‏« وقوع این همه لازم است»‏

‏«عیسی در جواب ایشان گفت:‏ ‹‏ .‏ .‏ .‏ وقوع این همه لازم است،‏ لیکن انتهاء هنوز نیست.‏›»‏‏—‏متی ۲۴:‏۴-‏۶‏.‏

۱.‏ چه موضوعی برای ما جالب توجه می‌باشد؟‏

بدون شک همهٔ ما به زندگی و آینده‌مان علاقه‌مند هستیم.‏ بنابراین ما نیز به موضوعی که توجه چارلز تِیز راسِل را در سال ۱۸۷۷ به خود جلب کرد باید علاقه داشته باشیم.‏ راسِل که بعدها انجمن برج دیده‌بانی را پایه‌گذاری کرد،‏ کتابچه‌ای را به نام «هدف و چگونگی بازگشت سَروَرمان» (‏ انگل‍.‏)‏ نوشت.‏ این کتابچهٔ ۶۴ صفحه‌ای مبحث بازگشت عیسی و یا آمدن او را در آینده مورد بررسی قرار داد.‏ (‏ یوحنا ۱۴:‏۳‏)‏ روزی در حینی که رسولان و عیسی روی کوه زیتون بودند،‏ رسولان در مورد بازگشت عیسی از او سؤال کردند:‏ «این امور کی واقع می‌شود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏»—‏متی ۲۴:‏۳‏.‏

۲.‏ چرا در مورد آنچه عیسی پیشگویی کرد نظریه‌های متضادی وجود دارند؟‏

^۲ آیا جواب عیسی و مفهوم آن را می‌دانی؟‏ این جواب در سه انجیل آمده است.‏ پرفسور دال.‏ الف.‏ کارسون در این مورد می‌گوید:‏ «تعداد معدودی از بابهای کتاب مقدس به اندازهٔ متی باب ۲۴ و روایات مشابه آن یعنی مرقس باب ۱۳ و لوقا باب ۲۱ در بین مفسران موجب سوءتفاهم شده‌اند.‏» سپس او نظریهٔ خود را بیان می‌کند،‏ که آن هم یکی دیگر از نظریه‌های متضاد بشری می‌باشد.‏ بسیاری از اینگونه نظریات که در قرن گذشته داده شده‌اند،‏ بازتابی از بی‌ایمانی بوده‌اند.‏ اشخاصی که این نظریه‌ها را می‌دادند بر این عقیده بودند که عیسی هرگز آنچه را در این انجیلها می‌خوانیم نگفته است و سخنان او بعدها تحریف شده‌اند،‏ و یا اینکه پیش‌بینیهای او به تحقق نپیوسته‌اند—‏اینها از جمله افکاری هستند که توسط نقد عالی شکل گرفته‌اند.‏ مفسری نیز به انجیل مرقس ‹از دید فلسفهٔ مَهایانای بودایی› نگاه می‌کند!‏

۳.‏ شاهدان یَهُوَه چه دیدی در مورد نبوت عیسی دارند؟‏

^۳ برخلاف همهٔ این عقاید،‏ شاهدان یَهُوَه به معتبر بودن کتاب مقدس و مورد اطمینان بودن آن عقیده دارند،‏ منجمله آنچه عیسی سه روز قبل از مرگش،‏ به چهار تن از رسولان خود روی کوه زیتون گفت.‏ از زمان چارلز تِیز راسِل تاکنون امت خدا بتدریج به درک واضحتری در خصوص نبوت مذکور رسیده است.‏ در طی چند سال اخیر نشریهٔ برج دیده‌بانی نقطه نظر امت خدا را در مورد این نبوت شرح داده است.‏ آیا این توضیحات را فرا گرفته‌ای و تأثیر آن را در زندگی خود حس می‌کنی؟‏a حال می‌خواهیم این توضیحات را مروری بکنیم.‏

تحقق مصیبت‌بار در شُرُف وقوع

۴.‏ رسولان برای سؤال کردن از عیسی در مورد آینده چه دلیلی می‌توانستند داشته باشند؟‏

^۴ رسولان می‌دانستند که عیسی همان مسیح می‌باشد.‏ هنگامی که او در مورد مرگش،‏ رستاخیزش و بازگشتش سخنانی بیان کرد،‏ می‌بایست در حیرت بوده باشند که اگر ‹عیسی بمیرد و برود،‏ چگونه می‌تواند کارهای شگفت‌آوری را که از او به عنوان مسیح انتظار می‌رود به انجام برساند؟‏› به علاوه،‏ عیسی از انقضای اورشلیم و معبد آن صحبت نمود.‏ رسولان در حیرت بودند که ‹این اتفاقات کِی و به چه نحو واقع می‌شوند؟‏› آنها سعی بر درک این موضوعات داشتند و به همین دلیل پرسیدند:‏ ‏«این امور کی واقع می‌شود و علامت نزدیک شدن این امور چیست؟‏»—‏مرقس ۱۳:‏۴؛‏ متی ۱۶:‏۲۱،‏ ۲۷،‏ ۲۸؛‏ ۲۳:‏۳۷–‏۲۴:‏۲‏.‏

۵.‏ گفته‌های عیسی چگونه در قرن اول به تحقق رسید؟‏

^۵ عیسی پیشگویی کرد که جنگها،‏ قحطیها،‏ وباها،‏ زلزله‌ها رخ خواهند داد و مسیحیان مورد تنفر و اذیت قرار خواهند گرفت،‏ و همچنین گفت که بشارت ملکوت به طور گسترده‌ای موعظه خواهد شد.‏ آنگاه انتها خواهد رسید.‏ (‏ متی ۲۴:‏۴-‏۱۴؛‏ مرقس ۱۳:‏۵-‏۱۳؛‏ لوقا ۲۱:‏۸-‏۱۹‏)‏ عیسی این پیشگویی را در اوایل سال ۳۳ د.‏م.‏ بیان نمود.‏ در طی دهه‌های جاری،‏ یعنی بین سالهای ۳۳-‏۷۰ د.‏م.‏ شاگردان هوشیار وقوع این پیشگوییها را به طور قابل ملاحظه‌ای تشخیص دادند.‏ بله،‏ تاریخ به ما نشان می‌دهد که این نشان در آن زمان تحققی داشته است که به پایان سیستم یهودی،‏ به دست رومیان در سالهای ۶۶-‏۷۰ د.‏م.‏ انجامیده است.‏ چگونه؟‏

۶.‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏ بین رومیان و یهودیان چه رویدادهایی پیش آمد؟‏

^۶ در طول تابستان بسیار گرم یهودیه به سال ۶۶ د.‏م.‏،‏ زلوتهای یهودی به نگهبانان رومی که در قلعه‌ای نزدیک معبد اورشلیم بودند حمله‌ور شدند،‏ و موجب برانگیخته شدن خشونت در جاهای دیگر آن سرزمین گشتند.‏ پرفسور هاینریش گرِتس در کتابش به نام «تاریخچهٔ یهودیان» (‏ انگل‍.‏)‏ می‌نویسد:‏ «سِستیوس گَلِس که به عنوان فرماندار اَرام حامی افتخارات ارتش رومی بود .‏ .‏ .‏ دیگر طاقت مشاهدهٔ شورشی را که در اطراف او در حال گسترش بود نداشت،‏ و می‌بایستی از ادامهٔ آن شورش جلوگیری می‌کرد.‏ او لشکرهایش را جمع‌آوری نمود،‏ و امیران همجوار نیز سپاهیان خود را داوطلبانه فرستادند.‏» به این ترتیب سپاهی ۰۰۰‏,‏۳۰ نفره اورشلیم را محاصره نمود.‏ پس از چند درگیری یهودیان نیروهای خود را به پشت دیوارهای نزدیک معبد عقب کشیدند.‏ « در طول پنج روز متوالی رومیان به دیوارها حمله‌ور می‌شدند،‏ اما به علت پرتابه‌های یهودیان مجبور به عقب‌نشینی می‌شدند.‏ تنها در روز ششم بود که موفق شدند در زیر قسمتی از دیوار شمالیِ جلوی معبد نقب بزنند.‏»‏

۷.‏ چرا شاگردان عیسی در مقایسه با اکثر یهودیان دید متفاوتی نسبت به وقایع داشتند؟‏

^۷ یهودیان قاعدتاً می‌بایستی بسیار آشفته بوده باشند زیرا برای مدت طولانیی این احساس را داشتند که خدا از آنها و شهر مقدسشان مواظبت خواهد کرد!‏ با این همه به شاگردان عیسی این هشدار داده شده بود که مصیبتی در انتظار اورشلیم می‌باشد.‏ عیسی چنین پیشگویی کرده بود:‏ «ایّامی بر تو می‌آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده از هر جانب محاصره خواهند نمود.‏ و تو را و فرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکند و در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت.‏» (‏ لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴‏)‏ اما آیا این به معنی مرگ مسیحیانی بود که در اورشلیم در سال ۶۶ د.‏م.‏ زندگی می‌کردند؟‏

۸.‏ عیسی چه مصیبتی را پیشگویی کرد و آن «برگزیدگان» که بجهت آنها آن ایّام کوتاه شدند چه کسانی بودند؟‏

^۸ عیسی در جواب رسولان،‏ روی کوه زیتون،‏ پیشگویی کرد که:‏ « در آن ایّام،‏ چنان مصیبتی خواهد شد که از ابتدای خلقتی که خدا آفرید تاکنون نشده و نخواهد شد.‏ و اگر خداوند آن روزها را کوتاه نکردی،‏ هیچ بشری نجات نیافتی.‏ لیکن بجهت برگزیدگانی که انتخاب نموده است،‏ آن ایّام را کوتاه ساخت.‏» (‏ مرقس ۱۳:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ پس آن ایّام می‌بایستی کوتاه می‌شدند تا «برگزیدگان» نجات یابند.‏ این برگزیدگان چه کسانی بودند؟‏ مطمئناً یهودیان شورشگر که ادعای پرستش یَهُوَه را می‌کردند،‏ ولی پسر او را رد نمودند،‏ نمی‌توانستند جزو این برگزیدگان باشند.‏ (‏ یوحنا ۱۹:‏۱-‏۷؛‏ اعمال ۲:‏۲۲،‏ ۲۳،‏ ۳۶‏)‏ برگزیدگان حقیقی در آن زمان یهودیان و غیریهودیانی بودند که به عیسی به عنوان مسیح و نجات‌دهنده ایمان آورده بودند.‏ خدا این چنین اشخاصی را انتخاب کرده بود و در پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ آنها را به شکل یک امت روحانی،‏ یعنی «اسرائیل خدا»،‏ درآورد.‏—‏غلاطیان ۶:‏۱۶؛‏ لوقا ۱۸:‏۷؛‏ اعمال ۱۰:‏۳۴-‏۴۵؛‏ ۱پطرس ۲:‏۹‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ ایّام حملهٔ رومیان چگونه «کوتاه » شدند و با چه نتیجه‌ای؟‏

