فصل ۲

یَهُوَه را به عنوان خدای حقیقی تکبیر نما

۱.‏ الف)‏ خدای حقیقی کیست؟‏ ب)‏ در حین اینکه دربارهٔ او یاد می‌گیریم،‏ زندگی خود ما،‏ چگونه باید تحت تأثیر قرار گیرد؟‏

پولس رسول به همکیشان مسیحی نوشت که حتی اگر بسیاری باشند که به خدایان خوانده شوند،‏ «ما را یک خداست یعنی پدر .‏ .‏ .‏ یک خداوند یعنی عیسی مسیح.‏» (‏۱قرنتیان ۸:‏⁠۵،‏۶‏)‏ «خدا»یی که پولس به آن اشاره کرد،‏ یَهُوَه،‏ آفرینندهٔ همهٔ چیزهاست.‏ (‏تثنیه ۶:‏⁠۴؛‏ مکاشفه ۴:‏⁠۱۱‏)‏ اشخاص قدرشناس در حین اطلاع یافتن از صفات او و کارهایی که برای بشر انجام داده است،‏ بدون مقاومت به سوی او کشیده می‌شوند.‏ نتیجه چیست؟‏ این طبیعی است که آنها کسی را که عمیقاً تحسین می‌کنند،‏ با گفتار و کردارشان تکبیر نمایند.‏ با زیاد شدن محبت‌شان به خدا،‏ آنها ترغیب می‌شوند که دربارهٔ او با دیگران صحبت کنند،‏ و تا حدی که برایشان به عنوان انسان امکان‌پذیر است می‌خواهند به او اقتدا کنند.‏ کتاب مقدس همهٔ ما را به انجام این کار تشویق می‌کند و می‌گوید:‏ «چون فرزندان عزیز بخدا اقتدا کنید.‏ و در محبّت رفتار نمائید.‏» (‏افسسیان ۵:‏⁠۱،‏۲‏)‏ برای بکارگیری این پند،‏ باید یَهُوَه را آن طور که حقیقتاً هست،‏ بشناسیم.‏

یَهُوَه چگونه شخصی است

۲.‏ بعضی از صفات برجستهٔ خدا کدامند که ما را برمی‌انگیزد تا او را تمجید کنیم؟‏

^۲ در سرتاسر کتاب مقدس برای شناسایی صفات برجستهٔ خدا اظهارات مستقیم متعددی یافت می‌شود.‏ وقتی که این اظهارات را می‌خوانی،‏ قدری تعمق کن که اینها واقعاً چه صفاتی می‌باشند و اینکه تا چه حد برای تو مهم هستند.‏ مثلا:‏ «خدا محبّت است.‏» (‏۱یوحنا ۴:‏⁠۸‏)‏ «همهٔ طریقهای او انصاف است.‏» (‏تثنیه ۳۲:‏⁠۴‏)‏ ‹حکمت نزد وی است.‏› (‏ایوب ۱۲:‏⁠۱۳‏)‏ او ‹در توانایی عظیم› است.‏ (‏اشعیا ۴۰:‏⁠۲۶‏)‏ با اندیشیدن بر روی این صفات،‏ آیا برانگیخته نمی‌شوی که او را تحسین و تمجید نمایی؟‏

۳.‏ کدام جنبه‌های دیگر شخصیت یَهُوَه بسیار جذاب هستند؟‏

^۳ برای اینکه با شخصیت پرجذبهٔ او بیشتر آشنا شویم،‏ کتاب مقدس به ما می‌گوید که یَهُوَه «خدای رحیم و رؤف و دیرخشم و کثیراحسان و وفا» است.‏ (‏خروج ۳۴:‏⁠۶‏)‏ «تو ایخداوند نیکو و غفّار هستی.‏» (‏مزمور ۸۶:‏⁠۵‏)‏ «چشمان خداوند در تمام جهان تردّد می‌کند تا قوّت خویشرا بر آنانیکه دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.‏» (‏۲تواریخ ۱۶:‏⁠۹‏)‏ «خدا را نظر بظاهر نیست.‏ بلکه از هر اُمّتی هر که از او ترسد و عمل نیکو کند نزد او مقبول گردد.‏» (‏اعمال ۱۰:‏⁠۳۴،‏۳۵‏)‏ یَهُوَه «بسخاوت عطا میکند،‏» و او «خدای متبارک [خوشحالی]» است.‏ (‏یعقوب ۱:‏⁠۵؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏⁠۱۱‏)‏ چقدر نشاط‌آور است که چنین خدای بی‌نظیری را خدمت کنیم و مورد توجه محبت آمیز او قرار بگیریم.‏

