«او را اگر چه ندیده‌اید محبّت مینمائید»
«او را اگر چه ندیده‌اید محبّت مینمائید و الآن اگر چه او را نمیبینید لکن بر او ایمان آورده وجد مینمائید.»—۱پطرس ۱:۸.
۱. با وجود اینکه امروزه کسی عیسی را ندیده است، چگونه برخی از مردم مذهبی سعی میکنند نشان دهند که خود را به او وقف کرده‌اند؟
امروزه هیچ فرد ذی‌حیاتی بر روی زمین وجود ندارد که عیسی مسیح را دیده باشد. با وجود این، میلیونها نفر اقرار میکنند که به او محبت می‌ورزند. هر ساله روز نهم ژانویه، در شهر مانیل در فیلیپین، در مراسمی که بزرگترین و تماشایی‌ترین نمایش مذهب پرطرفدار در آن کشور توصیف شده است، مجسمه‌ای در اندازهٔ طبیعی از عیسی مسیح در خیابانها حرکت داده می‌شود که او را در حال حمل یک صلیب نشان می‌دهد. جمعیت هیجان‌زده به یکدیگر تنه زده، همدیگر را هل می‌دهند؛ مردم از سر و کول هم بالا می‌روند تا با تلاشی دیوانه‌وار، مجسمه را لمس کنند. عدهٔ بسیاری که برای مشاهدهٔ این برنامه می‌آیند، بیشتر مجذوب حرکت دسته‌جمعی و سرورآمیز مردم می‌شوند. با این حال، تردیدی وجود ندارد که برخی از آنان افرادی هستند که صمیمانه بسوی عیسی کشیده می‌شوند. آویختن صلیب به گردنشان یا مرتب به کلیسا رفتنشان، گواه این امر است. اما آیا می‌توان اینگونه بت‌پرستی را پرستش حقیقی دانست؟
۲، ۳. الف) چه کسانی در بین پیروان عیسی، او را دیدند و سخنان وی را شنیدند؟ ب) چه اشخاص دیگری در قرن اول، با وجود اینکه هرگز عیسی را شخصاً ندیدند، به او محبت ورزیده، ایمان آوردند؟
۲ در قرن اول، هزاران نفر در استانهای روم، یعنی در یهودیه، سامره، پِریا، و جلیل شخصاً عیسی مسیح را دیدند و سخنان او را شنیدند. این افراد هنگامی که او حقایق دلگرم‌کننده‌ای را دربارهٔ ملکوت خدا توضیح می‌داد، سراپا گوش بودند. آنها شاهد عینی معجزه‌های او بودند. بعضی از این اشخاص، شاگردان وقف‌شدهٔ او شدند و اطمینان داشتند که او «مسیح پسر خدای زنده» است. (متی ۱۶:۱۶) اما کسانی که پطرس رسول اولین نامهٔ الهام‌شدهٔ خود را به آنان نوشت در زمرهٔ این افراد نبودند.
۳ اشخاصی که پطرس آنان را مخاطب قرار داد، در استانهای دیگر روم، یعنی در پَنطُس، غَلاطیه، قَپَّدوقیه، آسیا، و بطانیه—که در ترکیهٔ کنونی هستند—مستقر بودند. پطرس برای آنان نوشت: «او را اگر چه ندیده‌اید محبّت مینمائید و الآن اگر چه او را نمیبینید لکن بر او ایمان آورده وجد مینمائید با خرّمئ که نمیتوان بیان کرد و پر از جلال است.» (۱پطرس ۱:۱، ۸) آنها چگونه عیسی مسیح را تا آن حد شناختند که توانستند به او محبت و ایمان بورزند؟
۴، ۵. چگونه مردمی که هرگز عیسی را ندیده بودند، دربارهٔ او به اندازه‌ای آموختند که بتوانند او را دوست داشته، به او ایمان آورند؟
۴ از قرار معلوم، عده‌ای از آنان هنگامی که پطرس رسول برای جمعیت حاضر در جشن پنطیکاست سال ۳۳ د.م. شهادت داد، در اورشلیم بودند. پس از جشن، بسیاری از شاگردان در اورشلیم ماندند تا از رسولان، بیشتر تعلیم بگیرند. (اعمال ۲:۹، ۴۱، ۴۲؛ با ۱پطرس ۱:۱ مقایسه شود.) پولس رسول در سفرهای مجدد میسیونری خود، به خدمت غیورانه‌اش ادامه داد، از جمله در میان مردم منطقه‌ای که بعداً پطرس اولین نامهٔ خود را که در کتاب مقدس به نام وی است به آنجا فرستاد.—اعمال ۱۸:۲۳؛ ۱۹:۱۰؛ غلاطیان ۱:۱، ۲.
