‏« وقوع این همه لازم است»‏

‏«عیسی در جواب ایشان گفت:‏ ‹‏ .‏ .‏ .‏ وقوع این همه لازم است،‏ لیکن انتهاء هنوز نیست.‏›»‏‏—‏متی ۲۴:‏۴-‏۶‏.‏

۱.‏ چه موضوعی برای ما جالب توجه می‌باشد؟‏

بدون شک همهٔ ما به زندگی و آینده‌مان علاقه‌مند هستیم.‏ بنابراین ما نیز به موضوعی که توجه چارلز تِیز راسِل را در سال ۱۸۷۷ به خود جلب کرد باید علاقه داشته باشیم.‏ راسِل که بعدها انجمن برج دیده‌بانی را پایه‌گذاری کرد،‏ کتابچه‌ای را به نام «هدف و چگونگی بازگشت سَروَرمان» (‏ انگل‍.‏)‏ نوشت.‏ این کتابچهٔ ۶۴ صفحه‌ای مبحث بازگشت عیسی و یا آمدن او را در آینده مورد بررسی قرار داد.‏ (‏ یوحنا ۱۴:‏۳‏)‏ روزی در حینی که رسولان و عیسی روی کوه زیتون بودند،‏ رسولان در مورد بازگشت عیسی از او سؤال کردند:‏ «این امور کی واقع می‌شود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏»—‏متی ۲۴:‏۳‏.‏

۲.‏ چرا در مورد آنچه عیسی پیشگویی کرد نظریه‌های متضادی وجود دارند؟‏

^۲ آیا جواب عیسی و مفهوم آن را می‌دانی؟‏ این جواب در سه انجیل آمده است.‏ پرفسور دال.‏ الف.‏ کارسون در این مورد می‌گوید:‏ «تعداد معدودی از بابهای کتاب مقدس به اندازهٔ متی باب ۲۴ و روایات مشابه آن یعنی مرقس باب ۱۳ و لوقا باب ۲۱ در بین مفسران موجب سوءتفاهم شده‌اند.‏» سپس او نظریهٔ خود را بیان می‌کند،‏ که آن هم یکی دیگر از نظریه‌های متضاد بشری می‌باشد.‏ بسیاری از اینگونه نظریات که در قرن گذشته داده شده‌اند،‏ بازتابی از بی‌ایمانی بوده‌اند.‏ اشخاصی که این نظریه‌ها را می‌دادند بر این عقیده بودند که عیسی هرگز آنچه را در این انجیلها می‌خوانیم نگفته است و سخنان او بعدها تحریف شده‌اند،‏ و یا اینکه پیش‌بینیهای او به تحقق نپیوسته‌اند—‏اینها از جمله افکاری هستند که توسط نقد عالی شکل گرفته‌اند.‏ مفسری نیز به انجیل مرقس ‹از دید فلسفهٔ مَهایانای بودایی› نگاه می‌کند!‏

۳.‏ شاهدان یَهُوَه چه دیدی در مورد نبوت عیسی دارند؟‏

^۳ برخلاف همهٔ این عقاید،‏ شاهدان یَهُوَه به معتبر بودن کتاب مقدس و مورد اطمینان بودن آن عقیده دارند،‏ منجمله آنچه عیسی سه روز قبل از مرگش،‏ به چهار تن از رسولان خود روی کوه زیتون گفت.‏ از زمان چارلز تِیز راسِل تاکنون امت خدا بتدریج به درک واضحتری در خصوص نبوت مذکور رسیده است.‏ در طی چند سال اخیر نشریهٔ برج دیده‌بانی نقطه نظر امت خدا را در مورد این نبوت شرح داده است.‏ آیا این توضیحات را فرا گرفته‌ای و تأثیر آن را در زندگی خود حس می‌کنی؟‏a حال می‌خواهیم این توضیحات را مروری بکنیم.‏

تحقق مصیبت‌بار در شُرُف وقوع

۴.‏ رسولان برای سؤال کردن از عیسی در مورد آینده چه دلیلی می‌توانستند داشته باشند؟‏

