زندگی بر طبق سوگند ازدواجت!‏

روز ازدواج،‏ روز شاد و خجسته‌ای است.‏ همچنین باید افزود که مناسبت ازدواج از جدیت فراوانی برخوردار است.‏ عروس و داماد،‏ وعده‌ای خطیر و مهم به یکدیگر می‌دهند که برای همیشه بر زندگی آنان تأثیر می‌گذارد.‏ گرچه میهمانان حاضر در مراسم ازدواج،‏ شهود این وعدهٔ خطیر بوده لیکن،‏ یَهُوَه خدا شاهد اصلی می‌باشد.‏

کتاب مقدس ما را ملزم به نگاه داشتن یک روال خاص و یا اجرای مراسم ازدواج ویژه‌ای نمی‌کند.‏ با وجود این،‏ در تأیید منشأ الهی آن،‏ معمولاً در طی یک آئین مذهبی،‏ به وسیلهٔ سوگند ازدواج وجهه‌ای رسمی به ازدواج می‌دهند.‏ چندین سال است که شاهدان یَهُوَه از این سوگند ازدواج استفاده می‌کنند:‏ ‏«من —‏—‏ تو —‏—‏ را به همسری می‌پذیرم و مطابق قانون الهی،‏ همانطور که در کتاب مقدس برای (‏زنان/‏شوهران)‏ مسیحی مقرر گردیده است،‏ تا وقتی که بر طبق ترتیب الهی ازدواج،‏ با یکدیگر بر روی زمین زندگی می‌کنیم،‏ عزیز و گرامی داشته و محبت خواهم نمود (‏عروس:‏ و به تو عمیقاً احترام خواهم گذاشت)‏.‏»‏a

مسئله‌ای درخور تأمل

اگر قصد ازدواج داری،‏ فکر کردن دربارهٔ عمق و مفهوم این سوگند،‏ پیش از روز ازدواج،‏ امری بسیار مهم است.‏ سلیمان چنین گفت:‏ «با دهان خود تعجیل منما و دلت برای گفتن سخنی بحضور خدا نشتابد.‏» (‏جامعه ۵:‏۲‏)‏ آیا ازدواج کرده‌ای،‏ در این صورت چه می‌توان گفت؟‏ اگر ازدواج کرده‌ای،‏ از تأمل بر روی اهمیت تعهد جدیی که در حضور یَهُوَه نموده‌ای،‏ منفعت خواهی برد.‏ آیا مطابق آن تعهد زندگی می‌کنی؟‏ مسیحیان تعهدهای خود را جدی می‌گیرند.‏ سلیمان افزود:‏ «بآ‌نچه نذر کردی وفا نما.‏ بهتر است که نذر ننمائی از اینکه نذر نموده وفا نکنی.‏ مگذار که دهانت جَسَدترا خطاکار سازد و در حضور فرشته مگو که این سهواً شده است.‏»—‏جامعه ۵:‏۴-‏۶‏.‏

بررسی عبارت به عبارت سوگند ازدواج،‏ یقیناً بر درک تو از این تعهد خطیر و مهم می‌افزاید.‏

‏«من —‏—‏ تو را .‏ .‏ .‏ می‌پذیرم»:‏ این،‏ نخستین کلمات سوگند ازدواج است.‏ این کلمات مشخص می‌کند که تو خود را در قبال تصمیم ازدواج مسئول می‌دانی.‏

در ترتیب مسیحی،‏ هیچ کس موظف به ازدواج نیست.‏ خود عیسی مجرد ماند و تجرد را برای کسانی که ‹توانائی قبول آن را دارند› نیز توصیه کرد.‏ (‏متی ۱۹:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ از سوی دیگر،‏ اکثر رسولان عیسی،‏ مردانی متأهل بودند.‏ (‏لوقا ۴:‏۳۸؛‏ ۱قرنتیان ۹:‏۵‏)‏ بدیهی است که تصمیم به ازدواج،‏ موضوعی شخصی است.‏ کتاب مقدس به هیچ انسانی چنین اختیاری نمی‌دهد که انسانی دیگر را به ازدواج وادارد.‏

