کتاب مقدّس در مورد مریم باکره چه می‌گوید؟
پاسخ کتاب مقدّس
بنا بر کتاب مقدّس، مریم، مادر عیسی بود و از این امتیاز برخوردار شد که با وجود بکارت باردار شود. این معجزه در کتاب اِشَعْیا پیشگویی شده بود و تحقق آن در انجیل‌های مَتّی و لوقا ذکر شده است.
اِشَعْیای نبی در مورد ظهور مسیح موعود چنین پیشگویی کرد: «باکره آبستن شده، پسری خواهد زایید.» (اِشَعْیا ۷:۱۴) مَتّی، یکی از نگارندگان انجیل‌ها تحت الهام خدا پیشگویی اِشَعْیا را به بسته شدن نطفهٔ عیسی ارتباط داد. مَتّی شرح داد که مریم چگونه به نحوی معجزه‌آسا عیسی را باردار شد و سپس چنین افزود: «تمامی این وقایع روی داد تا آنچه یَهُوَه از طریق نبی خود بیان کرده بود به تحقق رسد که می‌گوید: «بنگر! باکره باردار می‌شود و پسری به دنیا خواهد آورد. او را عِمّانوئیل خواهند نامید» که یعنی «خدا با ماست.»—مَتّی ۱:۲۲، ۲۳.
لوقا نیز در انجیل خود در مورد بارداری معجزه‌آسای مریم چنین نوشت که خدا جبرائیل فرشته را فرستاد تا «نزد باکره‌ای به نام مریم برود؛ مریم نامزد مردی به نام یوسف از خاندان داوود بود.» (لوقا ۱:۲۶، ۲۷) همچنین مریم تأیید کرد که باکره است، زیرا وقتی فرشته به او گفت که مادر عیسی یعنی مسیح موعود می‌شود، مریم از فرشته پرسید: «چطور چنین چیزی ممکن است، در حالی که من با مردی همبستر نشده‌ام؟»—لوقا ۱:۳۴.
دوشیزه‌ای باکره چگونه باردار شد؟
مریم از طریق روح‌القدس که نیروی فعال خداست، باردار شد. (مَتّی ۱:۱۸) به مریم چنین گفته شد: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرت آن متعال، بر تو سایه خواهد افکند. به همین دلیل، آن که متولّد می‌شود، مقدّس و پسر خداb خوانده خواهد شد.» (لوقا ۱:۳۵) خداوند به نحوی معجزه‌آسا باعث شد که نطفه‌ای در رَحِم مریم بسته شده و عیسی را باردار شود.
چرا عیسی باید از مادری باکره متولّد می‌شد؟
خدا از طریق مریم باکره بدنی کامل و عاری از گناه برای عیسی مهیا کرد تا عیسی بتواند بشر را از چنگ گناه و مرگ نجات دهد. (یوحنا ۳:۱۶؛ عبرانیان ۱۰:۵) خدا حیات عیسی را به رَحِم مریم منتقل کرد و از آن پس، روح‌القدس مانع ایجاد ناکاملیت در وجود عیسی شد.—لوقا ۱:۳۵.
عیسی بدین شکل در حالتی مشابه حالت آدم، قبل از این که گناه کرد، به دنیا آمد؛ یعنی در حالتی عاری از گناه و ناکاملیت. کتاب مقدّس در مورد عیسی می‌گوید: «او هیچ گناهی مرتکب نشد.» (۱پِطرُس ۲:۲۲) از آنجا که عیسی کامل و فاقد گناه بود، می‌توانست بهای رهایی انسان‌ها را از چنگ گناه و مرگ بپردازد.—۱قُرِنتیان ۱۵:۲۱، ۲۲؛ ۱تیموتائوس ۲:۵، ۶.
آیا مریم همیشه باکره ماند؟
خیر، کتاب مقدّس تعلیم نمی‌دهد که مریم همیشه تا آخر زندگی‌اش باکره ماند، بلکه نشان می‌دهد که مریم بعدها صاحب فرزندان دیگر نیز شد.—مَتّی ۱۲:۴۶؛ مَرقُس ۶:۳؛ لوقا ۲:۷؛ یوحنا ۷:۵.