۴.‏ الف)‏ یَهُوَه چه نوع تخصیصی می‌خواهد،‏ و این تخصیص چقدر اهمیت دارد؟‏ ب)‏ مزمور ۳۴:‏⁠۳ ما را به سهیم شدن در چه کاری دعوت می‌کند؟‏

^۴ این واقعیت که او ‹خدایی است غیور که تخصیص انحصاری را می‌طلبد› با صفات وی مطابقت می‌کند.‏ (‏خروج ۲۰:‏⁠۵‏،‏ د ج‏)‏ برای اینکه به طور مقبول او را خدمت کنیم،‏ باید کاملاً خود را به او تخصیص بدهیم.‏ همچنین نمی‌توانیم دنیایی را که شیطان خدای آن است دوست داشته باشیم.‏ (‏۱یوحنا ۲:‏⁠۱۵-‏۱۷؛‏ ۲قرنتیان ۴:‏⁠۳،‏۴‏)‏ یَهُوَه هر گونه تظاهر به درستکاری را بخوبی می‌بیند.‏ او نه فقط از کارهایی که می‌کنیم،‏ بلکه از احساس ما نسبت به انجام آن و تلاشی که برای ساختن شخصیت خود انجام می‌دهیم،‏ آگاه است.‏ چنانچه واقعاً عدالت را دوست داشته باشیم،‏ او ما را کمک خواهد کرد.‏ (‏ارمیا ۱۷:‏⁠۱۰؛‏ امثال ۱۵:‏⁠۹‏)‏ به دلیل شخصیتی که یَهُوَه دارد،‏ میلیونها نفر از مردم روی زمین با خوشحالی دعوت مزمورنویس کتاب مقدس را پذیرفته‌اند که گفت:‏ «‏خداوند را با من تکبیر نمائید،‏ نام او را با یکدیگر برافرازیم.‏» (‏مزمور ۳۴:‏⁠۳‏)‏ آیا تو یکی از آن افراد هستی؟‏

۵.‏ چه چیزی کمک می‌کند تا کاملاً از مطالعهٔ خود از شخصیت یَهُوَه منفعت ببریم؟‏

^۵ اگر صفات والای او را دقیقاً بررسی کنی،‏ تمایل تو برای صحبت کردن دربارهٔ خدا بیشتر خواهد شد،‏ و در تلاشهای خود برای اقتدا کردن به او بسیار مساعدت خواهی شد.‏ دریاب که (‏۱)‏ هر یک از صفات دقیقاً چیست،‏ و چه چیزی آن را از صفات دیگر متمایز می‌سازد،‏ (‏۲)‏ یَهُوَه چگونه آن را نشان داده است،‏ و نسبت به چه کسی،‏ همچنین (‏۳)‏ چگونه می‌توانی آن را متجلی کنی یا چگونه باید بر دیدگاه تو تأثیر بگذارد.‏

۶.‏ نشان بده که چگونه می‌توانی صفات یَهُوَه را بررسی کنی؛‏ برای نمونه،‏ در مورد محبت.‏ این کار را با جواب دادن به سؤالات انتهای این بند انجام بده،‏ در جوابهای خود آیات را بگنجان.‏

^۶ در اینجا فقط یک مثال را بررسی کن.‏ زمانی که کتاب مقدس می‌گوید،‏ «خدا محبت است»،‏ منظور چیست؟‏ (‏۱یوحنا ۴:‏⁠۸‏)‏ البته،‏ چندین نوع محبت وجود دارد.‏ کلمهٔ یونانیی که در اینجا از آن استفاده شده است،‏ آگاپه است،‏ که به بالاترین نوع محبت اشاره می‌کند،‏ همان طور که در خود یَهُوَه خدا،‏ به عنوان نمونه متجلی شده است.‏ چنین محبتی ابراز کامل عدم خودخواهی است.‏ با در نظر گرفتن این مطلب،‏ و با استفاده از آیات درج‌شده به سؤالات ذیل جواب بده.‏

