محبت ما را بر آن می‌دارد که نفع دیگران را مقدّم بر نفع خود بشماریم
چگونه به همنوعانمان محبت کنیم؟
همهٔ ما یک خانواده‌ایم چون همگی از نسل اولین مرد، آدم هستیم. با این که از اعضای یک خانواده انتظار می‌رود که متقابلاً به یکدیگر محبت کنند و احترام بگذارند، امروزه چنین محبتی کمیاب است. اما خداوند پرمهرمان می‌خواهد که ما به یکدیگر محبت کنیم.
نوشته‌های مقدّس در مورد محبت چه می‌گوید؟
«همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.»—لاویان ۱۹:۱۸.
«دشمنان خود را محبت نمایید.»—مَتّی ۵:۴۴.
محبت به همسایه یا همنوعانمان به چه معنی است؟
توجه کنید که خداوند در کلامش محبت را چگونه توصیف کرده است. در اول قُرِنتیان ۱۳:۴-۷ چنین آمده است:
«محبت، بردبار و مهربان است.»
نکته‌ای برای تأمّل: وقتی دیگران با شما بردبار و مهربانند و از خطای شما خشمگین نمی‌شوند، چه احساسی می‌کنید؟
«محبت حسادت نمی‌ورزد.»
نکته‌ای برای تأمّل: وقتی دیگران به شما بدگمانند و به شما حسادت می‌کنند، چه احساسی می‌کنید؟
محبت «در پی نفع خود نیست.»
نکته‌ای برای تأمّل: وقتی دیگران به طرز فکر شما احترام می‌گذارند و بر عقیدهٔ خود اصرار نمی‌ورزند، چه احساسی می‌کنید؟
«محبت کینه به دل نمی‌گیرد.»
نکته‌ای برای تأمّل: خداوند با میل و رغبت هر کس را که از اعمال بد خود توبه کند، می‌بخشد. خداوند کینه به دل نمی‌گیرد و «تا ابد محاکمه نخواهد کرد.» (مزمور ۱۰۳:۹) اگر کسی را برنجانیم و او ما را ببخشد، از او قدردان خواهیم بود. پس ما نیز باید کسی را که ما را رنجانده یا ناراحت کرده است، ببخشیم.—مزمور ۸۶:۵.
«محبت از بدی شادمان نمی‌شود.»
نکته‌ای برای تأمّل: اگر دیگران از درد و رنج ما شاد شوند ناراحت‌کننده است. ما نیز از رنج و مصیبت کسی شاد نمی‌شویم، حتی اگر با ما رفتار بدی داشته است.
برای این که از برکات و نعمات خدا برخوردار شویم، باید چنین محبتی به همنوعانمان داشته باشیم؛ قطع‌نظر از سن، ملیت یا مذهبشان. یک راه عملی برای ابراز محبت به دیگران کمک به نیازمندان است.