کتاب مقدس پاسخگوی حیاتی‌ترین سؤالات عصر ما
آیا کتاب مقدس مناسب عصر و زمانهٔ ما می‌باشد؟ اگر بنا باشد جواب مثبت به این سؤال بدهیم باید نشان دهیم که این کتاب قدیمی قادر است به خوانندگان امروز خود در خصوص موضوعهای مورد علاقه و مناسب آنها راهنماییهایی رضایت‌بخش ارائه دهد. ببینیم آیا اندرزهای کتاب مقدس در مورد موضوعهای بسیار مهم عصر و زمانهٔ ما مفید واقع می‌شوند؟
در اینجا دو سؤال بسیار معمول را مورد بررسی قرار می‌دهیم و در خلال این بررسی پاسخهای کتاب مقدس را از نظر خواهیم گذراند.
چرا خدا اجازه داده است رنج و درد وجود داشته باشد؟
با نگاهی به وضع حاکم بر دنیای امروز، از جمله سؤالاتی که بیش از همه اذهان مردمان را به خود مشغول داشته، این است که چرا خدا اجازه می‌دهد مردمی ولو بی‌تقصیر، دچار رنج و محنت شوند؟ مطرح کردن چنین سؤالی کاملاً موجه است چرا که جنایات وحشیانه، فساد، کشتارهای گروهی، مصائب شخصی، و غیره به نحوی روزافزون موجبات درد و رنج انسانها را فراهم می‌آورند.
نمونه‌ای بیاوریم. در ژوئن سال ۱۹۹۸ در آلمان در برخورد قطاری سریع‌السیر به یک پل بیش از یکصد نفر جان خود را از دست دادند. این صحنهٔ فجیع حتی پزشکان و مأموران مجرب آتش‌نشانی را که برای رسیدگی به مصدومان و گشته‌شدگان به محل آمده بودند منقلب و آشفته کرده بود. اسقف یکی از کلیساهای انجیلی گفت: «خدای عزیز، چرا چنین چیزی باید رخ می‌داد؟» خود این اسقف هم برای این سؤال جوابی نداشت.
تجربه نشان داده است که انسانها در مقابله با درد و رنج و حوادث محنتزا هنگامی که نه مسئول آن بوده، و نه توضیحی قانع‌کننده در مورد وقوع آن دریافت می‌کنند برآشفته می‌شوند. لیکن در اینجاست که کتاب مقدس می‌تواند به کمک ما بیاید، زیرا دلیل رنج و محنت انسانهایی را که تقصیر خاصی به گردن ندارند بوضوح توضیح می‌دهد.
یَهُوَه خدا در آفرینش زمین و آنچه بر آن است به هیچ وجه شرارت و مصیبت را برای انسانها مد نظر نداشت. از کجا می‌توانیم از این موضوع مطمئن باشیم؟ از آنجایی که در خاتمهٔ آفرینش «خدا هر چه ساخته بود، دید و همانا بسیار نیکو بود.» ( پیدایش ۱:۳۱) خوب است از خود سؤال کنیم، ‹چنانچه خود ما زمین را مملو از شرارت می‌دیدیم آیا می‌توانستیم آن را «بسیار نیکو» بخوانیم؟› مسلماً خیر! به همین ترتیب، هنگامی که خدا همه چیز را «بسیار نیکو» خواند، هیچ اثری از شرارت بر روی زمین وجود نداشت. پس آغاز شرارت چگونه و چه هنگام بود؟
اندکی پس از آفرینش نخستین والدین ما، آدم و حَوّا، مخلوق روحی و پرقدرتی نزد حَوّا آمد و صداقت یَهُوَه و حقانیت حاکمیت او را زیر سؤال برد. ( پیدایش ۳:۱-۵) این مخلوق، یعنی شیطان ابلیس، بعدها همچنین مدعی شد کسانی که به خدا وفادارند چنانچه با مخالفت روبرو شوند به او خیانت خواهند ورزید. ( ایوب ۲:۱-۵) یَهُوَه چگونه عکس‌العمل نشان داد؟ او اجازه داد تا گذشت زمان ثابت کند که انسانها قادر نیستند مستقل از او راه و طریق زندگی خود را بیابند. ( ارمیا ۱۰:۲۳) هنگامی که مخلوقی بر خلاف قوانین و اصول الهی عمل نماید نتیجتاً گناهکار می‌شود و بدین شکل در وضعیت وخیم و مصیبت‌باری قرار می‌گیرد. ( جامعه ۸:۹؛ ۱یوحنا ۳:۴) لیکن، با وجود وضع مصیبت‌باری که انسانها هم‌اکنون در آن قرار دارند یَهُوَه خدا نیک می‌داند که برخی از آنان کمال‌اخلاقی خود را نسبت به او حفظ خواهند کرد.
