اِشَعْیا
۵۰ یَهُوَه می‌گوید:
«ای فرزندان من، درست است که مادرتان را بیرون کردم، ولی طلاقنامهٔ او کجاست؟+
یا این که شما را به کدام یک از طلبکارانم فروختم؟
۲ ولی چرا وقتی سراغتان آمدم، کسی نبود؟
چرا وقتی صدایتان کردم، کسی جواب نداد؟+
آیا فکر می‌کنید دستم آنقدر کوتاه است که نمی‌توانم شما را نجات دهم؟
فکر می‌کنید قدرت ندارم شما را رهایی دهم؟+
طوری که ماهی‌ها از بی‌آبی بگندند،
و از تشنگی بمیرند.
او هر روز صبح مرا بیدار می‌کند؛
مرا بیدار می‌کند تا به‌دقت به آموزش‌های او گوش دهم.+
و به او پشت نکردم.+
۶ من گذاشتم که به پشتم شلاق بزنند،
و ریشم را بکنند.
گذاشتم که به من توهین کنند و به صورتم تف بیندازند.+
۷ اما یَهُوَه حاکم متعال از من حمایت خواهد کرد.+
برای همین، سرافکنده نخواهم شد.
۸ کسی که مرا درستکار اعلام می‌کند، نزدیک است،
پس چه کسی جرأت دارد مرا متهم کند؟*+
بگذار با من حاضر شود.*
چه کسی از من شکایت دارد؟
بگذار با من روبرو شود.
۹ یَهُوَه، حاکم متعال از من حمایت خواهد کرد،
پس چه کسی می‌تواند مرا محکوم کند؟
مخالفان من مثل لباسی بیدزده،
همگی از بین خواهند رفت!
چه کسی بین شما بدون هیچ نوری، در تاریکی راه می‌رود؟
بگذار او به یَهُوَه* توکّل کند و به خدایش اعتماد داشته باشد.
۱۱ «اما ای همهٔ شما که آتش روشن می‌کنید،
شما که با جرقه‌های سنگ آتش روشن می‌کنید،
در نور آتش خودتان راه بروید،
همان آتشی که با جرقه‌ها روشن کرده‌اید!
مجازاتی که من برای شما در نظر گرفته‌ام این است:*
با درد و رنج خواهید خوابید.