^۴ رسولان می‌دانستند که عیسی همان مسیح می‌باشد.‏ هنگامی که او در مورد مرگش،‏ رستاخیزش و بازگشتش سخنانی بیان کرد،‏ می‌بایست در حیرت بوده باشند که اگر ‹عیسی بمیرد و برود،‏ چگونه می‌تواند کارهای شگفت‌آوری را که از او به عنوان مسیح انتظار می‌رود به انجام برساند؟‏› به علاوه،‏ عیسی از انقضای اورشلیم و معبد آن صحبت نمود.‏ رسولان در حیرت بودند که ‹این اتفاقات کِی و به چه نحو واقع می‌شوند؟‏› آنها سعی بر درک این موضوعات داشتند و به همین دلیل پرسیدند:‏ ‏«این امور کی واقع می‌شود و علامت نزدیک شدن این امور چیست؟‏»—‏مرقس ۱۳:‏۴؛‏ متی ۱۶:‏۲۱،‏ ۲۷،‏ ۲۸؛‏ ۲۳:‏۳۷–‏۲۴:‏۲‏.‏

۵.‏ گفته‌های عیسی چگونه در قرن اول به تحقق رسید؟‏

^۵ عیسی پیشگویی کرد که جنگها،‏ قحطیها،‏ وباها،‏ زلزله‌ها رخ خواهند داد و مسیحیان مورد تنفر و اذیت قرار خواهند گرفت،‏ و همچنین گفت که بشارت ملکوت به طور گسترده‌ای موعظه خواهد شد.‏ آنگاه انتها خواهد رسید.‏ (‏ متی ۲۴:‏۴-‏۱۴؛‏ مرقس ۱۳:‏۵-‏۱۳؛‏ لوقا ۲۱:‏۸-‏۱۹‏)‏ عیسی این پیشگویی را در اوایل سال ۳۳ د.‏م.‏ بیان نمود.‏ در طی دهه‌های جاری،‏ یعنی بین سالهای ۳۳-‏۷۰ د.‏م.‏ شاگردان هوشیار وقوع این پیشگوییها را به طور قابل ملاحظه‌ای تشخیص دادند.‏ بله،‏ تاریخ به ما نشان می‌دهد که این نشان در آن زمان تحققی داشته است که به پایان سیستم یهودی،‏ به دست رومیان در سالهای ۶۶-‏۷۰ د.‏م.‏ انجامیده است.‏ چگونه؟‏

۶.‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏ بین رومیان و یهودیان چه رویدادهایی پیش آمد؟‏

^۶ در طول تابستان بسیار گرم یهودیه به سال ۶۶ د.‏م.‏،‏ زلوتهای یهودی به نگهبانان رومی که در قلعه‌ای نزدیک معبد اورشلیم بودند حمله‌ور شدند،‏ و موجب برانگیخته شدن خشونت در جاهای دیگر آن سرزمین گشتند.‏ پرفسور هاینریش گرِتس در کتابش به نام «تاریخچهٔ یهودیان» (‏ انگل‍.‏)‏ می‌نویسد:‏ «سِستیوس گَلِس که به عنوان فرماندار اَرام حامی افتخارات ارتش رومی بود .‏ .‏ .‏ دیگر طاقت مشاهدهٔ شورشی را که در اطراف او در حال گسترش بود نداشت،‏ و می‌بایستی از ادامهٔ آن شورش جلوگیری می‌کرد.‏ او لشکرهایش را جمع‌آوری نمود،‏ و امیران همجوار نیز سپاهیان خود را داوطلبانه فرستادند.‏» به این ترتیب سپاهی ۰۰۰‏,‏۳۰ نفره اورشلیم را محاصره نمود.‏ پس از چند درگیری یهودیان نیروهای خود را به پشت دیوارهای نزدیک معبد عقب کشیدند.‏ « در طول پنج روز متوالی رومیان به دیوارها حمله‌ور می‌شدند،‏ اما به علت پرتابه‌های یهودیان مجبور به عقب‌نشینی می‌شدند.‏ تنها در روز ششم بود که موفق شدند در زیر قسمتی از دیوار شمالیِ جلوی معبد نقب بزنند.‏»‏