اکنون از آن نافرمانی تأسف‌انگیز در عدن ۶۰۰۰ سال می‌گذرد. آیا ۶۰۰۰ سال زمان بسیار طولانیی است؟ در واقع، یَهُوَه قرنها پیش می‌توانست شیطان و پیروانش را نابود کند اما آیا این کار بهتر نبود که مدت زمانی را قرار داد تا هر گونه تردیدی در خصوص حقانیت حاکمیت خود و وفاداری انسانها به او از میان برداشته شود؟ مگر در نظام قضایی حاضر اثبات بیگناهی یا گناهکار بودن شخص گاه سالها به طول نمی‌انجامد؟
با نظر به اهمیت زیاد موضوعهایی که یَهُوَه و بشر با آن روبرو شدند—یعنی حق حاکمیت عالمگیر یَهُوَه و حفظ کمال اخلاقی انسانها — چقدر یَهُوَه خدا خردمندانه عمل نمود که اجازه داد تا گذشت زمان مسائل را روشن کند! اکنون ما بوضوح می‌بینیم که نافرمانی از قوانین خدا و به دست گرفتن امور به رأی خود چه‌ها به روز بشر آورده است. آری، نتیجه همین شده است که می‌بینیم؛ شرارت در تمام جهان گسترش یافته، انسانهای بی‌تقصیر دچار رنج و محنت می‌گردند.
با این حال، جای بسی خوشحالی است که کلام خدا به ما نوید پایان ظلم و شرارت را می‌دهد. در واقع، یَهُوَه بزودی شرارت و عاملان آن را از صحنهٔ عالم محو خواهد ساخت. امثال ۲:۲۲ می‌گوید: «شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشهٔ خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.» اما، وفاداران در آینده‌ای نزدیک شاهد روزی خواهند بود که «موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود.»—مکاشفه ۲۱:۴.
پس می‌بینیم که کتاب مقدس بوضوح توضیح می‌دهد که چرا انسانهای بی‌تقصیر دچار رنج و محنت می‌گردند. همچنین به ما اطمینان می‌دهد که شرارت و محنت بزودی از پهنهٔ عالم پاک خواهد شد. وقتی ما با ناملایمات زندگی روبرو می‌شویم سؤال بسیار مهم دیگری برای ما مطرح می‌شود که مستلزم جوابی قانع‌کننده است.
هدف و مقصود از زندگی چیست؟
احتمالاً اکنون بیش از هر زمان دیگری در تاریخ بشر، انسانها در صددند که هدف و مقصودی برای زندگی بیابند. بسیاری از خود می‌پرسند: ‹برای چه زندگی می‌کنم؟ چطور می‌توانم به زندگی‌ام معنا و مفهوم ببخشم؟› موقعیتهای مختلفی ممکن است باعث شوند چنین سؤالاتی برای شخص مطرح شود.
