۲۷ به محض این که داوود به مَحَنایِم رسید،‏ شوبی پسر ناحاش اهل رَبّهٔ عَمّونیان،‏+ ماخیر پسر عَمّی‌ئیل اهل لودِبار،‏+ و بَرزِلّایی جِلعادی اهل روجِلیم پیش او آمدند.‏+ ۲۸ آن‌ها با خودشان رختخواب،‏ دیگ،‏ ظرف‌های گلی،‏ گندم،‏ جو،‏ آرد،‏ غلّه‌های بوداده،‏ باقالی،‏ عدس،‏ غلّهٔ خشک‌شده،‏ ۲۹ عسل،‏ کره،‏ پنیر و گوسفند آوردند.‏ آن‌ها همهٔ این چیزها را برای داوود و کسانی که همراهش بودند آوردند تا بخورند،‏+ چون گفتند:‏ «این افرادی که در بیابان هستند،‏ خسته و تشنه و گرسنه‌اند.‏»‏+

۳۱ بعد بَرزِلّایی جِلعادی،‏+ از روجِلیم به منطقه‌ای در اردن رفت تا پادشاه را تا رود اردن همراهی کند.‏

۷ ‏«اما محبتت به پسران بَرزِلّاییِ جِلعادی + محبتی پایدار* باشد.‏ بگذار آن‌ها از کسانی باشند که سر سفرهٔ تو غذا می‌خورند،‏ چون وقتی از دست برادرت اَبشالوم فرار می‌کردم + به من کمک کردند.‏+