۷.‏ چرا شاگردان عیسی در مقایسه با اکثر یهودیان دید متفاوتی نسبت به وقایع داشتند؟‏

^۷ یهودیان قاعدتاً می‌بایستی بسیار آشفته بوده باشند زیرا برای مدت طولانیی این احساس را داشتند که خدا از آنها و شهر مقدسشان مواظبت خواهد کرد!‏ با این همه به شاگردان عیسی این هشدار داده شده بود که مصیبتی در انتظار اورشلیم می‌باشد.‏ عیسی چنین پیشگویی کرده بود:‏ «ایّامی بر تو می‌آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده از هر جانب محاصره خواهند نمود.‏ و تو را و فرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکند و در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت.‏» (‏ لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴‏)‏ اما آیا این به معنی مرگ مسیحیانی بود که در اورشلیم در سال ۶۶ د.‏م.‏ زندگی می‌کردند؟‏

۸.‏ عیسی چه مصیبتی را پیشگویی کرد و آن «برگزیدگان» که بجهت آنها آن ایّام کوتاه شدند چه کسانی بودند؟‏

^۸ عیسی در جواب رسولان،‏ روی کوه زیتون،‏ پیشگویی کرد که:‏ « در آن ایّام،‏ چنان مصیبتی خواهد شد که از ابتدای خلقتی که خدا آفرید تاکنون نشده و نخواهد شد.‏ و اگر خداوند آن روزها را کوتاه نکردی،‏ هیچ بشری نجات نیافتی.‏ لیکن بجهت برگزیدگانی که انتخاب نموده است،‏ آن ایّام را کوتاه ساخت.‏» (‏ مرقس ۱۳:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ پس آن ایّام می‌بایستی کوتاه می‌شدند تا «برگزیدگان» نجات یابند.‏ این برگزیدگان چه کسانی بودند؟‏ مطمئناً یهودیان شورشگر که ادعای پرستش یَهُوَه را می‌کردند،‏ ولی پسر او را رد نمودند،‏ نمی‌توانستند جزو این برگزیدگان باشند.‏ (‏ یوحنا ۱۹:‏۱-‏۷؛‏ اعمال ۲:‏۲۲،‏ ۲۳،‏ ۳۶‏)‏ برگزیدگان حقیقی در آن زمان یهودیان و غیریهودیانی بودند که به عیسی به عنوان مسیح و نجات‌دهنده ایمان آورده بودند.‏ خدا این چنین اشخاصی را انتخاب کرده بود و در پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ آنها را به شکل یک امت روحانی،‏ یعنی «اسرائیل خدا»،‏ درآورد.‏—‏غلاطیان ۶:‏۱۶؛‏ لوقا ۱۸:‏۷؛‏ اعمال ۱۰:‏۳۴-‏۴۵؛‏ ۱پطرس ۲:‏۹‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ ایّام حملهٔ رومیان چگونه «کوتاه » شدند و با چه نتیجه‌ای؟‏

^۹ آیا آن ایّام «کوتاه» شدند و برگزیدگان مسح‌شده که در اورشلیم بودند نجات پیدا کردند؟‏ پرفسور گرِتس چنین می‌گوید:‏ «[سِستیوس گَلِس] ادامهٔ مبارزه با این مردم پرشور و شجاع و همچنین شروع حملهٔ دراز مدتی را در آن فصلِ سال صلاح ندانست،‏ زیرا در آن هنگام بارانهای پائیزی شروع به باریدن می‌کردند .‏ .‏ .‏ و مانع رسیدن مایحتاج سپاه می‌شدند.‏ او احتمالاً از روی احتیاط عقب‌نشینی را ترجیح داد.‏» هر فکری که در سر سِستیوس گَلِس بوده باشد،‏ با این حال سپاه رومی عقب‌نشینی نمود و یهودیانی آنان را دنبال کردند و خسارات سنگینی بر آنها وارد آوردند.‏

