مزمور

۳۹ گفتم:‏ «مراقبم که چه کار می‌کنم،‏

و مواظبم که با زبانم گناه نکنم.‏+

تا وقتی که شریران در حضورم هستند،‏

بر دهانم دهان‌بند می‌گذارم تا زبانم را کنترل کنم.‏»‏+

۲ زبانم بند آمده بود و ساکت بودم؛‏+

حتی از چیزهای خوب هم حرف نمی‌زدم،‏

اما درد شدیدی داشتم.‏

۴ ‏«ای یَهُوَه،‏ به من کمک کن که بدانم زندگی‌ام کی تمام می‌شود،‏

و چند روز از عمرم باقیست.‏+

کمکم کن تا بفهمم زندگی‌ام چقدر زودگذر است!‏

۵ در واقع تو عمرم را به اندازهٔ یک وجب کرده‌ای؛‏+

طول عمرم از دید تو چیزی به حساب نمی‌آید.‏+

۹ ساکت ماندم؛‏

نمی‌توانستم دهانم را باز کنم،‏+

چون تو بودی که باعث شدی این اتفاقات بیفتد.‏+

۱۱ تو انسان را به خاطر گناهش مجازات و اصلاح می‌کنی،‏+

و مثل بیدی که لباس را از بین می‌برد،‏ چیزهای باارزش او را نابود می‌کنی.‏

۱۲ ای یَهُوَه دعایم را بشنو،‏

و به فریاد کمکم گوش بده.‏+

من برای تو مثل یک مهمانم،‏*‏+

و در این دنیا مثل همهٔ اجدادم یک مسافرم.‏+

۱۳ دیگر از روی خشم به من نگاه نکن؛‏

بگذار قبل از مردنم،‏ دوباره روی شادی را ببینم!‏»‏