اول تواریخ
۱۶ به این ترتیب آن‌ها صندوق عهد خدای حقیقی را آوردند و در خیمه‌ای که داوود برای آن برپا کرده بود، قرار دادند + و در حضور خدای حقیقی، قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های شراکت تقدیم کردند.+ ۲ وقتی داوود همهٔ قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های شراکت را تقدیم کرد،+ مردم را به نام یَهُوَه برکت داد. ۳ به علاوه، او به همهٔ اسرائیلیان، یعنی به هر مرد و زن یک نان گرد، یک نان خرما و یک نان کشمش داد. ۴ بعد بعضی از لاویان را برای خدمت در مقابل صندوق عهد یَهُوَه تعیین کرد + تا یَهُوَه خدای اسرائیل را جلال دهند،* او را شکر و سپاس گویند و ستایش کنند. ۵ آساف + رئیس این گروه لاویان بود و سِنج هم می‌زد؛+ معاونش زَکَریا بود؛ یِعی‌ئیل، شِمیراموت، یِحی‌ئیل، مَتّیتیا، اِلیاب، بِنایا، عوبِیداَدوم و یِعی‌ئیل + سازهای زِهی و چنگ می‌نواختند؛+ ۶ بِنایا و یَحَزی‌ئیل کاهنانی بودند که مرتب در مقابل صندوق عهد خدای حقیقی شیپور می‌زدند.
۷ در آن روز بود که داوود برای اولین بار برای سپاس از یَهُوَه سرودی تنظیم کرد و به آساف + و همکارانش* مأموریت داد که آن را بخوانند. آن سرود این بود:
۱۰ با افتخار دربارهٔ نام مقدّس او صحبت کنید.+
ای کسانی که به دنبال یَهُوَه هستید، از ته دل شاد باشید.+
۱۱ از یَهُوَه راهنمایی و کمک بخواهید.*+
همیشه در جستجوی لطف* او باشید.+
۱۲ کارهای شگفت‌انگیز او را به یاد آورید؛+
معجزه‌ها و داوری‌هایش را فراموش نکنید،
و ای فرزندان یعقوب که برگزیدهٔ خدایید!+
و احکامش در تمام زمین اجرا می‌شود.+
۱۵ عهد او را تا ابد به یاد داشته باشید؛
وعده‌اش* را تا هزاران نسل فراموش نکنید.+
۱۶ عهدی را که با ابراهیم بست،+
و قسمی را که برای اسحاق خورد، از یاد نبرید!+
۱۷ عهد او برای فرزندان یعقوب قانون شد،+
و برای قوم اسرائیل عهدی جاودانی.
۱۸ او گفت: ‹من سرزمین کنعان را به شما خواهم داد،+
میراثی که برای شما تعیین شده است.›+
۲۱ خدا اجازه نداد کسی به آن‌ها ظلم کند،+
بلکه به خاطر آن‌ها، پادشاهان را توبیخ کرد،+
۲۲ و گفت: ‹با مسح‌شدگان من کاری نداشته باشید،
و به پیامبران من بدی نکنید.›+
۲۳ ای مردم تمام زمین، برای یَهُوَه آواز بخوانید!
هر روز اعلام کنید که خدا نجات می‌دهد!+
۲۴ در میان ملت‌ها جلال و شکوهش را اعلام کنید،
و در میان همهٔ قوم‌ها کارهای شگفت‌انگیزش را تعریف کنید.
۲۵ یَهُوَه بزرگ است و شایستهٔ ستایش!
او از همهٔ خدایان دیگر پرابهت‌تر است.+
۲۸ ای خاندان‌های تمام قوم‌ها، به یَهُوَه، طوری که شایستهٔ اوست احترام بگذارید؛
یَهُوَه را به خاطر جلال و قدرتش، طوری که شایستهٔ اوست ستایش کنید.+
با لباس مقدّس* در مقابل یَهُوَه تعظیم* کنید.+
۳۰ ای مردم تمام زمین، در حضور او بلرزید!
زمین* در جای خود استوار است؛ هرگز نمی‌توان آن را تکان داد!+
۳۱ ای آسمان‌ها شادی کنید و ای زمین شادمان باش؛+
در میان ملت‌ها اعلام کنید: ‹یَهُوَه پادشاه شده است!›+
۳۲ دریاها و هر چه در آن‌هاست، فریاد شادی بزنند؛
کشتزارها و هر چه در آن‌هاست، شادی کنند.
۳۵ بگویید، ‹خدایا، ای نجات‌دهندهٔ ما، نجاتمان بده!+
ما را از میان ملت‌های بیگانه جمع کن و نجات بده
تا نام مقدّست را ستایش کنیم،+
و با شادی، تو را شکر و سپاس بگوییم.+
۳۶ یَهُوَه خدای اسرائیل شایستهٔ ستایش است،
از ازل تا ابد!›»
آن وقت همهٔ مردم گفتند، «آمین!»* و یَهُوَه را ستایش کردند.
۳۷ بعد داوود آساف + و همکارانش* را در جایی که صندوق عهد یَهُوَه نگهداری می‌شد گذاشت + تا طبق برنامهٔ روزانه،+ در مقابل آن خدمت کنند. ۳۸ به علاوه، داوود ترتیبی داد تا عوبِیداَدوم و ۶۸ نفر از خویشاوندان* او هم در آنجا خدمت کنند. او عوبِیداَدوم پسر یِدوتون و حوسه را به عنوان نگهبان دروازه‌ها تعیین کرد. ۳۹ داوود صادوقِ کاهن + و کاهنان دیگری را هم تعیین کرد تا در حضور خیمهٔ یَهُوَه که بالای تپه‌ای* در جِبعون بود،+ خدمت کنند ۴۰ و به طور مرتب، صبح و شب قربانی‌های سوختنی را بر مذبح قربانی‌های سوختنی به یَهُوَه تقدیم کنند و تمام احکام یَهُوَه را که در شریعت برای اسرائیلیان نوشته شده بود، به جا آورند.+ ۴۱ همراه آن‌ها، هیمان و یِدوتون + و مردان دیگری که نامشان ثبت شده بود انتخاب شدند تا با سرود، یَهُوَه را شکر و سپاس گویند؛+ سرودی که می‌خواندند این بود: «محبت پایدار* او جاودانه است!»+ ۴۲ هیمان + و یِدوتون که همراهشان بودند، شیپور، سِنج و سازهایی را که در ستایش* خدای حقیقی به کار می‌رفت، می‌نواختند. پسران یِدوتون + مراقب دروازه بودند. ۴۳ بعد تمام مردم به خانه‌هایشان رفتند. داوود هم به خانه‌اش رفت تا خانوادهٔ* خود را برکت دهد.