^۱۰ عقب‌نشینیِ غیرمنتظرهٔ رومیان فرصتی بود تا آن «بشر،‏» یعنی شاگردان عیسی که زندگیشان در اورشلیم در خطر بود،‏ نجات یابند.‏ در تاریخ اینطور به ثبت رسیده است که وقتی این واقعه رخ داد،‏ مسیحیان از آن ناحیه گریختند.‏ این واقعه نمایشی است از توانایی خدا که آینده را از قبل می‌داند و نجات پرستندگان خود را تضمین می‌کند!‏ عاقبت یهودیانی که ایمان نیاوردند و در اورشلیم و یهودیه ماندند چه شد؟‏

مردم آن زمان شاهد مصیبت عظیم بودند

۱۱.‏ عیسی دربارهٔ «این طایفه» چه گفت؟‏

^۱۱ بسیاری از یهودیان بر این باور بودند که سیستم پرستش آنها که معبد مرکز آن بود برای مدت زیادی ادامه پیدا می‌کند.‏ اما عیسی گفت:‏ «پس از درخت انجیر .‏ .‏ .‏ فرا گیرید که چون شاخه‌اش نازک شده،‏ برگها می‌آورد،‏ می‌فهمید که تابستان نزدیک است.‏ همچنین شما نیز چون این همه را بینید،‏ بفهمید که نزدیک بلکه بر در است.‏ هرآینه به شما می‌گویم تا این همه واقع نشود،‏ این طایفه نخواهد گذشت.‏ آسمان و زمین زایل خواهد شد،‏ لیکن سخنان من هرگز زایل نخواهد شد.‏»—‏متی ۲۴:‏۳۲-‏۳۵‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ شاگردان عیسی هنگامی که او به «این طایفه،‏» یا «این فرقه» اشاره می‌کرد،‏ از آن چه برداشتی می‌توانستند داشته باشند؟‏

^۱۲ تا سال ۶۶ د.‏م.‏ مسیحیان قاعدتاً شاهد وقوع بسیاری از بخشهای مقدماتیِ نشان مرکب بودند،‏ منجمله جنگها،‏ قحطیها،‏ و حتی موعظهٔ بشارت ملکوت به طور گسترده.‏ (‏ اعمال ۱۱:‏۲۸؛‏ کولسیان ۱:‏۲۳‏)‏ اما این پایان کِی فرا می‌رسید؟‏ منظور عیسی وقتی گفت:‏ «این فرقه [ گِنِئا به یونانی] نخواهد گذشت» چه بود؟‏ عیسی بارها تودهٔ یهودیان مخالف روزگار خود،‏ از جمله رهبران مذهبی را ‹فرقهٔ شریر و زناکار› نامید.‏ (‏ متی ۱۱:‏۱۶؛‏ ۱۲:‏۳۹،‏ ۴۵؛‏ ۱۶:‏۴؛‏ ۱۷:‏۱۷؛‏ ۲۳:‏۳۶‏)‏ وقتی که او روی کوه زیتون،‏ دوباره از «طایفه» صحبت کرد از قرار معلوم منظور او نه همهٔ قوم یهود در طول تاریخ بود؛‏ و نه شاگردانش،‏ با اینکه آنها «قبیلهٔ برگزیده » بودند.‏ (‏ ۱پطرس ۲:‏۹‏)‏ عیسی با گفتن [«این طایفه،‏» د ج‏] اشاره به دورهٔ زمانیی نیز نمی‌کند.‏

^۱۳ بلکه،‏ عیسی یهودیان مخالف روزگار خود را در نظر داشت که شاهد به تحقق رسیدن نشانه‌ای می‌شدند که او داده بود.‏ با توجه به مرجع واژهٔ «فرقه» که لوقا ۲۱:‏۳۲ می‌باشد،‏ پرفسور یوئیل بی.‏ گرین می‌گوید:‏ « در انجیل سوم واژهٔ ‹فرقه› (‏ همچنین در آیات مربوط به آن)‏ مرتباً دلالت به طبقه‌ای از مردم می‌کند که مخالف مقصود خدا هستند.‏ .‏ .‏ .‏ [اشاره] به مردمی می‌کند که با لجبازی به خواست الهی پشت می‌کنند.‏»‏b

