فصل ۷
آنچه از اجازهٔ خدا به شرارت یاد می‌گیریم
۱. الف) چنانچه یَهُوَه فوراً یاغیگران را در باغ عدن اعدام می‌کرد، این کار چگونه بر ما تأثیر می‌گذاشت؟ ب) در عوض، یَهُوَه چه تدابیر محبت‌آمیزی را برای ما دیده است؟
صرف نظر از دشواریهایی که ممکن است در زندگی ما پیش بیاید، متولد شدن ما بی‌عدالتی از طرف خدا نبوده است. او به اولین انسانها کاملیت را اِعطا کرد و بهشت را به عنوان منزلشان به آنها داد. اگر او بعد از اینکه آنها سرکشی کردند آنها را فوراً اعدام می‌کرد، نژاد انسان که امروز می‌بینیم با این همه بیماری، فقر و جنایت، وجود نمی‌داشت. اما یَهُوَه از روی رحمت به آدم و حوا اجازه داد تا پیش از آن که بمیرند خانواده‌ای بوجود آورند، اگر چه آنها ناکاملی را به ارث می‌بردند. او به وسیلهٔ مسیح برای آن فرزندان آدم که در آینده بر طبق ایمان عمل می‌کردند تدارکی دید تا آنچه را که آدم از دست داد، داشته باشند، یعنی زندگی ابدی تحت شرایطی که بزرگترین لذتهای زندگی را امکان پذیر می‌کند. — تثنیه ۳۲:۴،۵؛ یوحنا ۱۰:۱۰.
۲. آیا تمام این کار فقط برای نجات ما انجام شد؟
۲ منافع این کار برای شخص ما بی‌شمار است. اما از گزارش کتاب مقدس اطلاع حاصل می‌کنیم که چیزی بسیار بااهمیت‌تر از نجات شخصی مطرح است.
به خاطر نام عظیم خود
۳. در رابطه با انجام مقصود یَهُوَه برای زمین و بشر چه موضوعی مطرح بود؟
۳ نام یَهُوَه و شهرت او به عنوان سلطان عالم و خدای حقیقت، به انجام مقصودش برای زمین و بشر مربوط می‌شود. به دلیل مقام یَهُوَه، صلح و رفاه کل عالم ایجاب می‌کند که همه مطیع او باشند و برای نامش احترام کاملی که سزاوارش است قائل شوند.
۴. آن مقصود دقیقاً شامل چه بود؟
۴ خدا بعد از اینکه آدم و حوا را آفرید، به آنها کاری محول کرد تا انجام دهند. او به طور واضح بیان کرد که مقصودش فقط این نبود که تمامی زمین تحت تسلط قرار گیرد و مرزهای بهشت وسعت داده شوند، بلکه با فرزندان اولین مرد و زن، آدم و حوا پر شود. (پیدایش ۱:۲۸) آیا به سبب گناهشان این مقصود باید با شکست روبرو شود و منجر به خواری نام خدا گردد؟
۵. الف) بر طبق پیدایش ۲:۱۷، هر کسی که از درخت معرفت نیک و بد می‌خورد، در چه مدت زمانی می‌مُرد؟ ب) یَهُوَه چگونه آن را به انجام رساند، در حالی که برای مقصودش دربارهٔ پر کردن زمین نیز احترام قائل شد؟
۵ یَهُوَه به آدم اخطار داده بود که اگر نامطیعانه از درخت معرفت نیک و بد بخورد، در «روز» خوردنش هر آینه خواهد مرد. (پیدایش ۲:۱۷) بنا بر تصدیق کلام خدا، در همان روزی که آدم گناه کرد، یَهُوَه خطاکاران را مورد بازخواست قرار داد و محکومیت مرگ را اعلام کرد. مجازات اجتناب ناپذیر بود. از دیدگاه قضایی و از نقطه‌نظر خدا، آدم و حوا در همان روز مُردند. (با لوقا ۲۰:۳۷،۳۸ مقایسه کن.) اما برای اینکه مقصود بیان‌شدهٔ خودش را دربارهٔ پر کردن زمین به انجام برساند، یَهُوَه اجازه داد که آنها پیش از آنکه به طور تحت‌اللفظی بمیرند خانواده‌ای را بوجود آورند. با این وجود از نقطه‌نظر خدا که ۱۰۰۰ سال را یک روز می‌نگرد، زمانی که زندگی آدم در سن ۹۳۰ سالگی به پایان رسید، این واقعه در خلال یک «روز» اتفاق افتاد. (پیدایش ۵:۳-۵؛ با مزمور ۹۰:۴؛ ۲پطرس ۳:۸ مقایسه کن.) به این ترتیب زمان اجرای مجازات، صحت گفتهٔ یَهُوَه را تأیید کرد، و مقصودش برای پر کردن زمین با اولاد آدم با شکست روبرو نشد. این امر به آن معنی بوده است که به مردم گناهکار اجازه داده شود تا برای مدتی زندگی کنند.
