فصل ۳۰

آیا آمادگی ازدواج کردن را دارم؟‏

ازدواج یک بازی بچگانه نیست.‏ مقصود خدا برای زن و شوهر این بود که رابطه‌ای ابدی با یکدیگر برقرار نمایند؛‏ یعنی نزدیکتر از هر رابطهٔ دیگر میان انسانها.‏ بنابراین،‏ رابطهٔ زناشویی می‌تواند یا موهبت باشد یا مصیبت.‏

مسلماً هر زوجی در زندگی زناشویی تا حدی متحمل «درد و غم» خواهد شد.‏ (‏ ۱قرنتیان ۷:‏⁠۲۸‏،‏ نیو انگلیش بایبل )‏ لیکن مارسیا لاسوِل،‏ پرفسور در رشتهٔ علوم رفتاری،‏ هشدار می‌دهد و می‌گوید:‏ «اندک اطلاعات موثقی که در مورد دوام ازدواج داریم،‏ از این قرار است:‏ کسانی که در سنین بسیار کم ازدواج می‌کنند،‏ شانس زیادی برای ادامهٔ زندگی زناشویی ندارند.‏»‏

دلیل از هم پاشیدن زندگی زناشویی اکثر جوانان چیست؟‏ پاسخ به این سؤال،‏ تا حد زیادی معین می‌کند که آیا آمادگی ازدواج کردن را داری یا خیر.‏

انتظارات فراوان

دختر نوجوانی اقرار می‌کند:‏ «ما تصور خیلی اشتباهی در مورد ازدواج داشتیم.‏ فکر می‌کردیم هر وقت دلمان بخواهد میاییم خانه و هر وقت دلمان بخواهد می‌ریم بیرون،‏ هر کاری که دوست داشته باشیم می‌تونیم بکنیم.‏ مثلاً اگر دلمان خواست ظرفها را می‌شوئیم،‏ دلمان نخواست نمی‌شوئیم.‏ ولی زندگی این شکلی نیست.‏» بسیاری از جوانان چنین تصوری را از زندگی زناشویی در سر می‌پرورانند و این نشانهٔ عدم بلوغ ایشان است.‏ زندگی زناشویی برای آنان یک زندگی خیالی و عاشقانه است.‏ شاید هم فوراً می‌خواهند کسی را عقد کنند یا به عقد وی درآیند تا با این کار،‏ خود را همچون شخصی بالغ بنمایانند.‏ بعضی دیگر از جوانان صرفاً می‌خواهند از اوضاع نامناسب حاکم در منزل،‏ مدرسه یا محیط زندگی خلاص شوند.‏ دختری به نامزد خود چنین گفت:‏ «اگر بدونی چقدر خوشحالم که داریم ازدواج می‌کنیم.‏ دیگه مجبور نیستم برای چیزی تصمیم‌گیری کنم!‏»‏

لهذا،‏ زندگی زناشویی نه یک زندگی خیالی است و نه حلّال مشکلات.‏ بعد از ازدواج،‏ شخص با مشکلات جدیدی مواجه خواهد شد و باید از عهدهٔ آنها برآید.‏ دختری به نام ویکی که در سن بیست سالگی برای اولین بار مادر شده است،‏ می‌گوید:‏ «خیلی از دخترهای نوجوان ازدواج می‌کنند تا مامان‌بازی کنند.‏ بچه‌دار شدن ظاهراً آنقدر کیف داره که نگو و نپرس!‏ آدم خیال می‌کنه که بچه مثل عروسک می‌مانه و چقدر بانمکه؛‏ میشه دائم با بچه بازی کرد.‏ ولی حقیقت یک جور دیگه است.‏»‏

بسیاری از جوانان نیز انتظاری از رابطهٔ جنسی دارند که واقعبینانه نیست.‏ پسر جوانی که در سن هجده سالگی ازدواج کرده است،‏ می‌گوید:‏ «بعد از ازدواج فهمیدم که هیجان آدم برای رابطهٔ جنسی فقط همان چند مدت کوتاه اوّله.‏ بعد یک سری مشکلات جدی بین ما به وجود آمد.‏» در مطالعه‌ای که در مورد زوجهای زیر سن بیست سال به انجام رسید،‏ معلوم شد که دعواها و مشاجرات زوجهای جوان بر سر موضوع رابطهٔ جنسی در مقایسه با مشاجرات مربوط به مشکلات مالی،‏ در ردیف دوم قرار دارد.‏ بدون شک،‏ توضیح آن این است که رابطهٔ رضایت‌بخش زناشویی صرفاً از طریق خویشتنداری و ایثار میسر و امکان‌پذیر می‌گردد —‏ خصوصیاتی که غالباً جوانان نتوانسته‌اند در خود پرورش دهند.‏ —‏ ۱قرنتیان ۷:‏⁠۳،‏ ۴‏.‏

