اول سموئیل

۴ به این ترتیب سموئیل پیام خدا را به تمام قوم اسرائیل می‌رساند.‏

روزی اسرائیلیان به جنگ با فِلیسطی‌ها رفتند؛‏ آن‌ها نزدیک اِبِن‌عِزِر اردو زدند و اردوگاه فِلیسطی‌ها در اَفیق بود.‏ ۲ فِلیسطی‌ها برای جنگ با اسرائیلیان صف‌آرایی کردند،‏ ولی جنگ برای اسرائیلیان خوب پیش نرفت و فِلیسطی‌ها آن‌ها را شکست دادند و حدود ۴۰۰۰ نفر از اسرائیلیان را در میدان جنگ کشتند.‏ ۳ وقتی سربازان اسرائیلی به اردوگاه برگشتند،‏ ریش‌سفیدان قوم گفتند:‏ «چرا یَهُوَه گذاشت که امروز از فِلیسطی‌ها شکست بخوریم؟‏*‏+ بیایید صندوق عهد یَهُوَه را از شیلوه بیاوریم.‏+ اگر آن صندوق پیش ما باشد،‏ ما را از دست دشمنانمان نجات می‌دهد.‏» ۴ پس مردانی از طرف قوم به شیلوه فرستاده شدند و آن‌ها صندوق عهد یَهُوَه خدای لشکرها را از آنجا آوردند؛‏ صندوق عهد خدایی که بالای* کَرّوبیان بر تخت نشسته است.‏+ دو پسر عیلی،‏+ حُفنی و فینِحاس هم همراه صندوق خدای حقیقی آمدند.‏

۵ به محض این که صندوق عهد یَهُوَه وارد اردوگاه شد،‏ همهٔ اسرائیلیان از شادی چنان فریاد کشیدند که زمین به لرزه درآمد.‏ ۶ وقتی فِلیسطی‌ها صدای فریاد را شنیدند،‏ گفتند:‏ «چرا از اردوگاه عبرانیان صدای فریاد بلند شده است؟‏» در آخر فهمیدند که صندوق عهد یَهُوَه به اردوگاه آورده شده است.‏ ۷ فِلیسطی‌ها ترسیدند و گفتند:‏ «خدا وارد اردوگاه شده است!‏+ وای به حال ما،‏ چون تا حالا چنین اتفاقی نیفتاده است!‏ ۸ وای به حال ما!‏ چه کسی می‌تواند ما را از دست این خدای پرقدرت نجات بدهد؟‏ این همان خدایی است که مصریان را به بلاهای مختلف دچار کرد.‏+ ۹ ای فِلیسطی‌ها ما باید مثل مرد،‏ شجاع باشیم،‏ مبادا همان طور که عبرانیان ما را بندگی کردند،‏+ ما هم آن‌ها را بندگی کنیم.‏ بیایید مثل مرد بجنگیم!‏» ۱۰ پس فِلیسطی‌ها جنگیدند و اسرائیلیان شکست خوردند + و هر کس به خیمهٔ خودش فرار کرد.‏ در آن جنگ عدهٔ خیلی زیادی کشته شدند و از اسرائیلیان ۳۰٬۰۰۰ سرباز پیاده از بین رفتند.‏ ۱۱ به علاوه،‏ فِلیسطی‌ها صندوق عهد خدا را با خود بردند و دو پسر عیلی،‏ حُفنی و فینِحاس هم کشته شدند.‏+

۱۲ در همان روز،‏ مردی از طایفهٔ بنیامین از میدان جنگ فرار کرد و در حالی که لباسش را چاک زده بود و روی سرش خاک ریخته بود،‏+ به شیلوه رسید.‏ ۱۳ وقتی به آنجا رسید،‏ عیلی کنار راه سر جایش نشسته بود و انتظار می‌کشید،‏ چون نگران صندوق خدای حقیقی بود.‏*‏+ آن مرد به داخل شهر رفت و وقتی خبر داد که چه اتفاقی افتاده است،‏ فریاد مردم در تمام شهر بلند شد.‏ ۱۴ عیلی با شنیدن صدای فریاد مردم پرسید:‏ «این صدای داد و فریاد برای چیست؟‏» همان مرد با عجله پیش عیلی آمد و خبر را به او داد.‏ ۱۵ ‏(‏عیلی ۹۸ سال داشت.‏ چشمانش به جلو خیره شده بود ولی نمی‌توانست ببیند.‏)‏+ ۱۶ آن مرد به عیلی گفت:‏ «من همانم که از میدان جنگ آمده!‏ همین امروز از آنجا فرار کردم.‏» عیلی پرسید:‏ «پسرم،‏ چه اتفاقی افتاده؟‏» ۱۷ آن مرد که خبر آورده بود،‏ تعریف کرد و گفت:‏ «اسرائیلیان از دست فِلیسطی‌ها فرار کردند و شکست سختی خوردند؛‏+ دو پسر تو ،‏حُفنی و فینِحاس هم کشته شدند + و فِلیسطی‌ها صندوق خدای حقیقی را با خود بردند.‏»‏+

۱۸ به محض این که آن مرد اسم صندوق خدای حقیقی را به زبان آورد،‏ عیلی از جایش که کنار دروازه بود به پشت افتاد،‏ گردنش شکست و مرد،‏ چون پیر و چاق بود.‏ او در اسرائیل چهل سال داوری کرده بود.‏ ۱۹ عروس او،‏ زن فینِحاس،‏ حامله بود و زایمانش نزدیک بود.‏ وقتی این خبر را شنید که صندوق خدای حقیقی برده شده است و پدرشوهر و شوهرش هم مرده‌اند،‏ از درد دولا شد و درد زایمانش زودتر از موقع شروع شد و زایید.‏ ۲۰ او در حال مرگ بود و زنانی که کنارش بودند به او گفتند:‏ «نگران نباش،‏ بچه‌ات پسر است.‏» او جوابی نداد و اعتنا نکرد.‏ ۲۱ ولی گفت که اسم پسرش ایخابود*‏+ باشد.‏ آن زن با اشاره به این که صندوق خدای حقیقی برده شده است و پدرشوهر و شوهرش مرده‌اند،‏+ گفت:‏ «عزّت و جلال از اسرائیل رفته است.‏»‏*‏+ ۲۲ بعد گفت:‏ «عزّت و جلال از اسرائیل رفته،‏ چون صندوق خدای حقیقی به دست دشمن افتاده است.‏»‏+