گاه فاجعه‌ای ممکن است افکار شخص را شدیداً تحت تأثیر قرار دهد. برای مثال، در سال ۱۹۹۸ در استان باواریای آلمان، دختر دوازده‌ساله‌ای ربوده و سپس به قتل رسید. مادر این دختر حدوداً یک سال پس از این واقعه اذعان کرد که در این مدت هر روز می‌نشست و در مورد مقصود زندگی فکر می‌کرد—بی‌آنکه به نتیجه‌ای برسد. بعضی از جوانان نیز در مورد مقصود زندگی در شگفتند. ایشان در جستجوی امنیت، موفقیت، و حس تعلق بوده، لیکن با مشاهدهٔ گستردگی ریاکاری و رشوه‌خواری جز میوهٔ ناکامی نصیبی نمی‌برند. عده‌ای نیز تمام زندگی خود را بر روی شغل خود متمرکز کرده‌اند، و می‌بینند که نه قدرت و اعتبار، و نه ثروت و دارایی هیچیک نیاز باطنی ایشان را در یافتن مقصودی برای هستی و حیات ارضا نمی‌کند.
البته چندان فرقی نمی‌کند که چه عاملی سؤال در مورد مقصود زندگی را در ذهن شخص به وجود آورده است. آنچه بویژه اهمیت دارد یافتن جوابی درست و قانع‌کننده برای این سؤال است. کتاب مقدس در اینجا نیز می‌تواند ما را یاری دهد. کتاب مقدس یَهُوَه را خدایی بامقصود معرفی می‌کند، خدایی که برای انجام تمام کارهایش هدف و منظوری دارد. خوب است از خود سؤال کنیم، آیا ما هرگز خانه‌ای را بدون دلیل و منظور بنا می‌کنیم؟ مسلماً خیر، چرا که ساختن خانه مستلزم مخارج سنگین و ماهها و چه بسا سالها کار و تلاش است. اگر خانه‌ای بسازیم، یا برای خودمان است و یا برای دیگران. در مورد کارهای یَهُوَه نیز همین منطق مصداق پیدا می‌کند. تمام کارهایی که او برای سرشتن زمین و موجودات زندهٔ آن انجام داد بدون دلیل یا مقصود نمی‌توانست باشد. ( با عبرانیان ۳:۴ مقایسه شود.) اما، ببینیم مقصود او از خلقت زمین چه بود؟
نبوت اشعیا در مورد یَهُوَه می‌گوید: «خدای [حقیقی] است که زمین را سرشت و ساخت.» آری، یَهُوَه «[زمین] را استوار نمود و آن را عبث نیافرید بلکه به جهت سکونت مصوّر نمود.» ( اشعیا ۴۵:۱۸) یَهُوَه از بدو خلقت زمین مقصودش این بود که آن را محل سکونت آدمیان گرداند. مزمور ۱۱۵:۱۶ می‌گوید: «آسمانها، آسمانهای خداوند است و اما زمین را به بنی‌آدم عطا فرمود.» کتاب مقدس نشان می‌دهد که یَهُوَه زمین را آفرید تا انسانهای فرمانبردار در آن سکنی گزینند و از آن نگهداری کنند.—پیدایش ۱:۲۷، ۲۸.
آیا نافرمانی آدم و حَوّا موجب شد تا یَهُوَه مقصود خود را تغییر دهد؟ خیر. اما چطور می‌توانیم مطمئن باشیم؟ به این نکته توجه کنید: کتاب مقدس چند هزار سال پس از نافرمانی در عدن به تحریر درآمد. چنانچه خدا مقصود اولیهٔ خود را تغییر داده بود این مطلب را در کتاب مقدس درج می‌کرد. نتیجهٔ آشکاری که می‌توان گرفت این است که مقصود خدا در خصوص زمین و بشر تغییر نکرده است.
به علاوه، مقصودهای یَهُوَه همیشه عملی می‌گردند. خدا از طریق اشعیا به ما چنین اطمینان می‌دهد: «چنانکه باران و برف از آسمان می‌بارد و به آنجا برنمی‌گردد بلکه زمین را سیراب کرده، آن را بارور و برومند می‌سازد و برزگر را تخم و خورنده را نان می‌بخشد، همچنان کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود. نزد من بی‌ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم بجا خواهد آورد و برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد گردید.»—اشعیا ۵۵:۱۰، ۱۱.
