نجات را به طور عمومی اعلام کن

‏«هر که نام خداوند [یَهُوَه] را بخواند نجات خواهد یافت.‏»—‏رومیان ۱۰:‏۱۳‏.‏

۱.‏ چه اخطارهایی در سراسر تاریخ اعلام شده‌اند؟‏

تاریخ نشان می‌دهد که چندین ‹روز یَهُوَه› وجود داشته‌اند.‏ طوفان روزگار نوح،‏ انهدام سَدُوم و غَمُورَه،‏ و نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ و ۷۰ د.‏م.‏ روزهای عظیم و مهیب یَهُوَه بوده‌اند.‏ اینها روزهای اجرای عدالت در مورد کسانی بودند که از یَهُوَه نافرمانی کردند.‏ (‏ملاکی ۴:‏۵؛‏ لوقا ۲۱:‏۲۲‏)‏ در طی آن روزها،‏ بسیاری از افراد به دلیل شرارتشان نابود شدند.‏ اما چندی نیز جان بدر بردند.‏ یَهُوَه کاری کرد که اخطارهایی داده شود تا شریران از آن فجایع قریب‌الوقوع آگاه شوند و به راست‌دلان فرصتی داده شود تا راه رهایی را بیابند.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ در پَنطیکاست از چه اخطار نبویی نقل قول شد؟‏ ب)‏ از پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ خواندن نام یَهُوَه شامل چه جنبهٔ دیگری بود؟‏

^۲ نابودی اورشلیم در سال ۷۰ د.‏م.‏ نمونهٔ برجسته‌ای از این امر است.‏ یوئیل نبی حدود ۹۰۰ سال پیش از آن،‏ این رویداد را پیشگویی کرده،‏ نوشت:‏ «آیاترا از خون و آتش و ستونهای دود در آسمان و زمین ظاهر خواهم ساخت.‏ آفتاب بتاریکی و ماه بخون مبدّل خواهند شد،‏ پیش از ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند‏.‏» چگونه کسی می‌توانست از چنین دوران وحشت‌زایی نجات یابد؟‏ یوئیل تحت الهام الهی نوشت:‏ «واقع خواهد شد هر که نام خداوند را بخواند نجات یابد زیرا در کوه صَهْیُون و در اورشلیم چنانکه خداوند گفته است بقیّتی خواهد بود و در میان باقی‌ماندگان آنانیکه خداوند ایشانرا خوانده است.‏»—‏یوئیل ۲:‏۳۰-‏۳۲‏.‏

^۳ در پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ پطرس رسول در حالی که از نبوت یوئیل برای یهودیان و نوکیشان یهودی در اورشلیم نقل قول می‌کرد،‏ نشان داد که شنوندگانش می‌توانند انتظار تحققی از آن را در روزگار خود داشته باشند و گفت:‏ «از بالا در افلاک عجائب و از پائین در زمین آیاترا از خون و آتش و بخار دود بظهور آورم.‏ خورشید بظلمت و ماه بخون مبدّل گردد قبل از وقوع روز عظیم مشهور خداوند،‏ و چنین خواهد بود که هر که نام خداوند را بخواند نجات یابد.‏» (‏اعمال ۲:‏۱۶-‏۲۱‏)‏ جمعیتی که به سخنان پطرس گوش می‌دادند همگی تحت شریعت موسی بودند و در نتیجه نام یَهُوَه را می‌دانستند.‏ پطرس توضیح داد که از آن به بعد خواندن نام یَهُوَه معنی فراتری خواهد داشت.‏ یک جنبهٔ برجستهٔ آن،‏ تعمید گرفتن به نام عیسی یعنی کسی که کشته شده و سپس به زندگی آسمانی جاودانه رسیده است،‏ بود.‏—‏اعمال ۲:‏۳۷،‏ ۳۸‏.‏

