اِرْمیا
۴۴ خدا این پیام را دربارهٔ همهٔ یهودیانی که در سرزمین مصر،+ یعنی در شهرهای مِجدُل،+ تَحفَنحیس + و نوف*+ و منطقهٔ فَتروس + زندگی می‌کردند، به اِرْمیا داد: ۲ «یَهُوَه، خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: ‹شما خودتان دیدید که چه بلایی بر سر اورشلیم + و همهٔ شهرهای یهودا آوردم. آن شهرها حتی تا امروز ویران هستند و کسی در آن‌ها زندگی نمی‌کند،+ ۳ چون ساکنان آنجا با کارهای شریرانه‌شان و با پرستش خدایان بیگانه و تقدیم قربانی به آن‌ها خشم مرا برانگیختند؛+ خدایانی که نه خودشان می‌شناختند و نه شما و اجدادتان.+ ۴ من همهٔ خادمانم یعنی پیامبران را بارها پیش شما فرستادم* تا به شما بگویند: «لطفاً از این کار زشت و زننده‌ای که از آن متنفرم، دست بکشید.»+ ۵ ولی شما گوش ندادید و توجهی نکردید؛ از کارهای شریرانه‌تان دست نکشیدید و به پرستش خدایان بیگانه ادامه دادید.+ ۶ به همین دلیل، آتش خشمم را بر سر شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم ریختم و همین طور که امروز می‌بینید، آن‌ها را به خرابه و ویرانه تبدیل کردم.›+
۷ «پس یَهُوَه، خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: ‹چرا می‌خواهید بلای بزرگی به سر خودتان بیاورید؟ آیا می‌خواهید همهٔ مردان، زنان، کودکان و نوزادان در سرزمین یهودا نابود شوند و دیگر کسی از شما باقی نماند؟ ۸ چرا با پرستش بت‌ها و تقدیم قربانی به خدایان بیگانه در مصر، یعنی سرزمینی که برای زندگی به آنجا رفته‌اید، خشم مرا شعله‌ور می‌کنید؟ شما به خاطر این کارهایتان از بین می‌روید و تمام ملت‌های زمین، شما را لعنت و سرزنش خواهند کرد.+ ۹ آیا کارهای شریرانهٔ اجدادتان را فراموش کرده‌اید؟ آیا کارهای شریرانهٔ پادشاهان + و ملکه‌های یهودا را فراموش کرده‌اید؟+ آیا یادتان رفته که شما و زنانتان + در سرزمین یهودا و کوچه‌های اورشلیم، چه کارهای شریرانه‌ای کرده‌اید؟ ۱۰ حتی تا امروز هم، شما* خودتان را فروتن نکرده‌اید،* به من احترام نگذاشته‌اید*+ و از قوانین و دستوراتی که به شما و اجدادتان دادم اطاعت نکرده‌اید.›+
۱۱ «پس یَهُوَه، خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: ‹حالا قصد دارم بلا بر سر شما بیاورم و تمام یهودا را از بین ببرم. ۱۲ من کاری خواهم کرد که بازماندگان سرزمین یهودا که مصمم بودند به مصر بروند و در آنجا زندگی کنند، در مصر بمیرند.+ همهٔ آن‌ها، بر اثر شمشیر و قحطی جانشان را از دست خواهند داد. آن‌ها از کوچک تا بزرگ، بر اثر شمشیر و قحطی از بین خواهند رفت. آن وقت، مردم از دیدن وضع اسفبارشان وحشت می‌کنند و آن‌ها را لعنت، نفرین و مسخره می‌کنند.+ ۱۳ من کسانی را که در سرزمین مصر زندگی می‌کنند، مثل مردم اورشلیم با شمشیر، قحطی و بیماری مجازات خواهم کرد.+ ۱۴ بازماندگان سرزمین یهودا که برای زندگی به مصر رفته‌اند، نمی‌توانند فرار کنند یا زنده بمانند و روزی به یهودا برگردند. آن‌ها آرزو خواهند داشت که به یهودا برگردند و در آنجا زندگی کنند، ولی به جز عدهٔ کمی که جان سالم به در می‌برند، هیچ کدامشان به یهودا برنمی‌گردند.›»
۱۵ آن وقت، همهٔ مردانی که می‌دانستند زنانشان به بت‌ها قربانی تقدیم می‌کنند، و زنانی که در آنجا حضور داشتند (آن مردان و زنان با هم گروه بزرگی بودند) و همهٔ یهودیانی که در منطقهٔ فَتروس + در سرزمین مصر + زندگی می‌کردند، به اِرْمیا گفتند: ۱۶ «ما به حرف‌های تو که به نام یَهُوَه به ما گفتی، گوش نمی‌دهیم! ۱۷ ما به همان کارهایی که گفتیم ادامه می‌دهیم و به ملکهٔ آسمان* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کنیم؛+ همان کاری که ما و اجدادمان، پادشاهان و بزرگانمان قبلاً در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم. در آن موقع، نان کافی داشتیم، در رفاه زندگی می‌کردیم و دچار هیچ بلایی نمی‌شدیم. ۱۸ ولی از روزی که از تقدیم قربانی و هدیه‌های ریختنی به ملکهٔ آسمان* دست کشیدیم، محتاج همه چیز شده‌ایم؛ یا با شمشیر کشته می‌شویم یا از قحطی از بین می‌رویم.»