۱۴.‏ آن «فرقه» با چه رویدادی مواجه شد،‏ اما چگونه نتیجهٔ آن برای مسیحیان متفاوت بود؟‏

^۱۴ آن فرقهٔ شریر یهودیان مخالف در حینی که شاهد تحقق یافتن نشان بودند پایان سیستم یهودی را نیز می‌دیدند.‏ (‏ متی ۲۴:‏۶،‏ ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ و همینطور هم شد!‏ در سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ سپاه رومی به رهبری تیطس،‏ پسر امپراتور وِسپاسیانوس،‏ بازگشت.‏ درد و رنج یهودیانی که دوباره در شهر محبوس شده بودند وصف‌ناپذیر می‌باشد.‏c شاهدی عینی به نام فلاویوس یوسِفوس گزارش می‌دهد که تا زمان ویرانی شهر به دست رومیان،‏ حدود ۰۰۰‏,‏۱۰۰‏,‏۱ یهودی جان خود را از دست دادند و حدود ۰۰۰‏,‏۱۰۰ نفر به اسارت گرفته شدند و اغلب آنها در ظرف مدت کوتاهی به صورت وحشتناکی،‏ یا از گرسنگی مردند و یا در صحنهای نمایش رومیان کشته شدند.‏ براستی که مصیبت سالهای ۶۶-‏۷۰ د.‏م.‏ بزرگترین مصیبتی بود که اورشلیم و سیستم یهودی به خود دیده بود و یا در آینده می‌دید.‏ مسیحیان به دلیل توجهی که به هشدار عیسی نشان دادند و اورشلیم را در سال ۶۶ د.‏م.‏ پس از عقب‌نشینی سپاه روم ترک کردند،‏ با این فجایع روبرو نشدند!‏ «برگزیدگان،‏» یعنی مسیحیان مسح‌شده «نجات» یافتند و در سال ۷۰ د.‏م.‏ در امان بودند.‏—‏متی ۲۴:‏۱۶،‏ ۲۲‏.‏

تحقق دیگری در شُرُف وقوع

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که نبوت عیسی پس از سال ۷۰ د.‏م.‏ تحقق بزرگتری در پیش داشته است؟‏

^۱۵ اما هنوز این عاقبت کار نبود.‏ عیسی قبلاً به این نکته اشاره کرده بود که پس از ویرانی شهر،‏ او به نام یَهُوَه می‌آید.‏ (‏ متی ۲۳:‏۳۸،‏ ۳۹؛‏ ۲۴:‏۲‏)‏ بعداً او این موضوع را با نبوتی که روی کوه زیتون اظهار کرد روشنتر ساخت.‏ پس از ذکر فرا رسیدن «مصیبت عظیم» او گفت که مسیحیان کاذب ظاهر شده،‏ و اورشلیم برای مدت مدیدی پایمال امتها خواهد شد.‏ (‏ متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۳-‏۲۸؛‏ لوقا ۲۱:‏۲۴‏)‏ آیا تحقق بزرگتر دیگری هنوز در پیش بود؟‏ شواهد این امر را تصویب می‌کنند.‏ وقتی ما مکاشفه ۶:‏⁠۲-‏۸ را (‏ که پس از مصیبت اورشلیم در سال ۷۰ د.‏م.‏ نوشته شده)‏ با متی ۲۴:‏۶-‏۸ و لوقا ۲۱:‏۱۰،‏ ۱۱ مقایسه کنیم می‌بینیم که جنگها،‏ قحطیها،‏ و بلاها در مقیاس گسترده‌تری در آینده می‌بایستی به وقوع می‌پیوستند.‏ تحقق بزرگتر کلام عیسی از زمان شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ در حال وقوع می‌باشد.‏