۴.‏ مسیحیان چه پیامی را در همه‌جا اعلام کردند؟‏

^۴ از روز پَنطیکاست به بعد،‏ مسیحیان خبر رستاخیز یافتن عیسی را پخش کردند.‏ (‏۱قرنتیان ۱:‏۲۳‏)‏ آنها آشکار ساختند که انسان‌ها می‌توانند به صورت پسرخواندگان روحانی یَهُوَه خدا درآیند و بخشی از «اسرائیل خدا» را تشکیل دهند،‏ یعنی قوم روحانیی که ‹فضائل او را اعلام می‌نمایند.‏› (‏غلاطیان ۶:‏۱۶؛‏ ۱پطرس ۲:‏۹‏)‏ آنانی که تا دم مرگ وفادار باقی می‌ماندند به زندگی آسمانی فناناپذیر،‏ به صورت وارثان مشترک با عیسی،‏ در ملکوت آسمانی دست می‌یافتند.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۳؛‏ رومیان ۸:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۵۰-‏۵۴‏)‏ به علاوه،‏ این مسیحیان باید آمدن روز عظیم و مهیب یَهُوَه را اعلام می‌کردند.‏ آنها باید به جهان یهودیت اخطار می‌دادند که مصیبتی بی‌سابقه در انتظار اورشلیم و یهودیان است.‏ با این حال،‏ بازماندگانی وجود داشتند.‏ چه کسانی؟‏ آنهایی که نام یَهُوَه را خواندند.‏

‏«در ایّام آخر»‏

۵.‏ امروز چه نبوت‌هایی به وقوع پیوسته‌اند؟‏

^۵ از خیلی جهات،‏ اوضاع آن زمان نشانه‌ای است از آنچه ما امروز شاهد آن هستیم.‏ از سال ۱۹۱۴،‏ بشر در یک دورهٔ ویژهٔ زمانی بسر می‌برد که کتاب مقدس آن را «زمان آخر،‏» «انقضای عالم،‏» و «ایّام آخر» می‌خواند.‏ (‏دانیال ۱۲:‏۱،‏ ۴؛‏ متی ۲۴:‏۳-‏۸؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۳‏)‏ در قرن حاضر،‏ جنگ‌های وحشیانه،‏ خشونت افسارگسیخته،‏ و تباهی جامعه و نابودی محیط زیست،‏ تحقق چشمگیری از نبوت کتاب مقدس بوده‌اند.‏ اینها همه بخشی از نشانی است که عیسی نبوت کرد و در آن اشاره کرد که بشر در آستانهٔ آخرین و سرنوشت‌سازترین روز مهیب یَهُوَه قرار دارد.‏ این روز منجر به نبرد حارمَجِدّون خواهد شد،‏ یعنی نقطهٔ اوج «مصیبت عظیمی .‏ .‏ .‏ که از ابتداء عالم تاکنون نشده و نخواهد شد.‏»—‏متی ۲۴:‏۲۱؛‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۶‏.‏

۶.‏ الف)‏ یَهُوَه برای نجات فروتنان و حلیمان در حال انجام چه کاری است؟‏ ب)‏ در کجا می‌توانیم توصیهٔ پولس را برای نجات بیابیم؟‏

^۶ یَهُوَه،‏ همانطور که روز ویرانی نزدیک‌تر می‌شود،‏ در حال رهایی بخشیدن فروتنان و حلیمان است.‏ در طی این «زمان آخر،‏» باقیماندهٔ افراد اسرائیل روحانی خود را گرد آورده است و از سالهای دههٔ ۱۹۳۰ توجه خادمان زمینی خود را متوجه گردآوری «گروهی عظیم» کرده است «که هیچکس ایشانرا نتواند شمرد،‏ از هر امّت و قبیله و قوم و زبان.‏» این گروه به طور جمعی «از عذابِ سخت [زنده] بیرون میآ‌یند.‏» (‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴‏)‏ اما چگونه اعضای این گروه می‌توانند به طور فردی از نجات خود اطمینان داشته باشند؟‏ پولس رسول به این پرسش پاسخ می‌گوید.‏ او در رومیان باب ده توصیهٔ خوبی برای نجات ارائه می‌دهد—‏توصیه‌ای که هم در روزگار او کاربرد داشت و هم در روزگار ما مفید است.‏

دعایی برای رهایی

۷.‏ الف)‏ چه امیدی در رومیان ۱۰:‏۱،‏ ۲ آورده شده است؟‏ ب)‏ چرا یَهُوَه حالا می‌تواند کاری کند که «بشارت» به نحو وسیع‌تری اعلام شود؟‏