۵ چرا این مردم که هرگز عیسی را ندیده بودند، بشدت مجذوب او شدند؟ چرا میلیونها نفر دیگر در زمان ما، در سراسر زمین عمیقاً او را دوست دارند؟
چیزهایی که شنیدند
۶. الف) اگر شهادتی را که پطرس در پنطیکاست سال ۳۳ د.م. دربارهٔ عیسی داد می‌شنیدی، چه مطالبی را می‌توانستی بیاموزی؟ ب) این شهادت چه تأثیری بر حدود ۳۰۰۰ نفر افراد حاضر داشت؟
۶ اگر هنگامی که پطرس در سال ۳۳ د.م. با آن جمعیتی که در جشن بودند صحبت می‌کرد در اورشلیم بودی، دربارهٔ عیسی چه می‌آموختی؟ معجزه‌های او به طور حتم نشانگر این بودند که او فرستادهٔ خداست. می‌آموختی که هرچند بشر گناهکار باعث قتل عیسی شد، او دیگر در قبر نبود، بلکه رستاخیز یافته، به آسمان صعود کرده بود و در دست راست خدا قرار داشت. همچنین متوجه می‌شدی که عیسی در واقع مسیح است، همان مسیحی که انبیا دربارهٔ وی نوشته بودند. به این امر پی می‌بردی که روح‌القدس از طریق عیسی مسیح بر پیروان او ریخته شد تا بتوانند بسرعت به مردم همهٔ ملتها دربارهٔ کارهای شکوهمندی که خدا بوسیلهٔ پسر خود انجام می‌داد، شهادت دهند. بسیاری از آنانی که در آن هنگام به سخنان پطرس گوش فرا دادند به طور عمیقی تحت تأثیر قرار گرفتند و حدود ۳۰۰۰ نفر تعمید یافته، شاگردان مسیحی شدند. (اعمال ۲:۱۴-۴۲) اگر آنجا بودی، آیا چنین قاطعانه اقدام می‌کردی؟
۷. الف) اگر هنگامی که پولس رسول در انطاکیه موعظه می‌کرد آنجا بودی، چه چیزهایی می‌توانستی بیاموزی؟ ب) چرا بعضی از افرادی که در جمعیت بودند، ایمان آوردند و به دیگران بشارت دادند؟
۷ اگر در حین اینکه پولس رسول در انطاکیه که در استان غلاطیه در روم واقع بود تعلیم می‌داد، در جمع حاضرین بودی، چه چیزهای دیگری دربارهٔ عیسی می‌آموختی؟ این توضیح پولس را می‌شنیدی که انبیا محکوم شدن عیسی را به مرگ که از طرف حکمرانان اورشلیم صورت گرفت، پیشگویی کرده بودند. همچنین دربارهٔ شواهد عینی رستاخیز عیسی می‌شنیدی. به طور حتم، توضیح پولس در این باره که یَهُوَه با رستاخیز دادن عیسی از مردگان تأیید کرد که او در حقیقت پسر خداست، تو را تحت تأثیر قرار می‌داد. و آیا آموختن این موضوع که بخشش گناهان که از طریق ایمان به عیسی میسر است، انسان را به حیات جاودانی هدایت می‌کند، باعث دلگرمی‌ات نمی‌شد؟ (اعمال ۱۳:۱۶-۴۱، ۴۶، ۴۷؛ رومیان ۱:۴) عده‌ای از کسانی که در انطاکیه بودند، با پی بردن به اهمیت آنچه که می‌شنیدند شاگرد عیسی شدند و فعالانه در کار بشارت دادن به دیگران شرکت جستند، حتی اگر این کار باعث می‌شد که با آزار و شکنجهٔ شدید مواجه شوند.—اعمال ۱۳:۴۲، ۴۳، ۴۸-۵۲؛ ۱۴:۱-۷، ۲۱-۲۳.
