چهار پسر جوان که از یَهُوَه اطاعت کردند

وقتی نِبوکَدنَصَّر،‏ شاهزاده‌ها و اشراف‌زاده‌های یهودا را به بابِل برد،‏ اَشفِناز را که رئیس دربار بود مسئول آن‌ها کرد.‏ نِبوکَدنَصَّر به اَشفِناز گفت که از بین آن‌ها،‏ سالم‌ترین و باهوش‌ترین پسران جوان را انتخاب کند.‏ این پسران جوان باید مدت سه سال آموزش می‌دیدند.‏ این آموزش،‏ آن‌ها را آماده می‌کرد تا بتوانند مقام‌های مهمی در بابِل داشته باشند.‏ آن پسران جوان باید یاد می‌گرفتند که به زبان بابِلیان یعنی به زبان کلدانی بخوانند،‏ بنویسند و صحبت کنند.‏ همین طور آن‌ها باید همان غذاهایی را می‌خوردند که پادشاه و درباریانش می‌خوردند.‏ چهار نفر از این پسران جوان،‏ دانیال،‏ حَنَنیا،‏ میشائیل و عَزَریا بودند.‏ اَشفِناز اسم آن‌ها را عوض کرد و اسم بابِلی روی آن‌ها گذاشت؛‏ یعنی بَلطَشَصَّر،‏ شَدرَک،‏ میشَک و عَبِدنِغو.‏ آیا این آموزش باعث می‌شد که آن‌ها از خدمت کردن به یَهُوَه دست بکشند؟‏

این چهار پسر جوان تصمیم داشتند که تحت هر شرایطی از یَهُوَه اطاعت کنند.‏ آن‌ها می‌دانستند که نباید همان غذاهایی را بخورند که پادشاه می‌خورَد،‏ چون بعضی از آن غذاها طبق قانون یَهُوَه ناپاک بود.‏ پس آن‌ها به اَشفِناز گفتند:‏ ‹لطفاً ما را مجبور نکن از همان غذایی بخوریم که پادشاه می‌خورَد.‏› اَشفِناز به آن‌ها گفت:‏ ‹اگر شما غذا نخورید و پادشاه ببیند که لاغر و مریض شده‌اید،‏ مرا می‌کشد!‏›‏

دانیال فکری به نظرش رسید.‏ او به مأموری که به نیازهایشان رسیدگی می‌کرد،‏ گفت:‏ ‹لطفاً برای ده روز فقط سبزیجات،‏ حبوبات و آب به ما بده.‏ بعد ما را با پسران جوانی که از همان غذای پادشاه می‌خورند مقایسه کن.‏› آن مأمور با این پیشنهاد موافقت کرد.‏

وقتی آن ده روز تمام شد،‏ دانیال و سه دوستش سالم‌تر و قوی‌تر از بقیهٔ پسران بودند.‏ یَهُوَه خوشحال بود که آن‌ها از او اطاعت کرده بودند.‏ او حتی به دانیال حکمت داد تا معنی رؤیاها و خواب‌ها را بفهمد.‏

وقتی دورهٔ آموزشی آن پسران تمام شد،‏ اَشفِناز آن‌ها را پیش نِبوکَدنَصَّر برد.‏ پادشاه با آن‌ها صحبت کرد و فهمید که دانیال،‏ حَنَنیا،‏ میشائیل و عَزَریا خیلی باهوش‌تر و داناتر از بقیهٔ پسران هستند.‏ او این چهار نفر را انتخاب کرد تا در دربار سلطنتی او کار کنند.‏ پادشاه اغلب دربارهٔ موضوعات مهم با آن‌ها مشورت می‌کرد.‏ یَهُوَه آن‌ها را از همهٔ حکیمان و جادوگران پادشاه داناتر کرده بود.‏

با این که دانیال،‏ حَنَنیا،‏ میشائیل و عَزَریا در یک سرزمین بیگانه زندگی می‌کردند،‏ فراموش نکردند که به قوم یَهُوَه تعلق دارند.‏ آیا تو هم،‏ حتی اگر پدر و مادرت کنارت نباشند،‏ همیشه به یَهُوَه و خواست او فکر می‌کنی؟‏