کتاب مقدّس به برادران و خواهران عیسی اشاره می‌کند
آیا خود مریم کامل و بدون گناه به دنیا آمد؟
خیر. با این حال، «دایرة‌المعارف جدید کاتولیک»c این عقیده را چنین شرح می‌دهد: «از زمانی که نطفهٔ مریم باکره بسته شد، از گناه موروثی پاک و منزّه شد. سایر انسان‌ها گناه و ناکاملیت را به ارث بردند، اما خدا این برکت بی‌نظیر را نصیب مریم ساخت که برخلاف سایر نوادگان آدم، به گناه موروثی مبتلا نشود.»
در مقابل، این تعلیم که مریم گناه را به ارث نبرد، در هیچ جای کتاب مقدّس یافت نمی‌شود. (مزمور ۵۱:۵؛ رومیان ۵:۱۲) تازه، مریم به‌روشنی نشان داد که فردی گناهکار است؛ او به منظور بخشش گناهان خود قربانی‌ای را گذراند که هر مادری طبق شریعت موسی باید می‌گذراند. (لاویان ۱۲:۲-۸؛ لوقا ۲:۲۱-۲۴) حتی «دایرة‌المعارف جدید کاتولیک» می‌گوید: «این تعلیم که نطفهٔ مریم از زمان بسته‌شدنش از گناه موروثی پاک شد، در کتاب مقدّس یافت نمی‌شود ... این تعلیم جزو تعالیم کلیساست.»
داشتن چه دیدی نسبت به مریم شایسته است؟
مریم نمونه‌ای بارز در ایمان، اطاعت، تواضع و عشقِ به خدا از خود به جا گذاشت. او در میان وفاداران خداست و سرمشق قرار دادن او، کاری قابل تحسین است.—عبرانیان ۶:۱۲.
با این حال، هرچند نقش مریم به عنوان مادر عیسی بی‌نظیر بود، اما کتاب مقدّس تعلیم نمی‌دهد که ما باید او را بپرستیم یا به او دعا کنیم. عیسی هرگز حرمت خاصّی که فراتر از حرمت یک پسر به مادر خود باشد، برای او قائل نشد و به پیروانش نگفت که آنان موظفند مریم را بیش از دیگران گرامی بدارند. جالب توجه است که اسم مریم به‌جز در انجیل‌ها و یک آیه در کتاب اعمال رسولان، در سایر ۲۲ کتاب عهد جدید به چشم نمی‌خورد.—اعمال ۱:۱۴.
کلام خدا هیچ گونه گواهی ارائه نمی‌دهد که مسیحیان قرن اول میلادی برای مریم احترامی خاص قائل بودند، چه برسد به این که او را پرستش می‌کردند! کتاب مقدّس به مسیحیان تعلیم می‌دهد که فقط خدای یکتا را بپرستند.—مَتّی ۴:۱۰.
a بسیاری از شاخه‌های مسیحیت تعلیم می‌دهند که مریم از زمانی که نطفه‌اش بسته شد از گناه موروثی مبرّا بود.
b استفاده از عبارت «پسر خدا» از دید برخی نادرست و ناشایست است، زیرا تصوّر می‌کنند که اگر خدا پسری داشته باشد، می‌بایست با زنی همبستر شده باشد. اما این عقیده کاملاً برخلاف تعالیم کلام خداست. کتاب مقدّس عیسی را «پسر خدا» و «نخست‌زادهٔ تمامی آفرینش» می‌نامد، زیرا او تنها موجودی که مستقیماً به دست خدا خلق شده، می‌باشد. (کولُسیان ۱:۱۳-۱۵) کتاب مقدّس، نخستین انسان یعنی آدم را «پسر خدا» نیز می‌خواند. (لوقا ۳:۳۸) از آنجا که خدا آدم را آفرید، «پسر» یا مخلوق او محسوب می‌شود.
c به زبان انگلیسی. چاپ دوم، جلد ۷، صفحهٔ ۳۳۱.