۶، ۷. الف) خروج ۹:۱۵،۱۶ در خصوص اینکه چرا یَهُوَه برای مدتی اجازه می‌دهد تا شرارت ادامه یابد، چه نشان می‌دهد؟ ب) در مورد فرعون قدرت یَهُوَه چگونه نشان داده شد و نامش چگونه شناخته شد؟ پ) بنابراین، در پایان سیستم شریر کنونی، نتیجه چه خواهد بود؟
۶ آنچه که یَهُوَه در روزگار موسی به حاکم مصر گفت بیشتر نشان می‌دهد که چرا خدا اجازه داده است که افراد شریر برای مدتی بمانند. وقتی که فرعون از خروج بنی‌اسرائیل از مصر ممانعت کرد، یَهُوَه فوراً او را از بین نبرد. با آوردن دَه بلا در آن سرزمین، قدرت یَهُوَه به طریقهای گوناگون و حیرت‌انگیز نشان داده شد. و یَهُوَه وقتی که دربارهٔ هفتمین بلا اخطار می‌داد، به فرعون گفت که می‌توانست به آسانی او و مردمش را از روی زمین محو کند. یَهُوَه گفت: «لکن برای همین ترا بر پا داشته‌ام تا قدرت خود را بتو نشان دهم و نام من در تمامئ جهان شایع شود.» — خروج ۹:۱۵،۱۶.
۷ زمانی که یَهُوَه اسرائیل را رهایی داد، براستی نامش به طور گسترده‌ای شناخته شد. امروز، تقریباً حدود ۳۵۰۰ سال بعد، آنچه که یَهُوَه انجام داد، فراموش نشده است. نه فقط نام شخصی یَهُوَه اعلام شد بلکه حقیقت دربارهٔ کسی که حامل آن نام بود نیز اعلام شد. این، حیثیت یَهُوَه را به عنوان خدایی که عهدهای خودش را نگه می‌دارد و به نفع خادمانش اقدام می‌نماید، تثبیت می‌کند. آن اقدام نشان داد که به علت قدرت متعالش هیچ چیز نمی‌تواند مانع انجام مقصودش گردد. نابودی قریب‌الوقوع کل سیستم شریر، مرئی و نامرئی، حتی تکان‌دهنده‌تر خواهد بود. آن نمایش قدرت متعال و همچنین جلالی که برای نام یَهُوَه خواهد آورد، هرگز از تاریخ عالم پاک نخواهد شد. منافع آن بی‌پایان خواهد بود! — حزقیال ۳۸:۲۳؛ مکاشفه ۱۹:۱،۲.
‹حکمت خدا چقدر عمیق است!›
۸. پولس ما را ترغیب می‌کند تا چه عوامل دیگری را در نظر بگیریم؟
۸ پولس رسول در رساله‌اش به رومیان این سؤال را مطرح می‌کند: «آیا نزد خدا بی‌انصافی است؟» و سپس او با تأکید بر رحمت خدا و با اشاره کردن به آنچه که یَهُوَه به فرعون گفت، به این سؤال جواب می‌دهد. همچنین او این واقعیت را یادآوری می‌کند که ما انسانها مانند گِلی در دستهای کوزه‌گر هستیم. آیا گِل دربارهٔ نحوهٔ مورد استفاده قرار گرفتن خود شکایت می‌کند؟ پولس اضافه می‌کند: «اگر خدا چون اراده نمود که غضب خود را ظاهر سازد و قدرت خویشرا بشناساند ظروف غضبرا که برای هلاکت آماده شده بود بحلم بسیار متحمّل گردید. و تا دولت جلال خود را بشناساند بر ظروف رحمتیکه آنها را از قبل برای جلال مستعدّ نمود. و آنها را نیز دعوت فرمود یعنی ما نه از یهود فقط بلکه از امّتها نیز.» — رومیان ۹:۱۴-۲۴.