^۹ آیا آن ایّام «کوتاه» شدند و برگزیدگان مسح‌شده که در اورشلیم بودند نجات پیدا کردند؟‏ پرفسور گرِتس چنین می‌گوید:‏ «[سِستیوس گَلِس] ادامهٔ مبارزه با این مردم پرشور و شجاع و همچنین شروع حملهٔ دراز مدتی را در آن فصلِ سال صلاح ندانست،‏ زیرا در آن هنگام بارانهای پائیزی شروع به باریدن می‌کردند .‏ .‏ .‏ و مانع رسیدن مایحتاج سپاه می‌شدند.‏ او احتمالاً از روی احتیاط عقب‌نشینی را ترجیح داد.‏» هر فکری که در سر سِستیوس گَلِس بوده باشد،‏ با این حال سپاه رومی عقب‌نشینی نمود و یهودیانی آنان را دنبال کردند و خسارات سنگینی بر آنها وارد آوردند.‏

^۱۰ عقب‌نشینیِ غیرمنتظرهٔ رومیان فرصتی بود تا آن «بشر،‏» یعنی شاگردان عیسی که زندگیشان در اورشلیم در خطر بود،‏ نجات یابند.‏ در تاریخ اینطور به ثبت رسیده است که وقتی این واقعه رخ داد،‏ مسیحیان از آن ناحیه گریختند.‏ این واقعه نمایشی است از توانایی خدا که آینده را از قبل می‌داند و نجات پرستندگان خود را تضمین می‌کند!‏ عاقبت یهودیانی که ایمان نیاوردند و در اورشلیم و یهودیه ماندند چه شد؟‏

مردم آن زمان شاهد مصیبت عظیم بودند

۱۱.‏ عیسی دربارهٔ «این طایفه» چه گفت؟‏

^۱۱ بسیاری از یهودیان بر این باور بودند که سیستم پرستش آنها که معبد مرکز آن بود برای مدت زیادی ادامه پیدا می‌کند.‏ اما عیسی گفت:‏ «پس از درخت انجیر .‏ .‏ .‏ فرا گیرید که چون شاخه‌اش نازک شده،‏ برگها می‌آورد،‏ می‌فهمید که تابستان نزدیک است.‏ همچنین شما نیز چون این همه را بینید،‏ بفهمید که نزدیک بلکه بر در است.‏ هرآینه به شما می‌گویم تا این همه واقع نشود،‏ این طایفه نخواهد گذشت.‏ آسمان و زمین زایل خواهد شد،‏ لیکن سخنان من هرگز زایل نخواهد شد.‏»—‏متی ۲۴:‏۳۲-‏۳۵‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ شاگردان عیسی هنگامی که او به «این طایفه،‏» یا «این فرقه» اشاره می‌کرد،‏ از آن چه برداشتی می‌توانستند داشته باشند؟‏

^۱۲ تا سال ۶۶ د.‏م.‏ مسیحیان قاعدتاً شاهد وقوع بسیاری از بخشهای مقدماتیِ نشان مرکب بودند،‏ منجمله جنگها،‏ قحطیها،‏ و حتی موعظهٔ بشارت ملکوت به طور گسترده.‏ (‏ اعمال ۱۱:‏۲۸؛‏ کولسیان ۱:‏۲۳‏)‏ اما این پایان کِی فرا می‌رسید؟‏ منظور عیسی وقتی گفت:‏ «این فرقه [ گِنِئا به یونانی] نخواهد گذشت» چه بود؟‏ عیسی بارها تودهٔ یهودیان مخالف روزگار خود،‏ از جمله رهبران مذهبی را ‹فرقهٔ شریر و زناکار› نامید.‏ (‏ متی ۱۱:‏۱۶؛‏ ۱۲:‏۳۹،‏ ۴۵؛‏ ۱۶:‏۴؛‏ ۱۷:‏۱۷؛‏ ۲۳:‏۳۶‏)‏ وقتی که او روی کوه زیتون،‏ دوباره از «طایفه» صحبت کرد از قرار معلوم منظور او نه همهٔ قوم یهود در طول تاریخ بود؛‏ و نه شاگردانش،‏ با اینکه آنها «قبیلهٔ برگزیده » بودند.‏ (‏ ۱پطرس ۲:‏۹‏)‏ عیسی با گفتن [«این طایفه،‏» د ج‏] اشاره به دورهٔ زمانیی نیز نمی‌کند.‏

^۱۳ بلکه،‏ عیسی یهودیان مخالف روزگار خود را در نظر داشت که شاهد به تحقق رسیدن نشانه‌ای می‌شدند که او داده بود.‏ با توجه به مرجع واژهٔ «فرقه» که لوقا ۲۱:‏۳۲ می‌باشد،‏ پرفسور یوئیل بی.‏ گرین می‌گوید:‏ « در انجیل سوم واژهٔ ‹فرقه› (‏ همچنین در آیات مربوط به آن)‏ مرتباً دلالت به طبقه‌ای از مردم می‌کند که مخالف مقصود خدا هستند.‏ .‏ .‏ .‏ [اشاره] به مردمی می‌کند که با لجبازی به خواست الهی پشت می‌کنند.‏»‏b

۱۴.‏ آن «فرقه» با چه رویدادی مواجه شد،‏ اما چگونه نتیجهٔ آن برای مسیحیان متفاوت بود؟‏

^۱۴ آن فرقهٔ شریر یهودیان مخالف در حینی که شاهد تحقق یافتن نشان بودند پایان سیستم یهودی را نیز می‌دیدند.‏ (‏ متی ۲۴:‏۶،‏ ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ و همینطور هم شد!‏ در سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ سپاه رومی به رهبری تیطس،‏ پسر امپراتور وِسپاسیانوس،‏ بازگشت.‏ درد و رنج یهودیانی که دوباره در شهر محبوس شده بودند وصف‌ناپذیر می‌باشد.‏c شاهدی عینی به نام فلاویوس یوسِفوس گزارش می‌دهد که تا زمان ویرانی شهر به دست رومیان،‏ حدود ۰۰۰‏,‏۱۰۰‏,‏۱ یهودی جان خود را از دست دادند و حدود ۰۰۰‏,‏۱۰۰ نفر به اسارت گرفته شدند و اغلب آنها در ظرف مدت کوتاهی به صورت وحشتناکی،‏ یا از گرسنگی مردند و یا در صحنهای نمایش رومیان کشته شدند.‏ براستی که مصیبت سالهای ۶۶-‏۷۰ د.‏م.‏ بزرگترین مصیبتی بود که اورشلیم و سیستم یهودی به خود دیده بود و یا در آینده می‌دید.‏ مسیحیان به دلیل توجهی که به هشدار عیسی نشان دادند و اورشلیم را در سال ۶۶ د.‏م.‏ پس از عقب‌نشینی سپاه روم ترک کردند،‏ با این فجایع روبرو نشدند!‏ «برگزیدگان،‏» یعنی مسیحیان مسح‌شده «نجات» یافتند و در سال ۷۰ د.‏م.‏ در امان بودند.‏—‏متی ۲۴:‏۱۶،‏ ۲۲‏.‏

تحقق دیگری در شُرُف وقوع

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که نبوت عیسی پس از سال ۷۰ د.‏م.‏ تحقق بزرگتری در پیش داشته است؟‏

^۱۵ اما هنوز این عاقبت کار نبود.‏ عیسی قبلاً به این نکته اشاره کرده بود که پس از ویرانی شهر،‏ او به نام یَهُوَه می‌آید.‏ (‏ متی ۲۳:‏۳۸،‏ ۳۹؛‏ ۲۴:‏۲‏)‏ بعداً او این موضوع را با نبوتی که روی کوه زیتون اظهار کرد روشنتر ساخت.‏ پس از ذکر فرا رسیدن «مصیبت عظیم» او گفت که مسیحیان کاذب ظاهر شده،‏ و اورشلیم برای مدت مدیدی پایمال امتها خواهد شد.‏ (‏ متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۳-‏۲۸؛‏ لوقا ۲۱:‏۲۴‏)‏ آیا تحقق بزرگتر دیگری هنوز در پیش بود؟‏ شواهد این امر را تصویب می‌کنند.‏ وقتی ما مکاشفه ۶:‏⁠۲-‏۸ را (‏ که پس از مصیبت اورشلیم در سال ۷۰ د.‏م.‏ نوشته شده)‏ با متی ۲۴:‏۶-‏۸ و لوقا ۲۱:‏۱۰،‏ ۱۱ مقایسه کنیم می‌بینیم که جنگها،‏ قحطیها،‏ و بلاها در مقیاس گسترده‌تری در آینده می‌بایستی به وقوع می‌پیوستند.‏ تحقق بزرگتر کلام عیسی از زمان شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ در حال وقوع می‌باشد.‏

۱۶-‏۱۸.‏ ما هنوز در انتظار وقوع چه رویدادهایی هستیم؟‏

^۱۶ چندین دهه است که شاهدان یَهُوَه بر این عقیده‌اند که تحقق کنونی این نشان ثابت می‌کند،‏ «مصیبت عظیم» هنوز رخ نداده است.‏ و این «فرقهٔ» شریر کنونی آن مصیبت را خواهد دید.‏ به نظر می‌رسد که دوباره دوره‌ای شروع خواهد شد (‏ حمله‌ای به تمام مذاهب کاذب)‏،‏ درست مانند حملهٔ گَلِس در سال ۶۶ د.‏م.‏ که راه را برای مصیبت بر روی اورشلیم باز کرد.‏d پس از وقفه‌ای با مدت زمان نامشخص،‏ انتها خواهد رسید—‏ویرانیی در همهٔ نقاط جهان رخ خواهد داد که مشابه ویرانی سال ۷۰ د.‏م.‏ خواهد بود.‏

^۱۷ با اشاره به مصیبتی که فرا خواهد رسید عیسی گفت:‏ «فوراً بعد از مصیبت آن ایّام،‏ [نابودی مذهب کاذب] آفتاب تاریک گردد و ماه نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و قوّتهای افلاک متزلزل گردد.‏ آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آن وقت،‏ جمیع طوایف زمین سینه‌زنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان،‏ با قوّت و جلال عظیم می‌آید.‏»—‏متی ۲۴:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

