درس ۸۲
عیسی به شاگردانش یاد داد که چطور دعا کنند
فَریسیان کارهایشان را با این هدف انجام میدادند که به چشم بیایند و مردم را تحت تأثیر قرار بدهند. اگر کاری را از روی محبت انجام میدادند، برای جلب توجه دیگران بود. آنها جاهایی دعا میکردند که دیگران بتوانند آنها را ببینند. فَریسیان دعاهای طولانی را حفظ میکردند و آنها را در کنیسهها و سر کوچهها تکرار میکردند تا همه بشنوند. پس با شنیدن حرفهای عیسی تعجب کردند. عیسی گفت: ‹مثل فَریسیان دعا نکنید. آنها خیال میکنند که اگر در دعاهایشان کلمههای زیاد به کار ببرند خدا را خوشحال میکنند، ولی این طور نیست. دعا چیزی بین شما و یَهُوَه است. وقتی دعا میکنید، یک سری کلمهها را دائم تکرار نکنید. یَهُوَه از شما میخواهد که حرف دلتان را به او بزنید.
شما باید این طور دعا کنید: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باشد. پادشاهی تو بیاید و خواست تو همان طور که در آسمان انجام میشود، روی زمین هم انجام شود.› عیسی همین طور به آنها گفت که برای غذای روزانه، بخشش گناهان، و موضوعات دیگری که به خودشان مربوط میشود دعا کنند.
عیسی گفت: ‹همیشه دعا کنید. دائم از پدرتان یَهُوَه بخواهید که چیزهای خوب به شما بدهد. هر پدر و مادری میخواهد که چیزهای خوب به بچهاش بدهد. اگر بچهٔ شما از شما نان بخواهد، آیا به او سنگ میدهید؟ اگر از شما ماهی بخواهد، آیا به او مار میدهید؟›
بعد عیسی منظورش را توضیح داد و گفت: ‹اگر شما میدانید که چطور چیزهای خوب را به بچههایتان بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانیتان روحالقدس را به شما خواهد داد! فقط لازم است که از او بخواهید.› آیا تو به این حرفهای عیسی گوش میدهی؟ تو دربارهٔ چه چیزهایی دعا میکنی؟
«مدام درخواست کنید تا به شما داده شود. مدام جستجو کنید تا پیدا کنید. مدام در بزنید تا در به روی شما باز شود.»—مَتّی ۷:۷