۸. اگر هنگامی که جماعت افسس نامهٔ پولس را دریافت کرد در جلسهٔ آن جماعت بودی، چه مطالبی را می‌آموختی؟
۸ اگر هنگامی که پولس نامهٔ الهام‌شدهٔ خود را برای شاگردانی که در جماعت مسیحی افسس، واقع در استان آسیا در روم بودند فرستاد، در آن جماعت بودی چه می‌شد؟ از این نامه دربارهٔ نقش عیسی در مقصود خدا چه یاد می‌گرفتی؟ پولس در آن نامه شرح داد که همهٔ چیزهایی که در آسمان و بر روی زمین هستند از طریق مسیح دوباره با خدا هماهنگ خواهند شد، نعمت خدا از طریق مسیح مردم همهٔ ملتها را دربر می‌گیرد، افرادی که به سبب خطاهای خود از دید خدا مرده بودند با ایمان به مسیح زنده می‌گشتند، و در نتیجهٔ این تدارک، انسانها می‌توانستند دوباره پسران عزیز خدا شوند.—افسسیان ۱:۱، ۵-۱۰؛ ۲:۴، ۵، ۱۱-۱۳.
۹. الف) چه چیزی تو را یاری می‌دهد که ببینی آیا اهمیت آنچه را که پولس به افسسیان نوشت، شخصاً درک کرده‌ای یا نه؟ ب) برادرانی که در استانهای روم بودند و پطرس به آنان اشاره کرد، چگونه تحت تأثیر مطالبی که دربارهٔ عیسی آموختند، قرار گرفتند؟
۹ آیا حس قدردانی از همهٔ اینها، محبت تو را نسبت به پسر خدا عمیق می‌کرد؟ آیا این محبت، بر زندگی روزمرهٔ تو تأثیر می‌گذاشت کاری که پولس رسول در بابهای ۴ تا ۶ افسسیان ما را به انجام دادن آن ترغیب کرد؟ آیا این قدردانی، تو را برمی‌انگیخت تا بدقت بررسی کنی که چه اموری در زندگی‌ات در مرحلهٔ اول قرار می‌گیرند؟ آیا از روی محبت به خدا و سپاسگزاری از پسر او، اصلاحات لازم را به عمل می‌آوردی تا انجام دادن ارادهٔ خدا واقعاً هستهٔ اصلی زندگیت باشد؟ (افسسیان ۵:۱۵-۱۷) پطرس رسول در خصوص چگونگی تأثیر مطالبی که مسیحیان آسیا، غلاطیه، و استانهای دیگر روم یاد می‌گرفتند، برای آنان نوشت: «[عیسی مسیح] را اگر چه ندیده‌اید محبّت مینمائید . . . بر او ایمان آورده وجد مینمائید با خرّمئ که نمیتوان بیان کرد و پر از جلال است.»—۱پطرس ۱:۸.
۱۰. الف) چه عاملی بی‌تردید در محبت مسیحیان اولیه به عیسی نقش داشت؟ ب) ما نیز چگونه می‌توانیم از این امر فایده ببریم؟
۱۰ بی‌تردید عامل دیگری در محبتی که مسیحیان اولیه و مخاطب پطرس نسبت به پسر خدا حس کرده بودند، نقش داشت. چه عاملی؟ زمانی که پطرس اولین نامهٔ خود را نوشت، حداقل دو تا از انجیلها—متی و لوقا—در دست مردم می‌گشت. مسیحیان قرن اول که هرگز عیسی را ندیده بودند، می‌توانستند روایات این انجیلها را بخوانند. ما هم می‌توانیم این کار را بکنیم. انجیلها روایات تخیلی نیستند، بلکه مشخصات موثق‌ترین گزارشهای تاریخی را دارا می‌باشند. ما در این گزارشهای الهام‌شده نکات بسیاری را می‌یابیم که محبت ما را نسبت به پسر خدا عمیق می‌کند.
روحیه‌ای که او از خود نشان داد
۱۱، ۱۲. چه چیزی در روحیه‌ای که عیسی هنگام برخورد با انسانهای دیگر نشان داد، باعث می‌شود که او را دوست داشته باشی؟
۱۱ ما در شرح و بیان کتبی زندگی عیسی می‌آموزیم که او چگونه با انسانهای دیگر برخورد کرد. روحیه‌ای که او از خود نشان داد، حتی اکنون که بیش از ۱۹۶۰ سال از مرگ وی می‌گذرد، مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر فردی که در قید حیات است، زیر بار اثرات گناه قرار دارد. میلیونها نفر قربانی بی‌عدالتی می‌شوند، با بیماری می‌جنگند، یا به دلایل دیگر بشدت احساس دلسردی میکنند. عیسی به همهٔ این افراد می‌گوید: «بیائید نزد من ای تمام زحمت‌کشان و گران‌باران و من شما را آرامی خواهم بخشید. یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده‌دل میباشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت. زیرا یوغ من خفیف است و بار من سبک.»—متی ۱۱:۲۸-۳۰.