^۱۸ عیسی شخصاً می‌گوید که «بعد از مصیبت آن ایّام» نوعی پدیده‌های خارق‌العادهٔ آسمانی به وقوع خواهند پیوست.‏ (‏ با یوئیل ۲:‏۲۸-‏۳۲؛‏ ۳:‏۱۵ مقایسه شود.‏)‏ این وقایع چنان موجب ترس و حیرت مردم نافرمان خواهند شد که بسیاری از روی سوگواری به ‹سینهٔ خود خواهند کوبید.‏› «دلهای مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقایعی که بر ربع مسکون ظاهر می‌شود.‏» اما مسیحیان واقعی اینگونه رفتار نخواهند کرد!‏ آنان ‹ راست شده،‏ سرهای خود را بلند خواهند کرد از آن جهت که خلاصی آنها نزدیک است.‏›—‏لوقا ۲۱:‏۲۵،‏ ۲۶،‏ ۲۸‏.‏

داوری در پیش است!‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم وقت به انجام رسیدن مَثَل گوسفندها و بزها را بدانیم؟‏

^۱۹ لازم است که به پیشگوییهایی که در متی ۲۴:‏۲۹-‏۳۱ آمده‌اند توجه کنیم (‏ ۱)‏ پسر انسان می‌آید،‏ (‏ ۲)‏ آمدن او با جلال عظیم همراه خواهد بود،‏ (‏ ۳)‏ فرشتگان با او خواهند بود و (‏ ۴)‏ جمیع طوایف زمین او را خواهند دید.‏ عیسی در مَثَل گوسفندها و بزها این ویژگیها را تکرار می‌کند.‏ (‏ متی ۲۵:‏۳۱-‏۴۶‏)‏ به این دلیل می‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم که این مَثَل زمانی را در بر می‌گیرد که پس از مشاهدهٔ نشانه‌های شروع مصیبت،‏ عیسی با فرشتگانش می‌آید و بر روی تخت خود به منظور داوری خواهد نشست.‏ (‏ یوحنا ۵:‏۲۱؛‏ اعمال ۱۷:‏۳۱‏؛‏ با ۱پادشاهان ۷:‏۷؛‏ دانیال ۷:‏۱۰،‏ ۱۳،‏ ۱۴،‏ ۲۲،‏ ۲۶؛‏ متی ۱۹:‏۲۸ مقایسه شود.‏)‏ چه کسانی داوری خواهند شد و با چه نتیجه‌ای؟‏ این مَثَل نشان می‌دهد که عیسی توجه خود را به همهٔ امتها معطوف خواهد نمود؛‏ درست مِثل اینکه همهٔ آنها مقابل تخت آسمانی او جمع شده باشند.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ چه رویدادی در انتظار گوسفندان مَثَل عیسی می‌باشد؟‏ ب)‏ در آینده چه اتفاقی برای بزها پیش خواهد آمد؟‏

^۲۰ عیسی زنان و مردان گوسفندگونه را جدا می‌کند و بر دست راست خود،‏ که نشانهٔ مورد لطف او بودن است،‏ قرار می‌دهد.‏ چرا؟‏ زیرا آنها از موقعیتهایی که داشتند برای کمک کردن به برادران او استفاده کردند.‏ برادران او مسیحیان مسح‌شده می‌باشند که در ملکوت آسمانی مسیح با او شریک خواهند شد.‏ (‏ دانیال ۷:‏۲۷؛‏ عبرانیان ۲:‏۹–‏۳:‏۱‏)‏ در هماهنگی با این مَثَل،‏ میلیونها مسیحی گوسفندگونه برادران عیسی را به رسمیت شناخته‌اند و در عمل از آنها حمایت کرده‌اند.‏ و نتیجهٔ این کار این بوده است که «گروه عظیم» امیدی دارند که بر معرفت کتاب مقدس بنا شده تا از «مصیبت عظیم» نجات یابند و بعداً برای ابد در بهشت،‏ که قلمرو زمینی ملکوت خدا است،‏ زندگی کنند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴؛‏ یوحنا ۱۰:‏۱۶‏.‏

^۲۱ اما برای بزها عاقبتی متضاد در انتظار می‌باشد!‏ متی ۲۴:‏۳۰ آنها را وقت آمدن عیسی در حالی که ‹به سینهٔ خود می‌زنند› توصیف می‌کند.‏ البته برای این کار دلیل بجایی نیز هست زیرا آنها هم بشارت ملکوت را رد کرده‌اند،‏ و هم با شاگردان عیسی مخالفت کرده و دنیایی را که در گذر است ترجیح داده‌اند.‏ (‏ متی ۱۰:‏۱۶-‏۱۸؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ تنها کسی که معین می‌کند چه کسانی بز می‌باشند عیسی است و نه شاگردان او بر روی زمین.‏ دربارهٔ آنها او می‌گوید:‏ «ایشان در عذاب جاودانی خواهند رفت.‏»—‏متی ۲۵:‏۴۶‏.‏

۲۲.‏ چه قسمتی از نبوت عیسی سزاوار توجه بیشتری می‌باشد؟‏

^۲۲ درک بیشتر ما از نبوت متی بابهای ۲۴ و ۲۵ بسیار هیجان‌انگیز بوده است.‏ با این همه هنوز بخشی از نبوت عیسی هست که سزاوار توجه بیشتری می‌باشد—‏‹مکروهِ ویرانی که در مقام مقدّس برپا شده.‏› عیسی تأکید می‌کند که شاگردانش در این مورد از خودشان فطانت نشان دهند و برای وارد عمل شدن حاضر باشند.‏ (‏ متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ این «مکروه » چیست؟‏ و چه وقت در مکان مقدس بر پا خواهد شد؟‏ و زندگی کنونی و آیندهٔ ما چگونه درگیر این مسائل می‌باشد؟‏ مقالهٔ بعدی به شرح این موضوع می‌پردازد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به یاد می‌آوری؟‏

◻ در قرن اول،‏ متی ۲۴:‏۴-‏۱۴ چه تحققی داشته است؟‏

◻ در زمان رسولان،‏ طبق پیشگویی متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲‏،‏ چگونه ایّام کوتاه شدند و «بشر» که منظور شاگردان عیسی است،‏ چطور نجات پیدا کرد؟‏

◻ «طایفه» که در متی ۲۴:‏۳۴ به آن اشاره شده است دارای چه ویژگیهایی می‌باشد؟‏

◻ از کجا می‌دانیم که نبوت روی کوه زیتون تحقق گسترده‌تری را می‌باید در بر داشته باشد؟‏

◻ چه وقت و چگونه مَثَل گوسفندان و بزها به تحقق خواهد رسید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

جزئیاتی از طاق تیطس در روم،‏ غنائمی را نشان می‌دهد که پس از ویرانی اورشلیم به تاراج برده می‌شوند

‏[سطر اعتبار]‏

Soprintendenza Archeologica di Roma

‏«هر که خواند دریافت کند»‏

‏«پس چون مکروهِ ویرانی را .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید .‏ .‏ .‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد.‏»‏‏—‏متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱.‏ چه نتایجی از هشدار عیسی که در لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴ می‌خوانیم به دست آمد؟‏

مطلع شدن ما از نزدیکی وقوع مصیبتی،‏ به ما کمک می‌کند تا از آن اجتناب کنیم.‏ (‏امثال ۲۲:‏۳‏)‏ به این ترتیب موقعیتی را که مسیحیان در اورشلیم،‏ پس از حملهٔ رومیان در سال ۶۶ د.‏م.‏ داشتند می‌توانیم مجسم کنیم.‏ عیسی به آنان هشدار داده بود که شهر محاصره و نابود خواهد شد.‏ (‏لوقا ۱۹:‏۴۳،‏ ۴۴‏)‏ اغلب یهودیان اخطارهای او را نادیده گرفتند.‏ ولی شاگردانش به آنها توجه نمودند.‏ در نتیجه آنها از مصیبت سال ۷۰ د.‏م.‏ نجات پیدا کردند.‏

۲،‏ ۳.‏ چرا باید نبوت عیسی که در متی ۲۴:‏۱۵-‏۲۱ ذکر شده است برای ما جالب باشد؟‏

^۲ در یک نبوت که امروزه شامل حال ما نیز می‌شود عیسی به نشان مرکبی اشاره کرد که جنگها،‏ قحطیها،‏ زلزله‌ها،‏ وباها و اذیت مسیحیانی را که ملکوت خدا را موعظه می‌کنند در بر می‌گرفت.‏ (‏متی ۲۴:‏۴-‏۱۴؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۰-‏۱۹‏)‏ علاوه بر آن عیسی به شاگردانش نشانه‌ای داد که دال بر نزدیک شدن انتها می‌بود—‏یک ‹مکروهِ ویرانی که در مقام مقدّس برپا شده.‏›‏ (‏متی ۲۴:‏۱۵‏)‏ حال می‌خواهیم این کلمات پرمعنی را بررسی کنیم و چگونگی اثر آنها را بر زندگی کنونی و آیندهٔ خود ببینیم.‏

^۳ عیسی پس از اینکه دربارهٔ آن نشان با تأکید صحبت نمود گفت:‏ «پس چون مکروهِ ویرانی را که به زبان دانیال نبّی گفته شده است،‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید –‏ هر که خوانَد دریافت کند –‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد؛‏ و هر که بر بام باشد،‏ بجهت برداشتن چیزی از خانه به زیر نیاید؛‏ و هر که در مزرعه است،‏ بجهت برداشتن رخت خود برنگردد.‏ لیکن وای بر آبستنان و شیر دهندگان در آن ایّام!‏ پس دعا کنید تا فرار شما در زمستان یا در سَبَّت نشود،‏ زیرا که در آن زمان چنان مصیبت عظیمی ظاهر می‌شود که از ابتداء عالم تاکنون نشده و نخواهد شد.‏»—‏متی ۲۴:‏۱۵-‏۲۱‏.‏

