پیدایش

۳۷ یعقوب در سرزمین کنعان ماند و در آنجا زندگی کرد،‏ یعنی جایی که پدرش مثل غریبه‌ها در آن زندگی کرده بود.‏+

۲ این سرگذشت زندگی یعقوب است:‏

وقتی یوسِف + جوانی ۱۷ ساله بود،‏ همراه برادرانش یعنی پسران بِلهه + و زِلفه + که زنان پدرش بودند،‏ گله را چوپانی می‌کرد.‏+ روزی او پدرش را از کارهای بد برادرانش باخبر کرد.‏ ۳ اسرائیل یوسِف را بیشتر از بقیهٔ پسرانش دوست داشت،‏+ چون وقتی پیر بود،‏ یوسِف به دنیا آمده بود.‏ او لباس بلند و زیبایی برای یوسِف تهیه کرده بود.‏ ۴ وقتی برادرانش متوجه شدند که پدرشان او را بیشتر از آن‌ها دوست دارد،‏ از یوسِف متنفر شدند و نمی‌توانستند با مهربانی* با او صحبت کنند.‏

۵ کمی بعد یوسِف خوابی دید و آن را برای برادرانش تعریف کرد.‏+ این موضوع باعث شد که آن‌ها بیشتر از او متنفر شوند.‏ ۶ او به آن‌ها گفت:‏ «لطفاً گوش کنید تا خوابم را برایتان تعریف کنم.‏ ۷ ما در وسط مزرعه،‏ دسته‌های گندم را می‌بستیم که ناگهان دستهٔ گندم من بلند شد و ایستاد و دسته‌های گندم شما دور دستهٔ گندم من جمع شدند و به آن تعظیم کردند.‏»‏+ ۸ برادرانش گفتند:‏ «آیا منظورت این است که می‌خواهی پادشاه ما شوی و بر ما سلطنت کنی؟‏»‏+ آن‌ها به خاطر خوابی که یوسِف دیده بود و حرف‌هایی که او زد،‏ از او بیشتر متنفر شدند.‏

۹ بعد یوسِف خواب دیگری دید و آن را برای برادرانش تعریف کرد و گفت:‏ «من خواب دیگری دیدم.‏ این بار خورشید و ماه و ۱۱ ستاره به من تعظیم می‌کردند.‏»‏+ ۱۰ او آن خواب را غیر از برادرانش،‏ برای پدرش هم تعریف کرد،‏ ولی پدرش او را سرزنش کرد و گفت:‏ «این چه خوابی است که دیده‌ای؟‏ آیا فکر می‌کنی من و مادرت و برادرانت واقعاً می‌آییم و جلوی تو تعظیم* می‌کنیم؟‏» ۱۱ برادران یوسِف به او حسادت کردند،‏+ اما پدرش گفته‌های او را به خاطر سپرد.‏

۱۲ یک بار برادران او به نزدیکی شِکیم رفته بودند + تا گلهٔ پدرشان را بچرانند.‏ ۱۳ کمی بعد اسرائیل به یوسِف گفت:‏ «همان طور که می‌دانی برادرانت نزدیک شِکیم مشغول چراندن گله‌ها هستند.‏ بیا تا تو را پیش آن‌ها بفرستم.‏» او گفت:‏ «چشم پدر،‏ من حاضرم بروم!‏» ۱۴ پدرش گفت:‏ «لطفاً برو و ببین که آیا برادرانت و گله در سلامت هستند یا نه.‏ بعد برگرد و به من خبر بده.‏» بعد پدرش او را از درّهٔ* حِبرون روانه کرد + و یوسِف به سمت شِکیم رفت.‏ ۱۵ در آنجا مردی یوسِف را دید که سرگردان در دشت می‌گردد.‏ آن مرد از او پرسید:‏ «دنبال چه می‌گردی؟‏» ۱۶ یوسِف جواب داد:‏ «دنبال برادرانم می‌گردم.‏ آیا می‌دانی آن‌ها گله‌ها را کجا چوپانی می‌کنند؟‏» ۱۷ آن مرد گفت:‏ «آن‌ها از اینجا رفتند،‏ چون شنیدم که به هم می‌گفتند،‏ ‹به دوتان برویم.‏›» پس یوسِف به دنبال برادرانش رفت و آن‌ها را در دوتان پیدا کرد.‏