۹. الف) چه کسانی «ظروف غضب» هستند که «برای هلاکت» آماده می‌شوند؟ ب) چرا یَهُوَه بردباری زیادی در مقابل خصومت آنان نشان داده است، و چگونه نتیجهٔ نهایی به نفع آنانی خواهد بود که به او محبت دارند؟
۹ از زمانی که یَهُوَه اظهار نبویی را که در پیدایش ۳:۱۵ به ثبت رسیده است بیان کرد، شیطان و ذریتش «ظروف غضب» بوده‌اند که «برای هلاکت آماده» شده‌اند. در طول تمام این مدت یَهُوَه بردباری خود را نشان داده است. شریران طریقهای او را به مسخره گرفته‌اند؛ خادمانش را آزار داده‌اند، حتی پسرش را کشتند. اما یَهُوَه خودداری عظیمی نشان داده است که توأم با منافع دائمی برای خادمانش بوده است. تمام آفرینش فرصت داشته‌اند تا نتایج فجیع سرکشی علیه خدا را ببینند. طی این مدت، مرگ عیسی ملزومات را برای رهایی بشر مطیع و برای ‹تباه کردن کارهای ابلیس فراهم آورد.› — ۱یوحنا ۳:۸؛ عبرانیان ۲:۱۴،۱۵.
۱۰. چرا یَهُوَه در طول ۱۹۰۰ سال گذشته به تحمل شریران ادامه داده است؟
۱۰ از رستاخیز عیسی تاکنون، یَهُوَه به مدت بیش از ۱۹۰۰ سال «ظروف غضب» را تحمل کرده، و نابودی آنها را به تعویق انداخته است. چرا ؟ زیرا او در حال آماده کردن بخش دوم ذریت زن، یعنی آنانی که باید در ملکوت آسمانی همراه عیسی مسیح باشند، بوده است. (غلاطیان ۳:۲۹) این اشخاص که در شمار ۱۴۴۰۰۰ نفر می‌باشند، همانهایی هستند که پولس رسول به آنها به عنوان «ظروف رحمت» اشاره کرد. در ابتدا افرادی از میان یهودیان دعوت شدند تا این طبقه را تشکیل دهند. سپس سامریان مختون‌شده و سرانجام مردم ملتهای غیر یهودی به آن اضافه شدند. یَهُوَه با بردباری زیاد مقصودش را به انجام رسانده است و هیچ کس را مجبور نکرده است که او را خدمت کند، ولی در عوض برکات عالی را به کسانی اِعطا می‌کند که از روی حق‌شناسی به تدارکات محبت‌آمیز او پاسخ می‌دهند. اکنون آماده‌سازی آن طبقهٔ آسمانی تقریباً کامل شده است.
۱۱. اکنون از بردباری یَهُوَه کدام گروه دیگری منفعت می‌برد؟
۱۱ اما، آیا ساکنانی بر روی زمین وجود خواهند داشت؟ در موقع مقرر خدا، میلیاردها نفر به عنوان تابعان زمینی ملکوت، رستاخیز خواهند یافت. همچنین، بخصوص از سال ۱۹۳۵ د.م.، بردباری یَهُوَه، جمع‌آوری «گروهی عظیم» از تمام ملتها را، با در نظر داشتن رستگاری آنها، امکان‌پذیر کرده است. — مکاشفه ۷:۹،۱۰؛ یوحنا ۱۰:۱۶.
۱۲. الف) در نتیجه، ما دربارهٔ خود یَهُوَه چه آموخته‌ایم؟ ب) در خصوص چگونگی حل و فصل این امور بدست یَهُوَه، چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهی؟
۱۲ آیا تمام این ترتیبات بی‌عدالتی بوده است؟ قطعاً خیر! اگر خدا نابودی شریران یا «ظروف غضب» را به تعویق می‌اندازد، به طوری که هماهنگ با مقصودش بتواند به دیگران دلسوزی نشان دهد، چگونه کسی می‌تواند حقاً شکایت کند؟ در عوض همچنان که شاهد آشکار شدن مقصودهای او هستیم مطالب زیادی دربارهٔ خود یَهُوَه یاد می‌گیریم. از جنبه‌های شخصیت او که به ما مکشوف شده‌اند یعنی عدالتش، رحمتش، بردباری‌اش، تنوع حکمتش، در شگفتی قرار می‌گیریم. حل و فصل حکیمانهٔ این موضوع عالمگیر بدست یَهُوَه شهادتی ابدی بر این حقیقت خواهد بود که نحوهٔ حکومت او بهترین می‌باشد. ما به اتفاق پولس رسول می‌گوییم: «دولتمندیء خدا چقدر عظیم و حکمت و معرفت او چقدر عمیق است! هدفهای او غیر قابل درک و راه‌های او غیر قابل فهمند!» — رومیان ۱۱:۳۳ (انجیل شریف).
