یَهُوَه ما را برای نجات محفوظ نگه می‌دارد
«شما . . . به قدرت خدا و به واسطهٔ ایمان، محفوظ هستید برای نجاتی که از هم‌اکنون آماده شده است تا در زمان آخر به ظهور رسد.»—۱پطر ۱:۴، ۵.
به سؤالات زیر جواب دهید:
یَهُوَه ما را چگونه به سوی پرستش حقیقی جذب کرده است؟
چگونه اجازه می‌دهیم یَهُوَه ما را با توصیه‌های خود هدایت کند؟
یَهُوَه به چه طرقی ما را تشویق می‌کند؟
۱، ۲. الف) چه تضمینی است که خدا به ما کمک می‌کند به او تا انتها پای‌بند بمانیم؟ ب) خدا تا چه حد تک‌تک ما را می‌شناسد؟
عیسی گفت: «هر که تا به پایان پایدار بماند، نجات خواهد یافت.» (مت ۲۴:۱۳) عیسی با بیان این کلماتْ روشن ساخت برای نجات یافتن در روز داوری خدا باید تا انتها به خدا پای‌بند بمانیم. اما این موضوع بدین مفهوم نیست که یَهُوَه می‌خواهد ما به حکمت و قوّت خود استوار بمانیم. کتاب مقدّس چنین اطمینانی می‌دهد: «خدا امین است؛ او اجازه نمی‌دهد بیش از توان خود آزموده شوید، بلکه به وقتِ آزمایش، راه گریزی نیز فراهم می‌سازد تا تاب تحملش را داشته باشید.» (۱قر ۱۰:۱۳) از این آیه چه می‌آموزیم؟
۲ یَهُوَه نمی‌گذارد فراتر از توانمان آزموده شویم. به چه دلیل؟ زیرا همه چیز را در مورد ما می‌داند، منجمله مشکلات، شخصیت و قدرت تحمّل ما را. آیا خدا ما را تا این حد می‌شناسد؟ بلی. کتاب مقدّس آشکار می‌سازد که یَهُوَه تک‌تک ما را به خوبی می‌شناسد. او با زندگی روزمره و عاداتمان کاملاً آشناست. او حتی قادر است افکار و نیّت‌های دلمان را دریابد.— مزمور ۱۳۹:۱-۶ خوانده شود.
۳، ۴. الف) تجربهٔ داود چگونه نشان می‌دهد که یَهُوَه به تک‌تک ما توجه و علاقه دارد؟ ب) یَهُوَه امروزه در حال انجام چه کاری است؟
۳ آیا بعید است که خدای متعال به انسان‌های حقیر چنین توجهی داشته باشد؟ داود مزمورنویس وقتی در مورد چنین سؤالی فکر می‌کرد، به یَهُوَه چنین گفت: «هنگامی که به آسمان نگاه می‌کنم که تو آن را آفریده‌ای، و به ماه و ستارگانی که تو در آن قرار داده‌ای، انسان چیست که به او می‌اندیشی، و به او چنین توجّه می‌نمایی؟» (مز ۸:۳، ۴، مژده برای عصر جدید) احتمالاً داود چون مورد لطف و عنایت یَهُوَه قرار گرفته بود چنین سؤالی را مطرح کرد. بلی یَهُوَه، داود را که کوچک‌ترین پسر یَسّا و «مردی موافق دل خود» بود «از چراگاه از عقب گوسفندان» گرفت تا پیشوای قوم اسرائیل سازد. (۱سمو ۱۳:۱۴؛ ۲سمو ۷:۸) تصوّر کنید که داود چه احساسی داشت وقتی پی برد آفرینندهٔ عالم به او علاقه‌مند است و به افکارش اهمیت می‌دهد، حتی زمانی که چوپانی نوجوان بود!
۴ یَهُوَه امروزه نیز به انسان‌ها توجه و علاقه‌ای بی‌نظیر دارد. او در حال جمع‌آوری «مرغوب تمامی طوائف» است تا پرستندهٔ او شوند. (حج ۲:۷، ترجمهٔ فاضل‌خان همدانی) او همچنین به خادمانش کمک می‌کند تا به او وفادار بمانند. برای درک بهتر کمک یَهُوَه به خادمانش بگذارید ببینیم که یَهُوَه چگونه مردم را به پرستش حقیقی سوق می‌دهد.