۱۲ عیسی به فقیران، گرسنگان و غمگینان توجه دلسوزانه‌ای نشان می‌داد. او وقتی که اوضاع و احوال ایجاب می‌کرد، حتی به طور معجزه‌آسایی برای جمعیت کثیری خوراک فراهم نمود. (لوقا ۹:۱۲-۱۷) او آنان را از قید بندگی آداب و رسوم آزاد کرد. همچنین ایمان آنان را با این تدارک خدا که به آشفتگیهای سیاسی و اقتصادی خاتمه خواهد داد، بنا نمود. عیسی روحیهٔ افراد ستمدیده را خرد نمی‌کرد. او با مهر و محبت، به طور ماهرانه‌ای به حلیمان روحیه می‌بخشید. او باعث تجدید قوا و سرزندگی اشخاصی می‌شد که مانند نی خوردشده‌ای از کمر شکسته، یا مثل فتیلهٔ نیم‌سوخته‌ای رو به خاموشی بودند. نام او از آن موقع تاکنون، حتی در دل افرادی که هرگز او را ندیده‌اند، امید ایجاد می‌کند.—متی ۱۲:۱۵-۲۱؛ ۱۵:۳-۱۰.
۱۳. چرا نحوهٔ برخورد عیسی با گناهکاران، مردم را بسوی او جذب می‌کند؟
۱۳ عیسی از خطاکاری خوشش نمی‌آمد، ولی با این حال وضعیت مردمی را که در زندگی مرتکب اشتباه شده، لیکن توبه کرده برای کمک به او رو می‌آوردند، درک می‌کرد. (لوقا ۷:۳۶-۵۰) اگر او احساس می‌کرد که نشستن و غذا خوردن با افراد منفور جامعه فرصتی فراهم می‌کند تا آنان را از لحاظ روحانی یاری نماید، این کار را انجام می‌داد. (متی ۹:۹-۱۳) در نتیجهٔ روحیه‌ای که عیسی از خود نشان داد، میلیونها نفر از مردمی که در اوضاع و احوال مشابهی قرار دارند و او را هرگز ندیده‌اند، به شناختن او برانگیخته شده‌اند و به او ایمان آورده‌اند.
۱۴. چه چیز دربارهٔ نحوهٔ کمک عیسی به کسانی که بیمار، معلول، یا سوگوار بودند، توجه تو را جلب می‌کند؟
۱۴ نحوهٔ برخورد عیسی با مردمی که بیمار یا معلول بودند، گواهی بر صمیمیت و دلسوزی او و همچنین توانایی او برای تسکین آنان بود. از اینرو وقتی مرد بیماری که سراپا به جذام مبتلا بود به او نزدیک شده، تقاضای کمک کرد، عیسی خود را کنار نکشید. و به این مرد نگفت که با اینکه دلش برای وی می‌سوزد، اما بیماری بیش از حد پیشرفت کرده است و کمکی از دست او ساخته نیست. آن مرد التماس کرد: «ای خداوند اگر بخواهی میتوانی مرا طاهر سازی.» عیسی بی‌درنگ دست خود را دراز کرده، آن مرد جذامی را لمس نمود و گفت: «میخواهم، طاهر شو.» (متی ۸:۲، ۳) در یک موقعیت دیگر، زنی بدون اینکه جلب توجه کند، دامن ردای او را لمس کرد و بدین وسیله خواست که شفا یابد. عیسی به طرز پرمهر و آرامش‌دهنده‌ای با او برخورد نمود. (لوقا ۸:۴۳-۴۸) و هنگامی که با مراسم تشییع جنازه‌ای روبرو شد، دلش برای بیوهٔ عزاداری که یگانه پسرش فوت شده بود، سوخت. عیسی با وجود اینکه از به کار بردن نیروی خدادادی خویش امتناع ورزید که به طور معجزه‌آسایی برای خود غذا تهیه نماید، آزادانه از این نیرو استفاده کرد تا آن پسر را رستاخیز داده، به مادرش بازگرداند.—لوقا ۴:۲-۴؛ ۷:۱۱-۱۶.
