίους 6:12.

22. (α) Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να “εργάζονται το καλό προς όλους”; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 11.) (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²² Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς είναι “αντικείμενα μίσους” σε διάφορες χώρες. Εντούτοις αυτοί δεν μισούν εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες· ούτε αποτέλεσαν ποτέ πρόσφορο έδαφος για εξεγέρσεις εναντίον κυβερνήσεων. Τουναντίον, είναι παγκόσμια γνωστοί για το ότι ασκούν γνήσια αγάπη που υπερπηδά όλους τους κοινωνικούς, φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς. Γιατί, λοιπόν, διώκονται; Και πώς αντιδρούν στην εναντίωση; Αυτές οι ερωτήσεις θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί πρότρεψε ο Ιησούς τους μελλοντικούς ακολούθους του να λογαριάσουν το κόστος που συνεπάγεται το να είναι κάποιος μαθητής του;

◻ Ποια επίδραση είχε στον Ιουδαϊσμό η επικρατούσα άποψη για τους μη Ιουδαίους, και τι μαθαίνουμε εμείς από αυτό;

◻ Από ποιες τρεις πηγές αντιμετώπισαν εναντίωση οι πιστοί πρώτοι Χριστιανοί;

◻ Για ποιους βασικούς λόγους ήταν οι πρώτοι Χριστιανοί «αντικείμενα του μίσους» των Ρωμαίων;

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

“Εργάζονται το Καλό Προς Όλους”

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τη νουθεσία της Αγίας Γραφής σύμφωνα με την οποία πρέπει να “εργάζονται το καλό προς όλους”. (Γαλάτες 6:10) Σε καιρούς ανάγκης, η αγάπη για τον πλησίον τούς υποκινεί να βοηθούν εκείνους που δεν συμμερίζονται τις δικές τους θρησκευτικές απόψεις. Παραδείγματος χάρη, στη διάρκεια της ολέθριας κατάστασης που επικρατούσε στη Ρουάντα το 1994, Μάρτυρες από την Ευρώπη πήγαν εθελοντικά στην Αφρική προκειμένου να συμβάλουν στις προσπάθειες για παροχή βοήθειας. Δημιουργήθηκαν γρήγορα καλά οργανωμένα στρατόπεδα και υπαίθρια νοσοκομεία για να προσφέρουν βοήθεια. Τεράστιες ποσότητες από τρόφιμα, ρουχισμό και κουβέρτες στάλθηκαν αεροπορικώς. Ο αριθμός των προσφύγων που ωφελήθηκαν από αυτή την προσπάθεια για παροχή βοήθειας ήταν υπερτριπλάσιος του αριθμού των Μαρτύρων οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα κήρυτταν τα καλά νέα με ασυμβίβαστο ζήλο

Υπερασπιζόμαστε την Πίστη Μας

«Αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στις καρδιές σας, πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση μπροστά σε όποιον σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας».—1 ΠΕΤΡΟΥ 3:15.

1, 2. Γιατί δεν εκπλήσσονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την εναντίωση, αλλά τι θέλουν;

ΣΤΙΣ περισσότερες χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται γενικά ως έντιμοι άνθρωποι που ζουν καθαρή ζωή. Πολλοί τους θεωρούν καλούς γείτονες οι οποίοι δεν προξενούν κανένα πρόβλημα. Ωστόσο, η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι ειρηνόφιλοι Χριστιανοί έχουν υποστεί άδικο διωγμό—σε καιρούς πολέμου και ειρήνης. Αυτή η εναντίωση δεν τους εκπλήσσει. Μάλιστα, την αναμένουν. Εξάλλου, γνωρίζουν ότι οι πιστοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. ήταν “αντικείμενα μίσους”· γιατί, λοιπόν, να αναμένουν διαφορετική μεταχείριση εκείνοι που προσπαθούν να είναι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού σήμερα; (Ματθαίος 10:22) Άλλωστε, η Αγία Γραφή λέει: «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό».—2 Τιμόθεο 3:12.

² Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν επιζητούν το διωγμό ούτε απολαμβάνουν τις ταλαιπωρίες—τα πρόστιμα, τις φυλακίσεις ή τη βάναυση μεταχείριση—που μπορεί να φέρει ο διωγμός. Θέλουν να “ζουν μια ήρεμη και ήσυχη ζωή” ώστε να μπορούν να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού χωρίς εμπόδια. (1 Τιμόθεο 2:1, 2) Εκτιμούν τη θρησκευτική ελευθερία που έχουν στις περισσότερες χώρες για να συνεχίζουν να ασκούν τη λατρεία τους και κάνουν ευσυνείδητα ό,τι μπορούν προκειμένου να “είναι ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους”, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ιθύνοντες των ανθρώπινων κυβερνήσεων. (Ρωμαίους 12:18· 13:1-7) Γιατί, λοιπόν, είναι “αντικείμενα μίσους”;

3. Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται άδικα;

³ Βασικά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μισούνται άδικα για τους ίδιους λόγους για τους οποίους διώκονταν οι πρώτοι Χριστιανοί. Πρώτον, οι τρόποι με τους οποίους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θέτουν σε εφαρμογή τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τους κάνουν αντιδημοφιλείς σε μερικούς ανθρώπους. Παραδείγματος χάρη, κηρύττουν με ζήλο τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, αλλά οι άνθρωποι πολλές φορές παρεξηγούν το ζήλο τους, θεωρώντας το κήρυγμά τους «προσηλυτισμό με φορτικότητα». (Παράβαλε Πράξεις 4:19, 20.) Επίσης, είναι ουδέτεροι ως προς την πολιτική και τους πολέμους των εθνών, και μερικές φορές αυτό έχει εσφαλμένα εκληφθεί ως ένδειξη ότι οι Μάρτυρες δεν είναι αφοσιωμένοι πολίτες.—Μιχαίας 4:3, 4.

4, 5. (α) Πώς έχουν αποτελέσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στόχο ψευδών κατηγοριών; (β) Ποιοι είναι συχνά οι κύριοι υποκινητές του διωγμού των υπηρετών του Ιεχωβά;

⁴ Δεύτερον, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο ψευδών κατηγοριών—έχουν ειπωθεί για αυτούς απροκάλυπτα ψέματα και έχουν παρουσιαστεί με διαστρεβλωμένο τρόπο οι πεποιθήσεις τους. Ως αποτέλεσμα, έχουν γίνει αντικείμενο αδικαιολόγητης επίθεσης σε μερικές χώρες. Επιπλέον, επειδή επιζητούν ιατρική αγωγή χωρίς αίμα, η οποία βρίσκεται σε αρμονία με την επιθυμία που έχουν να υπακούν στην εντολή της Αγίας Γραφής για “αποχή από αίμα”, τους έχουν εσφαλμένα αποκαλέσει «παιδοκτόνους» και «αίρεση αυτοκτονίας». (Πράξεις 15:29) Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσδίδουν μεγάλη αξία στη ζωή και επιζητούν την καλύτερη διαθέσιμη περίθαλψη για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η κατηγορία σύμφωνα με την οποία πολλά παιδιά Μαρτύρων του Ιεχωβά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της άρνησης για μεταγγίσεις αίματος είναι εντελώς αβάσιμη. Επιπρόσθετα, επειδή η Γραφική αλήθεια δεν ασκεί την ίδια επίδραση σε όλα τα μέλη των οικογενειών, οι Μάρτυρες έχουν επίσης κατηγορηθεί ότι διαλύουν οικογένειες. Εντούτοις, εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι αυτοί τρέφουν μεγάλη εκτίμηση για την οικογενειακή ζωή και ότι προσπαθούν να ακολουθούν τις Γραφικές εντολές σύμφωνα με τις οποίες ο σύζυγος και η σύζυγος πρέπει να αγαπούν και να σέβονται ο ένας τον άλλον, και τα παιδιά να υπακούν στους γονείς τους είτε αυτοί είναι πιστοί είτε όχι.—Εφεσίους 5:21–6:3.

⁵ Σε πολλές περιπτώσεις, οι κύριοι υποκινητές του διωγμού των υπηρετών του Ιεχωβά έχει αποδειχτεί ότι είναι θρησκευτικοί εναντιούμενοι οι οποίοι χρησιμοποιούν την επιρροή που ασκούν στις πολιτικές εξουσίες και στα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να καταπνίξουν τις δραστηριότητες των Μαρτύρων. Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε εμείς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε τέτοια εναντίωση—είτε αυτή είναι αποτέλεσμα των πεποιθήσεων και των συνηθειών μας είτε οφείλεται σε ψευδείς κατηγορίες;

«Η Λογικότητά σας ας Γίνει Γνωστή σε Όλους τους Ανθρώπους»

6. Γιατί είναι σημαντικό να έχουμε ισορροπημένη άποψη για εκείνους που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία;

⁶ Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να έχουμε τη σωστή άποψη—την άποψη του Ιεχωβά—για εκείνους που δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Διαφορετικά, θα προκαλούσαμε άσκοπα την έχθρα των άλλων ή τον ονειδισμό από μέρους τους. «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Φιλιππησίους 4:5) Επομένως, η Αγία Γραφή μάς ενθαρρύνει να έχουμε ισορροπημένη άποψη για εκείνους που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία.