از این جهت،‏ تو خودت،‏ مسئول تصمیم‌گیری برای ازدواج هستی.‏ احتمالاً،‏ شخصی را که می‌خواهی با او ازدواج کنی،‏ خود انتخاب کرده‌ای.‏ هنگامی که سوگند ازدواج می‌بندی و می‌گویی:‏ ‹من تو —‏​—‏ را می‌پذیرم،‏› تو آن شخص را با محاسن و همچنین با نقاط ضعف وی پذیرفته و قبول می‌کنی.‏

احتمالاً زمانی،‏ به جوانب غیرمنتظره‌ای از شخصیت همسرت پی خواهی برد.‏ گاهی اوقات از یکدیگر مأیوس خواهید شد.‏ کتاب مقدس می‌گوید:‏ «همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر میباشند.‏» (‏رومیان ۳:‏۲۳‏)‏ بنابراین،‏ شاید لازم باشد به منظور سازگاری با همسرت،‏ تغییراتی در زندگی خود ایجاد کنی.‏ احتمال دارد که ایجاد این تغییرات،‏ کار سختی باشد و گاهی اوقات،‏ ممکن است از انجام آن خسته شوی.‏ اما به خاطر داشته باش که سوگند ازدواج در حضور یَهُوَه بسته شده است.‏ او می‌تواند به تو کمک کند تا توفیق حاصل کنی.‏

‏«به همسری»:‏ در همان اولین پیوند زناشویی،‏ وقتی حَوّا به ازدواج آدم درآمد،‏ یَهُوَه خدا گفت که آن دو «یک تن خواهند بود.‏» (‏پیدایش ۲:‏۲۴؛‏ متی ۱۹:‏۴-‏۶‏)‏ بنابراین،‏ پیوند ازدواج،‏ نزدیک‌ترین رابطه‌ای است که می‌تواند میان دو انسان وجود داشته باشد.‏ ازدواج،‏ قرابت و خویشاوندی جدیدی را برای تو میسر می‌سازد.‏ تو شخصی را به «همسری» خود قبول می‌کنی.‏ این رابطه با تمام روابط دیگر فرق دارد.‏ اعمالی که صدمهٔ چندانی به روابط با دیگران نمی‌زند،‏ ممکن است لطمهٔ فراوانی به رابطهٔ زناشویی وارد آورد.‏

برای مثال،‏ توصیهٔ کتاب مقدس را در افسسیان ۴:‏۲۶ در نظر بگیر.‏ در آنجا آمده است:‏ «خشم گیرید و گناه مورزید.‏ خورشید بر غیظ شما غروب نکند.‏» شاید همیشه مشکلاتی را که با اقوام و یا دوستان داشته‌ای،‏ آنطور که می‌بایست،‏ فوراً برطرف نکرده باشی.‏ لیکن،‏ همسرت از هر خویشاوند و یا دوستی به تو نزدیک‌تر است.‏ قصور و کوتاهی در حل فوری مسائل میان خودت و همسرت،‏ ممکن است خویشاوندی خاص شما را به مخاطره بیندازد.‏

آیا اجازه می‌دهی که اختلاف‌نظری میان تو و همسرت،‏ به طور دائم موجب دلخوری و آزردگی خاطر گردد؟‏ آیا سوء تفاهمها و اوضاع ناراحت‌کننده،‏ روزها به طول می‌انجامد؟‏ به منظور زندگی بر طبق پیمان خود،‏ وقتی مشکلات پیش می‌آیند،‏ پیش از به پایان رسیدن روز،‏ با همسرت مصالحه کن.‏ این به معنای آن است که خطاها را بخشیده و فراموش کنی و همچنین عیوب و اشتباهات خود را تصدیق کنی.‏—‏مزمور ۵۱:‏۵؛‏ لوقا ۱۷:‏۳،‏ ۴‏.‏

