کتابخانهٔ آنلاین نشریات شاهدان یَهُوَه
کتابخانهٔ آنلاین
نشریات شاهدان یَهُوَه
فارسی
  • کتاب مقدّس
  • نشریات
  • جلسات
  • ب۰۶ ۱/‏۶ ص ۱۷-‏ص ۲۰ بند ۱۵
  • نکاتی از بخش دوّم کتاب مزامیر

ویدیویی برای انتخاب شما موجود نیست.

متأسفانه، پخش ویدیو ممکن نیست.

  • نکاتی از بخش دوّم کتاب مزامیر
  • برج دیده‌بانی ۲۰۰۶
  • عنوان‌های فرعی
  • مطالب مشابه
  • یَهُوَه «ملجا و قوّت ماست»‏
  • ‏(‏ مزمور ۴۲:‏۱–‏۵۰:‏۲۳‏)‏
  • ‏‹ای جان من برای خدا خاموش شو›‏
  • ‏(‏ مزمور ۵۱:‏۱–‏۷۱:‏۲۴‏)‏
  • ‏«تمامی زمین از جلال او پر بشود»‏
  • نکاتی از بخش اوّل کتاب مزامیر
    برج دیده‌بانی ۲۰۰۶
  • سرودهای الهام‌شده برای تسلّی و تعلیم
    کتاب مقدّس—‏موضوع آن چیست؟‏
  • نکاتی از بخش پنجم کتاب مزامیر
    برج دیده‌بانی ۲۰۰۶
  • نکاتی از بخش سوّم و چهارم کتاب مزامیر
    برج دیده‌بانی ۲۰۰۶
لینک‌های بیشتر
برج دیده‌بانی ۲۰۰۶
ب۰۶ ۱/‏۶ ص ۱۷-‏ص ۲۰ بند ۱۵

کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از بخش دوّم کتاب مزامیر

شاهدان یَهُوَه می‌دانند که تحت آزمایش قرار خواهند گرفت.‏ در این راستا پولُس رسول نوشته است:‏ «همهٔ کسانی که می‌خواهند در مسیح عیسی به دینداری زیست کنند،‏ زحمت خواهند کشید.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۲‏)‏ حال،‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا تحت اذیت و آزار همواره به یَهُوَه وفادار باشیم؟‏

در این رابطه،‏ دوّمین مجموعه از پنج مجموعهٔ کتاب مزامیر به ما کمک می‌کند.‏ در مزامیر ۴۲ تا ۷۲ نشان داده شده است که اگر بخواهیم با موفقیت اذیت و آزار را تحمّل کنیم باید کاملاً به یَهُوَه اعتماد کرده،‏ یاد بگیریم برای نجات منتظر او بمانیم.‏ حقیقتاً چنین درسی بسیار پرارزش است!‏ بلی،‏ پیامِ بخش دوّم کتاب مزامیر همچون بقیهٔ کتاب مقدّس «زنده و مقتدر» است.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏.‏

یَهُوَه «ملجا و قوّت ماست»‏

‏(‏ مزمور ۴۲:‏۱–‏۵۰:‏۲۳‏)‏

لاوی‌ای در تبعید به سر می‌برد.‏ وی از آنجایی که قادر نبود برای پرستش به مکان مقدّس یَهُوَه برود بسیار غمگین بود.‏ پس با این سخن،‏ خود را تسلّی داد:‏ «ای جانم چرا منحنی شده‌ای و چرا در من پریشان گشته‌ای؟‏ بر خدا امید دار.‏» (‏ مزمور ۴۲:‏۵،‏ ۱۱؛‏ ۴۳:‏۵‏)‏ از این آیه که در مزمور ۴۲ و ۴۳ سه بار تکرار شده است می‌توان تشخیص داد که این دو مزمور در واقع یک شعر بوده‌اند.‏ مزمور ۴۴ التماس قوم یهودا را نشان می‌دهد که هنگام تهدید خطر،‏ شاید طی حملهٔ آشوریان در روزگار حِزْقِیّای پادشاه،‏ در پریشانی به سر می‌بردند.‏