چگونه این صفت در خلقت یَهُوَه نشان داده می‌شود؟‏ (‏اعمال ۱۴:‏⁠۱۶،‏۱۷‏)‏

برجسته‌ترین مثال محبت یَهُوَه برای بشر چیست؟‏ (‏یوحنا ۳:‏⁠۱۶‏)‏ آیا به سبب نیکویی بشر بود که یَهُوَه این کار را کرد؟‏ (‏رومیان ۵:‏⁠۸‏)‏

آنچه که یَهُوَه توسط پسرش برای بشر انجام داد چگونه باید بر نحوهٔ زندگی ما تأثیر بگذارد؟‏ (‏۲قرنتیان ۵:‏⁠۱۴،‏۱۵،‏۱۸،‏۱۹‏)‏

به چه طرقی ما به عنوان مسیحی می‌توانیم همان نوع محبت را به دیگر مسیحیان نشان دهیم؟‏ (‏۱قرنتیان ۱۳:‏⁠۴-‏۷؛‏ ۱یوحنا ۴:‏⁠۱۰،‏۱۱؛‏ ۳:‏⁠۱۶-‏۱۸‏)‏

به چه کسان دیگری باید محبت نشان دهیم،‏ و چرا ؟‏ (‏متی ۵:‏⁠۴۳-‏۴۸؛‏ ۲۸:‏⁠۱۹،‏۲۰؛‏ غلاطیان ۶:‏⁠۱۰‏)‏

۷.‏ در مطالعهٔ شخصی خود،‏ چگونه می‌توانی مطالب مشابهی دربارهٔ صفات دیگر یَهُوَه پیدا کنی؟‏

^۷ آیا مایل هستی که بعضی از صفات دیگر یَهُوَه را نیز بررسی کنی؟‏ ابتدا،‏ در مطالعهٔ شخصی بهتر است در مورد «عدالت» و «حکمت» و بعداً در مورد «لطف محبت‌آمیز» و «رحمت» خدا بررسی کنی.‏ می‌توانی با استفاده از فهرست مقالات نشریات انجمن برج دیده‌بانی و کشف‌الآیات کتاب مقدس،‏ به بسیاری از مطالب روشنگرانه پی ببری.‏

به دیگران کمک کن تا دربارهٔ خدا حقیقت را بیاموزند

۸.‏ الف)‏ مردم دنیا چه نوع خدایانی را می‌پرستند؟‏ ب)‏ عامل این سر در گمی کیست؟‏ علت جواب خود را توضیح بده.‏

^۸ در مخالفت با پرستش خدای حقیقی،‏ انسانها به معنی واقعی کلمه میلیونها خدای دیگر را می‌پرستند.‏ در قرن چهارم،‏ جهان مسیحیت،‏ عقیدهٔ «تثلیث» را پذیرفت،‏ که پیش از آن بابلیها،‏ مصریان،‏ هندویان،‏ و بوداییان آن را تعلیم می‌دادند.‏ علاوه بر چنین مفهومی از خدا،‏ حاکمان قدرتمند،‏ قهرمانان و هنرمندان آوازه‌خوان برجسته‌ای وجود دارند که مثل خدا به صورت بت پرستیده می‌شوند.‏ پول،‏ خود شخص و سکس نیز خدا شده‌اند که مردم خود را با اشتیاق به آنها تخصیص می‌دهند.‏ چه کسی در پشت همهٔ اینهاست؟‏ شیطان ابلیس «خدای اینجهان [این سیستم چیزها]».‏ (‏۲قرنتیان ۴:‏⁠۴؛‏ ۱قرنتیان ۱۰:‏⁠۲۰‏)‏ او با توسل به هر حیله‌ای که ممکن باشد سعی می‌کند مردم را از یَهُوَه دور سازد،‏ یا حداقل تخصیص آنها را منقسم کند.‏

۹.‏ بهترین طریق کمک کردن به شخص برای آنکه حقیقت را دربارهٔ خدا بیاموزد،‏ کدام است؟‏