کتاب مقدس از روی حکمت،‏ مسیحیان را تشویق می‌کند که ابتدا ‹به حدّ بلوغ برسند› یعنی شکوفایی جوانی را پشت سر گذاشته و بعد ازدواج کنند.‏ (‏ ۱قرنتیان ۷:‏۳۶‏)‏ ازدواج کردن در دورانی از زندگی که احساس شهوت به اوج خود می‌رسد،‏ احتمالاً افکار شخص جوان را مغشوش نموده،‏ مانع می‌گردد که وی به ضعفهای همسر آیندهٔ خود پی ببرد.‏

نداشتن آمادگی برای انجام وظایف خویش

عروس جوانی در مورد شوهر خود می‌گوید:‏ «حالا که ازدواج کرده‌ایم،‏ فقط موقعهایی که می‌خواد رابطهٔ جنسی داشته باشه به من علاقه نشان میده.‏ او فکر می‌کنه که همانقدر که اهمیت داره وقتش را با من صرف کنه،‏ باید با دوستهایش هم باشه.‏ .‏ .‏ .‏ فکر می‌کردم من تنها شخص توی زندگی‌اش خواهم بود،‏ ولی گول خوردم.‏» این واقعه نشانگر تصور غلطی است که در میان مردان جوان متداول است:‏ آنان فکر می‌کنند که اکنون بعنوان یک شوهر هنوز می‌توانند به نوع زندگیی که در حالت تجرد داشته‌اند،‏ ادامه دهند.‏

عروس نوزده ساله‌ای به یکی از مشکلات عمومی زنان جوان اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ «تلویزیون تماشا کردن و خوابیدن را به تمیز کردن خانه و درست کردن غذا ترجیح می‌دهم.‏ وقتی پدر و مادر شوهرم به دیدن ما می‌آیند،‏ خجالت می‌کشم چونکه خانهٔ آنها خیلی تمیز و مرتبه ولی خانه و زندگی من همیشه بهم ریخته است.‏ آشپزی من هم خیلی بده.‏» چنانچه دختری از عهدهٔ خانه‌داری برنیاید،‏ بر فشار زندگی زناشویی افزوده خواهد شد!‏ ویکی (‏ که پیش‌تر به او اشاره شد)‏ می‌گوید:‏ «زندگی زناشویی واقعاً تعهد و مسئولیت به همراه داره.‏ اصلاً بازی نیست بلکه خیلی هم جدّیه.‏ یک کمی که می‌گذره،‏ آدم خوشی جشن عروسی را فراموش می‌کنه و زندگی روزمره شروع میشه؛‏ و آنهم آسان نیست.‏»‏

در مورد کار طاقت‌فرسای حمایت مالی از خانواده چه می‌توان گفت؟‏ مارک،‏ شوهر ویکی،‏ می‌گوید:‏ «یادم میاد وقتی اولین کارم را پیدا کردم،‏ می‌بایست هر روز ساعت شش صبح از خواب بیدار می‌شدم و می‌رفتم سر کار.‏ با خودم می‌گفتم:‏ ‹پسر،‏ این عجب کار مُشکلیه.‏ کِی میشه یک کار دیگه پیدا کنم و از شر این کار خلاص بشم؟‏› بعد از کار،‏ وقتی می‌آمدم خانه حس می‌کردم ویکی درک نمی‌کنه که من چه شرایط سختی دارم.‏»‏

مشکلات مالی

حال می‌پردازیم به بررسی عامل دیگری که باعث ایجاد اختلافات در زندگی زناشویی زوجهای جوان می‌شود:‏ مشکل مالی.‏ چهل و هشت زوج جوان که سن آنان هنوز به بیست سال نرسیده بود،‏ سه ماه بعد از ازدواجشان اقرار کردند که بزرگترین مشکلشان در زندگی،‏ پرداخت «مخارج خانواده بر طبق درآمدشان» بوده است.‏ بعد از حدود سه سال،‏ از سی و هفت درصد از این زوجها همین سؤال دوباره پرسیده شد.‏ بزرگترین مشکل آنان همچنان مشکل مالی بود —‏ و اضطراب آنان از این مسئله حتی بیشتر شده بود!‏ ویلیام می‌گوید:‏ «زندگی چه لذتی داره وقتی آدم هیچ‌وقت پول نداره تا چیزهایی را بخره که راضی‌اش می‌کنه؟‏ .‏ .‏ .‏ اگر پول آدم تا ماه بعد کفایت نکنه و تَهش بالا بیاد،‏ آنموقع ممکنه کلی جر و بحث و ناراحتی به وجود بیاد.‏»‏

