کلام یَهُوَه زنده است
نکاتی از کتاب اَعمال
کتاب اَعمال شامل تاریخی جامع از برقراری جماعت مسیحی و گسترش آن است. این کتاب که به قلم لوقای پزشک نگاشته شده ۲۸ سال از تاریخ فعالیت مسیحیان را از سال۳۳ م. تا سال ۶۱ م. به صورتی زنده بیان می‌کند.
بخش اوّل کتاب اَعمال عمدتاً به فعالیت پِطْرُس رسول و بخش بعدی آن به فعالیت‌های پولُس رسول می‌پردازد. استفادهٔ لوقا از ضمیر «ما» در گزارش برخی از وقایع در این کتاب نشان می‌دهد که او خود هنگام به وقوع پیوستن آن حضور داشته است. توجه به پیام کتاب اَعمال ارزش والای قدرت کلام مکتوب خدا و روح‌القدس او را در نظرمان روشن می‌سازد. (عبرانیان ۴:۱۲) همچنین بر ایمان ما به ملکوت می‌افزاید و ما را به ازخودگذشتگی برمی‌انگیزد.
پِطْرُس از «کلیدهای ملکوت» استفاده کرد
(اَعمال ۱:۱–۱۱:۱۸)
رسولان پس از دریافت روح‌القدس با دلیری به موعظه پرداختند. پِطْرُس نخستین ‹کلید ملکوت آسمان› را برای یهودیان و غیریهودیانی که به یهودیت گرویده بودند استفاده کرد و درِ شناخت برای ورود به ملکوت را گشود و امکان ورود به آن را برای آنانی که «کلام او را پذیرفتند» فراهم ساخت. (متّیٰ ۱۶:۱۹؛ اَعمال ۲:۵، ۴۱) موج آزار و اذیت هر چند شاگردان را به نقاط مختلف کشاند اما سبب گسترش کار موعظه گردید.
زمانی که رسولان در اورشلیم شنیدند که سامریان کلام خدا را پذیرفته‌اند پِطْرُس و یوحنّا را به آنجا اعزام کردند. با مهیا شدن امکان ورود سامریان به ملکوت خدا پِطْرُس از دوّمین کلید ملکوت استفاده کرد. (اَعمال ۸:۱۴-۱۷) احتمالاً سَولُس طَرسُوسی نزدیک به یک سال پس از رستاخیز عیسی بود که دگرگون و متحوّل شد. در سال ۳۶ م. پِطْرُس از سوّمین کلید ملکوت استفاده کرد و موهبات روح‌القدس به دیگر قوم‌ها نیز داده شد. — اَعمال ۱۰:۴۵.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۲:۴۴-۴۷؛ ۴:۳۴، ۳۵ — چرا مسیحیان مایملک خود را می‌فروختند و دارایی خود را تقسیم می‌کردند؟ بسیاری از کسانی که به عیسی ایمان آوردند از مناطق دور بودند و تأمین زندگی در اورشلیم برایشان ممکن نبود. اما تمایل داشتند که در آنجا بمانند تا بیشتر در خصوص ایمان جدیدشان آموزش گیرند و به موعظه بپردازند. برخی مسیحیان برای کمک به این افراد مایملک خود را می‌فروختند و میان نیازمندان تقسیم می‌کردند.
۴:۱۳ — آیا پِطْرُس و یوحنّا بی‌سواد یا کم‌سواد بودند؟ خیر، آنان «بی‌علم و اُمّی» خوانده شده‌اند چون در مدرسه‌ای که پیشوایان یهودی تعلیم می‌گرفتند، تحصیل نکرده بودند.
۵:۳۴-۳۹ — لوقا از کجا می‌دانست که در بخشی از سَنهِدرین، یا شورای عالی یهود که ورود برای عموم آزاد نبود «غمالائیل» چه گفته است؟ حداقل سه امکان وجود دارد: (۱) پولُس شاگرد سابق غمالائیل، لوقا را آگاه ساخته است. (۲) لوقا آن را از یکی از اعضای دلسوز سَنهِدرین مانند نیقودیموس جویا شده است. (۳) الهام الٰهی این اطلاعات را برای او روشن کرده است.
۷:۵۹ — آیا اِستیفان به عیسی دعا کرد؟ خیر او به عیسی دعا نکرد. تنها یَهُوَه خدا شایستهٔ ستایش و نیایش است، از این رو تنها باید به درگاه او دعا کرد. (لوقا ۴:۸؛ ۶:۱۲) در شرایط معمول اِستیفان به درگاه یَهُوَه خدا و با ذکر نام عیسی دعا می‌کرد. (یوحنّا ۱۵:۱۶) در این شرایط خاص اِستیفان در رؤیا ‹پسر انسان را به دست راست خدا ایستاده دید.› (اَعمال ۷:۵۶) اِستیفان با آگاهی کامل از این که قدرت رستاخیز دادن مردگان به عیسی داده شده است او را مخاطب قرار داد و از او درخواست نمود که روحش را حفظ کند، اما به او دعا نکرد. واژهٔ یونانی‌ای که در کتاب مقدّس فارسی «دعا» ترجمه شده است به معنی «درخواست کردن» نیز می‌باشد. — یوحنّا ۵:۲۷-۲۹.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱:۸. بدون کمک روح مقدّسِ خدا شاهدان یَهُوَه قادر نیستند کار موعظهٔ جهانی را به انجام رسانند.
