پاورقی

a ایّوب در ابتدا وقتی فرزندان و تمام دارایی‌اش را از دست داد «گناه نکرد و خدا را مقصر ندانست.‏» (‏ایو ۱:‏۲۲؛‏ ۲:‏۱۰‏)‏ اما وقتی دوستان ایّوب وجهه‌اش را خراب کردند و او را به گناه متهم کردند،‏ ایّوب بیش از حد به دیدگاه آن‌ها اهمیت داد و ‹از روی بی‌فکری حرف زد.‏› او به جای تقدیس نام یَهُوَه،‏ بیشتر به حفظ وجههٔ خودش اهمیت داد.‏—‏ایو ۶:‏۳؛‏ ۱۳:‏​۴،‏ ۵؛‏ ۳۲:‏۲؛‏ ۳۴:‏⁠۵‏.‏