7. Τι περιλαμβάνεται στο να κρατάμε τον εαυτό μας «χωρίς κηλίδα από τον κόσμο»;

⁷ Από τη μια μεριά, οι Γραφές μάς συστήνουν πολύ καθαρά να “κρατάμε τον εαυτό μας χωρίς κηλίδα από τον κόσμο”. (Ιακώβου 1:27· 4:4) Ο όρος “κόσμος” εδώ, όπως και σε πολλά σημεία στην Αγία Γραφή, αναφέρεται στη μάζα του ανθρωπίνου γένους εκτός από τους αληθινούς Χριστιανούς. Ζούμε μέσα σε αυτή την κοινωνία ανθρώπων· ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους στην εργασία, στο σχολείο, στη γειτονιά. (Ιωάννης 17:11, 15· 1 Κορινθίους 5:9, 10) Παρ’ όλα αυτά, κρατάμε τον εαυτό μας χωρίς κηλίδα από τον κόσμο με το να αποφεύγουμε τη στάση, την ομιλία και τη διαγωγή που συγκρούονται με τις δίκαιες οδούς του Θεού. Είναι επίσης ζωτικό να αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο της στενής συναναστροφής με αυτόν τον κόσμο, ιδιαίτερα με εκείνους που δείχνουν ολοκληρωτική έλλειψη σεβασμού για τους κανόνες του Ιεχωβά.—Παροιμίες 13:20.

8. Γιατί η συμβουλή σύμφωνα με την οποία πρέπει να παραμένουμε χωρίς κηλίδα από τον κόσμο δεν μας παρέχει κάποια βάση για να καταφρονούμε τους άλλους;

⁸ Εντούτοις, η συμβουλή σύμφωνα με την οποία πρέπει να παραμένουμε χωρίς κηλίδα από τον κόσμο δεν μας παρέχει καμιά βάση για να φερόμαστε με τρόπο κατηγορηματικό υποτιμώντας εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Παροιμίες 8:13) Θυμηθείτε το παράδειγμα των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών, το οποίο εξετάστηκε στο προηγούμενο άρθρο. Η θρησκεία που ανέπτυξαν δεν κέρδισε την εύνοια του Ιεχωβά· ούτε συνέβαλε σε καλές σχέσεις με τους μη Ιουδαίους. (Ματθαίος 21:43, 45) Από τη δική τους θέση αυτοδικαίωσης, αυτοί οι φανατικοί άνθρωποι καταφρονούσαν τους Εθνικούς. Εμείς δεν έχουμε τέτοια στενόμυαλη άποψη ώστε να φερόμαστε με περιφρόνηση σε εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες. Όπως συνέβαινε με τον απόστολο Παύλο, η ευχή μας είναι να αποκτήσουν την εύνοια του Θεού όλοι όσοι ακούν το Βιβλικό άγγελμα της αλήθειας.—Πράξεις 26:29· 1 Τιμόθεο 2:3, 4.

9. Ποια επίδραση θα πρέπει να έχει μια ισορροπημένη, Γραφική άποψη στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για εκείνους που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας;

⁹ Μια ισορροπημένη, Γραφική άποψη θα πρέπει να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για εκείνους που δεν είναι Μάρτυρες. Ο Παύλος έδωσε στον Τίτο την οδηγία να υπενθυμίζει στους Χριστιανούς στην Κρήτη «να μην κακολογούν κανέναν, να μην είναι εριστικοί, να είναι λογικοί, δείχνοντας κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους». (Τίτο 3:2) Προσέξτε ότι οι Χριστιανοί δεν έπρεπε να κακολογούν «κανέναν»—ούτε ακόμη και τους μη Χριστιανούς στην Κρήτη, μερικοί από τους οποίους ήταν γνωστοί ως ψεύτες, λαίμαργοι και τεμπέληδες. (Τίτο 1:12) Συνεπώς, θα ήταν αντιγραφικό να χρησιμοποιούμε υποτιμητικούς όρους όταν αναφερόμαστε σε άτομα που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας. Η στάση ανωτερότητας δεν θα ελκύσει τους άλλους στη λατρεία του Ιεχωβά. Απεναντίας, όταν ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους άλλους και η συμπεριφορά μας απέναντί τους εναρμονίζονται με τις λογικές αρχές του Λόγου του Ιεχωβά, “στολίζουμε τη διδασκαλία” του Θεού.—Τίτο 2:10.