۴:۳۶–۵:۱۱. رسولان به یوسف اهل قبرس لقب بَرنابا یا «ابن‌الوعظ» را داده بودند که به معنی پسر تسلّی است. احتمالاً او شخصی دلسوز، مهربان و آماده به خدمت دیگران بوده است. ما نیز باید مانند او باشیم نه مانند حنانیا و سِفیرَه که مردم‌فریب، ریاکار و مکار بودند.
۹:۲۳-۲۵. گریختن از دست دشمنان برای ادامهٔ کار موعظه بی‌جرأتی نیست.
۹:۲۸-۳۰. اگر موعظه به برخی افراد یا در برخی مناطق به ما صدمات جسمی یا اخلاقی زند یا رابطهٔ ما را با یَهُوَه به مخاطره اندازد باید در خصوص زمان و محل موعظه‌مان محتاط و سنجیده عمل کنیم.
۹:۳۱. در روزهایی که از صلح و آرامشی نسبی برخورداریم باید با مطالعه و تأمّل ایمانمان را تقویت کنیم. اگر آموخته‌هایمان را به کار گیریم و با جدّیت و شوق خدمت کنیم می‌توانیم در خداترسی گام برداریم.
پولُس با غیرت و اشتیاق خدمت کرد
(اَعمال ۱۱:۱۹–۲۸:۳۱)
در سال ۴۴ م. آغابوس به اَنطاکیه در سوریه آمد جایی که ‹یک سال تمام› سَولُس و بَرنابا به تعلیم مشغول بودند. آغابوس ‹قحطی شدیدی› را پیشگویی کرد که دو سال بعد از آن به تحقق پیوست. (اَعمال ۱۱:۲۶-۲۸) سَولُس و بَرنابا برای کمک‌رسانی به اورشلیم رفتند و پس از آن که «آن خدمت را به انجام رسانیدند، از اورشلیم» به اَنطاکیه بازگشتند. (اَعمال ۱۲:۲۵) در سال ۴۷ م. حدود ۱۲ سال پس از این که سَولُس به مسیحیت گروید روح‌القدس او را راهنمایی کرد که به همراه بَرنابا به سفری میسیونری برود. (اَعمال ۱۳:۱-۴) در سال ۴۸ م. آنان دوباره به اَنطاکیه بازگشتند؛ یعنی ‹همان جا که ایشان به فیض خدا سپرده شده بودند.› — اَعمال ۱۴:۲۶.
حدود نُه ماه بعد پولُس (همان سَولُس) سیلاس را به عنوان همسفر خود انتخاب کرد و دوّمین سفر میسیونری خود را آغاز نمود. (اَعمال ۱۵:۴۰) در میان راه تیموتاؤس و لوقا به پولُس پیوستند. لوقا در فیلِپّی ماند و پولُس سفرش را به اَطینا (آتن) و پس از آن قُرِنتُس ادامه داد جایی که اَکیلا و پَرِسْکِلّا را دید و در آنجا یک سال و شش ماه ماند. (اَعمال ۱۸:۱۱) پولُس، تیموتاؤس و سیلاس را در قُرِنتُس ترک کرد و در اوایل سال ۵۲ م. در سفری دریایی عازم سوریه شد. (اَعمال ۱۸:۱۸) اَکیلا و پَرِسْکِلّا نیز تا اَفَسُس او را در این سفر همراهی کردند.
پولُس پس از گذراندن زمانی در اَنطاکیه در سوریه در سال ۵۲ م. سفر سوّم میسیونری خود را آغاز کرد. (اَعمال ۱۸:۲۳) در اَفَسُس شمار بیشتری با تعالیم خدا آشنا می‌شدند و «کلام خداوند ترقی کرده قوّت می‌گرفت.» (اَعمال ۱۹:۲۰) حدود سه سال پولُس در آنجا ماند. (اَعمال ۲۰:۳۱) در پَنْطیکاست ۵۶ م. پولُس در اورشلیم بود. پس از دستگیری‌اش دلیرانه در مقابل مقامات شهادت داد. این رسول در روم به مدت دو سال (۵۹ م.-۶۱ م.) در خانه‌اش توقیف شده بود و از آنجا راه‌هایی را می‌یافت تا در مورد عیسی مسیح صحبت کند و پیام ملکوت را موعظه کند. — اَعمال ۲۸:۳۰، ۳۱.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۱۴:۸-۱۳ — چرا اهالی لِسْتَرَه «بَرنابا را مشتری و پولُس را عطارد خواندند»؟ در اساطیر یونان مشتری یا زئوس فرمانروای خدایان بود و پسر او عطارد یا هِرمِس در سخنوری و فصاحت شهرت داشت. چون پولُس سخنگو بود اهالی لِسْتَرَه او را هِرمِس و بَرنابا را زئوس نامیدند.