۱۹ زنان هم گفتند: «آیا فکر می‌کنی ما بدون اطلاع و اجازهٔ شوهرانمان به ملکهٔ آسمان* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کردیم و برای آن الٰهه نان‌های تقدیمی که به شکل او بودند، می‌پختیم؟»
۲۰ بعد، اِرْمیا به تمام قوم، یعنی به همهٔ مردان و زنان آن‌ها و به همهٔ کسانی که با او صحبت می‌کردند، گفت: ۲۱ «یَهُوَه قربانی‌هایی را که شما و اجدادتان، پادشاهان و بزرگانتان و همهٔ مردم در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم + به بت‌ها تقدیم می‌کردید، به یاد دارد و آن‌ها را در دلش حفظ کرده است! ۲۲ سرانجام، یَهُوَه دیگر نتوانست کارهای نفرت‌انگیز و شریرانهٔ شما را تحمّل کند. برای همین، سرزمینتان را ویران کرد، طوری که تا امروز دیگر کسی در آنجا زندگی نمی‌کند، و مردم از دیدن وضعیت اسفبار سرزمینتان به وحشت می‌افتند و آن را لعنت می‌کنند.+ ۲۳ بلایی که امروز به سرتان آمده به این دلیل است که به بت‌ها قربانی تقدیم کردید، به ضدّ یَهُوَه گناه کردید و با زیر پا گذاشتن قوانین، احکام و یادآوری‌های یَهُوَه، از او اطاعت نکردید.»+
۲۴ اِرْمیا در ادامه به تمام مردم و همهٔ زنان گفت: «ای مردم یهودا که در سرزمین مصر هستید، به پیام یَهُوَه توجه کنید! ۲۵ یَهُوَه، خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: ‹شما و زنانتان گفتید: «ما حتماً به قولمان وفا می‌کنیم و به ملکهٔ آسمان* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کنیم،»+ و همین کار را هم کردید! پس ای زنان، همان طور که قول دادید و نذر کردید عمل کنید!›
۲۶ «پس ای مردم یهودا که در سرزمین مصر زندگی می‌کنید، به این پیام یَهُوَه گوش دهید. یَهُوَه می‌گوید: ‹من به نام عظیم خودم قسم می‌خورم که دیگر اجازه نمی‌دهم هیچ کدام از شما یهودیانِ ساکن مصر به نام من قسم بخورد + و بگوید: «به حیات یَهُوَه حاکم متعال قسم!»+ ۲۷ من مراقب آن‌ها خواهم بود، ولی نه برای خوبی کردن،+ بلکه می‌خواهم بلایی به سرشان بیاورم. تمام مردم یهودا که در سرزمین مصرند، بر اثر شمشیر و قحطی خواهند مرد و به کلّی از بین خواهند رفت.+ ۲۸ فقط عدهٔ کمی از شمشیر نجات پیدا می‌کنند و از مصر به یهودا برمی‌گردند.+ آن وقت، تمام بازماندگان سرزمین یهودا که برای زندگی به مصر رفتند، خواهند دانست که چه کسی راست می‌گوید، من یا آن‌ها!›
۲۹ «یَهُوَه می‌گوید: ‹برای این که به شما ثابت شود طبق گفته‌ام عمل می‌کنم و شما را در این سرزمین مجازات می‌کنم و بر سرتان بلا می‌آورم، این نشانه را به شما می‌دهم.› ۳۰ یَهُوَه می‌گوید: ‹همان طور که من صِدِقیا پادشاه یهودا را به دست دشمنش نِبوکَدنَصَّر،* پادشاه بابِل که قصد جان او را داشت تسلیم کردم، حُفرَع پادشاه مصر را هم به دست دشمنانش که قصد جانش را دارند خواهم داد.›»+