خدا ما را جذب کرده است
۵. یَهُوَه چگونه مردم را به سوی پسرش جذب می‌کند؟ مثالی آورید.
۵ عیسی گفت: «هیچکس نمی‌تواند نزد من آید مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند.» (یو ۶:۴۴) این آیه نشان می‌دهد که فقط به کمک خدا می‌توانیم شاگرد عیسی شویم. یَهُوَه چگونه انسان‌های تعلیم‌پذیر و فروتن را به سوی پسرش جذب می‌کند؟ از طریق موعظهٔ خبر خوش و عملکرد روح‌القدس. برای مثال، وقتی پولُس و هم‌میسیونرهایش در شهر فیلیپی بودند، با زنی به نام لیدیه روبرو شدند و خبر خوش را به او اعلام کردند. در کتاب مقدّس آمده است: «خداوند قلب او را گشود تا پیام پولُس را بپذیرد.» بلی خدا از طریق روحش به او کمک کرد تا خبر خوش را درک کند. در نتیجه او و خانواده‌اش تعمید گرفتند.—اعما ۱۶:۱۳-۱۵.
۶. چگونه همهٔ ما به سوی پرستش حقیقی جذب شدیم؟
۶ آیا تجربهٔ لیدیه رویدادی استثنایی است؟ به هیچ وجه. شما نیز که خود را به خدا وقف کرده‌اید، با روح‌القدس به سویش جذب شده‌اید. همان گونه که پدر آسمانی چیزی پرارزش در دل لیدیه یافت، در شما نیز چیزی نیکو یافته است. وقتی خبر خوش را شنیدید، یَهُوَه از طریق روح‌القدس به شما کمک کرد تا آن را درک کرده، بپذیرید. (۱قر ۲:۱۱، ۱۲) وقتی تلاش کردید که آموخته‌هایتان را در زندگی به کار گیرید، خدا شما را برکت داد. وقتی زندگی‌تان را به او وقف کردید، دلش شاد شد. از آن زمان تا به حال، شما در راه حیات قدم برداشته‌اید و یَهُوَه شما را نیز در هر گام همراهی کرده است.
۷. از کجا می‌دانیم که خدا به ما کمک می‌کند تا وفادار بمانیم؟
۷ یَهُوَه به ما کمک کرده است خادمش شویم. پس مطمئناً ما را رها نخواهد کرد. خدا می‌داند بدون کمک وی نمی‌توانیم به او وفادار بمانیم. پِطرُس رسول به مسح‌شدگان نوشت: «شما . . . به قدرت خدا و به واسطهٔ ایمان، محفوظ هستید برای نجاتی که از هم‌اکنون آماده شده است تا در زمان آخر به ظهور رسد.» (۱پطر ۱:۴، ۵) این سخن در مورد همهٔ مسیحیان صدق می‌کند و باید به آن توجه کنیم. چرا؟ زیرا برای وفادار ماندن به خدا به کمکش نیازمندیم.
خدا قادر است ما را از خطا باز دارد
۸. چرا ممکن است در خطر برداشتن گامی اشتباه باشیم؟
۸ فشارهای زندگی و ناکاملی‌مان ممکن است مانعی در دید روحانی ما شود و حتی خود را ناآگاهانه به خطر اندازیم. (غَلاطیان ۶:۱ خوانده شود.) این موضوع در رویدادی که در زندگی داود رخ داد نمایان است.
