عنوان روی جلد: آیا باید از پایان این دنیا ترس و واهمه داشت؟
پایان این دنیا هراس‌آور، ناامیدکننده یا هیجان‌انگیز!
شما نسبت به روز ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲ چه نظری دارید؟ روزی که مطابق با تقویم مایا و بر اساس گفته‌های بسیاری، تغییراتی وسیع در سطح جهان روی می‌داد. آن روز می‌توانست برایتان پایان هر گونه ترس و هراس، ناامیدی یا هیجان باشد. آیا این گفته، تکرار یک پیشگویی نادرست دیگر از پایان دنیا نبود؟
در کتاب مقدّس به «پایان این عصر» یعنی پایان این دنیا اشاره شده است. شما در این خصوص چه نظری دارید؟ (مَتّی ۲۴:۳) برخی می‌ترسند که زمین در آتش سوخته و نابود شود. عده‌ای دیگر امیدوارند که پایان این جهان را به چشم خود ببینند. برای بسیاری این امر دیگر هیجان‌انگیز نیست، زیرا بارها و بارها شنیده‌اند که پایان این دنیا نزدیک است. آیا این نظرات خیال‌پردازی است یا واقعیت دارد؟
ممکن است دیدِ کتاب مقدّس در خصوص پایان این دنیا باعث تعجب‌تان شود. این کتاب نه تنها به دلایلی اشاره می‌کند که باید در انتظار این واقعه بود، بلکه همچنین توضیح می‌دهد که به نظر برخی پایان این دنیا بیش از حد به طول انجامیده است و آنان دیگر دلسرد و ناامید شده‌اند. از شما می‌خواهیم که در ادامه به برخی از پرسش‌هایی که اغلب در مورد پایان این دنیا مطرح می‌شود، توجه کنید.
آیا زمین در آتش سوخته و نابود خواهد شد؟
پاسخ کتاب مقدّس: «[خدا] زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالآباد.»—مزمور ۱۰۴:۵.
زمین نه با آتش و نه از طریق دیگری نابود خواهد شد. برعکس، کتاب مقدّس آموزش می‌دهد که زمین محل سکونت همیشگی انسان‌هاست. در مزمور ۳۷:۲۹ می‌خوانیم: «صالحان وارث زمین خواهند بود و در آن تا به ابد سکونت خواهند نمود.»—مزمور ۱۱۵:۱۶؛ اِشَعْیا ۴۵:۱۸.
خدا پس از آفرینش زمین، آن را «بسیار نیکو» خواند و هنوز هم چنین دیدی دارد. (پیدایش ۱:۳۱) او نه تنها نمی‌خواهد زمین را نابود کند، بلکه آن را از هر گونه آسیبی محفوظ خواهد داشت. به همین دلیل وعده داده است که ‹کسانی که زمین را به نابودی کشانده‌اند، نابود خواهند گردید.›—مکاشفه ۱۱:۱۸.
ممکن است بگویید: پس نکته‌ای که در دوم پِطرُس ۳:۷ آمده است، چطور؟ در آنجا می‌خوانیم: «آسمانها و زمینِ کنونی برای آتش ذخیره شده است.» آیا این بدین معناست که زمین در آتش سوخته خواهد شد؟ نباید فراموش کنیم که واژه‌های «آسمانها»، «زمین» و «آتش» در کتاب مقدّس مفهومی سمبولیک دارند. برای نمونه، در مزمور ۶۶:۴ گفته شده است: «تمامیِ زمین تو را پرستش خواهند کرد.» در اینجا واژهٔ «زمین» به مردم روی زمین اشاره می‌کند.
از مضمون دوم پِطرُس ۳:۷ می‌توان پی برد که آسمانها، زمین و آتش مفهومی سمبولیک دارند. در آیات ۵ و ۶ به طوفان نوح اشاره می‌شود. دنیای آن روزگار نابود شد، اما کرهٔ زمین پا بر جا ماند. پس «زمین» در این آیات به جامعهٔ شریر آن زمان اشاره دارد که از صحنهٔ روزگار محو شد. همچنین «آسمانها» حکومت‌هایی را نشان می‌دهد که بر جامعهٔ آن زمان حکمرانی می‌کرد. (پیدایش ۶:۱۱) به همین شکل در دوم پِطرُس ۳:۷ پیشگویی شده است که جامعهٔ شریر و حکومت‌های فاسد آن برای ابد از بین خواهند رفت، به مانند آن که با آتش نابود شوند.