قشر نوجوان معمولاً دارای بالاترین نسبت بیکاری و کمترین میزان درآمد می‌باشند.‏ از اینرو،‏ یکی از مشکلات عمومی جوانان مشکل مالی است.‏ مسعود اذعان می‌کند:‏ «از آنجایی که نمی‌تونستم مخارج خانواده‌ام را تأمین کنم،‏ مجبور بودیم پیش پدر و مادرم زندگی کنیم.‏ این موضوع،‏ کلی اعصاب خرد کنی به همراه داشت چونکه ما یک بچه هم داشتیم.‏» امثال ۲۴:‏۲۷ چنین نصیحت می‌کند:‏ «کار خود را در خارج [از منزل] آراسته کن،‏ و آن را در ملک مهیّا ساز،‏ و بعد از آن خانهٔ خویش را بنا نما.‏» در دوران کتاب مقدس،‏ مردان با تمام وجود و توان خود کار می‌کردند تا بعدها در موقعیتی باشند که بتوانند خانوادهٔ خود را از لحاظ مالی حمایت کنند.‏ امروزه نیز بسیاری از شوهران جوانی که در دیدن تدارکات لازم برای آیندهٔ خود قصور می‌ورزند،‏ بعدها درمی‌یابند که برآورده نمودن نیازهای خانواده برای ایشان امری دشوار است.‏

چنانچه زوج جوانی نگرشی بچگانه در مورد مادیات داشته باشند،‏ حتی درآمدی کلان نیز به مشکلات مالی آنان خاتمه نخواهد داد.‏ در یک مطالعه آشکار شد که «جوانان این انتظار را داشتند که فوراً بتوانند برای خانوادهٔ آتی خود وسائلی را بخرند که والدینشان برای خریداری همان وسائل،‏ مجبور بوده‌اند سالها صبر کنند.‏» بسیاری از جوانانی که قصد داشته‌اند بلافاصله به این گونه وسائل دسترسی پیدا کنند،‏ تا گلو در قرض فرو رفته‌اند.‏ این قبیل جوانان نابالغ به «خوراک و پوشاک» قانع نبوده،‏ بدین شکل بر فشار زندگی زناشویی خود افزوده‌اند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏⁠۸-‏۱۰‏.‏

‏‹فرق از زمین تا آسمان›‏

ماورین تعریف می‌کند:‏ «من عاشق دونالد بودم.‏ او خیلی خوش‌قیافه و قوی بود؛‏ یک ورزشکار خوب و صاحب نام .‏ .‏ .‏ در ازدواج حتماً می‌بایست موفق می‌شدیم.‏» امّا اینطور نبود.‏ دلخوری و انزجار در آن دو جوان به حدی رسید که ماورین می‌گوید:‏ «هر کاری که دونالد می‌کرد برای من اعصاب خرد کن شده بود —‏ حتی مَلچ ملوچ کردنش در حال غذا خوردن.‏ آخر،‏ کار به جایی رسید که دیگه نمی‌تونستیم همدیگه را تحمل کنیم.‏» ازدواج این زوج جوان در ظرف دو سال از هم پاشید.‏

مشکل چه بود؟‏ ماورین توضیح می‌دهد:‏ «هدفهای ما در زندگی از زمین تا آسمان با هم فرق داشت.‏ حالا احساس می‌کردم به کسی احتیاج دارم که بتونم با او تبادل افکار داشته باشم.‏ ولی فکر و ذکر دونالد،‏ فقط ورزش بود و بس.‏ چیزهایی که برای من در سن هجده‌سالگی آن همه ارزش داشت،‏ حالا یکدفعه بی‌معنی شده بود.‏» جوانان معمولاً انتظاری بچگانه در مورد همسر خویش دارند و به قیافهٔ خوب اولویّت می‌دهند.‏ امثال ۳۱:‏⁠۳۰ در این خصوص هشدار می‌دهد:‏ «جمال،‏ فریبنده و زیبایی،‏ باطل است.‏»‏