۱۶-‏۱۸.‏ ما هنوز در انتظار وقوع چه رویدادهایی هستیم؟‏

^۱۶ چندین دهه است که شاهدان یَهُوَه بر این عقیده‌اند که تحقق کنونی این نشان ثابت می‌کند،‏ «مصیبت عظیم» هنوز رخ نداده است.‏ و این «فرقهٔ» شریر کنونی آن مصیبت را خواهد دید.‏ به نظر می‌رسد که دوباره دوره‌ای شروع خواهد شد (‏ حمله‌ای به تمام مذاهب کاذب)‏،‏ درست مانند حملهٔ گَلِس در سال ۶۶ د.‏م.‏ که راه را برای مصیبت بر روی اورشلیم باز کرد.‏d پس از وقفه‌ای با مدت زمان نامشخص،‏ انتها خواهد رسید—‏ویرانیی در همهٔ نقاط جهان رخ خواهد داد که مشابه ویرانی سال ۷۰ د.‏م.‏ خواهد بود.‏

^۱۷ با اشاره به مصیبتی که فرا خواهد رسید عیسی گفت:‏ «فوراً بعد از مصیبت آن ایّام،‏ [نابودی مذهب کاذب] آفتاب تاریک گردد و ماه نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و قوّتهای افلاک متزلزل گردد.‏ آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آن وقت،‏ جمیع طوایف زمین سینه‌زنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان،‏ با قوّت و جلال عظیم می‌آید.‏»—‏متی ۲۴:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

^۱۸ عیسی شخصاً می‌گوید که «بعد از مصیبت آن ایّام» نوعی پدیده‌های خارق‌العادهٔ آسمانی به وقوع خواهند پیوست.‏ (‏ با یوئیل ۲:‏۲۸-‏۳۲؛‏ ۳:‏۱۵ مقایسه شود.‏)‏ این وقایع چنان موجب ترس و حیرت مردم نافرمان خواهند شد که بسیاری از روی سوگواری به ‹سینهٔ خود خواهند کوبید.‏› «دلهای مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقایعی که بر ربع مسکون ظاهر می‌شود.‏» اما مسیحیان واقعی اینگونه رفتار نخواهند کرد!‏ آنان ‹ راست شده،‏ سرهای خود را بلند خواهند کرد از آن جهت که خلاصی آنها نزدیک است.‏›—‏لوقا ۲۱:‏۲۵،‏ ۲۶،‏ ۲۸‏.‏

داوری در پیش است!‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم وقت به انجام رسیدن مَثَل گوسفندها و بزها را بدانیم؟‏

^۱۹ لازم است که به پیشگوییهایی که در متی ۲۴:‏۲۹-‏۳۱ آمده‌اند توجه کنیم (‏ ۱)‏ پسر انسان می‌آید،‏ (‏ ۲)‏ آمدن او با جلال عظیم همراه خواهد بود،‏ (‏ ۳)‏ فرشتگان با او خواهند بود و (‏ ۴)‏ جمیع طوایف زمین او را خواهند دید.‏ عیسی در مَثَل گوسفندها و بزها این ویژگیها را تکرار می‌کند.‏ (‏ متی ۲۵:‏۳۱-‏۴۶‏)‏ به این دلیل می‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم که این مَثَل زمانی را در بر می‌گیرد که پس از مشاهدهٔ نشانه‌های شروع مصیبت،‏ عیسی با فرشتگانش می‌آید و بر روی تخت خود به منظور داوری خواهد نشست.‏ (‏ یوحنا ۵:‏۲۱؛‏ اعمال ۱۷:‏۳۱‏؛‏ با ۱پادشاهان ۷:‏۷؛‏ دانیال ۷:‏۱۰،‏ ۱۳،‏ ۱۴،‏ ۲۲،‏ ۲۶؛‏ متی ۱۹:‏۲۸ مقایسه شود.‏)‏ چه کسانی داوری خواهند شد و با چه نتیجه‌ای؟‏ این مَثَل نشان می‌دهد که عیسی توجه خود را به همهٔ امتها معطوف خواهد نمود؛‏ درست مِثل اینکه همهٔ آنها مقابل تخت آسمانی او جمع شده باشند.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ چه رویدادی در انتظار گوسفندان مَثَل عیسی می‌باشد؟‏ ب)‏ در آینده چه اتفاقی برای بزها پیش خواهد آمد؟‏