در پایان این دنیا چه رخ خواهد داد؟
پاسخ کتاب مقدّس: «دنیا و هوسهای آن گذراست، امّا آن که خواست خدا را به‌جا می‌آورد، تا ابد باقی می‌ماند.»—۱یوحنا ۲:۱۷.
در آیهٔ فوق «دنیا» نه به کرهٔ زمین بلکه به انسان‌هایی اشاره دارد که بر روی آن زندگی می‌کنند و نمی‌خواهند هماهنگ با ارادهٔ خدا رفتار کنند. همان طور که یک جرّاح غده‌ای سرطانی را از بدن بیمارش بیرون می‌آورد تا او شفا یابد، خدا نیز می‌خواهد شریران روی زمین را ‹از بین ببرد› تا محیطی آرام و فرح‌بخش برای درستکاران فراهم شود. (مزمور ۳۷:۹، مژده برای عصر جدید) از این جهت، پایان این دنیا امری خوشایند و مطلوب است.
در برخی از ترجمه‌های کتاب مقدّس می‌توان چنین دیدگاه مثبتی را در مورد پایان این دنیا یافت. در این ترجمه‌ها از عباراتی مانند «آخر زمان» یا «پایان این عصر» استفاده شده است. (مَتّی ۲۴:۳، مژده برای عصر جدید) اگر تنها شریران نابود شوند، پس انسان‌هایی خواهند بود که به زندگی خود بر روی زمین ادامه دهند. کتاب مقدّس به دورانی اشاره می‌کند که «عصر آینده» خوانده شده است.—لوقا ۱۸:۳۰.
عیسی این دوران را «جهان نوین» خواند. در آن زمان، عیسی انسان‌ها را به وضعیتی باز خواهد گرداند که خدا در ابتدا برای بشر در نظر داشت. (مَتّی ۱۹:۲۸) در طی آن زمان از موهبات زیر برخوردار خواهیم شد:
در بهشت روی زمین، برای همگان رفاه و آسایش و امنیت خواهد بود.—اِشَعْیا ۳۵:۱؛ میکاه ۴:۴.
تلاش و فعالیت‌هایی مفید و رضایت‌بخش. —اِشَعْیا ۶۵:۲۱-۲۳.
تمام بیماری‌ها مداوا خواهد شد.—اِشَعْیا ۳۳:۲۴.
پیری و کهولت از میان خواهد رفت.—ایّوب ۳۳:۲۵.
مردگان به زندگی بازمی‌گردند.—یوحنا ۵:۲۸، ۲۹.
اگر «خواست خدا را به‌جا آوریم»، نه تنها از پایان این دنیا واهمه‌ای نخواهیم داشت، بلکه با اشتیاق تمام در انتظار آن خواهیم بود.
آیا واقعاً پایان این دنیا نزدیک است؟
پاسخ کتاب مقدّس: «هرگاه ببینید این چیزها رخ می‌دهد، درمی‌یابید که پادشاهی خدا نزدیک شده است.»—لوقا ۲۱:۳۱.
پروفسور ریچارد کایل در کتابی به نام «ظهور دوبارهٔ روزهای آخر»a می‌نویسد: «تغییرات ناگهانی و آشفتگی‌های اجتماعی، فضای مناسبی را برای پیشگویی در مورد پایان این دنیا می‌آفریند.» این امر به خصوص زمانی صدق می‌کند که نمی‌توان به آسانی به دلایل این تغییرات و آشفتگی‌ها پی برد.
پیامبرانی که در مورد پایان دنیا پیشگویی‌هایی کردند، قصد نداشتند به دلیل اتفاقات ناگوار زمان خود اشاره کنند، بلکه به الهام الٰهی وضعیتی را توصیف کردند که نشانهٔ پایان قریب‌الوقوع این دنیا است. در ادامه برخی از این پیشگویی‌ها را بررسی می‌کنیم تا ببینیم که آیا در زمان ما در حال وقوع است یا خیر.
جنگ‌ها، قحطی‌ها، زلزله‌ها و بیماری‌های واگیردار و کشنده. —مَتّی ۲۴:۷؛ لوقا ۲۱:۱۱.