۱۵. خواندن روایاتی که دربارهٔ عیسی است و تعمق بر آنان چه تأثیری بر روی تو دارد؟
۱۵ در حین خواندن این روایات و تعمق بر روحیه‌ای که عیسی از خود نشان داد، محبت ما نسبت به این شخص که زندگی بشری خود را فدا کرد تا ما بتوانیم تا ابد زندگی کنیم، عمیق‌تر می‌شود. اگرچه او را هرگز ندیده‌ایم، احساس می‌کنیم که بسوی او جذب می‌شویم و می‌خواهیم جای پای وی را دنبال نماییم.—۱پطرس ۲:۲۱.
توکل متواضعانهٔ او به خدا
۱۶. عیسی توجه را نخست به چه کسی معطوف کرد، و ما را به انجام دادن چه کاری تشویق نمود؟
۱۶ عیسی علاوه بر همهٔ اینها، توجه خود و ما را بسوی پدر آسمانی‌اش، یَهُوَه خدا، معطوف کرد. او بزرگترین حکم شریعت را مشخص کرد و گفت: «خداوند خدای خود را بهمهٔ دل و تمامئ نفس و تمامئ فکر خود محبّت نما.» (متی ۲۲:۳۶، ۳۷) او به شاگردان خود تذکر داد: «بخدا ایمان آورید.» (مرقس ۱۱:۲۲) او آنان را هنگامی که ایمانشان به طور جدی امتحان می‌شد، ترغیب کرد: «[پیوسته] دعا کنید.»—متی ۲۶:۴۱.
۱۷، ۱۸. الف) عیسی چگونه نشان داد که متواضعانه به پدرش اتکا می‌کند؟ ب) چرا کاری که او انجام داد برای ما اهمیت بسیار دارد؟
۱۷ عیسی خود نمونه بود. دعا، بخش مهمی از زندگی او بود. (متی ۱۴:۲۳؛ لوقا ۹:۲۸؛ ۱۸:۱) عیسی هنگامی که زمان انتخاب رسولانش فرا رسید، فقط بر قضاوت خود اتکا نکرد باوجود اینکه قبلاً همهٔ فرشتگان آسمان تحت نظارت وی قرار داشتند. او به طور متواضعانه‌ای یک شب تمام را صرف دعا به پدرش کرد. (لوقا ۶:۱۲، ۱۳) عیسی زمان مواجهه با بازداشت‌شدنش و مرگی دردناک، دوباره به پدرش رو آورد و صمیمانه دعا کرد. او این طور فکر نمی‌کرد که شیطان را خوب می‌شناسد و می‌تواند براحتی از عهدهٔ هر نقشه‌ای که این شریر می‌ریزد، برآید. عیسی بر این امر واقف بود که عدم شکست وی چقدر حائز اهمیت است. شکست او واقعاً مایهٔ ننگ پدرش می‌شد! و چقدر به بشری که امید زندگی‌اش به قربانیی بستگی داشت که قرار بود عیسی تقدیم کند، لطمه وارد می‌آمد!
۱۸ عیسی پیوسته—وقتی که با رسولانش در بالاخانه‌ای در اورشلیم بود و حتی با اشتیاق بیشتر در باغ جتسیمانی—دعا کرد. (متی ۲۶:۳۶-۴۴؛ یوحنا ۱۷:۱-۲۶؛ عبرانیان ۵:۷) موقعی که بر سر تیر شکنجه عذاب می‌کشید، به کسانی که به او گوشه و کنایه می‌زدند، دشنام نداد. در عوض، برای آنانی که در نادانی عمل می‌کردند، دعا نمود: «ای پدر اینها را بیامرز زیرا که نمیدانند چه میکنند.» (لوقا ۲۳:۳۴) او ذهن خود را متوجه پدرش نمود و «خویشتنرا بداور عادل تسلیم کرد.» آخرین کلمه‌هایی که او بر تیر شکنجه بر زبان آورد، دعایی بود به پدرش. (۱پطرس ۲:۲۳؛ لوقا ۲۳:۴۶) چقدر سپاسگزاریم که عیسی با اتکای کامل به یَهُوَه، مأموریتی را که پدرش به وی محول کرده بود، وفادارانه به انجام رساند! ما عیسی مسیح را هرگز ندیده‌ایم، اما برای کاری که انجام داد از صمیم قلب او را دوست داریم!