Πότε να Σωπαίνει Κανείς, Πότε να Μιλάει

10, 11. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι γνώριζε πότε ήταν (α) «καιρός να σωπαίνει»; (β) «καιρός να μιλάει»;

¹⁰ Υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει», λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:7. Εδώ, λοιπόν, έγκειται η πρόκληση: να αποφασίζουμε πότε να αγνοούμε τους εναντιουμένους και πότε να υψώνουμε τη φωνή μας υπερασπιζόμενοι την πίστη μας. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από το παράδειγμα κάποιου ο οποίος ήταν πάντοτε τέλειος σε φρόνηση—του Ιησού. (1 Πέτρου 2:21) Εκείνος γνώριζε πότε ήταν «καιρός να σωπαίνει». Λόγου χάρη, όταν οι πρωθιερείς και οι πρεσβύτεροι τον κατηγόρησαν ψευδώς ενώπιον του Πιλάτου, ο Ιησούς «δεν έδωσε καμιά απάντηση». (Ματθαίος 27:11-14) Δεν ήθελε να πει κάτι που θα μπορούσε να παρεμποδίσει την επιτέλεση του θελήματος που είχε ο Θεός για εκείνον. Αντίθετα, επέλεξε να αφήσει το δημόσιο υπόμνημά του να μιλήσει από μόνο του. Γνώριζε ότι ούτε και η αλήθεια δεν θα άλλαζε τις υπερήφανες διάνοιες και καρδιές τους. Γι’ αυτό αγνόησε την κατηγορία τους, αρνούμενος να σπάσει τη σκόπιμη σιωπή του.—Ησαΐας 53:7.

¹¹ Ωστόσο, ο Ιησούς γνώριζε επίσης πότε ήταν «καιρός να μιλάει». Σε μερικές περιπτώσεις, διαπληκτίστηκε ανοιχτά με τους επικριτές του, αντικρούοντας τις ψευδείς κατηγορίες τους. Για παράδειγμα, όταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να τον δυσφημίσουν ενώπιον του πλήθους κατηγορώντας τον ότι εξέβαλλε δαίμονες μέσω του Βεελζεβούλ, ο Ιησούς προτίμησε να μην επιτρέψει να σταθούν οι ψευδείς κατηγορίες. Με αποστομωτική λογική και με μια δυναμική παραβολή, ανέτρεψε το ψέμα. (Μάρκος 3:20-30· βλέπε επίσης Ματθαίος 15:1-11· 22:17-21· Ιωάννης 18:37.) Παρόμοια, όταν ο Ιησούς, αφού πρώτα προδόθηκε και συνελήφθη, σύρθηκε ενώπιον του Σάνχεδριν, ο Αρχιερέας Καϊάφας απαίτησε με πανουργία: «Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού!» Και αυτός επίσης ήταν “καιρός να μιλήσει”, διότι το να παραμείνει σιωπηλός θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως άρνηση του γεγονότος ότι ήταν ο Χριστός. Γι’ αυτό, ο Ιησούς απάντησε: «Εγώ είμαι».—Ματθαίος 26:63, 64· Μάρκος 14:61, 62.

12. Ποιες ήταν οι περιστάσεις που υποκίνησαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα να μιλήσουν τολμηρά στο Ικόνιο;