^۷ یَهُوَه پیش از آنکه پولس کتاب رومیان را بنویسد،‏ قوم اسرائیل را به صورت گروهی رد کرده بود.‏ با وجود این پولس رسول اذعان کرد:‏ «خوشئ دل من و دعای من نزد خدا بجهة اسرائیل برای نجات ایشانست.‏» امید او آن بود که یهودیان به طور فردی بتوانند به معرفت دقیق دربارهٔ ارادهٔ خدا دست یابند،‏ و بدین ترتیب نجات یابند.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ علاوه بر آن،‏ یَهُوَه رهایی را برای همهٔ افراد بشر که به او ایمان می‌ورزند خواستار است،‏ همانطور که در یوحنا ۳:‏۱۶ بدان اشاره می‌شود:‏ «خدا جهانرا اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.‏» فدیهٔ قربانی عیسی راه را برای آن رهایی بزرگ باز کرد.‏ مانند روزگار نوح و دیگر ایام داوری که پس از آن آمدند،‏ یَهُوَه کاری کرد که «بشارت» اعلام شود و بدین شکل راه رهایی را نشان داد.‏—‏مرقس ۱۳:‏۱۰،‏ ۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۸.‏ با تقلید از الگوی پولس،‏ مسیحیان حقیقی امروز باید نسبت به چه کسانی حسن‌نیت نشان دهند،‏ و چگونه؟‏

^۸ پولس در حالی که نسبت به یهودیان و غیریهودیان حسن‌نیت نشان می‌داد،‏ از هر فرصتی برای موعظه استفاده می‌کرد.‏ او «یهودیان و یونانیانرا مجاب میساخت.‏» او به پیران جماعت اَفَسُس گفت:‏ «چیزیرا از آنچه برای شما مفید باشد دریغ نداشتم بلکه آشکارا و خانه‌بخانه شما را اخبار و تعلیم مینمودم.‏ و بیهودیان و یونانیان نیز از توبه بسوی خدا و ایمانِ بخداوند ما عیسی مسیح شهادت میدادم.‏» (‏اعمال ۱۸:‏۴؛‏ ۲۰:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ به همین شکل،‏ شاهدان یَهُوَه نیز امروز خود را وقف موعظه می‌کنند،‏ نه تنها به کسانی که ادعای مسیحیت می‌کنند بلکه به همهٔ مردم،‏ حتی در «اقصای جهان.‏»—‏اعمال ۱:‏۸؛‏ ۱۸:‏۵‏.‏

اعتراف «اینکلام ایمان»‏

۹.‏ الف)‏ رومیان ۱۰:‏۸،‏ ۹ داشتن چه نوع ایمانی را تشویق می‌کند؟‏ ب)‏ چه وقت و کجا باید به ایمان‌مان اعتراف کنیم؟‏

^۹ برای رهایی،‏ به ایمانی بادوام نیاز است.‏ پولس در حالی که از تثنیه ۳۰:‏۱۴ نقل قول می‌کرد اعلام کرد:‏ «کلام نزد تو و در دهانت و در قلب تو است.‏ یعنی اینکلام ایمان که بآ‌ن وعظ میکنیم.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۸‏)‏ موعظهٔ «اینکلام ایمان،‏» باعث می‌شود که این کلام هر چه بیشتر در قلبمان جای گیرد.‏ در مورد پولس چنین بود و سخنان بعدیش به ما نیرو می‌بخشد تا عزم کرده،‏ مانند او دیگران را در این ایمان سهیم کنیم:‏ «اگر بزبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید نجات خواهی یافت.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۹‏)‏ این اعتراف تنها در هنگام تعمید در مقابل دیگران داده نمی‌شود بلکه باید اعتراف یا اعلامی دائمی باشد،‏ یعنی شهادت عمومی و غیورانه در مورد همهٔ جنبه‌های عظیم حقیقت.‏ چنین حقیقتی بر نام پرارزش سلطان تعالی یَهُوَه،‏ همچنین پادشاه مسیحایی و فدیه‌دهندهٔ ما یعنی سرورمان عیسی مسیح،‏ و وعده‌های شکوهمند ملکوت،‏ تأکید می‌کند.‏

۱۰.‏ بر طبق رومیان ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۱‏،‏ چگونه باید «اینکلام ایمان» را بکار برد؟‏

^۱۰ برای کسانی که «اینکلام ایمان» را نپذیرند و آن را بکار نگیرند رهایی وجود نخواهد داشت،‏ همانطور که این رسول در ادامهٔ سخنانش اضافه می‌کند:‏ «بدل ایمان آورده میشود برای عدالت و بزبان اعتراف میشود بجهة نجات.‏ و کتاب میگوید هر که باو ایمان آورد خجل نخواهد شد.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ ما باید معرفت دقیقِ «اینکلام ایمان» را کسب کنیم و در قلب خود آن را پرورش دهیم تا ما را وادارد که با دیگران دربارهٔ آن سخن بگوییم.‏ عیسی به ما یادآوری می‌کند:‏ «هر که در اینفرقهٔ زناکار و خطاکار از من و سخنان من شرمنده شود پسر انسان نیز وقتیکه با فرشتگان مقدّس در جلال پدر خویش آید از او شرمنده خواهد گردید.‏»—‏مرقس ۸:‏۳۸‏.‏