فرصت برای نشان دادن تخصیصمان
۱۳. الف) وقتی که شخصاً متحمل رنج می‌شویم، چه فرصتی برای ما پیش می‌آید؟ ب) چه چیز ما را کمک خواهد کرد تا عاقلانه پاسخ دهیم؟
۱۳ از آنجایی که خدا هنوز شریران را نابود نکرده و بشر را به آن وضعیت نخست که پیشگویی شده بود برنگردانده است، گاهی موقعیتهایی پیش می‌آیند که شخصاً دچار رنج و زحمت واقعی می‌شویم. عکس‌العمل ما در چنین موقعیتهایی چیست؟ آیا در چنین مواقعی فرصتهایی را غنیمت می‌شماریم که سهمی در مبرا کردن نام یَهُوَه از هر ننگی داشته باشیم و ثابت کنیم که ابلیس دروغگو است؟ با به خاطر داشتن این نصیحت که «ای پسر من حکمت بیاموز و دل مرا شاد کن، تا ملامت‌کنندگان خود را مجاب سازم،» می‌توانیم شدیداً تقویت شویم و این کار را بکنیم. (امثال ۲۷:۱۱) شیطان، کسی که یَهُوَه را ملامت می‌کند، تهمت زد که اگر مردم از نظر مادی ضرر ببینند یا دچار محنت جسمانی گردند، خدا را ملامت و حتی او را لعنت خواهند کرد. (ایوب ۱:۹-۱۱؛ ۲:۴،۵) هنگام رویارویی با دشواریها، با وفاداری خود به خدا، قلب یَهُوَه را شاد می‌کنیم و نشان می‌دهیم که این طرز فکر در مورد ما صحت ندارد. اطمینان کامل داریم که یَهُوَه به خادمانش با دلسوزی محبت می‌ورزد، و همان طور که در مورد ایوب نشان داد، چنانچه ما نیز وفاداری خود را به ثبوت برسانیم، در موقع معین، یَهُوَه سخاوتمندانه ما را پاداش خواهد داد. — یعقوب ۵:۱۱؛ ایوب ۴۲:۱۰-۱۶.
۱۴. چنانچه به یَهُوَه متکی باشیم، در زمانی که متحمل آزمایشات می‌شویم، چه منافع دیگری می‌تواند از آن ما باشد؟
۱۴ وقتی متحمل آزمایشات دردناکی می‌شویم اگر با اعتماد به یَهُوَه متکی باشیم، می‌توانیم صفات گرانبهایی را در خود پرورش دهیم. عیسی در نتیجهٔ رنجهایی که متحمل شد، به طریقی که قبلاً هرگز ندانسته بود «اطاعترا آموخت.» ما نیز می‌توانیم صفاتی را همچون بردباری، تحمل و قدردانی عمیق از طریقهای عادل یَهُوَه، یاد بگیریم. آیا با شکیبایی آن تعلیم را خواهیم پذیرفت؟ — عبرانیان ۵:۸،۹؛ ۱۲:۱۱؛ یعقوب ۱:۲-۴.
۱۵. چنانچه با شکیبایی دشواریها را تحمل کنیم، چگونه ممکن است دیگران منفعت ببرند؟
۱۵ دیگران مشاهده خواهند کرد که ما چه می‌کنیم. به علت آنچه که به سبب محبت برای عدالت متحمل می‌شویم، بعضی از آنها ممکن است سرانجام بفهمند که امروز حقیقتاً «برادران» مسیح چه کسانی هستند، و با متحد شدن با «برادران» او در پرستش، می‌توانند در مسیر برکات ابدی قرار گیرند. (متی ۲۵:۳۴-۳۶،۴۰،۴۶) یَهُوَه و پسرش می‌خواهند که آنها آن فرصت را داشته باشند. آیا ما نیز چنین چیزی را می‌خواهیم؟ آیا حاضریم برای امکان‌پذیر کردن این امر با سختی‌ها بسازیم؟
۱۶. چگونه نگرش ما در مورد دشواریهای شخصی، به موضوع اتحاد مربوط می‌شود؟
۱۶ چقدر خوب است که حتی وضعیت‌های دشوار زندگی را، همچون فرصتهایی بنگریم تا تخصیص خود به یَهُوَه و همینطور سهیم شدن در به انجام رساندن اراده‌اش را نشان دهیم! با انجام این کار ما دلیلی ارائه می‌دهیم که براستی به سوی اتحاد با خدا و مسیح که عیسی از جانب تمام مسیحیان حقیقی برای آن دعا کرد، به پیش می‌رویم. — یوحنا ۱۷:۲۰،۲۱.
نکاتی برای مرور
• در حین اجازه دادن به شرارت، یَهُوَه چگونه به طور شایسته برای نامش احترام عظیمی نشان داده است؟
• خدا چگونه با متحمل شدن «ظروف غضب»، رحمتش را شامل حال ما نیز کرده است؟
• در وضعیتهایی که شخصاً متحمل رنج می‌شویم، باید کوشش کنیم تا چه چیز را ببینیم؟