^۲۰ عیسی زنان و مردان گوسفندگونه را جدا می‌کند و بر دست راست خود،‏ که نشانهٔ مورد لطف او بودن است،‏ قرار می‌دهد.‏ چرا؟‏ زیرا آنها از موقعیتهایی که داشتند برای کمک کردن به برادران او استفاده کردند.‏ برادران او مسیحیان مسح‌شده می‌باشند که در ملکوت آسمانی مسیح با او شریک خواهند شد.‏ (‏ دانیال ۷:‏۲۷؛‏ عبرانیان ۲:‏۹–‏۳:‏۱‏)‏ در هماهنگی با این مَثَل،‏ میلیونها مسیحی گوسفندگونه برادران عیسی را به رسمیت شناخته‌اند و در عمل از آنها حمایت کرده‌اند.‏ و نتیجهٔ این کار این بوده است که «گروه عظیم» امیدی دارند که بر معرفت کتاب مقدس بنا شده تا از «مصیبت عظیم» نجات یابند و بعداً برای ابد در بهشت،‏ که قلمرو زمینی ملکوت خدا است،‏ زندگی کنند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴؛‏ یوحنا ۱۰:‏۱۶‏.‏

^۲۱ اما برای بزها عاقبتی متضاد در انتظار می‌باشد!‏ متی ۲۴:‏۳۰ آنها را وقت آمدن عیسی در حالی که ‹به سینهٔ خود می‌زنند› توصیف می‌کند.‏ البته برای این کار دلیل بجایی نیز هست زیرا آنها هم بشارت ملکوت را رد کرده‌اند،‏ و هم با شاگردان عیسی مخالفت کرده و دنیایی را که در گذر است ترجیح داده‌اند.‏ (‏ متی ۱۰:‏۱۶-‏۱۸؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ تنها کسی که معین می‌کند چه کسانی بز می‌باشند عیسی است و نه شاگردان او بر روی زمین.‏ دربارهٔ آنها او می‌گوید:‏ «ایشان در عذاب جاودانی خواهند رفت.‏»—‏متی ۲۵:‏۴۶‏.‏

۲۲.‏ چه قسمتی از نبوت عیسی سزاوار توجه بیشتری می‌باشد؟‏

^۲۲ درک بیشتر ما از نبوت متی بابهای ۲۴ و ۲۵ بسیار هیجان‌انگیز بوده است.‏ با این همه هنوز بخشی از نبوت عیسی هست که سزاوار توجه بیشتری می‌باشد—‏‹مکروهِ ویرانی که در مقام مقدّس برپا شده.‏› عیسی تأکید می‌کند که شاگردانش در این مورد از خودشان فطانت نشان دهند و برای وارد عمل شدن حاضر باشند.‏ (‏ متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ این «مکروه » چیست؟‏ و چه وقت در مکان مقدس بر پا خواهد شد؟‏ و زندگی کنونی و آیندهٔ ما چگونه درگیر این مسائل می‌باشد؟‏ مقالهٔ بعدی به شرح این موضوع می‌پردازد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به یاد می‌آوری؟‏

◻ در قرن اول،‏ متی ۲۴:‏۴-‏۱۴ چه تحققی داشته است؟‏

◻ در زمان رسولان،‏ طبق پیشگویی متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲‏،‏ چگونه ایّام کوتاه شدند و «بشر» که منظور شاگردان عیسی است،‏ چطور نجات پیدا کرد؟‏

◻ «طایفه» که در متی ۲۴:‏۳۴ به آن اشاره شده است دارای چه ویژگیهایی می‌باشد؟‏

◻ از کجا می‌دانیم که نبوت روی کوه زیتون تحقق گسترده‌تری را می‌باید در بر داشته باشد؟‏

◻ چه وقت و چگونه مَثَل گوسفندان و بزها به تحقق خواهد رسید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

جزئیاتی از طاق تیطس در روم،‏ غنائمی را نشان می‌دهد که پس از ویرانی اورشلیم به تاراج برده می‌شوند

‏[سطر اعتبار]‏

Soprintendenza Archeologica di Roma