۹، ۱۰. یَهُوَه چگونه مانع برداشتن گام اشتباه داود شد و چه کاری برای ما انجام خواهد داد؟
۹ شاؤل پادشاه در پی کشتن داود بود. اما داود بسیار خویشتندار بود چرا که در فرصت مناسب از آن پادشاه حسود انتقام نگرفت. (۱سمو ۲۴:۲-۷) ولی بعد از آن، ناکاملی داود بر او تسلّط یافت. او که در پی فراهم کردن نیاز مردانش بود، محترمانه از مردی اسرائیلی به نام نابال تقاضای آذوقه کرد. اما واکنش اهانت‌آمیز نابال، داود را خشمگین ساخت و برانگیخت تا از تمامی مردان خانهٔ نابال انتقام گیرد. داود فکر نکرد که با کشتن انسان‌های بی‌گناه به خدا حساب پس خواهد داد. فقط مداخلهٔ اَبِیجایَل، همسر نابال، داود را از انجام خطایی بزرگ باز داشت. داود که متوجهٔ دست یَهُوَه در این امر شده بود، به اَبِیجایَل گفت: «یَهُوَه، خدای اسرائیل، متبارک باد که تو را امروز به استقبال من فرستاد. و حکمت تو مبارک و تو نیز مبارک باشی که امروز مرا از ریختن خون و از کشیدن انتقام خویش به دست خود منع نمودی.»—۱سمو ۲۵:۹-۱۳، ۲۱، ۲۲، ۳۲، ۳۳.
۱۰ از این گزارش چه درسی می‌گیریم؟ یَهُوَه از اَبِیجایَل استفاده کرد تا مانع خطای داود شود. خدا به ما نیز کمک می‌کند. البته نباید انتظار داشته باشیم خدا کسی را بفرستد تا مانع خطای ما شود. همچنین خدا در هر وضعیتی به یک شکل عمل نمی‌کند یا در تحقق مقصودش اجازه می‌دهد برخی وقایع رخ دهد. (جا ۱۱:۵) با این حال، می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه از وضعیت ما آگاه است و به ما کمک می‌کند تا به او وفادار بمانیم. او به ما چنین اطمینانی می‌دهد: «تو را حکمت خواهم آموخت و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خود که بر تو است نصیحت خواهم فرمود.» (مز ۳۲:۸) حال یَهُوَه چگونه به ما پند و توصیه می‌دهد؟ چگونه می‌توانیم از آن فایده ببریم؟ و چرا اطمینان داریم که یَهُوَه قومش را امروزه نیز هدایت می‌کند؟ دقت کنید که از طریق کتاب مکاشفه چگونه می‌توانیم به این جواب‌ها برسیم.
توصیه‌های خدا ما را محفوظ نگه می‌دارد
۱۱. یَهُوَه تا چه حد از آنچه در جماعات رخ می‌دهد باخبر است؟
۱۱ در رؤیایی که در باب‌های ۲ و ۳ مکاشفه آمده است، عیسای جلال‌یافته هفت جماعت آسیای کوچک را مورد بازرسی قرار می‌دهد. رؤیا نمایان می‌سازد که مسیح نه تنها وضعیت کلّی جماعات بلکه موقعیت‌های مشخصی را نیز می‌بیند. او حتی نام اشخاص مشخصی را می‌برد و هر جماعت را به جا تحسین می‌کند یا به آنان توصیه می‌دهد. از این موضوع چه چیزی آشکار می‌شود؟ در تحقق این رؤیا، هفت جماعت نمایانگر مسح‌شدگان بعد از سال ۱۹۱۴ است و توصیه‌های داده‌شده به هفت جماعت، همچنین مورد استفادهٔ تمام جماعات در سراسر جهان است. از این رو، می‌توان نتیجه گرفت که یَهُوَه جماعات را از طریق پسرش راهنمایی می‌کند. حال چگونه از این راهنمایی فایده می‌بریم؟
۱۲. چگونه می‌توانیم به یَهُوَه اجازه دهیم گام‌های ما را هدایت کند؟
۱۲ یک راه فایده بردن از راهنمایی‌های مهربانانهٔ یَهُوَه مطالعهٔ فردی است. یَهُوَه از طریق نشریاتی که غلام امین و دانا توزیع می‌کند، توصیه‌های بسیاری فراهم دیده است. (مت ۲۴:۴۵) برای فایده بردن از نشریات، باید آن را مطالعه کنیم و به توصیه‌های داده‌شده عمل نماییم. یک طریق مهم که یَهُوَه ما را «از لغزش محفوظ نگاه» می‌دارد مطالعهٔ فردی است. (یهو ۲۴) به حتم، تا به حال موضوعی را در نشریات مطالعه کرده و با خود گفته‌اید که ‹این مقاله برای من نوشته شده است.› پس توصیه‌های نشریات را از سوی یَهُوَه بدانید و آن را بپذیرید. همان گونه که دوستی به شانهٔ ما می‌زند تا موضوعی را به ما گوشزد کند، یَهُوَه ما را با استفاده از روح‌القدسش آگاه می‌سازد تا رفتار یا خصوصیتی را در خود تغییر دهیم. وقتی پذیرای راهنمایی‌های روح‌القدس باشیم، اجازه می‌دهیم یَهُوَه خدا گام‌های ما را هدایت کند. (مزمور ۱۳۹:۲۳، ۲۴ خوانده شود.) حال بیایید ببینیم که چقدر وقت و انرژی صرف مطالعه می‌کنیم.