¹² Προσέξτε επίσης το παράδειγμα του Παύλου και του Βαρνάβα. Τα εδάφια Πράξεις 14:1, 2 λένε: «Στο . . . Ικόνιο μπήκαν μαζί στη συναγωγή των Ιουδαίων και μίλησαν με τέτοιον τρόπο που μεγάλο πλήθος Ιουδαίων και Ελλήνων έγιναν πιστοί. Αλλά οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν ξεσήκωσαν και επηρέασαν άσχημα τις ψυχές κάποιων εθνικών εναντίον των αδελφών». Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible) αναφέρει: «Αλλά οι Ιουδαίοι που δεν είχαν μεταστραφεί ξεσήκωσαν τους Εθνικούς και δηλητηρίασαν τις διάνοιές τους εναντίον των Χριστιανών». Καθώς δεν τους αρκούσε το ότι οι ίδιοι απέρριπταν το άγγελμα, οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι ξεκίνησαν μια εκστρατεία δυσφήμησης, προσπαθώντας να προκαταβάλουν τον πληθυσμό των Εθνικών εναντίον των Χριστιανών.a Πόσο βαθύ πρέπει να ήταν το μίσος τους για τη Χριστιανοσύνη! (Παράβαλε Πράξεις 10:28.) Αυτός, κατά τον Παύλο και τον Βαρνάβα, ήταν “καιρός να μιλήσουν”, ώστε να μην αποκαρδιωθούν οι καινούριοι μαθητές από το δημόσιο ονειδισμό. «Γι’ αυτό, εκείνοι [ο Παύλος και ο Βαρνάβας] έμειναν αρκετό καιρό μιλώντας τολμηρά με την εξουσία του Ιεχωβά», ο οποίος έδειξε την επιδοκιμασία του δίνοντάς τους τη δύναμη να εκτελέσουν θαυματουργικά σημεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι μερικοί «υπέρ των Ιουδαίων, ενώ άλλοι υπέρ των αποστόλων».—Πράξεις 14:3, 4.

13. Όταν αντιμετωπίζουμε ονειδισμό, πότε είναι συνήθως “καιρός να σωπαίνουμε”;

¹³ Πώς θα πρέπει να αντιδρούμε λοιπόν όταν μας ονειδίζουν; Αυτό εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τις περιστάσεις. Μερικές καταστάσεις απαιτούν να εφαρμόζουμε την αρχή που λέει ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει» κανείς. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν αποφασισμένοι εναντιούμενοι προσπαθούν να μας παρασύρουν σε άσκοπες λογομαχίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μερικοί άνθρωποι απλώς δεν θέλουν να γνωρίσουν την αλήθεια. (2 Θεσσαλονικείς 2:9-12) Το να προσπαθούμε να λογικέψουμε εκείνους των οποίων η καρδιά είναι υπερήφανα προσηλωμένη στη δυσπιστία είναι ανώφελο. Επιπλέον, αν επιδιδόμασταν σε διαπληκτισμούς με τον κάθε ψευδή κατήγορο που μας επιτίθεται, θα ήταν δυνατόν να παρεκκλίνουμε από μια πολύ πιο σημαντική και ανταμειφτική δραστηριότητα—την υποβοήθηση ειλικρινών ατόμων που θέλουν πραγματικά να μάθουν την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Όταν λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με ανταγωνιστές οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να διαδίδουν ψέματα για εμάς, η θεόπνευστη συμβουλή είναι: «Να τους αποφεύγετε».—Ρωμαίους 16:17, 18· Ματθαίος 7:6.

14. Με ποιους τρόπους μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας ενώπιον των άλλων;

¹⁴ Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν υπερασπιζόμαστε την πίστη μας. Εξάλλου, υπάρχει και «καιρός να μιλάει» κανείς. Δικαιολογημένα ενδιαφερόμαστε για τους ευθείς ανθρώπους που έχουν γίνει δέκτες συκοφαντικής κριτικής εναντίον μας. Εξηγούμε πρόθυμα και με σαφήνεια τις ειλικρινείς μας πεποιθήσεις σε άλλους· μάλιστα, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να το κάνουμε αυτό τη δεχόμαστε με χαρά. Ο Πέτρος έγραψε: «Αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στις καρδιές σας, πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση μπροστά σε όποιον σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας, κάνοντάς το αυτό όμως με πραότητα και βαθύ σεβασμό». (1 Πέτρου 3:15) Όταν κάποια άτομα που ενδιαφέρονται γνήσια ζητούν αποδείξεις για τις πεποιθήσεις που θεωρούμε πολύτιμες, όταν ρωτούν για τις ψευδείς κατηγορίες τις οποίες εκτοξεύουν οι εναντιούμενοι, είναι ευθύνη μας να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας, δίνοντας βάσιμες Γραφικές απαντήσεις. Επιπλέον, η καλή μας διαγωγή μπορεί να πει πολλά. Καθώς οι απροκατάληπτοι παρατηρητές βλέπουν ότι προσπαθούμε αληθινά να ζούμε σε αρμονία με τους δίκαιους κανόνες του Θεού, μπορούν εύκολα να διακρίνουν ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον μας είναι ψευδείς.—1 Πέτρου 2:12-15.

