اول سموئیل

۲۷ اما داوود در دلش گفت:‏ «می‌دانم که بالاخره یک روز شائول مرا می‌کشد.‏ بهترین کار این است که به سرزمین فِلیسطی‌ها فرار کنم + تا شائول از تعقیب من در اسرائیل دست بردارد + و من از دست او خلاص شوم.‏» ۲ پس داوود با ۶۰۰ مردی که همراهش بودند + پیش اَخیش که پسر مَعوک و پادشاه جَت بود،‏ رفت.‏+ ۳ داوود و مردانش و خانواده‌های آن‌ها پیش اَخیش در جَت ماندند.‏ دو همسر داوود یعنی اَخینوعَمِ یِزرِعیلی و اَبیجایِل کَرمِلی،‏ بیوهٔ نابال هم با داوود بودند.‏+ ۴ وقتی به شائول خبر رسید که داوود فرار کرده و به جَت رفته،‏ از تعقیب داوود دست برداشت.‏+

۵ داوود به اَخیش گفت:‏ «اگر از نظر تو اشکالی ندارد،‏ اجازه بده در یکی از شهرهای کوچک زندگی کنم.‏ بهتر است که خادمت در شهری که پادشاه زندگی می‌کند،‏ نباشد.‏» ۶ پس اَخیش همان روز شهر صِقلَغ را به او داد.‏+ برای همین است که صِقلَغ تا امروز به پادشاهان یهودا تعلّق دارد.‏

۷ داوود یک سال و چهار ماه در سرزمین فِلیسطی‌ها زندگی کرد.‏+ ۸ داوود و مردانش مرتب به جِشوریان،‏+ جِرزیان و عَمالیقیان + حمله می‌کردند.‏ این قوم‌ها در منطقه‌ای زندگی می‌کردند که از طِلام تا شور و تا مرز مصر را در بر می‌گرفت.‏+ ۹ داوود هر بار که به آن منطقه حمله می‌کرد،‏ هیچ مرد و زنی را زنده نمی‌گذاشت،‏+ ولی هر چه گاو و گوسفند،‏ الاغ و شتر و هر چه لباس بود برمی‌داشت و پیش اَخیش برمی‌گشت.‏ ۱۰ بعد وقتی اَخیش می‌پرسید:‏ «امروز کجا را غارت کردی؟‏» داوود جواب می‌داد:‏ «جنوب* یهودا را،‏»‏+ یا «جنوب سرزمین یِرَحمِئیلیان را،‏»‏+ یا «جنوب سرزمین قینیان را.‏»‏+ ۱۱ داوود هیچ مرد و زنی را زنده نمی‌گذاشت،‏ چون می‌ترسید که وقتی به جت بیایند کارهای او و مردانش را لو بدهند.‏ (‏تمام مدتی که داوود در مناطق روستایی فِلیسطی‌ها زندگی می‌کرد،‏ کارش همین بود.‏)‏ ۱۲ اَخیش حرف داوود را باور می‌کرد و پیش خودش می‌گفت:‏ ‹حتماً اسرائیلیان خیلی از او متنفرند.‏ پس تا عمر دارد غلام من می‌ماند.‏›‏