۴.‏ چه چیزی نشانگر تحقق متی ۲۴:‏۱۵ در قرن اول می‌باشد؟‏

^۴ توضیحاتی که مرقس و لوقا می‌دهند جزئیات بیشتری را برای ما روشن می‌کنند.‏ آنجایی که متی می‌نویسد «در مقام مقدّس برپا شده،‏» مرقس ۱۳:‏۱۴ می‌گوید «در جایی که نمی‌باید برپا [شود] بینید.‏» لوقا ۲۱:‏۲۰ گفته‌ای دیگر از عیسی را اضافه می‌کند:‏ «چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است.‏» به کمک این توضیح درمی‌یابیم که تحقق اول آن نبوت شامل حملهٔ رومیان به اورشلیم و معبد آن که در سال ۶۶ د.‏م.‏ آغاز شد،‏ می‌باشد.‏ البته لازم به توضیح است که آن مکان تنها برای یهودیان مقدس بود،‏ و دیگر برای یَهُوَه مکان مقدسی به حساب نمی‌آمد.‏ ویرانی کامل وقتی صورت گرفت که رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ هم شهر را از بین بردند و هم معبد را.‏ آن «مکروه» در آن زمان چه بود؟‏ و چگونه ‹در مقام مقدّس برپا شده بود›؟‏ جواب این سؤالها،‏ به ما در روشن کردن تحقق امروزی آن کمک می‌کند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ چرا خوانندگان دانیال باب ۹ می‌بایست از خودشان فطانت نشان دهند؟‏ ب)‏ نبوت عیسی در مورد «مکروه» چگونه به تحقق رسید؟‏

^۵ عیسی به کسانی که می‌خوانند تأکید می‌کند که مفهوم آن را دریابند،‏ یعنی از خود فطانت نشان دهند.‏ این اشخاص چه چیزی را می‌خوانند؟‏ به احتمال زیاد منظور دانیال باب ۹ می‌باشد.‏ در آنجا نبوتی را می‌یابیم که به زمان آمدن مسیح اشاره می‌کند و پیشگویی می‌کند که او پس از سه سال و نیم «منقطع» می‌شود.‏ این نبوت می‌گوید:‏ ‹بر کنگرهٔ رجاسات،‏ خراب‌کننده‌ای خواهد آمد و اِلی‌النّهایت آنچه مقدّر است بر خراب‌کننده ریخته خواهد شد.‏›—‏دانیال ۹:‏۲۶،‏۲۷‏؛‏ همچنین دانیال ۱۱:‏۳۱‏؛‏ و ۱۲:‏۱۱ ملاحظه شوند.‏

^۶ یهودیان فکر می‌کردند که این پیشگویی به بی‌حرمتی آنتیوخوس چهارم به معبد،‏ که ۲۰۰ سال قبل صورت گرفته بود،‏ اشاره می‌کند.‏ با وجود این،‏ عیسی در گفته‌هایش شنوندگان را به فطانت نشان دادن ترغیب نمود،‏ و اشارهٔ او به چیز دیگری بود،‏ زیرا آن «مکروه» می‌بایست در آینده می‌آمد تا در «مکان مقدّس» بایستد.‏ از قرار معلوم عیسی به سپاه رومی اشاره کرد که در سال ۶۶ د.‏م.‏ به همراه بیرقهای شاخص خود می‌آمدند.‏ این چنین بیرقها مدتها بود که به عنوان بت مورد استفاده قرار می‌گرفتند و یهودیان از آنها اکراه داشتند.‏a پس چه موقع می‌بایست سپاه رومی در «مکان مقدّس» برپا می‌شد؟‏ این اتفاق هنگامی رخ داد که سپاه روم با بیرقهایش به اورشلیم و معبد آن حمله‌ور شد،‏ یعنی محلی که برای یهودیان مقدس به شمار می‌آمد.‏ رومیان حتی شروع به خراب کردن دیوار محوطهٔ معبد کردند.‏ بیقین آنچه برای یهودیان مکروه بود الآن در مقام مقدس برپا شده بود!‏—‏اشعیا ۵۲:‏۱؛‏ متی ۴:‏۵؛‏ ۲۷:‏۵۳؛‏ اعمال ۶:‏۱۳‏.‏

‏«مکروه» عصر ما

۷.‏ کدام نبوت عیسی در زمان ما در حال تحقق یافتن می‌باشد؟‏

^۷ تحقق بزرگتری از نشانِ عیسی که در متی باب ۲۴ آمده،‏ از زمان جنگ جهانی اول ملاحظه شده است.‏ حرفهای او را به یاد بیاور که گفت:‏ «چون مکروهِ ویرانی را .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید .‏ .‏ .‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد.‏» (‏متی ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ این جنبه از آن نبوت در روزگار ما نیز باید به انجام برسد.‏

۸.‏ در طی سالیان اخیر،‏ چگونه شاهدان یَهُوَه آن «مکروه» را شناسایی کرده‌اند؟‏

^۸ اطمینان خادمان یَهُوَه به تحقق پیدا کردن این نبوت در نشریهٔ برج دیده‌بانی شمارهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۲۱ نشان داده شد،‏ و در رابطه با آن تحولاتی که در خاورمیانه شکل می‌گرفت مورد توجه قرار داده شد.‏ در ادامهٔ این موضوع،‏ برج دیده‌بانی شمارهٔ ۱۵ دسامبر ۱۹۲۹،‏ صفحهٔ ۳۷۴ به طور قاطع می‌گوید که:‏ «جامعهٔ ملل تمام سعی‌اش در این است که مردم را از خدا و از مسیح برگرداند،‏ به این دلیل وسیلهٔ ویران‌کننده‌ای است که ساختهٔ دست شیطان است و در نظر خدا نفرت‌انگیز می‌باشد.‏» به این ترتیب در سال ۱۹۱۹ آن «مکروه» نمایان شد.‏ بعداً،‏ سازمان ملل متحد جایگزین جامعهٔ ملل شد.‏ از مدتها قبل شاهدان یَهُوَه آشکار ساخته‌اند که اینگونه سازمانهای صلح بشری از دید خدا مکروه می‌باشند.‏

۹،‏ ۱۰.‏ درک قبلی ما دربارهٔ ‹مصیبت عظیم› چگونه طرز فکرمان را در مورد زمانی که «مکروه» در مکان مقدس برپا می‌شود تحت تأثیر قرار داد؟‏

^۹ مقالهٔ اول،‏ متی باب ۲۴ و ۲۵ را به طور مختصر و با دید واضحتری توضیح داده است.‏ آیا لازم است توضیحاتی در مورد ‹مکروه که در مقام مقدّس برپا شده› داده شوند؟‏ از قرار معلوم،‏ بله.‏ نبوت عیسی در مورد ‹برپا شدن آن مکروه در مقام مقدّس› رابطهٔ نزدیکی با آغاز «مصیبت» پیشگویی شده دارد.‏ از آنجا که این «مکروه» مدتها است وجود دارد،‏ رابطهٔ «در مقام مقدّس برپا» بودن آن و مصیبت عظیم باید طرز فکر ما را تحت تأثیر قرار بدهد.‏ چگونه؟‏

^۱۰ زمانی امت خدا بر این عقیده بود که مرحلهٔ اولِ مصیبت عظیم در سال ۱۹۱۴ آغاز شده است و مرحلهٔ آخر آن با جنگ حارمَجِدّون شروع خواهد شد.‏ (‏مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏؛‏ با برج دیده‌بانی،‏ ۱ آوریل ۱۹۳۹،‏ انگل‍.‏،‏ صفحهٔ ۱۱۰ مقایسه شود.‏)‏ بنابراین می‌توانیم بفهمیم چرا این عقیده به وجود آمد که «مکروه» باید درست پس از جنگ جهانی اول در جای مقدّس برپا شود.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ در سال ۱۹۶۹ چه دید تازه‌ای در مورد ‹مصیبت عظیم› عرضه شد؟‏

^۱۱ در سالهای اخیر دید تازه‌ای در این مورد پیدا کرده‌ایم.‏ روز پنج‌شنبه،‏ دهم ژوئیهٔ ۱۹۶۹،‏ در کنگرهٔ بین‌المللی «صلح بر روی زمین» واقع در شهر نیویورک،‏ فرِدریک ویلیام فرانز که در آن موقع معاون رئیس انجمن برج‌دیده‌بانی بود،‏ سخنرانی تکان‌دهنده‌ای ایراد کرد.‏ در بررسی برداشتی که قبلاً از نبوت عیسی شده بود برادر فرانز گفت:‏ «این توضیح داده شده بود که ‹مصیبت عظیم› در سال ۱۹۱۴ د.‏م.‏ شروع شده است،‏ ولی در آن موقع مهلت اینکه سِیر کامل خود را طی کند به آن داده نشد و خدا جنگ جهانی اول را در نوامبر ۱۹۱۸ پایان داد.‏ از آن موقع به بعد،‏ خدا وقفه‌ای برای باقیماندگان مسیحیان مسح‌شده‌اش ایجاد کرد تا قبل از اینکه مرحلهٔ آخر ‹مصیبت عظیم› در نبرد حارمَجِدّون ادامه پیدا کند آنها بتوانند به فعالیت خود بپردازند.‏»‏

^۱۲ سپس شرحی که در آن تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای داده شده بود عرضه شد:‏ «اگر بخواهیم رویدادهای امروزه را با رویدادهای قرن اول تطابق دهیم،‏ .‏ .‏ .‏ ‹مصیبت عظیم› اصلی در سال ۱۹۱۴ د.‏م.‏ شروع نشده است.‏ بلکه،‏ اتفاقی که برای اورشلیم امروزی بین سالهای ۱۹۱۴-‏۱۹۱۸ رخ داد تنها آغاز ‹دردهای زه بود› .‏ .‏ .‏ ‹مصیبت عظیمی› که دوباره تکرار نخواهد شد در پیش می‌باشد و آن به معنی نابودی امپراتوری جهانی مذهب کاذب (‏از جمله جهان مسیحیت)‏ می‌باشد که با ‹جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق› در حارمَجِدّون دنبال خواهد شد.‏» این به آن معنی است که کل ‹مصیبت عظیم› هنوز در پیش می‌باشد.‏

۱۳.‏ چرا منطقی است بگوییم که ‹برپا شدن مکروه در مکان مقدّس› در آینده صورت خواهد گرفت؟‏