Τι θα Λεχθεί για τη Συκοφαντική Δημοσιότητα;

15. Ποιο είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο διαστρεβλωμένης πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης;

¹⁵ Μερικές φορές, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποτελέσει στόχο διαστρεβλωμένης πληροφόρησης από τα μέσα ενημέρωσης. Παραδείγματος χάρη, την 1η Αυγούστου 1997, μια ρωσική εφημερίδα δημοσίευσε ένα συκοφαντικό άρθρο το οποίο ισχυριζόταν, μεταξύ άλλων, ότι οι Μάρτυρες απαιτούν κατηγορηματικά από τα μέλη τους να “απορρίπτουν τις συζύγους, τους συζύγους και τους γονείς τους αν εκείνοι δεν κατανοούν και δεν συμμερίζονται την πίστη τους”. Οποιοσδήποτε είναι αληθινά εξοικειωμένος με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζει ότι αυτή η κατηγορία είναι ψευδής. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να συμπεριφέρονται στα μέλη της οικογένειάς τους που δεν είναι στην πίστη με αγάπη και σεβασμό, και οι Μάρτυρες προσπαθούν να ακολουθούν αυτή την κατεύθυνση. (1 Κορινθίους 7:12-16· 1 Πέτρου 3:1-4) Ωστόσο, το άρθρο δημοσιεύτηκε, και έτσι πολλοί αναγνώστες παραπλανήθηκαν. Πώς μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας όταν αντιμετωπίζουμε ψευδείς κατηγορίες;

16, 17, και πλαίσιο στη σελίδα 16. (α) Τι ανέφερε κάποτε Η Σκοπιά για το πώς να αντιδρούμε σε ψευδείς πληροφορίες που παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης; (β) Κάτω από ποιες περιστάσεις θα μπορούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να αντιδράσουν σε αρνητικές ειδήσεις που παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης;

¹⁶ Και σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει». Η Σκοπιά το εξέφρασε κάποτε ως εξής: «Το αν θα αγνοήσουμε τις ψεύτικες πληροφορίες που παρουσιάζονται από τα μέσα ενημέρωσης ή αν θα υπερασπιστούμε την αλήθεια με κατάλληλους τρόπους εξαρτάται από τις περιστάσεις, τον υποκινητή των επικρίσεων και το σκοπό του». Σε μερικές περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα να αγνοούμε τις αρνητικές ειδήσεις, μη δίνοντας έτσι περαιτέρω δημοσιότητα στα ψέματα.

¹⁷ Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι “καιρός να μιλήσουμε”. Κάποιος υπεύθυνος δημοσιογράφος ή ανταποκριτής ίσως έχει λάβει εσφαλμένες πληροφορίες για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και μπορεί να δεχτεί ευνοϊκά τις αληθινές πληροφορίες για εμάς. (Βλέπε το πλαίσιο «Διορθώνοντας την Παραπληροφόρηση».) Αν διάφορες αρνητικές ειδήσεις από τα μέσα ενημέρωσης δημιουργούν προκατάληψη η οποία παρεμποδίζει το έργο κηρύγματος που επιτελούμε, κάποιοι εκπρόσωποι του γραφείου τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά μπορεί να πάρουν την πρωτοβουλία να υπερασπιστούν την αλήθεια με ορισμένα κατάλληλα μέσα.b Για παράδειγμα, πρεσβύτεροι που έχουν τα προσόντα θα μπορούσαν να διοριστούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα, όπως σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, όπου το να μην εμφανιστούμε ίσως θα άφηνε να εννοηθεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν απαντήσεις. Ο κάθε Μάρτυρας συνεργάζεται σοφά με την κατεύθυνση της οργάνωσης του Ιεχωβά και των εκπροσώπων της σε τέτοια ζητήματα.—Εβραίους 13:17.

