نامهٔ پولُس به عبرانیان
۶ پس حالا که آموزش‌های ابتدایی در مورد مسیح را به پایان رسانده‌ایم،+ بیایید به طرف بلوغ روحانی پیش برویم + و فقط به بررسی آن تعالیم پایه‌ای راضی نباشیم، تعالیمی مثل توبه از اعمال مرده،* ایمان به خدا، ۲ و یا تعالیمی دربارهٔ تعمیدهای مختلف، گذاشتن دست‌ها روی کسی،+ رستاخیز مردگان + و داوری ابدی. ۳ در واقع اگر خدا اجازه دهد، به طرف بلوغ روحانی پیش خواهیم رفت.
۴ حالا کسانی را در نظر بگیرید که زمانی در نور حقیقت قدم برمی‌داشتند + و طعم هدیهٔ آسمانی را چشیده بودند و از روح‌القدس برخوردار بودند. ۵ آن‌ها طعم کلام خوب و مفید خدا و همین طور طعم برکت‌های* دنیای* آینده را چشیده بودند، ۶ ولی حالا از ایمان برگشته‌اند.+ پس غیرممکن است که کسی بتواند به آن‌ها کمک کند تا دوباره توبه کنند، چون در واقع آن‌ها یک بار دیگر پسر خدا را برای خودشان به تیر میخکوب می‌کنند و او را جلوی همه خوار و ذلیل می‌کنند.+ ۷ اگر زمین بارانی را که بارها بر آن می‌بارد جذب کند و محصول مفیدی برای کشاورزان به بار بیاورد، از خدا برکت می‌گیرد. ۸ اما اگر آن زمین خار و خس تولید کند، زمین بی‌ارزشی است و در خطر لعنت شدن قرار می‌گیرد. سرانجام آن زمین در آتش از بین خواهد رفت.
۹ اما عزیزان، هرچند با این لحن با شما صحبت می‌کنیم، مطمئنیم که شما وضعیت بهتری دارید و با کارهایتان به طرف نجات قدم برمی‌دارید. ۱۰ خدا بی‌انصاف نیست و هیچ وقت زحمت‌هایی را که کشیده‌اید و محبتی را که به خاطر نام او نشان داده‌اید فراموش نخواهد کرد؛+ محبتی که از طریق خدمت به مقدّسان نشان داده و می‌دهید. ۱۱ با این حال، آرزوی ما این است که همهٔ شما همین سخت‌کوشی را از خودتان نشان دهید و به این شکل اطمینان کاملی را که به تحقق امیدتان دارید، تا آخر حفظ کنید.+ ۱۲ ما نمی‌خواهیم که شما تنبل باشید،+ بلکه تشویقتان می‌کنیم از کسانی سرمشق بگیرید که به خاطر ایمان و صبرشان وارث وعده‌های خدا شده‌اند.
۱۳ وقتی خدا به ابراهیم وعده داد، کسی بزرگ‌تر از خودش نبود که به او قسم بخورد، به همین دلیل به ذات خودش قسم خورد + ۱۴ و گفت: «حتماً به تو برکت خواهم داد و مطمئن باش که نسل تو را زیاد خواهم کرد.»+ ۱۵ ابراهیم بعد از این که صبورانه انتظار کشید، این وعده را دریافت کرد. ۱۶ انسان‌ها به کسی که از خودشان بزرگ‌تر است قسم می‌خورند و قسمشان به هر بحثی خاتمه می‌دهد، چون از نظر قانونی حرفشان را تضمین می‌کند.+ ۱۷ به همین ترتیب، وقتی خدا تصمیم گرفت که واضح‌تر به وارثانِ وعده نشان دهد + که مقصودش غیر قابل تغییر است، آن را با قسم خوردن تضمین کرد. ۱۸ بنابراین، به خاطر این دو موردِ تغییرناپذیر که غیرممکن است خدا درباره‌شان دروغ بگوید،+ ما که به خدا پناه برده‌ایم، قویاً تشویق می‌شویم که امیدمان را محکم نگه داریم؛ امیدی که پیش روی ما قرار داده شده است. ۱۹ این امیدی که داریم + مثل لنگری محکم و مطمئن برای جان ماست و ما را به آن طرف پرده خواهد برد؛+ ۲۰ جایی که عیسی به عنوان یک پیشرو جلوتر از ما وارد شده + و تا ابد کاهن اعظم شده است، کاهنی مثل مِلکیصِدِق.+