‏«محبت خواهم نمود»:‏ شوهر آینده،‏ سوگند یاد می‌کند که عروس خود را ‹عزیز و گرامی داشته و محبت خواهد نمود.‏› این محبت،‏ شامل عشقی که احتمالاً آنان را به یکدیگر جلب کرده است نیز می‌گردد.‏ معهذا،‏ عشق به تنهایی کافی نیست.‏ محبتی که یک فرد مسیحی به همسر خود وعده می‌دهد،‏ عمیق‌تر و ورای چنین عشقی است.‏

در افسسیان ۵:‏۲۵ آمده است:‏ «ای شوهران زنان خود را محبّت نمائید چنانکه مسیح هم کلیسا را محبّت نمود و خویشتنرا برای آن داد.‏» بعید به نظر می‌آید که محبت عیسی برای جماعت،‏ در ردهٔ عشق میان جنس مذکر و جنس مؤنث بوده باشد.‏ کلمات «محبّت نمائید» و «محبّت نمود» که در این آیه استفاده شده‌اند،‏ از واژهٔ آگاپه گرفته شده‌اند که به محبتی مبنی بر اصول،‏ اشاره می‌کند.‏ کتاب مقدس در اینجا به شوهران امر می‌کند که به طور دائم و استوار و با بردباری به زنان خود محبت نمایند.‏

این محبت،‏ فقط نوعی احساس «دوستت دارم چونکه دوستم داری» نیست.‏ یک شوهر به رفاه و آسایش زن خود بیشتر از رفاه خویش ارجحیت می‌دهد و زن نیز به همین نحو به شوهر خود محبت می‌کند.‏ (‏فیلپیان ۲:‏۴‏)‏ بوجود آوردن محبتی عمیق برای شریک زندگیت در دل خود،‏ تو را قادر خواهد ساخت تا بر طبق سوگند ازدواج خود زندگی کنی.‏

‏«عزیز و گرامی داشته»:‏ بنا بر لغت‌نامه‌ای،‏ «عزیز داشتن» یعنی ‹ارج نهادن،‏ احساس مهر و علاقه نمودن و ابراز آن.‏› تو باید محبت خود را هم با کلمات و هم با اعمال ابراز کنی!‏ یک زن،‏ بویژه نیاز دارد که شوهرش،‏ به طور مداوم محبت خود را به وی نشان دهد.‏ شوهر آن زن،‏ شاید بخوبی از لحاظ جسمانی از وی مراقبت کند،‏ لیکن این کفایت نمی‌کند.‏ زنانی هستند که از لحاظ غذایی تأمین بوده و در منزلی خوب و راحت زندگی می‌کنند،‏ با وجود این،‏ به طور اسفناکی غمگینند،‏ چرا که شریک زندگیشان به ایشان توجه و اعتنایی نمی‌کند.‏

از سوی دیگر،‏ زنی که می‌داند نزد شوهر خود،‏ عزیز و محبوب می‌باشد،‏ مطمئناً سعادتمند است.‏ البته،‏ این مسئله در مورد شوهر نیز صدق می‌کند.‏ در حقیقت،‏ محبت،‏ با ابراز مهر و علاقهٔ واقعی،‏ بسیار افزایش می‌یابد.‏ در کتاب غزلهای سلیمان،‏ شبان مُحب و عاشق چنین اظهار کرد:‏ «ای خواهر و عروس من محبّتهایت چه بسیار لذیذ است،‏ محبّتهایت از شراب چه بسیار نیکوتر است،‏ و بوی عطرهایت از جمیع عطرها!‏»—‏غزلهای سلیمان ۴:‏۱۰‏.‏

