چگونه در مقابل مسند داوری خواهی ایستاد؟‏

‏«چون پسر انسان در جلال خود با جمیع ملائکهٔ مقدّس خویش آید آنگاه بر کرسئ جلال خود خواهد نشست.‏»‏ ‏—‏ متی ۲۵:‏⁠۳۱‏.‏

۱-‏۳.‏ به چه دلیل می‌توانیم که در خصوص عدالت خوش‌بین باشیم؟‏

‏‹مقصر یا بی‌گناه؟‏› این چیزیست که عدهٔ بسیاری هنگام شنیدن گزارشاتی دربارهٔ برخی از دعویهای دادگاهها کنجکاوند که بدانند.‏ قاضیها و اعضای هیئت منصفه سعی می‌کنند صادق باشند،‏ اما آیا معمولاً عدالت پیروز می‌شود؟‏ آیا در مورد بی‌عدالتی و بی‌انصافیهایی که در مراحل دادرسی قضایی انجام می‌شوند نشنیده‌ای؟‏ همانطور که در مَثَل عیسی در لوقا ۱۸:‏⁠۱-‏۸ می‌بینیم،‏ چنین بی‌عدالتیی امر تازه‌ای نیست.‏

^۲ صرف نظر از هر تجربه‌ای که در مورد عدالت بشری داری،‏ به نتیجه‌گیری عیسی دقت کن:‏ «آیا خدا برگزیدگان خود را که شبانروز بدو استغاثه میکنند دادرسی نخواهد کرد؟‏ .‏ .‏ .‏ بشما میگویم که بزودی دادرسئ ایشانرا خواهد کرد لیکن چون پسر انسان آید آیا ایمانرا بر زمین خواهد یافت؟‏»‏

^۳ بله،‏ یَهُوَه مراقب خواهد بود که خادمانش سرانجام،‏ عدالت را به دست آورند.‏ عیسی هم بویژه اکنون در این کار نقش دارد،‏ چون در «ایّام آخر» سیستم شریر کنونی زندگی می‌کنیم.‏ یَهُوَه بزودی از پسر قدرتمند خود استفاده خواهد کرد تا شرارت را از روی زمین پاک سازد.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱؛‏ ۲تسالونیکیان ۱:‏⁠۷،‏ ۸؛‏ مکاشفه ۱۹:‏⁠۱۱-‏۱۶‏)‏ ما از طریق یکی از آخرین مَثَلهایی که عیسی ارائه داد و اغلب،‏ مَثَل گوسفندان و بزها نامیده می‌شود،‏ به بینشی دربارهٔ نقش عیسی دست می‌یابیم.‏

۴.‏ زمان مَثَل گوسفندان و بزها را چگونه درک کرده‌ایم،‏ ولی چرا می‌خواهیم اکنون به آن توجه کنیم؟‏ (‏امثال ۴:‏⁠۱۸‏)‏

^۴ مدت مدیدی اینطور تصور کرده‌ایم که این مَثَل،‏ نشانگر جلوس عیسی به عنوان پادشاه در سال ۱۹۱۴ است و از آن هنگام داوری می‌کند —‏ زندگی ابدی برای افرادی که ثابت می‌کنند مانند گوسفند هستند،‏ و مرگ همیشگی برای بزها.‏ اما تجدید نظری بر این مَثَل،‏ به درک اصلاح‌شده‌ای در مورد زمان آن و اینکه چه چیزی را توضیح می‌دهد،‏ اشاره می‌کند.‏ این اصلاح،‏ اهمیت کار موعظه‌مان و واکنش مردم را مستحکم می‌سازد.‏ برای اینکه به پایه و اساس این درک عمیقتر که در مورد این مَثَل است پی ببریم،‏ اجازه بده آنچه را که کتاب مقدس راجع به یَهُوَه و عیسی،‏ هم به عنوان پادشاه و هم داور نشان می‌دهد،‏ بررسی کنیم.‏