۱۱.‏ بشارت تا چه حد باید اعلام شود،‏ و چرا؟‏

^۱۱ همانطور که دانیال نبی پیشگویی کرد،‏ در دوران آخر همچنین که شهادت ملکوت در تمام اقصا نقاط جهان گسترش می‌یابد،‏ «حکیمان مثل روشنائی افلاک» در حال درخشش‌اند.‏ آنها «بسیاریرا براه عدالت رهبری مینمایند» و واقعاً معرفت حقیقی،‏ بفراوانی یافت می‌شود،‏ زیرا که یَهُوَه بسیاری از نبوت‌های مربوط به این دوران آخر را برای ما روشن‌تر می‌کند.‏ (‏دانیال ۱۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ این پیامِ رهایی برای نجات همهٔ عاشقان حقیقت و راستی،‏ اهمیت حیاتی دارد.‏

۱۲.‏ چگونه رومیان ۱۰:‏۱۲ با مأموریت فرشته‌ای که در مکاشفه ۱۴:‏۶ توصیف شده است هماهنگی دارد؟‏

^۱۲ پولس رسول ادامه می‌دهد:‏ «در یهود و یونانی تفاوتی نیست که همان خداوند،‏ خداوندِ همه است و دولتمند است برای همه که نام او را میخوانند.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۲‏)‏ امروز «بشارت» باید حتی در سطح وسیعتر جهانی به همهٔ مردم تا دورافتاده‌ترین نقاط زمین موعظه شود.‏ فرشتهٔ مذکور در مکاشفه ۱۴:‏۶ در وسط آسمان به پرواز خود ادامه می‌دهد،‏ و کار دادن ‹مژدهٔ جاودانی به زمینیان و به همهٔ ملل و قبایل و زبانها و امتها› را به ما محول کرده است.‏ این امر چگونه برای کسانی که به آن پاسخ مثبت می‌دهند مفید واقع خواهد شد؟‏

خواندن نام یَهُوَه

۱۳.‏ الف)‏ آیهٔ سال ۱۹۹۸ چیست؟‏ ب)‏ چرا این آیهٔ سال،‏ امروز خیلی بجاست؟‏

^۱۳ پولس به نقل از یوئیل ۲:‏۳۲ اعلام می‌کند:‏ «هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۳‏)‏ چقدر بجاست که این سخنان،‏ به عنوان آیهٔ سال ۱۹۹۸ شاهدان یَهُوَه انتخاب شده است!‏ هیچگاه اینکه با اطمینان به یَهُوَه به پیش برویم و نام و مقاصد والای او را که نامش معرف آنها است بشناسانیم،‏ به این حد پراهمیت نبوده است!‏ مانند قرن اول،‏ در این ایام آخرِ سیستم فاسد کنونی نیز این فریاد پرطنین شنیده می‌شود:‏ «خود را از این فرقهٔ کج‌رو رستگار سازید.‏» (‏اعمال ۲:‏۴۰‏)‏ این دعوتی است همچون آوای شیپور،‏ از همهٔ مردمان خداترس سرتاسر دنیا که نام یَهُوَه را بخوانند تا رهایی را به ایشان ارزانی دارد و نیز یَهُوَه همهٔ کسانی را که به اعلام عمومی بشارت این خداترسان گوش فرا می‌دهند،‏ نجات خواهد داد.‏—‏۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵‏.‏

