مزمور ۲۳:‏۴—‏«حتی اگر از دره تاریک مرگ نیز عبور کنم»‏

‏«حتی اگر از تاریکترین وادی نیز بگذرم،‏ از بدی نخواهم ترسید،‏ زیرا تو با منی؛‏ عصا و چوبدستی تو قوّت قلبم می‌بخشند.‏»—‏مزمور ۲۳:‏۴‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

‏«حتی اگر از دره تاریک مرگ نیز عبور کنم،‏ نخواهم ترسید،‏ زیرا تو،‏ ای شبان من،‏ با من هستی!‏ عصا و چوبدستی تو به من قوت قلب می‌بخشد.‏»—‏مزمور ۲۳:‏۴،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

مفهوم مزمور ۲۳:‏۴a

یَهُوَه از پرستندگانش حتی هنگام مواجهه با سختی‌ها مراقبت و حمایت می‌کند.‏ در این آیه حمایت خدا از پرستندگانش به حمایت یک شبان از گوسفندانش تشبیه شده است.‏b همچنین این آیه به تاریک‌ترین وادی یا درّهٔ تاریک مرگ اشاره می‌کند که مظهر شرایط بسیار سختی است که همهٔ انسان‌ها در زندگی با آن روبرو می‌شوند.‏ امّا پرستندگان خدا در چنین شرایطی احساس تنهایی نمی‌کنند چون می‌دانند که خدا همراهشان است و این به آن‌ها احساس امنیت می‌دهد.‏

در زمان باستان شبانان برای حمایت از گوسفندان در برابر حیوانات درنده از عصای خود استفاده می‌کردند.‏ همچنین از این عصای بلند که سر قلاب‌مانند داشت برای هدایت گوسفندان و دور نگه داشتن آن‌ها از خطرات استفاده می‌شد.‏ مشابهاً یَهُوَه خدا مانند یک شبان مهربان پرستندگانش را حمایت و هدایت می‌کند.‏ حتی در تاریک‌ترین روزهای زندگی خادمانش،‏ یَهُوَه به طرق مختلف از آن‌ها مراقبت می‌کند.‏

• یَهُوَه از طریق کلامش یعنی کتاب مقدّس به آن‌ها راهنمایی می‌دهد و تسلّی می‌بخشد.‏—‏رومیان ۱۵:‏۴‏.‏

• یَهُوَه به دعاهایشان گوش می‌دهد و به آن‌ها آرامش‌خاطر می‌بخشد.‏—‏فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

• یَهُوَه از طریق هم‌ایمانانشان آن‌ها را تشویق می‌کند.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

• یَهُوَه به آن‌ها وعده می‌دهد که همهٔ صدمات حاصل از این دنیا را جبران می‌کند و آیندهٔ روشنی به آن‌ها می‌بخشد.‏—‏مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

آیات پیرامون مزمور ۲۳:‏۴

مزمور ۲۳ توسط داوود نوشته شد.‏ او در جوانی‌اش چوپان بود و مدتی بعد از آن پادشاه اسرائیل باستان شد.‏ (‏۱سموئیل ۱۷:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۲سموئیل ۷:‏۸‏)‏ در آغاز این مزمور یَهُوَه به شبانی تشبیه شده است که پرستندگانش را رهبری می‌کند،‏ به آن‌ها خوراک می‌دهد و طراوت می‌بخشد؛‏ دقیقاً همان طور که یک شبان از گوسفندانش نگهداری می‌کند.‏—‏مزمور ۲۳:‏۱-‏۳‏.‏

در مزمور ۲۳:‏۴ داوود به حمایت یَهُوَه اشاره می‌کند.‏ در این آیه بجای ضمیر ‹او› از ‹تو› استفاده شده است.‏ این تغییر کوچک نشان می‌دهد که داوود رابطهٔ صمیمی با یَهُوَه داشت.‏ داوود می‌دانست که خدا از سختی‌هایش آگاه است و به فکر اوست.‏ در نتیجه داوود ترس به دل راه نداد.‏

در آیات ۵ و ۶ از مزمور ۲۳‏،‏ بجای تشبیه شبان و گوسفند از تشبیه میزبان و مهمان استفاده شده است.‏ یَهُوَه مانند میزبانی سخاوتمند است که داوود را به عنوان مهمانش می‌پذیرد.‏ دشمنان داوود نمی‌توانند او را از مراقبت و حمایت خدا جدا سازند.‏ در آخر این مزمور،‏ داوود می‌گوید که تا آخر عمرش به محبت و نیکویی خدا اطمینان دارد.‏

تشبیهاتی که در مزمور ۲۳ استفاده شده است نشان می‌دهد که خدا با مهربانی از پرستندگانش حمایت می‌کند.‏—‏۱پِطرُس ۲:‏۲۵‏.‏