۱۸ برادرانش از دور یوسِف را دیدند،‏ اما قبل از این که او به آن‌ها برسد،‏ نقشه کشیدند که او را بکشند.‏ ۱۹ آن‌ها به همدیگر گفتند:‏ «نگاه کنید!‏ خواب‌بینندهٔ بزرگ می‌آید!‏+ ۲۰ بیایید او را بکشیم و در یکی از چاه‌ها* بیندازیم و بگوییم یک حیوان وحشی او را خورد.‏ بعد ببینیم خواب‌هایش چطور تعبیر می‌شود!‏» ۲۱ اما وقتی رِئوبین + این را شنید،‏ سعی کرد یوسِف را از دست آن‌ها نجات دهد و گفت:‏ «او را نکشیم.‏»‏*‏+ ۲۲ رِئوبین به آن‌ها گفت:‏ «خون او را نریزید.‏+ او را در این چاه* که در بیابان است بیندازید،‏ اما آسیبی به او نرسانید.‏»‏*‏+ هدف رِئوبین این بود که یوسِف را از دست آن‌ها نجات دهد و پیش پدرش برگرداند.‏

۲۳ به محض این که یوسِف به برادرانش رسید،‏ آن‌ها لباس بلند و زیبایی را که او می‌پوشید،‏+ از تنش درآوردند ۲۴ و او را در چاهی* انداختند که خالی بود و آب نداشت.‏

۲۵ بعد نشستند و مشغول غذا خوردن شدند.‏ ناگهان چشمشان به کاروان اسماعیلیان افتاد + که از جِلعاد می‌آمد و به مصر می‌رفت.‏ بار شترهایشان،‏ کتیرا،‏* روغن بَلَسان* و پوستهٔ درخت صمغ‌دار بود.‏+ ۲۶ یهودا به برادرانش گفت:‏ «اگر برادرمان را بکشیم و این موضوع را مخفی کنیم،‏*‏+ چه نفعی برای ما دارد؟‏ ۲۷ بیایید یوسِف را به اسماعیلیان بفروشیم + و به او آسیبی نرسانیم.‏* به هر حال،‏ او برادر ما و از گوشت و خون ماست.‏» پس آن‌ها به برادرشان یهودا گوش کردند.‏ ۲۸ وقتی تاجران اسماعیلی*‏+ از آنجا می‌گذشتند،‏ برادران یوسِف او را از چاه* بیرون کشیدند و به قیمت ۲۰ تکه نقره به آن‌ها فروختند.‏+ تاجران اسماعیلی یوسِف را با خودشان به مصر بردند.‏

۲۹ کمی بعد وقتی رِئوبین به سر چاه* برگشت و دید که یوسِف در آن نیست،‏ از شدّت ناراحتی لباسش را چاک زد.‏ ۳۰ او پیش برادرانش برگشت و با تعجب گفت:‏ «برادر کوچکمان آنجا نیست!‏ حالا من چه کار کنم؟‏»‏

۳۱ پس آن‌ها بز نری را کشتند و لباس زیبای یوسِف را به خون آن بز آغشته کردند.‏ ۳۲ بعد آن لباس را برای پدرشان فرستادند و گفتند:‏ «ما این لباس را پیدا کردیم.‏ لطفاً ببین که آیا لباس پسرت است یا نه!‏»‏+ ۳۳ یعقوب به آن لباس نگاه کرد و فریاد زد:‏ «چرا!‏ این لباس پسرم است!‏ حتماً یک حیوان وحشی یوسِف را خورده!‏ حتماً او را تکه‌تکه کرده!‏» ۳۴ بعد یعقوب لباسش را چاک زد و پَلاس* به کمر بست و روزهای زیادی برای پسرش عزاداری کرد.‏ ۳۵ همهٔ پسران و دخترانش سعی می‌کردند به او تسلّی دهند،‏ اما یعقوب نمی‌خواست تسلّی پیدا کند و می‌گفت:‏ «من در عزای پسرم به گور* می‌روم!‏»‏+ پدر یوسِف به گریه و زاری برایش ادامه داد.‏

۳۶ تاجران اسماعیلی* یوسِف را در مصر به فوتیفار که یکی از درباریان فرعون + و رئیس محافظان دربار + بود،‏ فروختند.‏