مزمور ۴۵ در رابطه با ازدواج شاهی سروده شده است و پادشاهی مسیح را نبوّت می‌کند.‏ یَهُوَه در سه مزمور بعدی همچون «ملجا و قوّت،‏» پادشاهی بزرگ «بر تمامی جهان» و «ملجای بلند» توصیف شده است.‏ (‏ مزمور ۴۶:‏۱؛‏ ۴۷:‏۲؛‏ ۴۸:‏۳‏)‏ مزمور ۴۹ به زیبایی نشان می‌دهد که «هیچ کس هرگز برای برادر خود فدیه نخواهد داد»!‏ (‏ مزمور ۴۹:‏۷‏)‏ پسران قُورَح،‏ هشت مزمور اوّلِ مجموعهٔ دوّم را سروده‌اند.‏ مزمور ۵۰ را آساف سراییده است.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۴۴:‏۱۹ ‏—‏ «مکان اژدرها» چه جایی است؟‏ واژهٔ عبری که به «اژدرها» برگردانده شده است می‌تواند مفهوم «شغالان» را نیز بدهد.‏ شاید مزمورنویس مکان نبردی را در نظر داشت که کشته‌شدگان جنگ غذای شغالان می‌گشتند.‏

۴۵:‏۱۳،‏ ۱۴ الف —‏ «دختر پادشاه» چه کسی است که او را «نزد پادشاه» می‌آورند؟‏ وی دختر «پادشاه سَرمَدی،‏» یَهُوَه خداست.‏ (‏۱تیموتاوس ۱:‏۱۷‏)‏ آن دختر مظهر جماعت جلال‌یافته متشکل از ۱۴۴٬۰۰۰ مسیحی است که یَهُوَه ایشان را با مسح کردن به روح خود به عنوان فرزندانش پذیرفته است.‏ (‏ رومیان ۸:‏۱۶‏)‏ این «دخترِ» یَهُوَه را همچون «عروسی که برای شوهر خود آراسته است» نزد داماد که پادشاه مسیحایی است می‌آورند.‏ —‏ مکاشفه ۲۱:‏۲‏.‏

۴۵:‏۱۴ب،‏ ۱۵ ‏—‏ «باکره‌ها» سمبول چه کسی هستند؟‏ آن‌ها «گروهی عظیم» از پرستندگان حقیقی هستند که از مسح‌شدگانِ باقی‌مانده حمایت می‌کنند.‏ از آنجایی که آن‌ها زنده «از عذاب سخت بیرون می‌آیند» باید هنگامی که عروسی پادشاه مسیحایی در آسمان به کمال می‌رسد روی زمین باشند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ در آن زمان است که از «شادمانی و خوشی» پر خواهند شد.‏

۴۵:‏۱۶ ‏—‏ از چه جهت پدران (‏ اجداد)‏ پادشاه،‏ پسران او خواهند بود؟‏ هنگامی که عیسی بر زمین متولّد شد صاحب پدران زمینی گشت.‏ اما هنگامی که عیسی ایشان را طی هزار سال پادشاهی خود رستاخیز دهد پسران او می‌شوند.‏ برخی از پسران وی ‹سَروَران بر تمامی جهان› خواهند شد.‏

۵۰:‏۲ ‏—‏ چرا اورشلیم «کمال زیبایی» نامیده شده است؟‏ دلیل آن ظاهر شهر اورشلیم نبود.‏ جذابیت اورشلیم از این سبب بود که مورد استفادهٔ یَهُوَه قرار گرفت و با برپا کردن معبد و قرار دادن پادشاه منتخب خود در آن شهر به آن شکوه داد.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۴۲:‏۱-‏۳‏.‏ لاوی‌ای که همچون آهویی در صحرای خشک عطش داشت به یَهُوَه مشتاق بود.‏ غم آن مرد که نمی‌توانست یَهُوَه را در مکان مقدّس پرستش کند،‏ بسیار عظیم بود به طوری که ‹اشک‌هایش روز و شب نان وی می‌بود› یا اشتهایش به غذا کور شده بود.‏ آیا ما نیز نباید ارزش فراوانی برای پرستش یَهُوَه و معاشرت با هم‌ایمانانمان داشته باشیم؟‏