۱۴.‏ برای رهایی باید چه صخره‌ای را بخوانیم؟‏

^۱۴ هنگامی که روز عظیم یَهُوَه بر روی زمین آغاز شود چه خواهد شد؟‏ اغلب انسان‌ها برای رهایی به یَهُوَه روی نخواهند آورد.‏ انسان‌ها به طور جمعی «بکوهها و صخره‌ها میگویند که بر ما بیفتید و ما را مخفی سازید از روی آن تخت نشین و از غضب برّه.‏» (‏مکاشفه ۶:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ امید آنها به سازمان‌ها و نهادهای کوه‌مانند این سیستم خواهد بود.‏ چقدر بهتر است که به عظیم‌ترین صخره یعنی یَهُوَه خدا توکل کنند!‏ (‏تثنیه ۳۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ داوود پادشاه دربارهٔ او گفت:‏ «‏خداوند صخرهٔ من است و ملجا و نجات‌دهندهٔ من.‏» یَهُوَه «صخرهٔ نجات» ماست.‏ (‏مزمور ۱۸:‏۲؛‏ ۹۵:‏۱‏)‏ نام او «بُرج حصین [یا محکم]» است،‏ تنها ‹برجی› که به حد کافی مستحکم است تا ما را در طی بحرانی که در پیش است حفاظت کند.‏ (‏امثال ۱۸:‏۱۰‏)‏ از اینرو،‏ موضوعی حیاتی است که تا حد امکان به حدود شش میلیارد انسانی که در حال حاضر بر روی زمین زندگی می‌کنند آموزش داده شود که نام یَهُوَه را با وفاداری و صداقت بخوانند.‏

۱۵.‏ رومیان ۱۰:‏۱۴ در مورد ایمان به چه موضوعی اشاره می‌کند؟‏

^۱۵ بجاست که پولس رسول به سخنان خود ادامه داده می‌گوید:‏ «پس چگونه بخوانند کسیرا که باو ایمان نیاورده‌اند؟‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۴‏)‏ هنوز توده‌هایی از مردم هستند که می‌توان آنها را یاری کرد تا ‹کلام ایمان› را متعلق به خود بدانند و تا نام یَهُوَه را برای رهایی بخوانند.‏ داشتن ایمان،‏ حیاتی است.‏ پولس در نامهٔ دیگری اظهار می‌کند:‏ «بدون ایمان محال است که انسان خدا را خوشنود سازد،‏ زیرا هر کس به سوی خدا می‌آید باید ایمان داشته باشد که او هست و به جویندگان خود پاداش می‌دهد.‏» (‏عبرانیان ۱۱:‏۶ انجیل شریف )‏ پس چگونه میلیون‌ها نفر دیگر می‌توانند به خدا ایمان بیاورند؟‏ پولس در نامهٔ خود به رومیان می‌پرسد:‏ «چگونه ایمان آورند بکسیکه خبر او را نشنیده‌اند؟‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۴‏)‏ آیا یَهُوَه ترتیبی می‌دهد که آنها این خبر را بشنوند؟‏ بی‌تردید پاسخ این پرسش مثبت است!‏ به ادامهٔ سخنان پولس توجه کن:‏ «چگونه بشنوند بدون واعظ؟‏»‏

۱۶.‏ در ترتیبات الهی چرا وجود موعظه‌گران از اهمیت بسیاری برخوردار است؟‏

^۱۶ از استدلال پولس آشکارا چنین برمی‌آید که به موعظه‌گر نیاز است.‏ عیسی اشاره کرد که چنین امری حتی تا «انقضای عالم» ادامه خواهد داشت.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ موعظه بخش مهمی از ترتیبات الهی است،‏ برای آنکه مردم یاری شوند تا برای نجات خود نام یَهُوَه را بخوانند.‏ حتی در دنیای مسیحیت نیز اکثریت افراد برای ادای احترام به نام پرارزش خدا کاری نمی‌کنند.‏ بسیاری از آنها با لاعلاجی یَهُوَه را با عیسی و روح‌القدس ادغام کرده و آن را در یک اصل مبهم دینی به نام تثلیث گرد آورده‌اند.‏ همچنین بسیاری از آنها مانند افرادی هستند که در مزمور ۱۴:‏۱ و ۵۳:‏۱ از آنها صحبت به میان می‌آید:‏ «احمق در دل خود میگوید که خدائی نیست.‏» چنین افرادی اگر بخواهند از مصیبت عظیم و قریب‌الوقوع نجات یابند باید بدانند که یَهُوَه خدای زنده است،‏ و باید هر آنچه را که نام او نمایندهٔ آن است درک کنند.‏

‏‹پایهای زیبای› موعظه‌گران

۱۷.‏ الف)‏ چرا بجاست که پولس از نبوت بازسازی نقل قول کند؟‏ ب)‏ داشتن ‹پایهای زیبا› به چه معناست؟‏

