۱۷ جلال یَهُوَه در نظر اسرائیلیان که به آنجا نگاه می‌کردند،‏ مثل آتشی سوزان بر قلّهٔ کوه بود.‏

۱۱ ‏«شما به دامنهٔ کوه نزدیک شدید و در آنجا ایستادید.‏ شعله‌های آتش که از کوه بلند شده بود،‏ به دل آسمان رسیده بود؛‏ انبوه ابرها و تاریکی غلیظ همه جا را فرا گرفته بود.‏+ ۱۲ بعد،‏ یَهُوَه از میان آتش با شما صحبت کرد.‏+ شما حرف‌های او را شنیدید،‏ ولی خودش را ندیدید؛‏+ فقط صدایی به گوشتان رسید.‏+

۷ به محض این که سلیمان دعا را تمام کرد،‏+ از آسمان آتش آمد + و قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های دیگر را سوزاند و جلال یَهُوَه،‏ خانه را پر کرد.‏+ ۲ کاهنان نمی‌توانستند به خانهٔ یَهُوَه وارد شوند،‏ چون جلال یَهُوَه،‏ خانهٔ یَهُوَه را پر کرده بود.‏+ ۳ وقتی تمام قوم اسرائیل دیدند که آتش از آسمان آمد و جلال یَهُوَه را بر آن خانه دیدند،‏ روی سنگفرش زانو زدند و پیشانی خود را بر زمین گذاشتند.‏ آن‌ها یَهُوَه را شکر کردند و گفتند،‏ «او نیکوست؛‏ محبت پایدارش* جاودانه است.‏»‏