۴۲:‏۴،‏ ۵،‏ ۱۱؛‏ ۴۳:‏۳-‏۵‏.‏ اگر به دلیلی موجه برای مدتی کوتاه از جماعت مسیحی به دور باشیم خاطرات شیرین معاشرتمان با برادران می‌تواند ما را تقویت کند.‏ در ابتدا،‏ این موضوع ممکن است درد تنهایی را تشدید سازد اما به یادمان می‌آورد که خدا پناهگاه ماست و لازم است برای تسلّی منتظر او بمانیم.‏

۴۶:‏۱-‏۳‏.‏ به هر مصیبتی که گرفتار شویم باید اطمینان داشته باشیم که «خدا ملجا و قوّت ماست.‏»‏

۵۰:‏۱۶-‏۱۹‏.‏ هر کس که به دروغ سخن گوید و مرتکب اَعمال زننده شود حق ندارد نمایندهٔ خدا باشد.‏

۵۰:‏۲۰‏.‏ به جای آنکه مشتاقانه خطایای دیگران را در همه جا پخش کنیم باید از آن‌ها چشم‌پوشی نماییم.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۳‏.‏

‏‹ای جان من برای خدا خاموش شو›‏

‏(‏ مزمور ۵۱:‏۱–‏۷۱:‏۲۴‏)‏

این گروه از مزامیر با تضرّع داود در مزمور ۵۱ آغاز می‌شود که در نتیجهٔ گناهش با بَتْشَبَع بود.‏ مزامیر ۵۲ تا ۵۷ نشان می‌دهد که یَهُوَه کسانی را رهایی می‌دهد که برای حل مشکلاتشان به او توکّل کنند و برای نجات منتظر او بمانند.‏ در مزامیر ۵۸-‏۶۴ توصیف شده است که داود یَهُوَه را پناهگاه خود ساخت.‏ وی گفت:‏ «ای جان من فقط برای خدا خاموش شو زیرا که امید من از وی است.‏» —‏ مزمور ۶۲:‏۵‏.‏

رابطهٔ صمیمی با منجی‌مان می‌باید ما را برانگیزد که با ‹سرود نامش را جلال دهیم.‏› (‏ مزمور ۶۶:‏۲‏)‏ یَهُوَه در مزمور ۶۵ همچون بخشنده‌ای سخاوتمند،‏ در مزامیر ۶۷ و ۶۸ همچون خدایی نجات‌دهنده و در مزامیر ۷۰ و ۷۱ همچون مهیاکنندهٔ رهایی توصیف شده است.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۵۳:‏۱ ‏—‏ از چه نظر شخصی که وجود خدا را منکر می‌شود «احمق» است؟‏ حماقتی که در اینجا بدان اشاره شده است به دلیل کمبود ذکاوت نیست.‏ در واقع حماقت شخص در زیر پا گذاشتن امور اخلاقی است که نتیجهٔ آن در مزمور ۵۳:‏۱-‏۴ توصیف شده است.‏

۵۸:‏۳-‏۵ ‏—‏ از چه لحاظ شریران همچون مار می‌باشند؟‏ دروغی که ایشان می‌گویند مثل زهر مار است که باعث بدنامی دیگران می‌شود.‏ شریران «مثل افعی کر که گوش خود را می‌بندد» به راهنمایی گوش نمی‌دهند یا حاضر به اصلاح خود نیستند.‏

۵۸:‏۷ ‏—‏ شریران چگونه «گداخته شده،‏ مثل آب» می‌گذرند؟‏ احتمال دارد که داود هنگام نگاشتن آن به سیلاب‌های برخی از درّه‌های سرزمین موعود فکر می‌کرد.‏ همان گونه که سیلی ناگهانی حجم آب را در چنین درّه‌هایی افزایش می‌دهد به همان سرعت نیز خشک و ناپدید می‌شود.‏ در واقع،‏ داود دعا می‌کرد که خدا سرعت ناپدید شدن شریران را افزایش دهد.‏

۶۸:‏۱۳ ‏—‏ چگونه است که ‹بال‌های فاخته به نقره پوشیده است و پرهایش به طلای سرخ›؟‏ فاخته که از تیرهٔ کبوتران است به رنگ آبی مایل به خاکستری است که در برخی از پرهایش درخششی از رنگ‌ها وجود دارد.‏ در پروبالش برقی از طلای سرخ دیده می‌شود.‏ شاید داود جنگجویان پیروز اسرائیلی را که از جنگ برمی‌گشتند به فاخته‌ای که بال‌های قوی و ظاهری درخشان دارد تشبیه می‌کرد.‏ برخی از محققان کتاب مقدّس اظهار می‌کنند که این توصیف،‏ اثری هنری یا نشان پیروزی‌ای می‌باشد که به غنیمت گرفته شده است.‏ در هر حال،‏ داود تلویحاً به پیروزی‌ای اشاره می‌کرد که یَهُوَه خدا نصیب قومش کرده بود.‏