۱۳. چرا عاقلانه است مقدار وقت و انرژی‌ای که صرف مطالعه می‌کنیم، بررسی نماییم؟
۱۳ صرف بیش از حدّ وقت برای تفریح و سرگرمی زمان مطالعهٔ فردی را از ما می‌رباید. برادری اظهار کرد: «خیلی راحت می‌توان در مطالعه کردن کوتاهی کرد. تفریحات و سرگرمی‌ها بیشتر از گذشته در دسترس و بسیار ارزان است. در تلویزیون، کامپیوتر و تلفن همراه قابل دسترس است. سرگرمی، اطراف ما را احاطه کرده است.» اگر مراقب نباشیم بیشتر و بیشتر به تفریحات می‌پردازیم تا به مطالعهٔ فردی. (افس ۵:۱۵-۱۷) هر یک از ما باید از خود بپرسد: ‹آیا برای مطالعهٔ عمیق کلام خدا زمان کافی می‌گذارم؟ یا فقط زمانی عمیقاً مطالعه می‌کنم که سخنرانی یا تکلیفی در جماعت دارم؟› در این صورت، بهتر است پرستش خانوادگی یا مطالعهٔ فردی خود را عمیق سازیم تا از حکمت پرارزش در راه نجاتمان کاملاً فایده ببریم.—امث ۲:۱-۵.
یَهُوَه با تشویق ما را تقویت می‌کند
۱۴. آیات چگونه نشان می‌دهند که یَهُوَه به درد و اندوه ما توجه می‌کند؟
۱۴ داود در زندگی بارها با وضعیت‌های دشوار مواجه شد. (۱سمو ۳۰:۳-۶) کتاب مقدّس نشان می‌دهد که خدا از درد و اندوه داود باخبر بود. (مزمور ۳۴:۱۸؛ ۵۶:۸ خوانده شود.) خدا از درد و اندوه ما نیز آگاه است. وقتی که ‹دلشکسته› و ناامید هستیم، یَهُوَه به ما نزدیک‌تر می‌شود و دانستن این موضوع باعث تسلّی ماست. داود نیز از این موضوع تسلّی یافت چرا که چنین سرود: «محبت تو مایهٔ شادی و سرور من خواهد بود، زیرا که مصیبت مرا دیده‌ای و از تنگی‌های جانم نیک آگاهی.» (مز ۳۱:۷، ترجمهٔ هزارهٔ نو) ولی یَهُوَه نه تنها از مصیبت ما آگاه است بلکه ما را با تسلّی و تشویق لازم تقویت می‌کند. یک طریقی که یَهُوَه ما را تسلّی و تشویق می‌کند، جلسات است.
۱۵. از تجربهٔ آساف چه درسی می‌گیریم؟
۱۵ تجربهٔ آساف مزمورنویس یکی از فواید حضور در جلسات را نمایان می‌سازد. آساف چون در رفاه شریران تفکّر کرده بود احساس کرد که خدمت به خدا بی‌ارزش است. از این رو، مأیوس شده بود. او احساس خود را چنین توصیف کرد: «دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل‌ریش شده بودم.» بلی آساف نزدیک بود از خدمت به یَهُوَه دست بکشد. چه چیزی به آساف کمک کرد تا طرز فکر خود را تصحیح کند؟ او گفت: «به قدس‌های خدا داخل شدم.» آساف در خانهٔ خدا و میان پرستندگان یَهُوَه پی برد که موفقیت شریران موقتی است و مطمئناً یَهُوَه عدالت را برقرار خواهد ساخت. (مز ۷۳:۲، ۱۳-۲۲) این موضوع در مورد ما نیز صدق می‌کند. فشار بی‌عدالتی دنیای شیطان، نیرو و توان را از ما می‌گیرد. ولی شرکت در جلسات و معاشرت با برادران به ما نیرو می‌دهد و کمک می‌کند شادی خود را در خدمت به یَهُوَه حفظ کنیم.