^۹ چگونه به این اشخاص خواه مسیحیان مدعی،‏ خواه دیگران،‏ می‌توان کمک کرد تا حقیقت را دربارهٔ خدا بدانند؟‏ یکی از عالیترین طرق این است که به آنها آنچه را که خود کتاب مقدس دربارهٔ هویّت خدای حقیقی می‌گوید و اینکه او چه نوع شخصی است به طور مفید نشان دهیم.‏ سپس با رفتاری که صفات خدایی را در زندگیمان منعکس می‌کند،‏ از این گفته‌ها پشتیبانی کنیم.‏ —‏ ۱پطرس ۲:‏⁠۱۲‏.‏

۱۰.‏ وقتی که با فردی معتقد به تثلیث صحبت می‌کنیم،‏ چرا عاقلانه نیست که فکر کنیم می‌دانیم که او دقیقاً به چه معتقد است؟‏

^۱۰ اما اگر افرادی از اعضای کلیساهای جهان مسیحیت با تو مشاجره کنند و ادعا کنند که عقیدهٔ «تثلیث» آنها بر اساس نوشته‌های مقدس است،‏ آن وقت چه جواب خواهی داد؟‏ ابتدا،‏ توجه داشته باش که اگر چه بیانات رسمی از تعلیم «تثلیث» وجود دارد،‏ اما افراد زیادی عقاید خودشان را دارند.‏ از آنها بخواه که عقیدهٔ خودشان را بیان کنند،‏ و سپس به آنها کمک کن تا اعتقادات خود را با کتاب مقدس خودشان مقایسه کنند.‏ همچنین به موقع به آنها کمک کن تا تعلیمات رسمی کلیسا را با کلام خدا تطبیق دهند.‏

۱۱.‏ هر بار یکی از پنج نکتهٔ اصلی را در نظر گرفته و از سؤالات و آیاتی که در این بند قید شده استفاده کن تا از روی نوشته‌های مقدس،‏ بی‌اساس بودن تعلیم «تثلیث» را استدلال کنی.‏

^۱۱ با تمایلی که در ذهن برای کمک به اشخاص صادق داری،‏ ملاحظه کن که چگونه می‌توان از متون زیر،‏ برای استدلال نکاتی که آیات نشان می‌دهند،‏ استفاده کرد.‏

‏(‏۱)‏ بعضی از معتقدین به تثلیث روی این ایده تأکید می‌کنند که در تثلیث سه شخص الهی (‏پدر،‏ پسر،‏ روح‌القدس)‏ وجود دارند،‏ اما فقط یک خدا هست.‏

اما آیا اعمال ۲:‏⁠۴،‏۱۷ نشان می‌دهد که «روح‌القدس» یک شخص است؟‏

چرا مفید است که توجه کنیم در هر یک از آیات ذیل به چند شخص اشاره می‌شود؟‏ (‏یوحنا ۱۷:‏⁠۲۰-‏۲۲؛‏ اعمال ۷:‏⁠۵۶؛‏ مکاشفه ۷:‏⁠۱۰‏)‏

‏(‏۲)‏ بعضی‌ها معتقدند که تمام اعضای «تثلیث» دارای جلال مساوی هستند،‏ که هیچ یک بزرگتر یا کوچکتر از دیگری نیست،‏ و اینکه آنها در شأن و مقام مساوی و همین طور هر سه ازلی و ابدی هستند.‏

آیا با نوشته‌های مقدس مطابقت می‌کند؟‏ (‏برای جواب به یوحنا ۱۴:‏⁠۲۸؛‏ متی ۲۴:‏⁠۳۶؛‏ مکاشفه ۳:‏⁠۱۴ مراجعه کن.‏)‏

‏(‏۳)‏ بعضی اشخاص به یوحنا ۱:‏⁠۱ به عنوان دلیلی برای اثبات «تثلیث» اشاره می‌کنند.‏ آنها جر و بحث می‌کنند که در اینجا در متن یونانی حرف نکره وجود ندارد،‏ و بنابراین آیه باید به این صورت خوانده شود:‏ «کلمه خدا بود.‏» به جای اینکه «خدایی» بود.‏