۱۶:۶، ۷ — چرا روح‌القدس اجازه نداد پولُس و همراهانش در آسیا و بَطِینیا موعظه کنند؟ از آنجایی که برای موعظه تعداد خادمین کم بود، روح‌القدس آنان را به مناطقی که ثمرهٔ بیشتری داشت راهنمایی کرد.
۱۸:۱۲-۱۷ — چرا هنگامی که عده‌ای سوستانیس را زدند غالیونِ فرماندار دخالتی نکرد؟ احتمالاً غالیون تصوّر کرد کسی که به نظر می‌رسید مردم را علیه پولُس برانگیخته بود به سزای عمل خود رسید. ظاهراً این واقعه پیامد خوبی داشت چون سبب گرویدن سوستانیس به مسیحیت شد. بعدها، پولُس او را «برادر ما» خواند. — ۱قُرِنتیان ۱:۱.
۱۸:۱۸ — پولُس چه نذر یا عهدی بسته بود؟ برخی محققین بر این عقیده‌اند که پولُس نذر نذیره کرده بوده است. (اعداد ۶:۱-۲۱) اما کتاب مقدّس به نوع این عهد یا زمان بستن آن اشاره‌ای نمی‌کند. در کتاب مقدّس نه مشخص است که پولُس این عهد را قبل از گرویدنش به عیسی یا بعد از آن بسته است و نه روشن است که این عهد تازه بسته شده یا پایان آن بوده است. در هر حال بستن چنین عهدی گناه محسوب نمی‌شد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱۲:۵-۱۱. ما می‌توانیم و باید برای برادرانمان دعا کنیم.
۱۲:۲۱-۲۳؛ ۱۴:۱۴-۱۸. هیرودیس جلالی را پذیرفت که باید فقط به خدا ابراز می‌شد. عکس‌العمل او با عکس‌العمل پولُس و بَرنابا بسیار متفاوت بود. آنان سریع و قاطع تمجید افراط‌آمیز مردم را رد کردند. ما نیز در قبال هر آنچه که در خدمت به یَهُوَه انجام می‌دهیم نباید توقع تمجید و تعریف داشته باشیم.
۱۴:۵-۷. اگر در خدمتمان سنجیده و با احتیاط عمل کنیم می‌توانیم همواره در آن فعال بمانیم. — متّیٰ ۱۰:۲۳.
۱۴:۲۲. مسیحیان انتظار مصیبت و سختی را دارند و هیچ گاه به خاطر رهایی از آن پا روی ایمانشان نمی‌گذارند و به سازش تن نمی‌دهند. — ۲تیموتاؤس ۳:۱۲.
۱۶:۱، ۲. جوانان مسیحی باید در جماعت فعال باشند و از یَهُوَه کمک بخواهند تا نامی خوب برای خود بسازند.
۱۶:۳. ما باید هماهنگ با اصول الٰهی هر آنچه در توان داریم انجام دهیم تا مردم پذیرای پیام خوش کتاب مقدّس شوند. — ۱قُرِنتیان ۹:۱۹-۲۳.
۲۰:۲۰، ۲۱. موعظهٔ «خانه به خانه» جنبه‌ای اساسی از خدمت موعظهٔ ماست.
۲۰:۲۴؛ ۲۱:۱۳. پای‌بندی به اصول یَهُوَه از جان ما بیشتر اهمیت دارد.
۲۱:۲۱-۲۶. ما باید راغب شنیدن و پذیرش پندی بجا باشیم.
۲۵:۸-۱۲. امروزه مسیحیان می‌توانند و باید از امکانات قانونی‌ای که در اختیار دارند به منظور «حجّت و اثبات انجیل» استفاده کنند، یعنی برای دفاع از موعظه و قانونی کردن این فعالیت تلاش کنند. — فیلِپّیان ۱:۷.
۲۶:۲۴، ۲۵. ما باید آگاهانه از حقیقت و «راستی» سخن گوییم، حتی اگر در نظر «انسان نَفْسانی» حماقت محسوب شود. — ۱قُرِنتیان ۲:۱۴.
[تصویر در صفحهٔ ۳۰]
چه زمانی پِطْرُس از «کلیدهای ملکوت» استفاده کرد؟
[تصویر در صفحهٔ ۳۱]
کار موعظهٔ جهانی بدون کمک روح‌القدس خدا ممکن نیست.