۳۴ ‏«‹در مدتی که سرزمینتان متروک است و شما در سرزمین دشمنانتان در تبعید هستید،‏ زمینتان استراحت کامل خواهد کرد،‏ چون قبلاً در روزهای شَبّات استراحت نداشت.‏+

۴۶ ‏«اگر به تو گناه کنند (‏چون انسانی وجود ندارد که گناه نکند)‏+ و تو از آن‌ها خشمگین شوی و آن‌ها را به دست دشمن تسلیم کنی،‏ و اسیرکنندگانشان آن‌ها را به سرزمین دشمن،‏ چه دور و چه نزدیک،‏ به اسارت ببرند،‏+ ۴۷ و در سرزمینی که به اسارت برده شدند،‏ پشیمان شوند + و به سوی تو برگردند + و در سرزمین اسیرکنندگان خود،‏ به تو التماس کنند + و بگویند:‏ ‹ما گناه و خطا کرده‌ایم؛‏ ما شریرانه رفتار کرده‌ایم،‏›‏+ ۴۸ و در سرزمین دشمنانشان که آن‌ها را به اسارت برده‌اند،‏ با تمام دل و جان به سوی تو برگردند + و به طرف سرزمینشان که به اجدادشان داده‌ای و به طرف شهری که انتخاب کرده‌ای و خانه‌ای که من برای جلال نام تو ساخته‌ام به تو دعا کنند،‏+ ۴۹ آن موقع،‏ دعا و تمنایشان را از آسمان‌ها + بشنو و به دادشان برس ۵۰ و قومت را که به تو گناه کرده‌اند،‏ ببخش؛‏ تمام خطاهایی را که به تو کرده‌اند،‏ ببخش.‏ تو کاری خواهی کرد که دل اسیرکنندگانشان به حالشان بسوزد و به آن‌ها رحم کنند.‏+

۷ ای یَهُوَه،‏ تو خدای عادلی و ما که از اهالی یهودا،‏ ساکنان اورشلیم و تمام اسرائیل هستیم،‏ مثل همیشه از تو شرمنده‌ایم و به خاطر خیانتی که به تو کرده‌ایم در سرزمین‌های دور و نزدیک پراکنده شده‌ایم.‏+