^۱۷ پولس رسول یک پرسش حیاتی دیگر مطرح می‌کند:‏ «چگونه وعظ کنند جز اینکه فرستاده شوند؟‏ چنانکه مکتوب است که،‏ چه زیبا است پایهای آنانیکه بسلامتی بشارت میدهند و بچیزهای نیکو مژده میدهند.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۵‏)‏ پولس در اینجا از اشعیا ۵۲:‏۷ نقل قول می‌کند که بخشی از نبوت بازسازی است و در دوران ما از سال ۱۹۱۹ به بعد مربوط می‌شود.‏ یَهُوَه امروز نیز بار دیگر «مبشّر» را می‌فرستد ‹که سلامتیرا ندا کند و بخیرات بشارت دهد و نجاترا ندا کند.‏» «دیده‌بانان» مسح‌شدهٔ خدا و یارانشان مطیعانه این پیام نجات را با شادی اعلام می‌کنند.‏ (‏اشعیا ۵۲:‏۷،‏ ۸‏)‏ امروز پایهای کسانی که رهایی را اعلام می‌کنند وقتی از خانه به خانه می‌روند ممکن است خسته و حتی خاک‌آلود شود،‏ اما چهره‌های آنان از شادی می‌درخشند!‏ آنان می‌دانند که از جانب یَهُوَه مأموریت یافته‌اند تا بشارت صلح را اعلام کنند و ماتم‌دیدگان را تسلی دهند،‏ و آنها را یاری کنند تا برای رهایی و نجات،‏ نام یَهُوَه را بخوانند.‏

۱۸.‏ رومیان ۱۰:‏۱۶-‏۱۸ در مورد نتیجهٔ نهایی اعلام بشارت چه می‌گوید؟‏

^۱۸ چه مردم «اخبار ما را باور کنند» چه نکنند،‏ این سخنان پولس طنین درست دارند:‏ «آیا نشنیدند؟‏ البتّه شنیدند صوت ایشان در تمام جهان منتشر گردید و کلام ایشان تا اقصای ربع مسکون رسید.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ درست همانطور که «آسمان جلال خدا را بیان میکند،‏» و جلال او در آفریده‌هایش مشاهده می‌شود،‏ شاهدان او نیز بر روی زمین باید ‹سال پسندیدهٔ خداوند و .‏ .‏ .‏ یوم انتقام خدای ما› را اعلام کنند تا ‹جمیع ماتمیان را تسلّی بخشند.‏›—‏مزمور ۱۹:‏۱-‏۴؛‏ اشعیا ۶۱:‏۲‏.‏

۱۹.‏ کسانی که امروز ‹نام یَهُوَه را می‌خوانند› چه نتیجه‌ای خواهند گرفت؟‏

^۱۹ روز عظیم و مهیب یَهُوَه بسرعت نزدیک می‌شود.‏ «وای بر آن روز زیرا روزِ خداوند نزدیک است و مثل هلاکتی از قادر مطلق میآ‌ید!‏» (‏یوئیل ۱:‏۱۵؛‏ ۲:‏۳۱‏)‏ دعای ما آن است که توده‌های بیشتری از مردم با فوریت به بشارت پاسخ مثبت دهند و در سازمان یَهُوَه گرد آیند.‏ (‏اشعیا ۶۰:‏۸؛‏ حبقوق ۲:‏۳‏)‏ به یاد آور که در طی روزهای دیگر یعنی در روزگار نوح،‏ در روزگار لوط،‏ و در روزگار اسرائیل و یهودای مرتد،‏ شرارت نابود شد.‏ حال ما در آستانهٔ عظیم‌ترین مصیبت عالم هستیم،‏ یعنی زمانی که گردباد یَهُوَه شرارت را از صحنهٔ زمین پاک خواهد ساخت و راه را برای بهشتِ صلح جاودانی باز خواهد کرد.‏ آیا تو نیز یکی از آنانی خواهی بود که با وفاداری ‹نام یَهُوَه را خواهند خواند›؟‏ اگر چنین است،‏ شاد و مسرور باش!‏ زیرا وعدهٔ خدا آن است که نجات خواهی یافت.‏—‏رومیان ۱۰:‏۱۳‏.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ بدنبال پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ چه چیزهای جدیدی اعلام شدند؟‏

◻ مسیحیان چگونه باید به «اینکلام ایمان» توجه کنند؟‏

◻ معنی ‹خواندن نام یَهُوَه› چیست؟‏

◻ مفهوم اینکه مبشران ملکوت ‹پایهای زیبا› دارند چیست؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۳]‏

قوم خدا فضائل او را در پرتوریکو،‏ سنگال،‏ پرو،‏ و پاپوآ گینهٔ نو اعلام می‌کنند—‏بله در سرتاسر کرهٔ زمین