مقدّس بودن به چه مفهوم است؟
پاسخ کتاب مقدّس
مقدّس بودن به وضعیتی عاری از ناپاکی و آلودگی اشاره دارد. واژهٔ عبری که «مقدّس» ترجمه شده از عبارتی به معنی «جدا» مشتق شده است. چون آنچه مقدّس است از آنچه به صورت معمول استفاده می‌شود، جداست، یعنی به دلیل پاکی و خلوص آن محترم و مقدّس شمرده می‌شود.
خدا به والاترین شکل مقدّس است. در کتاب مقدّس آمده است: «قدّوسی همچون یهوه نیست.»a (۱سموئیل ۲:۲) از این رو بجاست که او معیار قدّوسیت را تعیین کند.
واژهٔ «مقدّس» می‌تواند به هر آنچه مستقیماً به خدا مربوط می‌شود به کار رود. به خصوص آنچه برای پرستش او کنار گذاشته می‌شود. برای مثال در کتاب مقدّس از این عبارات استفاده شده است:
مکان مقدّس: خدا به موسی در کنار بوتهٔ مشتعل گفت: «جایی که بر آن ایستاده‌ای زمین مقدس است.»—خروج ۳:۲-۵.
رویدادهای مقدّس: اسرائیلیانِ دوران باستان مرتباً در اعیاد مذهبی که «محفل مقدّس» خوانده می‌شد، یَهُوَه خدا را پرستش می‌کردند.—لاویان ۲۳:۳۷.
وسایل مقدّس: در معبد باستانی در اورشلیم برای پرستش خدا از وسایلی استفاده می‌شد که آن‌ها را «ظروف مقدّس» می‌خواندند. (۱پادشاهان ۸:۴) حرمت این وسایل باید حفظ می‌شد هر چند که هیچ گاه پرستش نمی‌شد.b
آیا انسانی ناکامل می‌تواند مقدّس باشد؟
بله. خدا به مسیحیان چنین فرمان داده است: «مقدّس باشید، چون من قدّوسم.» (۱پِطرُس ۱:۱۶) مسلّم است که انسان ناکامل هیچ گاه نمی‌تواند به معیارهای کامل یَهُوَه در خصوص قدّوسیت برسد. با این حال انسان‌هایی که از قوانین عادلانهٔ خدا اطاعت می‌کننند «مقدّس و پسندیدهٔ خدا» شمرده می‌شوند. (رومیان ۱۲:۱) شخصی که می‌خواهد مقدّس باشد تلاش می‌کند در کلام و عمل مقدّس باشد. برای نمونه به این پندهای کتاب مقدّس عمل می‌کند که «مقدّس باشید و از اعمال نامشروع جنسی بپرهیزید» و «در تمام رفتار خود مقدّس باشید.»—۱تِسالونیکیان ۴:۳؛ ۱پِطرُس ۱:۱۵.
آیا مقدّس بودن در چشم خدا می‌تواند از دست برود؟
بله. اگر شخصی معیارهای خدا را زیر پا گذارد، خدا او را مقدّس نخواهد شمرد. برای نمونه نامهٔ عبرانیان در کتاب مقدّس خطاب به «برادرانِ مقدّس» نوشته شده است، اما در عین حال به آنان هشدار می‌دهد که کسی «دلش بی‌ایمان و شریر» نگردد و «از خدای زنده رویگردان» نشود.—عبرانیان ۳:۱، ۱۲.
اعتقادات نادرست در مورد تقدّس
اعتقاد نادرست: با انکار خود می‌توان مقدّس شد.
حقیقت: کتاب مقدّس روشن می‌کند که «ریاضت بدنی» یا انکار خود به صورتی افراطی «هیچ ارزشی» برای خدا ندارد. (کولُسیان ۲:۲۳) بلکه خدا می‌خواهد که ما از برکات زندگی لذّت بریم. در کتاب مقدّس در مورد انسان‌ها آمده است: «هر یک بخورند و بنوشند و از دسترنج خویش خرسند باشند، که این موهبتِ خداست.»—جامعه ۳:۱۳.
اعتقاد نادرست: تجرد شخص را مقدّس‌تر می‌کند.
حقیقت: مسیحیان می‌توانند به انتخاب خود مجرّد بمانند، اما تجرد صرفاً باعث نمی‌شود که شخص در چشم خدا مقدّس شمرده شود. البته درست است که افراد مجرّد می‌توانند بر پرستش خدا بیشتر توجه کنند. (۱قُرِنتیان ۷:۳۲-۳۴) اما کتاب مقدّس نشان می‌دهد که افراد متأهل نیز می‌توانند مقدّس باشند. در واقع حداقل یکی از رسولان عیسی، پِطرُس متأهل بود.—مَتّی ۸:۱۴؛ ۱قُرِنتیان ۹:۵.
a یَهُوَه نام خاص خداست. در صدها آیهٔ کتاب مقدّس این نام با واژهٔ «قدّوس» یا «مقدّس» مرتبط شده است.
b کتاب مقدّس پرستش اشیاء را محکوم می‌کند.—۱قُرِنتیان ۱۰:۱۴.