Νομική Υπεράσπιση των Καλών Νέων

18. (α) Γιατί δεν χρειαζόμαστε την άδεια των ανθρώπινων κυβερνήσεων για να κηρύττουμε; (β) Ποια πορεία ακολουθούμε όταν μας αρνούνται την άδεια να κηρύττουμε;

¹⁸ Η εξουσιοδότηση που έχουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού προέρχεται από τον ουρανό. Στον Ιησού, ο οποίος μας ανέθεσε να κάνουμε αυτό το έργο, έχει δοθεί «όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Ματθαίος 28:18-20· Φιλιππησίους 2:9-11) Επομένως, δεν χρειαζόμαστε την άδεια των ανθρώπινων κυβερνήσεων για να κηρύττουμε. Εντούτοις, αναγνωρίζουμε ότι το να έχουμε θρησκευτική ελευθερία συμβάλλει στη διάδοση του αγγέλματος της Βασιλείας. Σε χώρες όπου έχουμε την ελευθερία να συνεχίζουμε να ασκούμε τη λατρεία μας, θα χρησιμοποιούμε το νομικό σύστημα για να την προστατεύουμε. Όπου μας αρνούνται αυτή την ελευθερία, θα προσπαθούμε, μέσα στα πλαίσια του νόμου, να την αποκτήσουμε. Ο αντικειμενικός μας στόχος δεν είναι η κοινωνική αναμόρφωση αλλά η «υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων».c—Φιλιππησίους 1:7.

19. (α) Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα όταν “αποδίδουμε αυτά που είναι του Θεού στον Θεό”; (β) Τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

¹⁹ Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, αναγνωρίζουμε τον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Ο δικός του νόμος είναι υπέρτατος. Υπακούμε ευσυνείδητα στις ανθρώπινες κυβερνήσεις, “αποδίδοντας έτσι αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα”. Αλλά δεν θα αφήσουμε τίποτε να μας εμποδίσει να εκπληρώσουμε μια πολύ πιο σπουδαία ευθύνη—“να αποδίδουμε αυτά που είναι του Θεού στον Θεό”. (Ματθαίος 22:21) Κατανοούμε πλήρως ότι το να κάνουμε κάτι τέτοιο θα μας καταστήσει «αντικείμενα του μίσους» των εθνών, αλλά το δεχόμαστε αυτό ως μέρος του κόστους που συνεπάγεται το να είμαστε μαθητές. Το νομικό υπόμνημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον 20ό αιώνα πιστοποιεί ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιζόμαστε την πίστη μας. Με τη βοήθεια και την υποστήριξη του Ιεχωβά, θα συνεχίσουμε “αδιάκοπα να διδάσκουμε και να διακηρύττουμε τα καλά νέα”.—Πράξεις 5:42.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Γιατί είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά “αντικείμενα μίσους”;

◻ Πώς πρέπει να βλέπουμε εκείνους που δεν συμμερίζονται τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις;

◻ Όσον αφορά την αντιμετώπιση των εναντιουμένων, ποιο ισορροπημένο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς;

◻ Όταν μας ονειδίζουν, πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε την αρχή που λέει ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει»;

[Πλαίσιο στη σελίδα 16]

Διορθώνοντας την Παραπληροφόρηση

«Στη Γιακουίμπα, στη Βολιβία, κάποιος τοπικός όμιλος Ευαγγελικών κανόνισε να προβληθεί από έναν τηλεοπτικό σταθμό μια ταινία την οποία προφανώς είχαν γυρίσει αποστάτες. Σταθμίζοντας τον άσχημο αντίκτυπο που είχε εκείνο το πρόγραμμα, οι πρεσβύτεροι αποφάσισαν να επισκεφτούν δυο τηλεοπτικούς σταθμούς και να τους προτείνουν να προβάλουν επί πληρωμή στο κοινό τις βιντεοταινίες Μάρτυρες του Ιεχωβά—Η Οργάνωση που Φέρει το Όνομα και Η Αγία Γραφή—Βιβλίο Γεγονότων και Προφητειών. Αφού είδε τις βιντεοταινίες της Εταιρίας, ο ιδιοκτήτης ενός ραδιοφωνικού σταθμού αγανάκτησε με την παραπληροφόρηση που υπήρχε στο πρόγραμμα των αποστατών και προσφέρθηκε να μεταδίδει δωρεάν ανακοινώσεις για την ερχόμενη συνέλευση περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο αριθμός των παρόντων ήταν ασυνήθιστα υψηλός, και πολλοί άνθρωποι με έντιμη καρδιά έκαναν ειλικρινείς ερωτήσεις όταν οι Μάρτυρες τους επισκέπτονταν στη διακονία».—Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1997, σελίδες 61, 62.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Σε μερικές περιπτώσεις, ο Ιησούς αντέκρουε ανοιχτά τις ψευδείς κατηγορίες των επικριτών του