اِشَعْیا

مثل گیاهی که ریشه‌اش در زمین خشک است.‏+

او هیچ زیبایی و شکوهی ندارد و ظاهرش هیچ جذابیتی برایمان ندارد.‏

۳ مردم او را خوار و حقیر شمردند و از او دوری کردند.‏+

او با درد و رنج آشنا بود* و مریضی را خوب می‌شناخت.‏

۴ او خودش بیماری‌های ما را به دوش کشید،‏+

و دردهای ما را حمل کرد.‏+

۵ در واقع،‏ به خاطر گناهان ما بود + که بدنش را سوراخ کردند.‏+

او به خاطر خطاهای ما خرد و له شد،‏+

و مجازات را تحمّل کرد تا ما صلح و آرامش داشته باشیم.‏+

زخم‌های او باعث شفای ما شد.‏+

۶ همهٔ ما مثل گوسفندان آواره و سرگردان بودیم،‏+

و هر کدام از ما به راه خودش می‌رفت.‏

اما یَهُوَه کاری کرد که گناهان همهٔ ما به گردن او باشد.‏+

۷ او مورد ظلم و ستم قرار گرفت + و اجازه داد که با او بدرفتاری کنند؛‏+

اما دهانش را باز نکرد و هیچ حرفی نزد.‏

او را مثل گوسفندی برای قربانی کردن بردند.‏+

او مثل برّه‌ای بود که برای پشم‌چینی می‌بَرند و صدایش درنمی‌آید.‏

با این حال،‏ او دهانش را باز نکرد و هیچ حرفی نزد.‏+

۸ او را ظالمانه محکوم کردند و بردند.‏

اما چه کسی به نسل او* توجه خواهد کرد؟‏

او از زمین زندگان ریشه‌کن شد؛‏+

در واقع،‏ او را به خاطر گناهان قوم من زدند.‏*‏+

۹ با این که هیچ خطایی* نکرد،‏

و هیچ وقت با حرف‌هایش کسی را فریب نداد،‏+

قبری کنار قبر شریران برایش در نظر گرفتند،‏+

و بعد از مرگش کنار ثروتمندان* دفنش کردند.‏+

ای خدا،‏ اگر جان او را به عنوان قربانی تقصیر بدهی،‏+

او نوادگانش را خواهد دید و عمر طولانی خواهد داشت،‏+

و تو ای یَهُوَه از طریق او به خواست و مقصودت* خواهی رسید.‏+

خادم درستکار من به خاطر شناختی که دارد،‏+

بار گناهان مردم را به دوش خواهد گرفت،‏+

و باعث خواهد شد که خیلی‌ها درستکار شمرده شوند.‏+

۱۲ من به او سهمی در میان عدهٔ زیادی خواهم داد،‏

و او غنیمت‌ها را با قدرتمندان تقسیم خواهد کرد،‏

چون او حتی جانش را فدا کرد،‏*‏+

و جزو گناهکاران محسوب شد؛‏+

او بار گناهان بسیاری از مردم را به دوش کشید،‏+

و برای بخشش گناهکاران پادرمیانی کرد.‏+