۱۷ وقتی یوسِف دید که پدرش دست راست خود را بر سر اِفرایِم گذاشته است،‏ ناراحت شد و سعی کرد دست او را از سر اِفرایِم بردارد و بر سر مَنَسّی بگذارد.‏

۱۹ اما پدرش قبول نکرد و گفت:‏ «می‌دانم پسرم،‏ می‌دانم.‏ از مَنَسّی هم قومی به وجود می‌آید و او هم شخصی بزرگ می‌شود.‏ با این حال،‏ برادر کوچک‌ترش از او بزرگ‌تر خواهد شد + و نسلش* آنقدر زیاد می‌شود که قوم‌های زیادی از آن‌ها به وجود می‌آیند.‏»‏+