یَهُوَه به عنوان والاترین داور

۵،‏ ۶.‏ چرا مناسب است که به یَهُوَه هم به عنوان پادشاه و هم داور بنگریم؟‏

^۵ یَهُوَه با قدرتی که بر تمامی آفرینش دارد،‏ بر عالم حکومت می‌کند.‏ او در حالی که آغاز و پایانی ندارد،‏ «پادشاه سرمدی» است.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏⁠۱۷؛‏ مزمور ۹۰:‏⁠۲،‏ ۴؛‏ مکاشفه ۱۵:‏⁠۳‏)‏ او قدرت و اختیار دارد که قوانین یا مقررات را وضع کند،‏ و آنها را به اجرا در آورد.‏ اما این اختیار شامل داور بودن هم می‌شود.‏ اشعیا ۳۳:‏⁠۲۲ می‌گوید:‏ «‏خداوند داور ما است،‏ خداوند شریعت‌دهندهٔ ما است،‏ خداوند پادشاه ما است پس ما را نجات خواهد داد.‏»‏

^۶ خادمان خدا،‏ مدتها یَهُوَه را به عنوان داور قضایا و موضوعات مطروحه شناخته‌اند.‏ برای مثال،‏ پس از اینکه «داور تمام جهان» شواهد شرارت سدوم و غموره را سنجید،‏ هم داوری کرد که ساکنان آنها سزاوار نابودی هستند و هم این داوری عادلانه را به اجرا درآورد.‏ (‏پیدایش ۱۸:‏⁠۲۰-‏۳۳؛‏ ایوب ۳۴:‏⁠۱۰-‏۱۲‏)‏ چقدر آگاهی از این موضوع که یَهُوَه داوری عادل است و همیشه می‌تواند داوریهای خویش را به اجرا درآورد،‏ باید به ما مجدداً قوت قلب دهد!‏

۷.‏ چگونه یَهُوَه در رفتار با اسرائیل،‏ به عنوان داور عمل کرد؟‏

^۷ یَهُوَه گاهی اوقات در اسرائیل باستان داوری را به طور مستقیم به اجرا درمی‌آورد.‏ چنانچه در آن زمان می‌زیستی،‏ آیا از دانستن اینکه یک داور کامل در مورد مسائل تصمیم‌گیری می‌کند،‏ تسلی نمی‌یافتی؟‏ (‏لاویان ۲۴:‏⁠۱۰-‏۱۶؛‏ اعداد ۱۵:‏⁠۳۲-‏۳۶؛‏ ۲۷:‏⁠۱-‏۱۱‏)‏ خدا همچنین ‹احکامی› را وضع کرد که همه در مجموع معیارهای خوبی برای داوری بودند.‏ (‏لاویان ۲۵:‏⁠۱۸،‏ ۱۹؛‏ نحمیا ۹:‏⁠۱۳؛‏ مزمور ۱۹:‏⁠۹،‏ ۱۰؛‏ ۱۱۹:‏⁠۷،‏ ۷۵،‏ ۱۶۴؛‏ ۱۴۷:‏⁠۱۹،‏ ۲۰‏)‏ از آنجایی که او «داور تمام جهان» است،‏ داوری او بر همهٔ ما اثر می‌گذارد.‏ —‏ عبرانیان ۱۲:‏⁠۲۳‏.‏

۸.‏ دانیال چه رؤیایی دید که به این موضوع مربوط می‌شود؟‏

^۸ ما گواهی «شاهدان عینی» را که به این موضوع مربوط می‌شود،‏ در اختیار داریم.‏ به دانیال نبی رؤیایی در مورد وحوش درنده‌ای که نشانگر حکومتها یا امپراتوریها بودند،‏ نازل شد.‏ (‏دانیال ۷:‏⁠۱-‏۸،‏ ۱۷‏)‏ او چنین افزود:‏ «کرسیها برقرار شد و قدیم‌الایّام جلوس فرمود و لباس او مثل برفْ سفید .‏ .‏ .‏ بود.‏» (‏دانیال ۷:‏⁠۹‏)‏ دقت کن که دانیال تختها یا کرسیهایی را دید «و قدیم‌الایّام [یَهُوَه] جلوس فرمود‏.‏» از خود بپرس،‏ ‹آیا دانیال در اینجا شاهد پادشاه شدن خدا بود؟‏›‏

