پیدایش

۲۳ سارا ۱۲۷ سال عمر کرد.‏+ ۲ او در قَریه‌اَربَع،‏+ یعنی همان حِبرون + در سرزمین کنعان + مرد؛‏ و ابراهیم به خاطر مرگ سارا گریه و عزاداری کرد.‏ ۳ بعد ابراهیم از کنار جسد سارا بلند شد و به حیتّیان*‏+ گفت:‏ ۴ ‏«من در سرزمین شما بیگانه‌ام.‏+ پس خواهش می‌کنم قطعه زمینی به من بفروشید تا بتوانم همسرم را در آنجا دفن کنم.‏» ۵ حیتّیان به ابراهیم گفتند:‏ ۶ ‏«ای سَرور،‏ تو در نظر ما مثل رئیسی* هستی که از طرف خدا آمده + و می‌توانی همسرت را در بهترین زمینی که برای خاکسپاری داریم،‏ دفن کنی.‏ هیچ کدام از ما زمینمان را برای دفن همسرت از تو دریغ نمی‌کنیم.‏»‏

۷ ابراهیم بلند شد و جلوی مردم آن سرزمین یعنی حیتّیان + تعظیم کرد ۸ و گفت:‏ «حالا که اجازه می‌دهید جسد همسرم را در اینجا دفن کنم،‏ خواهش می‌کنم عِفرون،‏ پسر صوحَر را ترغیب کنید ۹ که غار مَکفیله را که متعلّق به اوست و در حاشیهٔ زمینش است به من بفروشد.‏ من آن غار را در حضور شما به قیمت کامل با نقره از او می‌خرم + تا جایی برای خاکسپاری داشته باشم.‏»‏+

۱۰ عِفرونِ حیتّی در میان بقیهٔ حیتّیان کنار دروازهٔ شهر نشسته بود.‏+ او در حضور حیتّیان و همهٔ کسانی که در آنجا جمع شده بودند،‏ به ابراهیم گفت:‏ ۱۱ ‏«نه سَرورم!‏ لطفاً به من گوش بده.‏ من نه تنها آن غار بلکه زمینش را هم به تو می‌دهم؛‏ آن‌ها را در حضور قومم* به تو می‌دهم.‏ برو و همسرت را در آنجا دفن کن.‏» ۱۲ بعد ابراهیم جلوی مردم آن سرزمین تعظیم کرد ۱۳ و در حضور* آن‌ها به عِفرون گفت:‏ «خواهش می‌کنم به من گوش کن!‏ من حاضرم آن زمین را به قیمت کامل با نقره بخرم.‏ پس آن را از من قبول کن تا بتوانم همسرم را در آنجا دفن کنم.‏»‏

۱۴ عِفرون به ابراهیم گفت:‏ ۱۵ ‏«سَرورم لطفاً به من گوش بده.‏ ارزش این زمین ۴۰۰ تکه* نقره است که اصلاً قابل تو را ندارد.‏ برو و همسرت را در آنجا دفن کن.‏» ۱۶ ابراهیم به عِفرون گوش کرد و مبلغی را که عِفرون در حضور حیتّیان پیشنهاد کرده بود،‏ یعنی ۴۰۰ تکه* نقره،‏ مطابق وزنی که در بازار آن زمان رایج بود،‏ به او پرداخت.‏+ ۱۷ پس زمین عِفرون که در مَکفیله در نزدیکی مَمری بود،‏ ملک ابراهیم شد،‏ از جمله آن غار و تمام درختانی که در آن زمین بود.‏ ۱۸ آن زمین در حضور حیتّیان و همهٔ کسانی که کنار دروازهٔ شهر جمع شده بودند،‏ به ابراهیم فروخته شد و او صاحب آن شد.‏ ۱۹ بعد ابراهیم همسرش سارا را در سرزمین کنعان،‏ در غار مَکفیله که نزدیک مَمری یا همان حِبرون است،‏ دفن کرد.‏ ۲۰ به این شکل،‏ مالکیت آن زمین و غاری که در آن بود از حیتّیان به ابراهیم واگذار شد تا جایی برای خاکسپاری داشته باشد.‏+