عیسی به شاگردانش یاد داد که چطور دعا کنند

فَریسیان کارهایشان را با این هدف انجام می‌دادند که به چشم بیایند و مردم را تحت تأثیر قرار بدهند.‏ اگر کاری را از روی محبت انجام می‌دادند،‏ برای جلب توجه دیگران بود.‏ آن‌ها جاهایی دعا می‌کردند که دیگران بتوانند آن‌ها را ببینند.‏ فَریسیان دعاهای طولانی را حفظ می‌کردند و آن‌ها را در کنیسه‌ها و سر کوچه‌ها تکرار می‌کردند تا همه بشنوند.‏ پس با شنیدن حرف‌های عیسی تعجب کردند.‏ عیسی گفت:‏ ‹مثل فَریسیان دعا نکنید.‏ آن‌ها خیال می‌کنند که اگر در دعاهایشان کلمه‌های زیاد به کار ببرند خدا را خوشحال می‌کنند،‏ ولی این طور نیست.‏ دعا چیزی بین شما و یَهُوَه است.‏ وقتی دعا می‌کنید،‏ یک سری کلمه‌ها را دائم تکرار نکنید.‏ یَهُوَه از شما می‌خواهد که حرف دلتان را به او بزنید.‏

شما باید این طور دعا کنید:‏ ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باشد.‏ پادشاهی تو بیاید و خواست تو همان طور که در آسمان انجام می‌شود،‏ روی زمین هم انجام شود.‏› عیسی همین طور به آن‌ها گفت که برای غذای روزانه،‏ بخشش گناهان،‏ و موضوعات دیگری که به خودشان مربوط می‌شود دعا کنند.‏

عیسی گفت:‏ ‹همیشه دعا کنید.‏ دائم از پدرتان یَهُوَه بخواهید که چیزهای خوب به شما بدهد.‏ هر پدر و مادری می‌خواهد که چیزهای خوب به بچه‌اش بدهد.‏ اگر بچهٔ شما از شما نان بخواهد،‏ آیا به او سنگ می‌دهید؟‏ اگر از شما ماهی بخواهد،‏ آیا به او مار می‌دهید؟‏›‏

بعد عیسی منظورش را توضیح داد و گفت:‏ ‹اگر شما می‌دانید که چطور چیزهای خوب را به بچه‌هایتان بدهید،‏ چقدر بیشتر پدر آسمانی‌تان روح‌القدس را به شما خواهد داد!‏ فقط لازم است که از او بخواهید.‏› آیا تو به این حرف‌های عیسی گوش می‌دهی؟‏ تو دربارهٔ چه چیزهایی دعا می‌کنی؟‏