ایّوب
۳۷ «به همین دلیل دلم می‌لرزد،
طوری که انگار قلبم از سینه‌ام بیرون می‌آید.
۲ با دقت به غرّش صدای او گوش کنید،
به رعدی که از دهان او بیرون می‌آید.
۴ بعد صدای غرّش شنیده می‌شود؛
صدای او رعدآسا و پرقدرت است،+
حینی که او صحبت می‌کند، صاعقه‌ها پی‌درپی زده می‌شوند.
۶ او به برف فرمان می‌دهد، ‹بر زمین ببار،›+
و به باران سیل‌آسا می‌گوید، ‹به‌شدّت ببار.›+
۸ حیوانات وحشی به لانه‌هایشان می‌روند،
و در مخفیگاهشان می‌مانند.
۱۱ او ابرها را از رطوبت پر* می‌کند،
و صاعقه را به وسیلهٔ آن‌ها پراکنده می‌کند.+
۱۲ ابرها به هر طرف که او بگوید در حرکتند،
۱۶ آیا می‌دانی که ابرها چطور در هوا معلقند؟+
همهٔ این‌ها کارهای شگفت‌انگیز خدایی است که علم و دانشش کامل است.+
۱۹ به ما بگو که به او چه بگوییم؛
ما در تاریکی هستیم، پس نمی‌توانیم به او چیزی بگوییم.
۲۰ من با چه جرأتی می‌توانم به خدا بگویم که می‌خواهم با او صحبت کنم؟
آیا گفته‌ای هست که باید به اطلاع خدا رسانده شود؟+
۲۱ اگر خورشید در آسمان بدرخشد، ولی پشت ابرها پنهان شده باشد،
انسان نمی‌تواند نور آن را ببیند،
مگر این که باد بوزد و آسمان را صاف و بی‌ابر کند.
۲۳ راه‌های خدای قادر مطلق فراتر از درک ماست؛+
قدرت او عظیم است.+
او هرگز معیارهای عادلانه‌اش را زیر پا نمی‌گذارد + و همیشه باانصاف رفتار می‌کند.+
۲۴ به همین دلیل، انسان‌ها باید برای او احترام عمیق قائل شوند.*+
او لطفش را شامل حال کسانی نمی‌کند که خودشان را دانا می‌دانند.»+