ابراز محبتمان به او
۱۹. برای ابراز محبت به عیسی، از چه کارهایی که کاملاً ناشایست هستند باید دوری کنیم؟
۱۹ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که ابراز علاقهٔ ما فقط حرف نیست؟ از آنجایی که پدر عیسی، که عیسی واقعاً دوستش داشت، ساختن تمثالها و استفاده از آنها را در عبادت ممنوع کرد، مسلم است که با حمل چنین تمثالها یا شمایلی بصورت گردن‌بند، یا با حمل تمثالی در خیابانها، عیسی را گرامی نمی‌شماریم. (خروج ۲۰:۴، ۵؛ یوحنا ۴:۲۴) اگر ما حتی چند بار در هفته در مراسم مذهبی شرکت کنیم، اما در بقیهٔ روزهای هفته بر طبق تعالیم او زندگی نکنیم، باعث افتخار وی نخواهد بود. عیسی گفت: «هر که احکام مرا دارد و آنها را حفظ کند آنست که مرا محبّت مینماید و آنکه مرا محبّت مینماید پدر من او را محبّت خواهد نمود.»—یوحنا ۱۴:۲۱، ۲۳؛ ۱۵:۱۰.
۲۰. برخی از چیزهایی که نشان می‌دهند آیا واقعاً عیسی را دوست داریم یا نه، کدامند؟
۲۰ او چه احکامی به ما داد؟ نخست اینکه فقط خدای حقیقی، یَهُوَه، را بپرستیم. (متی ۴:۱۰؛ یوحنا ۱۷:۳) عیسی همچنین به دلیل نقشی که در مقصود خدا ایفا می‌کند، به ما آموخت که باید به او که پسر خداست ایمان ورزیم و این کار را با اجتناب از اعمال شریرانه و قدم برداشتن در نور نشان دهیم. (یوحنا ۳:۱۶-۲۱) او به ما توصیه کرد که اول ملکوت خدا و عدالت او را بطلبیم و آنها را بر نگرانیهایی که در مورد نیازهای جسمی داریم، مقدم شماریم. (متی ۶:۳۱-۳۳) او به ما حکم کرد که یکدیگر را محبت نماییم، چنانکه او ما را محبت نمود. (یوحنا ۱۳:۳۴؛ ۱پطرس ۱:۲۲) و این مأموریت را به ما داد که همانند او دربارهٔ مقصود خدا شهادت دهیم. (متی ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰؛ مکاشفه ۳:۱۴) امروزه در حدود پنج میلیون شاهد یَهُوَه وجود دارند که عیسی را هرگز ندیده‌اند، اما محبت واقعی‌شان نسبت به او آنان را برمی‌انگیزد تا این احکام را رعایت کنند. این امر که آنها شخصاً عیسی را ندیده‌اند، به هیچ وجه ارادهٔ آنان را برای مطیع بودن تضعیف نمی‌کند. آنها سخنی را که سَرورشان به تومای رسول گفت به یاد می‌آورند: «بعد از دیدنم ایمان آوردی؟ خوشا بحال آنانیکه ندیده ایمان آورند.»—یوحنا ۲۰:۲۹.
۲۱. حضور در مراسم یادبود مرگ مسیح که امسال در روز یکشنبه ۲۳ مارس برگزار می‌شود، چه فوایدی برای ما دارد؟
۲۱ امید است تو نیز در میان کسانی باشی که در سراسر دنیا، روز یکشنبه ۲۳ مارس ۱۹۹۷ (۳ فروردین ۱۳۷۶) پس از غروب آفتاب در تالارهای ملکوت شاهدان یَهُوَه جمع می‌شوند، و بدین ترتیب محبتی را که خدا به بیشترین وجه به بشر نشان داده است به یاد آوری، و سالگرد مرگ پسر وفادار او، عیسی مسیح را گرامی داری. آنچه که در آن مراسم گفته و انجام می‌شود باید محبتی را که نسبت به یَهُوَه و پسرش داریم عمیق‌تر کند و اشتیاق به حفظ احکام خدا را افزایش دهد.—۱یوحنا ۵:۳.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
◻ افرادی که در اولین کتاب پطرس مخاطب او قرار گرفتند، چگونه عیسی را شناختند و به او علاقمند شدند؟
◻ کدامیک از مطالبی که مسیحیان اولیه شنیدند، تو را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
◻ چه چیزی در روحیه‌ای که عیسی از خود نشان داد محبت تو را نسبت به او عمیق می‌کند؟
◻ چرا توکل متواضعانهٔ عیسی برای ما بسیار اهمیت دارد؟
◻ چگونه می‌توانیم محبت خود را به عیسی مسیح نشان دهیم؟
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
ما به سبب روحیه‌ای که عیسی از خود نشان داد، بسوی او جذب می‌شویم