۶۸:‏۱۸ ‏—‏ عطایا یا ‹بخشش‌های آدمیان› چه کسانی هستند؟‏ اینان مردانی بودند که طی تسخیر سرزمین موعود به اسیری گرفته شدند.‏ مدت‌ها بعد به این مردان مسئولیت همکاری با لاویان داده شد.‏ —‏ عَزْرا ۸:‏۲۰‏.‏

۶۸:‏۳۰ ‏—‏ مفهوم این تقاضا که «وحش نیزار را توبیخ فرما» چیست؟‏ در اینجا به طور مجازی دشمنان قوم خدا وحش نامیده شده‌اند و داود از خدا تقاضا می‌کند تا ایشان را توبیخ کند یا با مهار کردن قدرتشان جلوی آسیب را بگیرد.‏

۶۹:‏۲۳ ‏—‏ چرا داود تقاضا کرد یَهُوَه ‹کمرهای دشمنانش را دائماً لرزان گرداند›؟‏ عضلات پایین کمر نقش بسزایی در انجام کارهایی از قبیل بلند کردن یا حمل بار سنگین دارد.‏ کمر لرزان نشان از دست دادن نیروست.‏ داود در دعای خود تقاضا کرد که دشمنانش نیروی خود را از دست بدهند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۵۱:‏۱-‏۴،‏ ۱۷‏.‏ لزوماً گناه ما را از خدا دور نمی‌سازد،‏ چرا که اگر توبه کنیم مطمئناً مورد رحمت او واقع خواهیم شد.‏

۵۱:‏۵،‏ ۷-‏۱۰‏.‏ اگر گناه کنیم می‌توانیم از یَهُوَه به سبب گناه موروثی خود طلب بخشش کنیم.‏ ولی باید دعا کرد خدا ما را پاک سازد،‏ دوباره بنا کند،‏ کمک کند تا تمایلات گناه را از دل خود بزداییم و روحیه‌ای ثابت‌قدم در ما بیافریند.‏

۵۱:‏۱۸‏.‏ گناه داود بر رفاه تمامی قوم تأثیر گذاشت.‏ پس او به جهت رضامندی خدا برای صهیون دعا کرد.‏ وقتی گناه می‌کنیم موجب بدنامی یَهُوَه خدا و جماعت می‌شویم.‏ در این وقت لازم است به خدا دعا کنیم تا ننگی که بر نام او و جماعت وارد شده است برطرف سازد.‏

۵۲:‏۸‏.‏ ما نیز می‌توانیم با نزدیک شدن به یَهُوَه خدا،‏ ثمره آوردن در خدمت به او،‏ اطاعت از او و پذیرفتن اصلاحات «مثل زیتون سبز در خانهٔ خدا» باشیم.‏ —‏ عبرانیان ۱۲:‏۵،‏ ۶‏.‏

۵۵:‏۴،‏ ۵،‏ ۱۲-‏۱۴،‏ ۱۶-‏۱۸‏.‏ توطئهٔ پسر داود اَبْشالوم و مشاور معتمد داود اَخیتُوفَل باعث غم و اندوه فراوان وی گشت.‏ با این حال،‏ این موضوع باعث نشد که اعتماد داود از خدا سلب شود.‏ ما نیز نباید بگذاریم غم و اندوه اعتمادمان را از خدا سلب کند.‏

۵۵:‏۲۲‏.‏ چگونه نصیب خود را به خداوند می‌سپاریم یا مشکلات خود را به او وامی‌گذاریم؟‏ به سه طریق:‏ (‏ ۱)‏ دعا در مورد موضوعی که ما را نگران کرده است،‏ (‏ ۲)‏ با روی آوردن به کلام و سازمان خدا برای دریافت راهنمایی و حمایت،‏ (‏ ۳)‏ با آنچه به طور معقولانه برای بهبود بخشیدن وضعیت خود انجام می‌دهیم.‏ —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ ۱۱:‏۱۴؛‏ ۱۵:‏۲۲؛‏ فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۵۶:‏۸‏.‏ یَهُوَه نه تنها از وضعیت ما باخبر است بلکه احساسات ما را نیز می‌داند.‏