اما در یوحنا ۱:‏⁠۱ از چند نفر صحبت می‌شود؟‏ سه نفر؟‏ یا دو نفر؟‏ یوحنا ۱:‏⁠۱۸ چگونه با تعلیم «تثلیث» تناقض پیدا می‌کند؟‏

این درست است که زبان یونانی دارای حرف نکره نیست،‏ اما بسیاری از زبانها دارای حرف نکره هستند،‏ و در این زبانها از حرف نکره استفاده شده تا افکار دقیقاً ابراز شوند.‏ اگر کسی احساس کند که در ترجمهٔ یوحنا ۱:‏⁠۱ استفاده از حرف نکره اشتباه است،‏ آیا او مایل است که حرف نکره را در اعمال ۲۸:‏⁠۶ بر طبق ترجمهٔ کینگ جیمز و ترجمه‌های دیگر نیز حذف کند؟‏ (‏ترجمهٔ دیگر یوحنا ۱:‏⁠۱‏،‏ همان طور که در ترجمهٔ آمِریکَن گفته شده،‏ به این صورت است:‏ «کلمه الهی بود»،‏ به این معنی که او دارای همان صفات الهیی است که خدا از آنها برخوردار است.‏)‏

‏(‏۴)‏ همچنین معتقدین به تثلیث بحث می‌کنند که کلمهٔ عبریی که در پیدایش ۱:‏⁠۱،‏۲۶ به صورت «خدا» ترجمه شده،‏ الوهیم است و این کلمه در زبان عبری به صورت جمع است و در واقع به معنی «خدایان» می‌باشد.‏

چرا این موضوع از تعلیم سه شخص الهی در «یک خدا» پشتیبانی نمی‌کند؟‏

اگر پیدایش ۱:‏⁠۱ «تثلیث» را ثابت می‌کند،‏ پس داوران ۱۶:‏⁠۲۳ که لفظ الوهیم را برای خدا،‏ همراه با فعل عبری مفرد و نه جمع،‏ بکار می‌برد چه چیزی را مشخص می‌کند؟‏

چرا در زبان عبری در این آیات از این کلمه به صورت جمع استفاده می‌شود؟‏ این یکی از طرقی است که زبان عبری برتری و عظمت را می‌رساند.‏ چنانچه منظور بیش از یک شخص می‌بود افعال آن نیز می‌بایست به صورت جمع به کار می‌رفت،‏ اما در موارد فوق‌الذکر این طور نیست.‏

‏(‏۵)‏ به علت تأکیدی که کلیساها بر روی عیسی کرده‌اند (‏همراه با این واقعیت که نام یَهُوَه از بسیاری از ترجمه‌های کتاب مقدس حذف شده است)‏،‏ زمانی که از خدا صحبت می‌شود بعضی اشخاص فقط دربارهٔ عیسی فکر می‌کنند.‏

اما عیسی در امر پرستش،‏ چه الگویی برای ما قرار داد تا از آن پیروی کنیم؟‏ (‏لوقا ۴:‏⁠۸‏)‏

۱۲.‏ چرا عیسی به طور شایسته پدرش را به عنوان «خدایِ واحد حقیقی» مخاطب قرار داد؟‏

^۱۲ اگر چه در نوشته‌های مقدس از عیسی به عنوان «خدایی» حتی «خدای قدیر» صحبت می‌شود،‏ با این وجود او به پدرش به عنوان «خدای خود و خدای شما» اشاره کرد و او را تمجید کرد.‏ (‏یوحنا ۱:‏⁠۱؛‏ ۲۰:‏⁠۱۷؛‏ اشعیا ۹:‏⁠۶‏)‏ او با موسی موافق بود که خیلی پیش از او اظهار کرده بود:‏ «یَهُوَه خدا [ی حقیقی] است،‏ و غیر از او دیگری نیست.‏» (‏تثنیه ۴:‏⁠۳۵‏)‏ واقعاً که چه تضادی بین یَهُوَه و خدایان دیگر از قبیل بتها،‏ انسانها و شیطان که توسط افراد پرستش می‌شوند وجود دارد.‏ یَهُوَه در مقایسه با تمام این خدایان «خدایِ واحد حقیقی» است،‏ همان طور که عیسی او را چنین نامید.‏ —‏ یوحنا ۱۷:‏⁠۳‏.‏