^۱۳ البته این موضوع رابطهٔ مستقیمی با تشخیص زمان برپا شدن «مکروه» در مکان مقدس دارد.‏ به یاد بیاور که در قرن اول چه اتفاقی رخ داد.‏ رومیان در سال ۶۶ د.‏م.‏ به اورشلیم حمله‌ور شدند،‏ اما به طور ناگهانی عقب‌نشینی نمودند و این عمل آنها مهلتی بود برای مسیحیان،‏ و یا طبق پیشگویی برای «بشر»،‏ تا نجات پیدا کنند.‏ (‏متی ۲۴:‏۲۲‏)‏ به همین منوال،‏ ما انتظار داریم که ‹مصیبت عظیم› بزودی آغاز شود،‏ ولی محض خاطر مسح‌شدگانِ خدا آن ایام کوتاه می‌شوند.‏ به این نکتهٔ اصلی توجه کن:‏ در نمونهٔ باستانی،‏ آن ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده بود› به سپاه رومی،‏ که در سال ۶۶ د.‏م.‏ تحت رهبری ژنرال گَلِس حمله کردند،‏ ربط داده شد.‏ نمونهٔ امروزی آن حمله—‏شروع ‹مصیبت عظیم›—‏هنوز در پیش است.‏ بنابراین «مکروه ویرانی» که از سال ۱۹۱۹ به وجود آمده است ظاهراً در آینده در مکان مقدس برپا خواهد شد.‏b چگونه این اتفاق رخ می‌دهد؟‏ و چه اثری بر ما می‌تواند داشته باشد؟‏

حملهٔ آینده

۱۴،‏ ۱۵.‏ چگونه مکاشفه باب ۱۷ به ما در فهم رویدادهایی که به حارمَجِدّون می‌انجامند کمک می‌کند؟‏

^۱۴ کتاب مکاشفه حملهٔ ویرانگری را در آینده بر ضد مذهب کاذب شرح می‌دهد.‏ باب هفده در مورد داوری خدا بر ضد «بابلِ عظیم،‏ مادر فواحش»—‏امپراتوری جهانی مذهب کاذب صحبت می‌کند که جهان مسیحیت نقش اصلی را به عهده دارد و ادعا می‌کند که رابطه‌ای که با خدا دارد بر اساس عهدی می‌باشد.‏ (‏با ارمیا ۷:‏۴ مقایسه شود.‏)‏ مذهب کاذب منجمله جهان مسیحیت،‏ مدت طولانیی است که با «پادشاهان جهان» روابط نامشروع دارند،‏ اما این روابط نیز با نابودی آن مذاهب از بین خواهند رفت.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۲،‏ ۵‏)‏ به چه وسیله؟‏

^۱۵ مکاشفه «وحش قرمزی» را توصیف می‌کند که برای مدت زمانی هست،‏ بعد ناپدید می‌شود و دوباره بازمی‌گردد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۳،‏ ۸‏)‏ این وحش توسط حاکمان جهان حمایت می‌شود.‏ جزئیات نبوت مذکور به ما در شناسایی این وحش سمبولیک که از سال ۱۹۱۹ به عنوان سازمانی که در راه ایجاد صلح به وجود آمده است،‏ کمک می‌کنند.‏ این سازمان جامعهٔ ملل بود (‏یک چیز «مکروه»)‏ که الآن سازمان ملل متحد نام دارد.‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۶،‏ ۱۷ نشان می‌دهد که خدا در دل بعضی از حاکمان برجستهٔ «وحش» دشمنی خواهد گذاشت تا امپراتوری جهانی مذهب کاذب را ویران سازند.‏ این حمله نشانهٔ شروع مصیبت عظیم می‌باشد.‏

۱۶.‏ در رابطه با مذهب چه رویدادهای جالب‌توجهی در حال توسعه می‌باشند؟‏

^۱۶ پس،‏ از آنجایی که شروع مصیبت عظیم در آینده اتفاق خواهد افتاد آیا می‌توان گفت که هنوز زمان ‹برپا شدن آن مکروه در مکان مقدس› فرا نرسیده؟‏ ظاهراً،‏ اینطور می‌باشد.‏ با اینکه «مکروه» در اوایل این قرن نمایان شد و ده‌ها سال است که هنوز وجود دارد اما در آیندهٔ نزدیک،‏ موقعیت بی‌نظیری در «مکان مقدّس» پیدا خواهد کرد.‏ مانند پیروان مسیح در قرن اول که مشتاقانه به ‹برپا شدن مکروه در مقام مقدّس› چشم دوخته بودند تا ببینند چگونه انجام می‌پذیرد،‏ امروزه نیز مسیحیان همین کار را می‌کنند.‏ در واقع ما برای دانستن جزئیات بیشتر باید صبر کنیم تا تحقق واقعی آن را ببینیم.‏ جالب توجه است که در برخی سرزمینها ضدیت و انزجار نسبت به مذهب قابل‌ملاحظه می‌باشد و این ضدیت در حال رشد است.‏ بعضی از عاملان سیاسی با افرادی که سابقاً مسیحی بوده و هم‌اکنون از ایمان حقیقی منحرف گشته‌اند،‏ همدست شده ایجاد خصومت علیه مذهب به طور کلی و بخصوص مسیحیان حقیقی،‏ می‌کنند.‏ (‏مزمور ۹۴:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ در نتیجه،‏ قدرتهای سیاسی حتی الآن نیز «با برّه جنگ» می‌کنند و این جنگ بر اساس آنچه در مکاشفه ۱۷:‏۱۴ می‌خوانیم شدت خواهد یافت.‏ در واقع،‏ از آنجا که دست آنها به برّهٔ خدا—‏یعنی عیسی مسیح در مقام والا و پرشکوه خود—‏نمی‌رسد بخصوص با پرستندگان واقعی خدا،‏ یعنی «مقدّسین» او ضدیت خواهند کرد.‏ (‏دانیال ۷:‏۲۵‏؛‏ با رومیان ۸:‏۲۷؛‏ کولسیان ۱:‏۲؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۷ مقایسه شود.‏)‏ به ما اطمینانی الهی داده شده است که بره و آنانی که جانب او را می‌گیرند در این نبرد پیروز خواهند شد.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۲۱‏.‏

۱۷.‏ در مورد برپا شدن «مکروه» در مکان مقدّس چه احتمالی می‌رود؟‏

^۱۷ ما می‌دانیم که ویرانی در انتظار مذهب کاذب می‌باشد.‏ بابل عظیم ‹از خون مقدّسین مست› شده و به مانند ملکه رفتار می‌کند اما نابودی او حتمی می‌باشد.‏ آن نفوذ ناپاکی که او بر پادشاهان جهان اعمال کرده است به طور چشمگیری عوض خواهد شد و تبدیل به رابطه‌ای می‌شود که مملو از تنفر شدید از جانب ‹ده شاخ و وحش› می‌باشد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۶،‏ ۱۶؛‏ ۱۸:‏۷،‏ ۸‏)‏ هنگامی که آن «وحش قرمز» به فاحشهٔ مذهب حمله کند،‏ آن «مکروه» به طور تهدیدآمیزی در جایی که مکان مقدّس جهان مسیحیت خوانده می‌شود برپا خواهد شد.‏c بنابراین،‏ ویرانی از جهان مسیحیت بی‌ایمان که به خود صورتی مقدّس داده است شروع خواهد شد.‏

‏«فرار»—‏به چه نحو؟‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ چه دلایلی نشان می‌دهند که ‹به کوهستان فرار کردن› به معنی عوض کردن مذهب نمی‌باشد؟‏

^۱۸ پس از پیشگوییی که عیسی در مورد ‹مکروهی که در مکان مقدّس برپا شده› کرد به آنانی که فطانت دارند هشدار داد تا وارد عمل شوند.‏ آیا منظور او این بود که در لحظهٔ آخر—‏یعنی هنگامی که «مکروه» در «مکان مقدّس» است—‏مردم بسیاری از مذهب کاذب فرار خواهند کرد تا حقیقت را قبول کنند؟‏ این مسئله بعید به نظر می‌رسد.‏ تحقق اول را در نظر بگیر.‏ عیسی گفت:‏ «آنانی که در یهودیّه می‌باشند،‏ به کوهستان فرار کنند،‏ و هر که بر بام باشد،‏ به زیر نیاید و به خانه داخل نشود تا چیزی از آن ببرد،‏ و آنکه در مزرعه است،‏ برنگردد تا رخت خود را بردارد.‏ امّا وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام.‏ و دعا کنید که فرار شما در زمستان نشود.‏»—‏مرقس ۱۳:‏۱۴-‏۱۸‏.‏

^۱۹ عیسی نگفت که آنها می‌بایست فقط‍ از اورشلیم بیرون بروند.‏ منظور او این نبود که آنها ملزم بودند خود را از مرکز پرستش یهودی عقب بکشند؛‏ در هشداری که داد هیچگونه اشاره‌ای مبنی بر تغییر مذهب آنان و بیرون رفتن از مذهب کاذب و روی آوردن به حقیقت نکرد.‏ شاگردان عیسی احتیاجی نداشتند که بهشان هشداری در مورد فرار از یک مذهب به مذهب دیگر داده شود؛‏ آنها در آن زمان مسیحیان حقیقی شده بودند.‏ و حمله‌ای که در سال ۶۶ د.‏م.‏ صورت گرفت کسانی را که به دین یهودیت اعتقاد داشتند در اورشلیم و یهودیه ترغیب نکرد تا آن مذهب را ترک کنند و به مسیحیت بگروند.‏ پرفسور هاینریش‌گرتِس می‌گوید آن عده‌ای که رومیان فراری را دنبال کردند به شهر برگشتند:‏ «زلوتها سرودهای جنگ را با شادمانی فریاد می‌زدند،‏ و به اورشلیم (‏۸ اکتبر)‏ بازگشتند،‏ با امید سرورآمیز آزادی و استقلال.‏ .‏ .‏ .‏ آیا خدا همانطور که پدران آنها را مدد می‌نمود،‏ به آنها کمک نکرده بود؟‏ زلوتها از آینده هیچ ترسی به دل خود راه ندادند.‏»‏

۲۰.‏ شاگردان آن زمان چه عکس‌العملی نسبت به هشدارهای عیسی از خود نشان دادند؟‏

^۲۰ پس چگونه آن تعداد نسبتاً کم مسح‌شدگان در آن موقع بر طبق هشدارهای عیسی عمل نمودند؟‏ با ترک کردن یهودیه و فرار کردن به کوههایی که در آن طرف رود اردن قرار داشتند،‏ آنها نشان دادند که هیچ سهمی در سیستم یهودی چه از لحاظ سیاسی و چه از لحاظ مذهبی نداشتند.‏ آنها خانه‌ها و مزارع خود را ترک کردند و حتی برای جمع‌آوری اموال خود به خانه‌هایشان بازنگشتند.‏ آنها آنقدر به محافظت و پشتیبانی یَهُوَه اطمینان داشتند که پرستش او را در مقایسه با هر چیز دیگری اولویت دادند.‏—‏مرقس ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۰؛‏ لوقا ۹:‏۵۷-‏۶۲‏.‏

