برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛ با همراهی سازهای زِهی با سبک «شِمینیت.» ترانه‌ای از داوود.
۶ ای یَهُوَه، از روی عصبانیت، مرا توبیخ نکن،
و از روی خشم، مرا اصلاح نکن.+
۲ ای یَهُوَه، به من رحم کن، چون روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوم.
ای یَهُوَه، مرا شفا بده،+ چون بدنم می‌لرزد.
۳ به‌شدّت آشفته و پریشانم،+
پس ای یَهُوَه، به من بگو، تا کی باید صبر کنم؟+
۴ ای یَهُوَه، برگرد و مرا رهایی ده؛+
به خاطر محبت پایدارت مرا نجات بده،+
۵ چون مردگان یادی از تو نمی‌کنند؛
کیست که تو را در قبر ستایش کند؟+
۶ از آه و ناله کردن خسته شده‌ام؛+
تمام شب رختخوابم را غرق اشک می‌کنم،
و سیلاب گریه‌هایم در بسترم جاری می‌شود.+
۷ چشمانم از غم و اندوهی که دارم، تار شده‌اند،+
و به خاطر آزار دشمنانم کم‌سو شده‌اند.
۸ ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید،
چون یَهُوَه صدای گریهٔ مرا می‌شنود.+
۹ یَهُوَه التماس مرا می‌شنود؛+
یَهُوَه دعای مرا قبول می‌کند.
۱۰ آن وقت همهٔ دشمنانم شرمنده و ناامید می‌شوند،
و ناگهان با سرافکندگی عقب‌نشینی می‌کنند.+