‏«به اسم یَهُوَه .‏ .‏ .‏ سلوک» کن

۱۳،‏ ۱۴.‏ ‹شناختن› و ‹سلوک کردن به اسم یَهُوَه› شامل چیست؟‏

^۱۳ پس از سالها سردرگمی در خصوص شناسایی هویت خدا،‏ بسیاری اشخاص وقتی که برای اولین بار نام شخصی خدا،‏ یَهُوَه را در کتاب مقدس خودشان می‌بینند،‏ هیجان‌زده می‌شوند.‏ (‏خروج ۶:‏⁠۳‏)‏ اما آنها فقط هنگامی از این آگاهی منفعت دائمی خواهند برد،‏ که تا ابد ‹به اسم یَهُوَه سلوک کنند.‏› (‏میکاه ۴:‏⁠۵‏)‏ سلوک کردن به نام یَهُوَه چیزی بیش از این است که فقط نام یَهُوَه را بدانند و یا ادعا کنند که شاهدان یَهُوَه هستند.‏

^۱۴ دربارهٔ اهمیت نام خدا،‏ مزمور ۹:‏⁠۱۰ می‌گوید:‏ «آنانیکه نام ترا میشناسند بر تو توکل خواهند داشت .‏ .‏ .‏ ای خداوند‏.‏» این شامل چه چیزی است؟‏ این معنیی عمیقتر از آن دارد که فقط نام یَهُوَه را بدانیم.‏ دانستن این نام به خودی‌خود به مفهوم توکل کردن به یَهُوَه نیست.‏ اینجا،‏ ‹شناختن› نام خدا به معنی قدردانی کردن از شخصیت خداییِ یَهُوَه،‏ احترام گذاشتن به مرجعیت او،‏ و اطاعت کردن از فرامین اوست.‏ به همین نحو،‏ ‹به اسم یَهُوَه سلوک› کردن شامل این است که خود را به او وقف کنیم و خود را به عنوان یکی از پرستندگانش بنمایانیم،‏ و بر طبق ارادهٔ او زندگی کنیم.‏ (‏لوقا ۱۰:‏⁠۲۷‏)‏ آیا تو این کار را می‌کنی؟‏

۱۵.‏ چنانچه قصد داریم یَهُوَه را تا ابد خدمت کنیم،‏ علاوه بر حس وظیفه‌شناسی،‏ چه چیز دیگری ضروری است؟‏

^۱۵ چنانچه قصد داریم یَهُوَه را تا ابد خدمت کنیم،‏ حس وظیفه‌شناسی برای تشویق ما کافی نیست.‏ پولس رسول تیموتاؤس را که تا آن زمان سالیان زیادی یَهُوَه را خدمت کرده بود،‏ چنین ترغیب کرد:‏ «در دین‌داری ریاضت بکش».‏ (‏۱تیموتاؤس ۴:‏⁠۷‏)‏ تخصیص از قلب سرچشمه می‌گیرد و با حس قدردانی از شخص مورد نظر،‏ برانگیخته می‌شود.‏ ‹تخصیص خدایی› احترام عمیق،‏ برای شخص یَهُوَه است.‏ همچنین دلبستگی محبت‌آمیز را به علت حس قدردانی از او و طریقهای او نمایان می‌سازد.‏ این تخصیص باعث می‌شود تا خواهان این باشیم که همهٔ مردم نام او را محترم بدارند.‏ چنانچه قصد داریم به اسم یَهُوَه خدای حقیقی تا ابد سلوک کنیم باید تخصیص خدایی را به عنوان هدف یا مقصود در زندگی خود پرورش دهیم.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏⁠۴؛‏ ۲پطرس ۳:‏⁠۱۱‏.‏

نکاتی برای مرور

‏• یَهُوَه چه نوع شخصی است؟‏ چگونه با داشتن دیدی صحیح،‏ از هر یک از صفات او منفعت می‌بریم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به دیگر مردم کمک کنیم تا حقیقت را دربارهٔ خدا بیاموزند؟‏

‏• ‹شناختن› و ‹سلوک کردن به اسم یَهُوَه› شامل چیست؟‏