‏«و به تو عمیقاً احترام خواهم گذاشت»:‏ در طی قرون،‏ مردانی بوده‌اند که از زنان سوء استفاده کرده و آنان را خوار و حقیر شمرده‌اند.‏ حتی امروز نیز،‏ طبق گفتهٔ مجلهٔ بهداشت جهانی،‏ «در هر کشور و در هر طبقهٔ اجتماعی و اقتصادی،‏ زنان مورد اعمال خشونت‌آمیز قرار می‌گیرند.‏ در بسیاری از فرهنگها،‏ این حق را به مرد می‌دهند که زن خود را کتک بزند.‏» اکثر مردان،‏ احتمالاً مرتکب چنین رفتاری نشده‌اند.‏ با وجود این،‏ اینطور به نظر می‌رسد که عده‌ای از مردان،‏ در نشان دادن علاقهٔ واقعی به موضوعاتی که مورد توجه زنان است،‏ کوتاهی می‌کنند.‏ در نتیجه،‏ بسیاری از زنان نسبت به مردان بدبین شده‌اند.‏ شنیده شده است که برخی از زنان می‌گویند:‏ «شوهرم را دوست دارم،‏ فقط نمی‌توانم برایش احترام قائل بشوم!‏»‏

با این همه،‏ وقتی زنی سخت می‌کوشد تا به شوهر خود،‏ علی‌رغم گهگاهی قصور شوهر در انجام آنچه از وی انتظار می‌رود،‏ احترام بگذارد،‏ یَهُوَه خدا،‏ بر چنین زنی اجر می‌نهد.‏ او تشخیص می‌دهد که شوهرش از وظیفه و یا موقعیتی خداداد برخوردار است.‏ (‏۱قرنتیان ۱۱:‏۳؛‏ افسسیان ۵:‏۲۳‏)‏ بنابراین،‏ احترام عمیق به شوهرش،‏ بخشی از پرستش وی و نیز اطاعت او از یَهُوَه است.‏ خدا،‏ اطاعت زنان خداپرست را از نظر دور نمی‌دارد.‏—‏افسسیان ۵:‏۳۳؛‏ ۱پطرس ۳:‏۱-‏۶‏؛‏ با عبرانیان ۶:‏۱۰ مقایسه شود.‏

در زندگی زناشویی،‏ احترام باید به صورت متقابل باشد،‏ و همچنین نباید احترام را توقع داشت و یا مطالبه نمود،‏ بلکه باید آن را کسب کرد.‏ برای مثال،‏ کنایه و یا زخم‌زبان زدن در زندگی زناشویی،‏ به هیچ وجه صحیح نیست.‏ همچنین صحبت تحقیرآمیز در مورد همسرت،‏ نه محبت‌آمیز است و نه نشانی از احترام.‏ برملا کردن عیوب و اشتباهات همسرت و یا صحبت دربارهٔ آنها در حضور عموم،‏ هیچ فایده‌ای برای تو ندارد.‏ حتی شخص می‌تواند در شوخی و مزاح،‏ در این باره بسیار بی‌احترامی کند.‏ کلمات افسسیان ۴:‏۲۹،‏ ۳۲ هم در مورد شوهر صدق می‌کند و هم در مورد زن.‏ کتاب مقدس در این آیات می‌گوید:‏ «هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید بلکه آنچه بحسب حاجت و برای بنا نیکو باشد .‏ .‏ .‏ با یکدیگر مهربان باشید و رحیم.‏»‏

‏«مطابق قانون الهی،‏ همانطور که در کتاب مقدس .‏ .‏ .‏ مقرر گردیده است»:‏ خدا می‌خواهد که ما در تصمیم‌گیری و عمل،‏ از آزادی برخوردار باشیم.‏ او به منظور ادارهٔ زندگی زناشویی،‏ فهرست جامعی از قوائد و قوانین به ما تحمیل نمی‌کند.‏ با این حال،‏ محض خاطر ما،‏ خدا رهنمودهایی را تعیین کرده است.‏

امروزه،‏ نشریات متنوع فراوانی راجع به موضوع ازدواج وجود دارند و عدهٔ زیادی از مردم نیز عقاید شخصی خود را دارند.‏ لیکن،‏ مواظب باش!‏ اکثر اطلاعاتی که در مورد ازدواج در دسترس مردم قرار می‌گیرند،‏ مغایر کتاب مقدس هستند.‏