خدا از ما چه انتظار دارد؟
پس روشن است که می‌توان به تحقق مقصود خدا که همانا مسکن گرفتن انسانهای فرمانبردار بر روی زمین است اطمینان داشت. چنانچه ما نیز این سعادت را داشته باشیم که تا ابد بر روی زمین زندگی کنیم، باید به آنچه پادشاه حکیم، سلیمان، گفت عمل نماییم: «از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونکه تمامی تکلیف انسان این است.»—جامعه ۱۲:۱۳؛ یوحنا ۱۷:۳.
ما برای هماهنگ کردن زندگی خود با مقصودی که یَهُوَه خدای حقیقی برای انسانها دارد باید شخصیت او را شناخته، انتظاراتش را که در کتاب مقدس گنجانیده است به جا آوریم. چنانچه اکنون چنین کنیم، می‌توانیم امید داشته باشیم که در بهشت زمینی تا ابد زندگی کنیم و همچنان چیزهای تازه‌ای در مورد خدا و خلقت شگرف او بیاموزیم. ( لوقا ۲۳:۴۳) حقیقتاً چه چشم‌انداز باشکوهی!
بسیاری از کسانی که در پی مقصودی برای زندگی بودند به کتاب مقدس روی آوردند و حتی در این دنیای پر از رنج و محنت رضایت خاطر بسیار نصیب خود ساختند. جوانی به نام آلفرد را در نظر بگیریم. او برای زندگی هیچ مقصودی نمی‌دید. دیدن دستهای آغشته به خون ادیان و مذاهب در جنگها و خونریزیها او را از دین و مذهب بیزار کرده بود، و ریاکاری و فساد سیاستمداران او را منقلب می‌ساخت. آلفرد مدتی از عمر خود را نزد سرخپوستان آمریکای شمالی سپری کرد تا شاید بتواند توضیحی در مورد مقصود زندگی بیابد، اما مأیوس و سرخورده به اروپا بازگشت. او که از همه جا ناامید شده بود به مواد مخدر و موسیقیهای دیوانه‌وار روی آورد. با این حال، بعدها مطالعهٔ مرتب و عمیق کتاب مقدس به او کمک کرد تا مقصود راستین زندگی را درک، و رضایت خاطر بسیار کسب کند.
نوری قابل‌اطمینان روشنگر طریق ما
در مورد کتاب مقدس چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت؟ آیا واقعاً کتابی مناسب دوره و زمانهٔ ما می‌باشد؟ بصراحت می‌توان گفت بله، زیرا کتاب مقدس در مورد موضوعها و مسائلی صحبت می‌کند که در زمان ما مطرح هستند. کتاب مقدس توضیح می‌دهد که خدا باعث و بانی شرارت نیست و به ما کمک می‌کند تا مقصود و هدف زندگی را بیابیم. به علاوه، کتاب مقدس در مورد مسائل دیگری که بسیار مناسب زمان ما می‌باشد صحبت می‌کند که از آن جمله می‌توان به ازدواج، تربیت کودک، روابط بین انسانها و امیدی برای مردگان اشاره کرد.
چنانچه تاکنون به مطالب کتاب مقدس نگاهی نزدیک نکرده‌اید بد نیست این کار را بکنید. هنگامی که شما به ارزش حقیقی اندرزها و راهنماییهای آن برای زندگی پی ببرید با مزمورنویس هم‌عقیده خواهید شد که برای کسب راهنمایی به یَهُوَه خدا روی آورده گفت: «کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.»—مزمور ۱۱۹:۱۰۵.
[تصویر در صفحهٔ ۶]
آیا می‌دانید چرا خدا اجازه داده است انسانهای بی‌تقصیر دچار درد و رنج شوند؟
[تصویر در صفحهٔ ۷]
شما نیز می‌توانید از زندگیی هدفمند بهره‌مند شوید