افزایش چشمگیر جرم و جنایت.—مَتّی ۲۴:۱۲.
انسان‌ها زمین را به نابودی کشانده‌اند.—مکاشفه ۱۱:۱۸.
مردمی که خودپرست و پول‌دوستند و عیش و عشرت را بیش از خدا دوست دارند.—۲تیموتائوس ۳:۲، ۴.
مشکلات و آشفتگی در خانواده.—۲تیموتائوس ۳:۲، ۳.
بسیاری، شواهدی را که حاکی از نزدیک بودن پایان این دنیاست، نادیده می‌گیرند.—مَتّی ۲۴:۳۷-۳۹.
اعلام خبر خوش پادشاهی خدا در سراسر جهان.—مَتّی ۲۴:۱۴.
همان طور که عیسی گفت، ‹هر گاه این چیزها را ببینید، دریابید› که پایان این دنیا نزدیک است. (مَتّی ۲۴:۳۳) شاهدان یَهُوَه به این امر اطمینان کامل دارند و در ۲۳۶ سرزمین آموخته‌هایشان را با دیگران در میان می‌گذارند.
آیا انتظارات نادرست در مورد پایان این دنیا به این معنی است که هرگز رخ نخواهد داد؟
پاسخ کتاب مقدّس: «آن زمان که مردم می‌گویند: «صلح و امنیت حکمفرماست»، ناگهان هلاکت بر ایشان نازل خواهد شد، بدان‌سان که زن آبستن به دردِ زایمان دچار شود، و از آن گریزی نخواهد بود.»—۱تِسالونیکیان ۵:۳.
کتاب مقدّس نابودی این جهان را به آغاز درد زایمان که اجتناب‌ناپذیر و ناگهانی است، تشبیه می‌کند. مادر باردار از نشانه‌های زایمان که با گذشت زمان بیشتر و بیشتر می‌شود، آگاه است. پزشک ممکن است حدوداً زمان وضع حمل را مشخص کرده باشد. اما اگر حتی این امر به تعویق بیفتد، مادر مطمئن است که نوزادش به زودی متولّد می‌شود. در مورد پایان این جهان نیز به همین صورت است. با این که برخلاف انتظار برخی پایان این دنیا هنوز فرا نرسیده است، اما این واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت که «در روزهای آخر» به سر می‌بریم.—۲تیموتائوس ۳:۱.
ممکن است از خود بپرسید: ‹اگر نشانه‌های پایان این جهان این چنین مشخص است، پس چرا بسیاری آن را تشخیص نمی‌دهند؟› کتاب مقدّس نشان می‌دهد که بسیاری هنگام فرارسیدن پایان این دنیا، نشانه‌ها را نادیده می‌گیرند و باور ندارند که ما در روزهای آخر زندگی می‌کنیم و اوضاع دنیا بد و بدتر می‌شود. این گروه، آنانی را که به این امر معتقدند مورد تمسخر قرار می‌دهند و می‌گویند: «از زمانی که پدران ما به خواب رفتند، همه چیز همان‌گونه است که از بدو آفرینش بود.» (۲پِطرُس ۳:۳، ۴) به عبارت دیگر نشانه‌های ایّام آخر مشخص و روشن است، اما بسیاری نمی‌خواهند به آن توجه کنند.—مَتّی ۲۴:۳۸، ۳۹.
در این مقاله تنها برخی از نشانه‌هایی را که در کتاب مقدّس پیشگویی شده است و نزدیک بودن پایان این جهان را نشان می‌دهد، بررسی کردیم.b در صورت تمایل، برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با یکی از شاهدان یَهُوَه تعالیم کتاب مقدّس را بررسی کنید. شما می‌توانید در منزل خود یا هر محل مناسب دیگر یا حتی تلفنی، این تعالیم را فرا گیرید. اگر در این راه وقت بگذارید، از فواید پرارزش آن نیز برخوردار می‌شوید.
a این نشریه به زبان فارسی ترجمه نشده است.
b برای کسب اطلاعات بیشتر، به کتاب آشنایی با تعالیم کتاب مقدّس فصل ۹ با عنوان «ما در چه دورانی زندگی می‌کنیم؟» چاپ شاهدان یَهُوَه مراجعه فرمایید.