همچنین،‏ در نظر داشته باش که اوضاع و شرایط یک زن و شوهر با زن و شوهر دیگر،‏ فرق می‌کند.‏ زوجها مانند دانه‌های برف هستند؛‏ این دانه‌ها ممکن است از دور مشابه به نظر بیایند،‏ اما در واقع،‏ شکل هر کدام منحصربفرد است و با دانه‌های دیگر تفاوت دارد.‏ هیچ زوج دیگری در دنیا شخصیتی مشابه ترکیب شخصیت تو و همسرت ندارد.‏ بنابراین،‏ در پذیرفتن نظرات دیگران،‏ عجله از خود به خرج مده.‏ دستورالعملی از جانب بشر که در مورد هر ازدواجی به کار آید،‏ وجود ندارد!‏

بر خلاف آن،‏ تمامی دستورات کتاب مقدس،‏ صحیح و قابل اجرا هستند.‏ پولس رسول چنین نوشت:‏ «تمامئ کتب از الهام خدا است و بجهة تعلیم و تنبیه و اصلاح .‏ .‏ .‏ مفید است.‏» (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶؛‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۵۱‏)‏ با خواندن کتاب مقدس و قبول تعالیم آن به عنوان راهنمای زندگی روزمرهٔ خود،‏ قادر خواهی بود که بر طبق سوگند ازدواج خود زندگی کنی.‏—‏مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏.‏

‏«تا وقتی که .‏ .‏ .‏ با یکدیگر بر روی زمین زندگی می‌کنیم»:‏ این جمله به پیوندی طویل‌المدت اشاره می‌کند.‏ خدا امر می‌فرماید که «مرد پدر و مادر خود را ترک کرده با زن خویش خواهد پیوست.‏» (‏پیدایش ۲:‏۲۴‏)‏ یَهُوَه می‌خواهد که شما با یکدیگر بمانید.‏ با یکدیگر به خدا خدمت کنید.‏ به همراه یکدیگر کلام او را مطالعه کنید.‏ وقت صرف کنید تا با یکدیگر قدم بزنید،‏ بنشیند،‏ غذا بخورید.‏ با یکدیگر از زندگی لذت ببرید!‏

برخی از زنان و شوهران،‏ همت کرده روزانه وقتی را فقط به صحبت با یکدیگر اختصاص می‌دهند.‏ این با هم بودن،‏ حتی سالها بعد از ازدواج نیز برای سعادت زندگی زناشویی حیاتی است.‏

‏«بر طبق ترتیب الهی ازدواج»:‏ ازدواج هدیه‌ای از جانب باعث و بانی ترتیب ازدواج،‏ یَهُوَه خدا است.‏ (‏امثال ۱۹:‏۱۴‏)‏ تمرد از عمل نمودن بر طبق ترتیبات خالق،‏ نه تنها سعادت ازدواج بلکه همچنین رابطهٔ تو را با او به مخاطره می‌اندازد.‏ از سوی دیگر،‏ وقتی زن و شوهر رابطهٔ خوبی با یَهُوَه برقرار کرده و آن را با اطاعت از ترتیبات او نشان دهند،‏ می‌توانند رابطهٔ صلح‌آمیزی با دیگران و همچنین با یکدیگر داشته باشند.‏—‏امثال ۱۶:‏۷‏.‏

هرگز فراموش نکن که یَهُوَه شاهد اصلی سوگند ازدواج تو است.‏ به زندگی بر طبق این وعدهٔ خطیر و جدی ادامه بده تا ازدواج تو منجر به ستایش و تجلیل یَهُوَه خدا گردد!‏

‏[پاورقی]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۳۲]‏

زوجها مانند دانه‌های برف هستند.‏ همهٔ آنها ممکن است از دور مشابه به نظر آیند،‏ اما در واقع،‏ هر زوجی منحصربفرد است و با زوجهای دیگر تفاوت دارد

‏[سطر اعتبار]‏

Dover‏/Snow Crystals