۶۲:‏۱۱‏.‏ خدا به هیچ نیرو و یا انرژی خارجی وابسته نیست.‏ او منشأ نیروست چرا که «قوّت از آن اوست.‏»‏

۶۳:‏۳‏.‏ ‹رحمت خدا از حیات نیکوتر است› چرا که بدون آن زندگی بی‌مفهوم و بی‌معناست.‏ پس عاقلانه است که دوستی خود را با یَهُوَه محکم‌تر سازیم.‏

۶۳:‏۶‏.‏ شب‌های آرام و دور از هر سر و صدایی بهترین موقعیت برای تأمّل و تعمّق است.‏

۶۴:‏۲-‏۴‏.‏ غیبت می‌تواند به شهرت آدم بی‌گناه صدمه زند.‏ هرگز نباید به غیبت دیگران گوش داد و یا آن را پخش کرد.‏

۶۹:‏۴‏.‏ گاهی لازم است آنچه نگرفته‌ایم ‹رد کنیم،‏› یعنی حتی اگر مطمئن باشیم که از ما خطایی سر نزده است برای حفظ صلح و آرامش عذرخواهی کنیم.‏

۷۰:‏۱-‏۵‏.‏ یَهُوَه التماس‌های ما را برای دریافت کمک می‌شنود.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۷؛‏ یعقوب ۱:‏۱۳؛‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۹‏)‏ وی شاید اجازه دهد که گرفتاری‌ای ادامه یابد،‏ با این حال حکمت روبرو شدن با آن و قدرت تحمّلش را به ما می‌دهد.‏ خدا اجازه نخواهد داد بیش از توان خود آزمایش شویم.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۱۳؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۳۶؛‏ یعقوب ۱:‏۵-‏۸‏.‏

۷۱:‏۵،‏ ۱۷‏.‏ داود قبل از جنگ با جُلْیات،‏ غول فلسطی،‏ شجاعت و قوّت را از کودکی با اعتماد به یَهُوَه در خود پرورش داده بود.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۷:‏۳۴-‏۳۷‏)‏ جوانان در همهٔ کارهای خود می‌باید به یَهُوَه توکّل کنند.‏

‏«تمامی زمین از جلال او پر بشود»‏

مزمور ۷۲ آخرین سرود از مجموعهٔ دوّم مزامیر در بارهٔ حکومت سلیمان است و از وضعیتی خبر می‌دهد که تحت حکومت مسیح به وجود خواهد آمد.‏ برکات بی‌نظیری که در آنجا توصیف شده است از این قرارند:‏ صلح و آرامش،‏ پایان ظلم و جنایت،‏ محصولات فراوان در تمام سطح زمین!‏ آیا ما نیز در میان کسانی خواهیم بود که از این برکات و دیگر برکات حکومت خدا لذّت خواهند برد؟‏ بلی،‏ به شرطی که مثل مزمورنویس منتظر یَهُوَه بمانیم و او را پناهگاه و قوّت خویش سازیم.‏

‏‹ دعای داود با این سخنان تمام شد›:‏ «متبارک باد نام مجید او تا ابدالآباد.‏ و تمامی زمین از جلال او پر بشود.‏ آمین و آمین.‏» (‏ مزمور ۷۲:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ بیاییم ما هم به همین شکل یَهُوَه را متبارک خوانده،‏ نام پرجلال او را حمد گوییم.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

آیا می‌دانید «دختر پادشاه» مظهر چه کسی است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

آیا می‌دانیدچرا اورشلیم «کمال زیبایی» نامیده شده است؟‏

    نشریات فارسی (۱۹۹۳-‏۲۰۲۵)‏
    خروج
    ورود
    • فارسی
    • هم‌رسانی
    • تنظیم سایت
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • شرایط استفاده
    • حفظ اطلاعات شخصی
    • تنظیمات مربوط به حریم شخصی
    • JW.ORG
    • ورود
    هم‌رسانی