۱۴ ای خدای من،‏ مرا برای این کار به یاد آور و فراموش نکن که از روی محبت پایدارم* چه کارهایی برای خانهٔ تو و خدمتگزاران آن* کرده‌ام.‏+

۳ ‏«خواهش می‌کنم،‏ ای یَهُوَه،‏ لطفاً به یاد بیاور + که چطور با وفاداری و با تمام دل در راه تو قدم برداشته‌ام + و هر کاری که در دید تو درست بود،‏ انجام داده‌ام.‏» بعد حِزِقیا زارزار گریه کرد.‏

۱۶ آن وقت،‏ کسانی که احترام عمیقی برای یَهُوَه قائل بودند* با همدیگر صحبت کردند.‏ هر کدام از آن‌ها با دوستش صحبت می‌کرد و یَهُوَه با دقت به آن‌ها گوش می‌داد.‏ در حضور یَهُوَه،‏ اسم کسانی که برای او احترام عمیقی قائل بودند و در مورد نامش تعمّق می‌کردند،‏*‏+ در دفتر یادبودی نوشته شد.‏+