خودآزمایی

اشخاصی هستند که تعهدی جدّی می‌نمایند و ‹‏بعد از نذر کردن استفسار می‌کنند› یعنی بعد از پیمان یا تعهد به بررسی اوضاع می‌پردازند.‏ کتاب مقدس اینگونه اشخاص را افراد عجول می‌نامد.‏ (‏ امثال ۲۰:‏۲۵‏)‏ از این جهت،‏ آیا عاقلانه نیست که پیش از اقدام به انجام عملی جدی همچون بستن پیمان ازدواج،‏ خودت را در پرتو نور کتاب مقدس مورد آزمایش قرار دهی؟‏ برای مثال،‏ چه هدفهایی در زندگی برای خود قرار داده‌ای؟‏ ازدواج چه تأثیری بر اهداف تو خواهد گذاشت؟‏ آیا مقصود تو از ازدواج صرفاً برقرار کردن رابطهٔ جنسی است یا اینکه می‌خواهی از بعضی مشکلات رهایی یابی؟‏

بعلاوه،‏ تا چه حد آمادگی داری که نقش خود را بعنوان شوهر یا زن در زندگی ایفا کنی؟‏ آیا از عهدهٔ خانه‌داری و یا امرار معاش خانواده برمی‌آیی؟‏ چنانچه اکنون با والدینت مدام به مشاجره می‌پردازی،‏ آیا فکر می‌کنی که در آینده قادر خواهی بود با همسر خود مدارا کنی؟‏ آیا می‌توانی تحت آزمایشات و سختی‌های زندگی زناشویی استقامت از خود نشان دهی؟‏ آیا در مورد خرج کردن پول،‏ واقعاً «کارهای [و یا خصلتهای] طفلانه» را ترک کرده‌ای؟‏ (‏ ۱قرنتیان ۱۳:‏۱۱‏)‏ راجع به این مسئله،‏ تردیدی نیست که والدینت می‌توانند بخوبی در مورد تو قضاوت کنند.‏

ازدواج و تشکیل زندگی زناشویی می‌تواند بسیار مسرت‌بخش باشد؛‏ همچنین ممکن است به درد و تلخ‌کامی منجر گردد.‏ آمادگی تو برای ازدواج کردن،‏ تا حد زیادی عامل تعیین‌کنندهٔ این موضوع می‌باشد.‏ چنانچه هنوز جوانی هستی زیر سن بیست سال،‏ چرا برای مدتی صبر نمی‌کنی؟‏ لازم نیست که الآن با شخصی از جنس مخالف قرار ملاقات بگذاری.‏ صبر و تحمل به تو لطمه‌ای وارد نمی‌آورد.‏ به این صورت،‏ چنانچه زمانی بخواهی در راه ازدواج قدم برداری —‏ قدمی مهم و جاودانی —‏ وقت کافی برای آماده کردن خودت خواهی داشت.‏

پرسشهایی برای گفتگو

▫چه عقیده‌ای را بعضی از جوانان در مورد ازدواج در سر می‌پرورانند که نمایانگر عدم بلوغ ایشان می‌باشد؟‏

▫چرا فکر می‌کنی ازدواج کردن صرفاً به منظور برقرار نمودن رابطهٔ جنسی،‏ واقعبینانه نیست؟‏

▫چگونه بعضی از جوانان ثابت کرده‌اند که آمادگی ایفای نقش شوهر یا زن را در زندگی زناشویی ندارند؟‏

▫چرا غالباً مشکلاتی جدی بر سر مسائل مالی در زندگی زناشویی زوجهای جوان به وجود می‌آید؟‏

▫بعضی از جوانان در هنگام انتخاب همسر مرتکب چه اشتباهی می‌شوند؟‏

▫در خصوص آمادگی برای تشکیل زندگی زناشویی،‏ چه سؤالاتی را می‌توانی از خودت بکنی؟‏ بعد از بررسی این مطالب،‏ فکر می‌کنی چقدر آمادگی داری تا اقدام به ازدواج نمایی؟‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۲۴۰]‏

‏«اندک اطلاعات موثقی که در مورد دوام ازدواج داریم،‏ از این قرار است:‏ کسانی که در سنین بسیار کم ازدواج می‌کنند،‏ شانس زیادی برای ادامهٔ زندگی زناشویی ندارند.‏» —‏ مارسیا لاسوِل،‏ پرفسور در رشتهٔ علوم رفتار

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳۷]‏

آمادگی بسیاری از جوانان برای ازدواج،‏ چندان بیشتر از آمادگی این زوج نیست