۱۶. از نمونهٔ حَنّا چه فایده‌ای می‌بریم؟
۱۶ حال اگر موضوعی حضور در جلسات را برایمان دشوار سازد، چه باید کرد؟ شاید از مسئولیتی در جماعت دست کشیده‌اید و از این بابت احساس شرمندگی می‌کنید یا شاید با خواهر یا برادری اختلاف‌نظر دارید. در این صورت، بررسی نمونهٔ حَنّا بسیار مفید است. (۱سموئیل ۱:۴-۸ خوانده شود.) اگر به خاطر داشته باشید، حَنّا از وضعیتی بغرنج در رابطه با هووی خود فَنِنَّه رنج می‌برد. به خصوص وقتی هر سال تمام خانواده به شیلو می‌آمدند تا برای یَهُوَه قربانی بگذارند، وضعیت وخیم‌تر می‌شد، به حدّی که حَنّا «گریه نموده، چیزی نمی‌خورد.» با این حال، حَنّا اجازه نداد این وضعیت ناگوار او را از پرستش یَهُوَه دور سازد. یَهُوَه وفاداری او را دید و برکتش داد.—۱سمو ۱:۱۱، ۲۰.
۱۷، ۱۸. الف) در جلسات جماعت به چه طرقی تشویق می‌شویم؟ ب) نسبت به توجه مهربانانهٔ یَهُوَه در راه نجاتمان چه احساسی دارید؟
۱۷ امروزه مسیحیان باید حَنّا را الگو قرار داده، مرتباً در جلسات حضور یابند. همان طور که شخصاً تجربه کرده‌ایم، جلسات منشأ تشویق ماست. (عبر ۱۰:۲۴، ۲۵) برای مثال، محبت گرم هم‌ایمانان را در آنجا احساس می‌کنیم و این به ما تسلّی می‌دهد. شاید موضوعی در سخنرانی یا اظهار نظرهای تشویق‌کنندهٔ خواهران و برادران در جلسات سبب دلگرمی ما شود. در معاشرت‌های قبل و بعد از جلسات ممکن است هم‌ایمانی به درد دلمان گوش دهد و با سخنش ما را دلداری دهد. (امث ۱۵:۲۳؛ ۱۷:۱۷) همچنین وقتی برای یَهُوَه سرود می‌خوانیم شاد و مسرور می‌شویم. به خصوص زمانی به تشویق نیازمندیم که «کثرت اندیشه‌های دل» باعث اضطراب ما می‌شود. بلی در جلسات است که یَهُوَه ما را با «تسلّی‌های» خود تقویت می‌کند تا همواره به او وفادار بمانیم.—مز ۹۴:۱۷، ۱۸.
۱۸ توجه مهربانانهٔ یَهُوَه باعث می‌شود که احساسی همچون احساس آساف مزمورنویس داشته باشیم که برای یَهُوَه چنین سرود: «تو دست راستم را می‌گیری. تو با مشورت خویش هدایتم می‌کنی.» (مز ۷۳:۲۳، ۲۴، ترجمهٔ هزارهٔ نو) بسیار سپاسگزاریم که یَهُوَه ما را برای نجات محفوظ نگه می‌دارد!
[تصویر در صفحهٔ ۲۸]
یَهُوَه شما را نیز جذب کرده است
[تصویر در صفحهٔ ۳۰]
با عمل به توصیه‌های خدا محفوظ می‌مانیم
[تصویر در صفحهٔ ۳۱]
با تشویق‌هایی که دریافت می‌کنیم، تقویت می‌شویم