۲۱.‏ هنگام حملهٔ «مکروه» باید انتظار چه چیزی را نداشته باشیم؟‏

^۲۱ حال می‌خواهیم تحقق بزرگتر آن را بررسی کنیم.‏ حدود نه دهه است که ما مردم را ترغیب می‌کنیم تا مذهب کاذب را ترک کنند و پرستش حقیقی را بپذیرند.‏ (‏مکاشفه ۱۸:‏۴،‏ ۵‏)‏ و میلیونها نفر این کار را کرده‌اند.‏ هنگام شروع ‹مصیبت عظیم› نبوت عیسی اشاره‌ای به گرویدن تودهٔ عظیمی از مردم به پرستش پاک نمی‌کند؛‏ یقیناً در سال ۶۶ د.‏م.‏ نیز انبوه یهودیان از دین خود بازنگشتند.‏ با این همه در آنوقت مسیحیان حقیقی انگیزهٔ زیادی برای فرار بر طبق هشدار عیسی خواهند داشت.‏

۲۲.‏ به کار گرفتن توصیفات عیسی در مورد فرار به کوهستان برای ما به چه معنی می‌تواند باشد؟‏

^۲۲ در حال حاضر نمی‌توانیم جزئیات کاملی از مصیبت عظیم داشته باشیم،‏ ولی اگر به طور منطقی به این موضوع نگاه کنیم خواهیم دید که منظور عیسی برای ما هنگامی که از ‹فرار› صحبت کرد نمی‌توانست به معنی فرار به یک منطقهٔ جغرافیایی بخصوصی باشد.‏ امت خدا هم‌اکنون در اقصاء نقاط کرهٔ زمین،‏ تقریباً می‌توان گفت در هر گوشه‌ای از آن زندگی می‌کنند.‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که اگر روزی فرار لازم باشد،‏ لازم است مسیحیان وجه تفاوت مشخصی بین خودشان و سازمانهای مذهب کاذب نگهدارند.‏ مطلب قابل‌ملاحظهٔ دیگر این می‌باشد:‏ عیسی هشدار داد که شخص برای جمع‌آوری لباسهای خود و اموال به خانه بازنگردد.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ پس ممکن است آزمایشهایی از این قبیل که ما چه دیدی نسبت به مادیات داریم در پیش باشند؛‏ آیا مادیات مهمترین چیز در زندگی ما می‌باشند و یا آن نجاتی که برای همهٔ کسانی که جانب خدا را می‌گیرند،‏ در پیش می‌باشد؟‏ به احتمال زیاد فرار ما سختیها و محرومیتهایی در بر خواهد داشت.‏ مانند آنانی که در قرن اول در موقعیت مشابهی قرار داشتند و از یهودیه به پیریا که در آن طرف رود اردن قرار داشت فرار کردند،‏ ما نیز باید حاضر به انجام هر کاری که ضروری است باشیم.‏

۲۳،‏ ۲۴.‏ الف)‏ تنها در کجا می‌توانیم پناه یابیم؟‏ ب)‏ چه تأثیری باید هشدار عیسی در مورد ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده،‏› بر ما داشته باشد؟‏

^۲۳ باید مطمئن باشیم که یَهُوَه و سازمانش که مانند کوهی می‌باشد همچنان پناه ما خواهد بود.‏ (‏۲سموئیل ۲۲:‏۲،‏ ۳؛‏ مزمور ۱۸:‏۲؛‏ دانیال ۲:‏۳۵،‏ ۴۴‏)‏ آنجا است که ما امنیت پیدا خواهیم کرد!‏ ما از تودهٔ مردم که به «مغاره‌ها» فرار می‌کنند و در «صخره‌های کوهها» پنهان می‌شوند تقلید نخواهیم کرد.‏ این مغاره‌ها و صخره‌ها نشانهٔ سازمانها و مؤسسات بشری می‌باشند که ممکن است برای مدت کوتاهی پس از ویرانی بابل عظیم هنوز وجود داشته باشند.‏ (‏مکاشفه ۶:‏۱۵؛‏ ۱۸:‏۹-‏۱۱‏)‏ درست است که زمانها ممکن است سخت‌تر شوند—‏همانطور که در سال ۶۶ د.‏م.‏ برای زنان باردار که از یهودیه فرار می‌کردند و یا همهٔ کسانی که می‌بایستی در سرما و باران مسافرت می‌کردند،‏ یقیناً مشکلاتی وجود داشتند.‏ اما می‌توانیم مطمئن باشیم که خدا راه نجاتی برای ما مهیا خواهد ساخت.‏ الآن وقت آن است که هر چه بیشتر به یَهُوَه و پسرش که هم‌اکنون به عنوان پادشاه ملکوت حکومت می‌کند،‏ تکیه بکنیم.‏

^۲۴ نباید از ترس اتفاقاتی که در آینده رخ خواهند داد در نگرانی بسر ببریم.‏ همانطور که عیسی نمی‌خواست شاگردانش در آن موقع با ترس زندگی کنند،‏ امروزه نیز او نمی‌خواهد که ما حالا و یا در روزهایی که در پیش داریم ترسی به دلمان راه بدهیم.‏ او ما را از این اتفاقات باخبر ساخت تا بتوانیم فکر و دلمان را آماده کنیم.‏ نهایتاً مسیحیان مطیع هنگامی که هلاکت به سراغ مذهب کاذب و این سیستم شریر بیاید مجازات نخواهند شد.‏ آنها این هشدار را در مورد ‹مکروه که در مکان مقدّس برپا شده› تشخیص خواهند داد.‏ آنها بر طبق ایمان استوارشان قاطعانه عمل خواهند کرد.‏ ما هرگز نمی‌خواهیم وعده‌ای را که عیسی داد فراموش کنیم،‏ او گفت:‏ «هر که تا به آخر صبر کند،‏ همان نجات یابد.‏»—‏مرقس ۱۳:‏۱۳‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به یاد می‌آوری؟‏

◻ چگونه «مکروه ویرانی» در قرن اول خود را آشکار کرد؟‏

◻ چرا این فکر منطقی است که «مکروه» عصر ما در آینده در مکان مقدس برپا خواهد شد؟‏

◻ چه حمله‌ای توسط‍ «مکروه» در مکاشفه پیشگویی شده است؟‏

◻ چه نوع ‹فراری› ممکن است از ما انتظار برود؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

وحش قرمزی که در مکاشفه باب ۱۷ به آن رجوع شده است همان «مکروه» است که عیسی به آن اشاره کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

وحش قرمز حملهٔ ویرانگری را بر مذهب رهبری خواهد کرد

گوش‌بزنگ و کوشا باشیم!‏

‏«پس بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید.‏»‏‏—‏متی ۲۵:‏۱۳‏.‏

۱.‏ یوحنای رسول چشم‌انتظار چه چیزی بود؟‏

در آخرین مکالمه‌ای که در کتاب مقدس صورت گرفته است،‏ عیسی وعده داد:‏ «به زودی می‌آیم.‏» رسول او،‏ یوحنا جواب می‌دهد:‏ «آمین!‏ بیا،‏ ای خداوند عیسی.‏» آن رسول هیچگونه شکی در آمدن عیسی نداشت.‏ یوحنا یکی از آن رسولانی بود که از عیسی پرسیدند:‏ «این امور کی واقع می‌شود و نشان حضور [به زبان یونانی:‏ پاروسیا‏] تو و پایان این سیستم چیزها چیست؟‏» (‏ترجمهٔ د ج‏)‏ بله،‏ یوحنا با اطمینان چشم انتظار آمدن عیسی در آینده بود.‏—‏مکاشفه ۲۲:‏۲۰؛‏ متی ۲۴:‏۳‏.‏

۲.‏ در خصوص حضور عیسی،‏ کلیساها چه وضعیتی دارند؟‏

^۲ یک چنین اطمینانی امروزه بسیار نادر می‌باشد.‏ بسیاری از کلیساها تعالیمی رسمی در مورد «آمدن» عیسی دارند،‏ ولی عدهٔ بسیار کمی از اعضای آنها واقعاً در انتظار آن می‌باشند و نحوهٔ زندگی آنان دال بر این موضوع است.‏ کتابی به نام «پاروسیا در عهد جدید» (‏انگل‍.‏)‏ به این مطلب اشاره می‌کند:‏ «امید پاروسیا چندان تأثیر مثبتی بر زندگی،‏ افکار،‏ و کارهای کلیسا نداشته است.‏ .‏ .‏ .‏ فوریت شدیدی که کلیسا باید در کار توبه و موعظهٔ میسیونری احساس کند بسیار ضعیف شده،‏ تقریباً از بین رفته است.‏» اما این امر شامل همه نمی‌شود!‏

۳.‏ الف)‏ مسیحیان حقیقی چه احساسی در مورد پاروسیا دارند؟‏ ب)‏ چه چیز بخصوصی را باید هم‌اکنون در نظر بگیریم؟‏

^۳ شاگردان حقیقی عیسی مشتاقانه در انتظار پایان این سیستم شریر می‌باشند.‏ در حینی که وفادارانه در انتظار می‌باشیم باید دیدِ درستی از همهٔ جوانب حضور عیسی داشته باشیم و بر طبق آن عمل کنیم.‏ این کار ما را قادر می‌سازد ‹تا به انتها صبر کنیم،‏ و نجات یابیم.‏› (‏متی ۲۴:‏۱۳‏)‏ عیسی در ضمن بیان نبوتی که در متی باب ۲۴ و ۲۵ می‌خوانیم،‏ توصیاتی نیز کرد و اگر این توصیات را به کار گیریم فایده ابدی برای ما خواهد داشت.‏ در باب ۲۵ مثلهایی می‌یابیم که به احتمال زیاد با آنها آشنایی داری.‏ یکی از آن مثلها دربارهٔ ده باکره است که (‏ پنج تا دانا و پنج تا نادان بودند)‏ و دیگری مَثَل قنطارها می‌باشد.‏ (‏ متی ۲۵:‏۱-‏۳۰‏)‏ چگونه می‌توانیم از این مثلها فایده ببریم؟‏

مانند آن پنج باکره گوش‌بزنگ باش!‏

۴.‏ لُب مطلب مَثَلِ باکره‌ها چه می‌باشد؟‏

^۴ اگر مایل باشی می‌توانی این مَثَل باکره‌ها را دوباره در متی ۲۵:‏۱-‏۱۳ بخوانی.‏ موضوع این مَثَل یک جشن عروسی باشکوه یهودی می‌باشد که داماد برای آوردن عروس،‏ به خانهٔ پدر عروس می‌رود تا عروس را به خانهٔ خود (‏ یا خانهٔ پدر خود)‏ بیاورد.‏ چنین مراسمی نوازندگان و آوازه‌خوانانی نیز احتمالاً به همراه داشت،‏ و زمان دقیق فرا رسیدن آن را کسی نمی‌دانست.‏ در این مَثَل ده باکره تا شب دیروقت منتظر آمدن داماد شدند.‏ پنج نفر از آنان به دلیل نادانی روغن کافی برای چراغهایشان به همراه نیاورده بودند و به همین دلیل برای خریدن روغن می‌بایست آنجا را ترک می‌کردند.‏ آن پنج باکرهٔ دیگر با دانایی روغن اضافی با خود آورده بودند و در صورت لزوم می‌توانستند چراغهای خود را هنگامی که هنوز در انتظار بودند دوباره پر کنند.‏ تنها این پنج باکره هنگامی که داماد از راه رسید در آنجا حاضر بودند.‏ به همین دلیل اجازهٔ ورود به جشن فقط به آنان داده شد.‏ هنگامی که پنج باکرهٔ نادان از راه رسیدند دیگر برای ورود به جشن عروسی دیر شده بود.‏

۵.‏ کدام آیات مفهوم مجازی مَثَل باکره‌ها را روشنتر می‌کنند؟‏

^۵ اغلب جنبه‌های این مَثَل مفهوم سمبولیک دارند.‏ برای مثال نوشته‌های مقدس از عیسی به عنوان داماد صحبت می‌کنند.‏ (‏ یوحنا ۳:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ عیسی خود را به پسر پادشاهی تشبیه کرد که یک جشن عروسی برایش آماده شده بود.‏ (‏ متی ۲۲:‏۱-‏۱۴‏)‏ و کتاب مقدس مسیح را با یک شوهر مقایسه می‌کند.‏ (‏ افسسیان ۵:‏۲۳‏)‏ جالب توجه است که با اینکه مسیحیان مسح‌شده در آیات دیگر «عروسِ» مسیح توصیف شده‌اند،‏ در این مَثَل حرفی از عروس زده نشده است.‏ (‏ یوحنا ۳:‏۲۹؛‏ مکاشفه ۱۹:‏۷؛‏ ۲۱:‏۲،‏ ۹‏)‏ معهذا،‏ این مَثَل صحبت از ده باکره می‌کند و در آیهٔ دیگری آنان به باکره‌ای تشبیه شده‌اند که برای ازدواج به مسیح وعده داده شده‌اند.‏—‏۲قرنتیان ۱۱:‏۲‏.‏a

۶.‏ عیسی در خاتمهٔ مَثَل باکره‌ها چه توصیه‌ای کرد؟‏

^۶ در این مَثَل بغیر از جزئیات سمبولیک و جنبهٔ نبوی که دارد،‏ اصول بسیار خوبی نیز در آن می‌یابیم که می‌توانیم از آنها تعلیم بگیریم.‏ برای نمونه می‌خواهیم کلماتی را که عیسی برای پایان دادن به این مَثَل به کار برد در نظر بگیریم:‏ «پس بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید.‏» این مَثَل به هر یک از ما نشان می‌دهد که باید گوش‌بزنگ باشیم،‏ و در مقابل فرا رسیدن پایان این سیستم شریر هوشیار بمانیم.‏ با اینکه نمی‌توانیم دقیقاً بگوییم که پایان کی می‌آید،‏ ولی یقیناً خواهد آمد.‏ در این رابطه به طرز رفتاری که آن دو گروه از خود نشان دادند توجه نما.‏

۷.‏ از چه لحاظ پنج نفر از باکره‌ها نادانی خود را به اثبات رساندند؟‏

^۷ عیسی گفت:‏ ‹از ایشان پنج نادان بودند.‏› آیا نادانی آنها به این دلیل بود که آمدن داماد را باور نکردند؟‏ آیا به دنبال خوشگذرانی خود بودند؟‏ یا گمراه شده بودند؟‏ جواب این سؤالات منفی است.‏ عیسی گفت که آن پنج نفر «به استقبال داماد بیرون رفتند.‏» آنها می‌دانستند که او می‌آید و می‌خواستند در این مراسم شرکت کنند و حتی «به عروسی» بروند.‏ ولی آیا آنها به اندازهٔ کافی آمادگی داشتند؟‏ آنها تا «نصف شب» منتظر او ماندند ولی آماده نبودند تا بتوانند او را هر وقت بیاید ملاقات کنند—‏حال چه زودتر و چه دیرتر از آنچه در وهلهٔ اول گمان برده بودند.‏

۸.‏ پنج باکرهٔ دیگر دانایی خود را چگونه به اثبات رساندند؟‏

^۸ آن پنج باکرهٔ دیگر که عیسی دانا نامید نیز با چراغهای روشن خود بیرون رفتند و منتظر آمدن داماد بودند.‏ آنها نیز باید صبر می‌کردند،‏ ولی « دانا» بودند.‏ کلمهٔ یونانیی که « دانا» ترجمه شده است،‏ به معنی «دوراندیش،‏ معقول،‏ و باتدبیر» نیز می‌باشد.‏ این پنج باکره با آوردن ظروفی که حاوی روغن اضافی بودند،‏ تا در صورت لزوم چراغهای خود را دوباره پر کنند،‏ ثابت کردند که دانا می‌باشند.‏ در اصل آنها آنقدر مصمم و آماده برای آمدن داماد بودند که حاضر نشدند روغن خود را به کس دیگری بدهند.‏ با حضور و آمادگی کامل خود به هنگام رسیدن داماد ثابت کردند که آمادگی‌شان بیجا نبود.‏ «آنانی که حاضر بودند،‏ با وی به عروسی داخل شده،‏ در بسته گردید.‏»‏

۹،‏ ۱۰.‏ منظور از مَثَل باکره‌ها چیست و چه سؤالاتی باید از خودمان بکنیم؟‏

^۹ عیسی نمی‌خواست با این مَثَل در مورد طرز رفتار درست برای جشن عروسی صحبت کند و یا اندرزی دربارهٔ بخشش و سخاوتمندی بدهد.‏ نکته‌ای که او می‌خواست به آن اشاره کند این بود:‏ «بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید.‏» چنین سؤالاتی ممکن است برای ما پیش آیند،‏ ‹آیا در رابطه با آمدن عیسی واقعاً گوش‌بزنگ می‌باشیم؟‏› ما عقیده داریم که عیسی هم‌اکنون در آسمان حکومت می‌کند،‏ اما آیا به این واقعیت که ‹پسر انسان بر ابرهای آسمان،‏ با قوّت و جلال عظیم می‌آید،‏› توجه داریم؟‏ (‏ متی ۲۴:‏۳۰‏)‏ به هنگام «نصف شب» مطمئناً آمدن داماد نزدیکتر از آن زمانی شده بود که باکره‌ها برای ملاقات با او بیرون رفته بودند.‏ به همین ترتیب،‏ فرا رسیدن پسر انسان برای نابودی سیستم شریر کنونی،‏ نسبت به آن زمانی که تازه شروع به انتظار کشیدن برای آمدن او کردیم،‏ بسیار نزدیکتر است.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ آیا همواره گوش‌بزنگ مانده‌ایم و هر چه آن زمان نزدیکتر می‌شود سعی و کوشش خود را بیشتر می‌کنیم؟‏

^۱۰ برای اطاعت کردن از فرمان ‏«بیدار باشید،‏‏» باید همواره گوش‌بزنگ باشیم.‏ پنج باکره اجازه دادند که روغنشان تمام شود و بعد برای خریدن روغن رفتند.‏ یک مسیحی نیز ممکن است به همین شکل حواسش بقدری از موضوع منحرف شود که دیگر برای آمدن قریب‌الوقوع عیسی کاملاً آماده نباشد.‏ این اتفاق برای بعضی از مسیحیان قرن اول رخ داد.‏ امروزه نیز این اتفاق برای عده‌ای می‌تواند پیش بیاید.‏ به این دلیل می‌خواهیم از خودمان این سؤال را بکنیم،‏ ‹آیا این اتفاق دارد برای من نیز رخ می‌دهد؟‏›—‏۱تسالونیکیان ۵:‏۶-‏۸؛‏ عبرانیان ۲:‏۱؛‏ ۳:‏۱۲؛‏ ۱۲:‏۳؛‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۵‏.‏

با نزدیکتر شدن پایان کوشاتر شویم

۱۱.‏ مَثَل بعدی که عیسی داد چه بود و به چه مَثَل دیگری شباهت دارد؟‏

^۱۱ عیسی در مَثَل بعدی خود پیروانش را تنها به گوش‌بزنگ بودن تشویق نمی‌کند،‏ بلکه پس از گفتن مَثَل باکره‌های دانا و نادان،‏ مَثَل قنطارها را بیان می‌نماید.‏ (‏ متی ۲۵:‏۱۴-‏۳۰ خوانده شود.‏)‏ از آنجایی که بسیاری «گمان می‌بردند که ملکوت خدا می‌باید در همان زمان ظهور کند،‏» عیسی مَثَلی دربارهٔ قنطارها داد و این مَثَل به مَثَل اولی شباهت دارد.‏—‏لوقا ۱۹:‏۱۱-‏۲۷‏.‏

۱۲.‏ لُب مطلب مَثَل قنطارها چه می‌باشد؟‏

^۱۲ در مَثَل قنطارها،‏ عیسی در مورد مردی صحبت می‌کند که قبل از عازم سفر شدن،‏ سه تن از غلامانش را می‌طلبد.‏ به یکی از آنها پنج قنطار و دیگری را دو و به آخری یک قنطار می‌سپرد—‏«هر یک را بحسب استعدادش.‏» به احتمال زیاد،‏ این قنطار یا وزنهٔ نقره‌ای یک معیار معمول بود که ارزش آن در آن زمان با درآمد ۱۴ سال یک کارگر مساوی بود—‏مطمئناً این مقدار پول زیادی می‌باشد!‏ وقتی آن مرد بازگشت،‏ می‌خواست که غلامانش به او برای «مدّت مدیدی» که رفته بود حساب پس بدهند.‏ دو غلام اول آنچه را که به آنها سپرده شده بود دو برابر کرده بودند.‏ او گفت «آفرین» و در ضمن اینکه به هر یک مسؤلیت بیشتری را وعده داد،‏ گفت:‏ «به شادی خداوند خود داخل شو.‏» غلامی که تنها یک قنطار داشت به این بهانه که اربابش مردی است پرانتظار قنطار خود را مورد استفاده قرار نداده بود تا سودی آورد.‏ او آن پول را به جای اینکه به صرافان بسپارد تا بهره‌ای عایدش شود در جایی مخفی کرده بود.‏ اربابش او را «شریرِ بیکاره » نامید زیرا او به سود اربابش عمل ننموده بود.‏ در نتیجه قنطارش از او گرفته شد و خودش به بیرون افکنده شد،‏ «جایی که گریه و فشار دندان» وجود داشت.‏

۱۳.‏ عیسی چگونه به اربابی که در این مَثَل آمده شبیه می‌باشد؟‏

^۱۳ در این مَثَل هم جزئیاتی وجود دارند که می‌توانند معنای سمبولیک داشته باشند.‏ برای نمونه مردی که عازم سفر طولانی می‌شود تصویری از عیسی می‌باشد که شاگردانش را ترک می‌کرد،‏ تا به آسمان برود و در آنجا می‌بایست مدت زیادی صبر می‌کرد تا قدرت ملکوتی بیابد.‏b (‏ مزمور ۱۱۰:‏۱-‏۴؛‏ اعمال ۲:‏۳۴-‏۳۶؛‏ رومیان ۸:‏۳۴؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ از این مَثَل نیز می‌توانیم درس عبرت و یا اصل دیگری را یاد بگیریم و آن را در زندگی خودمان به اجرا بگذاریم.‏ آن اصل چه می‌باشد؟‏

۱۴.‏ تأکید مَثَل قنطارها بر روی چه نیاز حیاتی می‌باشد؟‏

^۱۴ خواه امید ما زندگی فناناپذیر در آسمان باشد و یا زندگی ابدی در بهشت روی زمین،‏ مَثَل عیسی بوضوح نشان می‌دهد که باید در فعالیت مسیحی حداکثر کوشش خودمان را بکنیم.‏ در واقع پیامی را که این مَثَل در بر دارد می‌توان در یک کلمه خلاصه نمود:‏ کوشش.‏ رسولان از زمان پَنطیکاست ۳۳ د.‏م.‏ به بعد نمونه‌ای به جای گذاشته‌اند.‏ ما می‌خوانیم:‏ «به سخنان بسیار [پطرس] بدیشان شهادت داد و موعظه نموده گفت:‏ ‹خود را از این فرقهٔ کج‌رو رستگار سازید.‏›» (‏ اعمال ۲:‏۴۰-‏۴۲‏)‏ پطرس در قبال تلاشی که نمود نتایج خوبی عایدش شد.‏ اشخاصی که در کار موعظهٔ بشارت مسیحی به رسولان می‌پیوستند به حدی کوشا بودند که این خبر خوب ‹ در تمامئ عالم نیز نمو نمود.‏›—‏کولسیان ۱:‏۳-‏۶،‏ ۲۳؛‏ ۱قرنتیان ۳:‏۵-‏۹‏.‏

۱۵.‏ باید نکتهٔ اصلی مَثَل قنطارها را به چه طریق بخصوصی به اجرا در آوریم؟‏

^۱۵ نباید موضوع این مَثَل را که نبوتی در مورد حضور عیسی می‌باشد از یاد ببریم.‏ دلایل بسیاری در دست می‌باشند که پاروسیای عیسی در حال وقوع است و بزودی به اوج خود می‌رسد.‏ در ضمن رابطه‌ای را که عیسی بین «انتها» و کاری که لازم است مسیحیان انجام دهند نشان داد به یاد بیاور،‏ او گفت:‏ «به این بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّت‌ها شهادتی شود؛‏ آنگاه انتها خواهد رسید.‏» (‏ متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ با در نظر گرفتن این رابطه،‏ به کدامیک از آن غلامان شباهت داریم؟‏ می‌توانیم از خودمان این سؤال را بکنیم:‏ ‹آیا دلیلی در دست می‌باشد تا نشان دهد که ما شبیه آن غلامی هستیم که آنچه را به او سپرده شده بود پنهان کرد،‏ و به احتمال زیاد از منافع شخصی خودش نگهداری نمود؟‏ یا واضح است که مانند آن دو غلام دیگر هستیم که نیکو و وفادار بودند؟‏ آیا کاملاً متعهد هستیم تا سود ارباب را در هر فرصتی افزایش دهیم؟‏›‏

گوش‌بزنگ و کوشا در طی حضور او

۱۶.‏ این دو مَثَلی که مورد بررسی قرار دادیم برای تو به چه مفهوم می‌باشند؟‏

^۱۶ در ضمن اینکه این دو مَثَل معانی مجازی و نبوی دارند،‏ مشوقی هستند که از دهان خود عیسی صادر شده‌اند.‏ پیام او این است:‏ بخصوص هنگامی که علامت پاروسیای مسیح دیده می‌شود،‏ گوش‌بزنگ و کوشا باشید.‏ هم‌اکنون ما در آن زمان بسر می‌بریم.‏ آیا ما واقعاً گوش‌بزنگ و کوشا هستیم؟‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ یعقوب شاگرد در مورد حضور عیسی چه اندرزی می‌دهد؟‏

^۱۷ هنگامی که عیسی روی کوه زیتون نبوت می‌کرد،‏ یعقوب برادر ناتنی او آنجا نبود؛‏ ولی بعداً از آن نبوتها مطلع شد و به مفهوم آنها پی برد.‏ او چنین نوشت:‏ «ای برادران تا هنگام آمدن خداوند صبر کنید.‏ اینک دهقان انتظار می‌کشد برای محصول گرانبهای زمین و برایش صبر می‌کند تا باران اوّلین و آخرین را بیابد.‏ شما نیز صبر نمائید و دلهای خود را قوّی سازید زیرا که آمدن خداوند نزدیک است.‏»‏‏—‏یعقوب ۵:‏۷،‏ ۸‏.‏

^۱۸ از آنجا که یعقوب مطمئن بود آنانی که از دارایی خود استفادهٔ درست نمی‌کنند محکوم خواهند شد مسیحیان را ترغیب کرد تا در حینی که منتظر اقدام یَهُوَه هستند،‏ صبور باشند.‏ یک مسیحی عجول ممکن است انتقامجو شود،‏ او ممکن است فکر کند که شخصاً باید همهٔ اشتباهات را تصحیح کند.‏ اما از آنجا که آمدن روز داوری قطعی می‌باشد،‏ لزومی برای این کار نیست.‏ بر طبق شرحی که یعقوب داد،‏ نمونهٔ یک دهقان این موضوع را نشان می‌دهد.‏

۱۹.‏ یک دهقان اسرائیلی چه نوع صبری را می‌بایست از خود نشان می‌داد؟‏

^۱۹ یک دهقان اسرائیلی که تخم می‌کاشت مجبور بود آنقدر صبر کند تا جوانه‌ها نمایان شوند،‏ گیاه رشد کند و بالاخره وقت درو محصول برسد.‏ (‏ لوقا ۸:‏۵-‏۸؛‏ یوحنا ۴:‏۳۵‏)‏ در طی آن چند ماه شاید جایی برای نگرانی وجود می‌داشت.‏ آیا بارانهای زودرس می‌آمدند و کفایت می‌کردند؟‏ بارانهای آخر چطور؟‏ آیا حشرات و یا طوفان گیاهان را از بین می‌بردند؟‏ (‏ با یوئیل ۱:‏۴؛‏ ۲:‏۲۳-‏۲۵ مقایسه شود.‏)‏ اما یک دهقان اسرائیلی می‌توانست به یَهُوَه و چرخه‌های طبیعی که او بنیاد نهاده است اطمینان داشته باشد.‏ (‏ تثنیه ۱۱:‏۱۴؛‏ ارمیا ۵:‏۲۴‏)‏ صبر دهقان واقعاً با انتظاری پر از اطمینان همراه می‌بود.‏ با ایمانی که داشت می‌دانست که آنچه او در انتظارش می‌باشد،‏ واقعاً می‌آمد.‏

۲۰.‏ در هماهنگی با اندرزی که یعقوب داد،‏ چگونه می‌توانیم از خودمان صبر نشان دهیم؟‏

^۲۰ یک دهقان می‌تواند به طور تقریبی بداند که موسم درو چه وقت خواهد بود،‏ ولی مسیحیان قرن اول قادر نبودند زمان حضور عیسی را محاسبه کنند.‏ اما فرا رسیدن آن زمان قطعی بود.‏ یعقوب نوشت:‏ «آمدن [‏پاروسیا به یونانی] خداوند نزدیک است.‏» هنگامی که یعقوب این کلمات را به رشتهٔ تحریر در آورد،‏ در سطح جهانی هیچ نشانی از حضور مسیح هنوز قابل مشاهده نبود.‏ اما این نشان هم‌اکنون قابل مشاهده می‌باشد!‏ بنابراین ما در این دوره باید چه احساسی داشته باشیم؟‏ حقیقتاً این نشان قابل مشاهده می‌باشد.‏ ما در حال دیدن آن هستیم.‏ می‌توانیم با اطمینان بگوییم که ‹ما شاهد تحقق آن نشان می‌باشیم.‏› بله،‏ می‌توانیم با قاطعیت تمام بگوییم که حضور کنونی سَروَر ما عیسی مسیح بزودی به نقطهٔ اوج خواهد رسید.‏

۲۱.‏ ما یقیناً مصمم به انجام چه کاری هستیم؟‏

^۲۱ در این صورت دلیل قویی برای یادگیری اصول بنیادی و عمل کردن بر طبق آن داریم.‏ او گفت:‏ «بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید.‏» (‏ متی ۲۵:‏۱۳‏)‏ بدون تردید الآن وقت آن است که در خدمت مسیحی‌مان از خود شور و اشتیاق نشان دهیم.‏ در زندگی روزمره‌مان می‌خواهیم نشان دهیم که منظور عیسی را درک کرده‌ایم.‏ پس باید گوش‌بزنگ و کوشا باشیم!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به یاد می‌آوری؟‏

◻ از مَثَل باکره‌های دانا و نادان متوجه چه پیام اصلیی شده‌ای؟‏

◻ عیسی به وسیلهٔ مَثَل قنطارها چه اندرز اساسیی به ما ارائه می‌دهد؟‏

◻ مانند یک دهقان اسرائیلی،‏ صبر ما چه رابطه‌ای با پاروسیا دارد؟‏

◻ چرا این دورهٔ بخصوص برای زندگی کردن هیجان‌انگیز و دشوار می‌باشد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

از مثلهای باکره‌ها و قنطارها چه درسی می‌گیریم؟‏