۹.‏ یک مفهوم ‹جلوس نمودن› بر کرسی چیست؟‏ مثال بزن.‏

^۹ خوب،‏ هنگامی که می‌خوانیم کسی بر کرسیی «جلوس فرمود»،‏ ممکن است به پادشاه شدنش فکر کنیم،‏ زیرا کتاب مقدس گاهی اوقات چنین نحوهٔ بیانی به کار می‌برد.‏ برای مثال:‏ «چون [زِمْری] پادشاه شد و بر کُرسئ .‏ .‏ .‏ [خود] بنشست،‏ .‏ .‏ .‏» (‏۱پادشاهان ۱۶:‏⁠۱۱؛‏ ۲پادشاهان ۱۰:‏⁠۳۰؛‏ ۱۵:‏⁠۱۲؛‏ ارمیا ۳۳:‏⁠۱۷‏)‏ در یک نبوت مسیحایی چنین بیان شده است:‏ «‏بر کرسئ او جلوس نموده حکمرانی خواهد کرد.‏»‏ بنابراین،‏ ‹جلوس نمودن بر کرسی› می‌تواند به معنای پادشاه شدن باشد.‏ (‏زکریا ۶:‏⁠۱۲،‏ ۱۳‏)‏ یَهُوَه به عنوان پادشاهی توصیف می‌شود که بر کرسی می‌نشیند.‏ (‏۱پادشاهان ۲۲:‏⁠۱۹؛‏ اشعیا ۶:‏⁠۱؛‏ مکاشفه ۴:‏⁠۱-‏۳‏)‏ او «پادشاه امّتها» است.‏ با وجود این،‏ هنگامی که بُعد جدیدی از سلطنت را نشان داد،‏ می‌توان گفت که پادشاه شده است،‏ چنانکه گویی مجدداً بر کرسی خود بنشیند.‏ —‏ ۱تواریخ ۱۶:‏⁠۱،‏ ۳۱؛‏ اشعیا ۵۲:‏⁠۷؛‏ مکاشفه ۱۱:‏⁠۱۵-‏۱۷؛‏ ۱۵:‏⁠۳؛‏ ۱۹:‏⁠۱،‏ ۲،‏ ۶‏.‏

۱۰.‏ کار اصلی پادشاهان اسرائیلی چه بود؟‏ با مثالی شرح بده.‏

^۱۰ اما در اینجا یک نکتهٔ کلیدی وجود دارد:‏ وظیفهٔ اصلی پادشاهان باستان این بود که مسائل دعوی را بشنوند و داوری را به اجرا درآورند.‏ (‏امثال ۲۹:‏⁠۱۴‏)‏ داوری حکیمانهٔ سلیمان را هنگامی که دو زن،‏ مدعی یک فرزند بودند به خاطر بیاور.‏ (‏۱پادشاهان ۳:‏⁠۱۶-‏۲۸؛‏ ۲تواریخ ۹:‏⁠۸‏)‏ یکی از بناهای حکومتی او «ستونها و آستانهٔ پیش آنها و رواقی بجهة کرسئ خود .‏ .‏ .‏ که در آن حکم نماید» بود که «رواق داوری» نیز نامیده می‌شد.‏ (‏۱پادشاهان ۷:‏⁠۷‏)‏ اورشلیم به عنوان مکانی که در آنجا «کرسیهای داوری برپا شده است،‏» توصیف شد.‏ (‏مزمور ۱۲۲:‏⁠۵‏)‏ واضح است که ‹نشستن بر کرسی داوری› می‌تواند به معنی اعمال قدرت قضایی نیز باشد.‏ —‏ خروج ۱۸:‏⁠۱۳؛‏ امثال ۲۰:‏⁠۸‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ ‹جلوس فرمودن› یَهُوَه که در دانیال باب ۷ ذکر شده است،‏ چه مفهومی را دربر داشت؟‏ ب)‏ چگونه آیه‌های دیگر بر این امر که یَهُوَه برای داوری جلوس می‌فرماید،‏ قطعیت می‌بخشند؟‏

^۱۱ اکنون اجازه بده به صحنه‌ای که دانیال مشاهده کرد که ‹‏قدیم‌الایّام جلوس می‌فرماید،‏›‏ برگردیم.‏ دانیال ۷:‏⁠۱۰ چنین می‌افزاید:‏ «دیوان برپا شد و دفترها گشوده گردید.‏» بله،‏ قدیم‌الایّام جلوس فرمود تا دربارهٔ سلطه‌گری دنیا و اینکه پسر انسان کسی است که شایستهٔ حکمرانی می‌باشد،‏ داوری نماید.‏ (‏دانیال ۷:‏⁠۱۳،‏ ۱۴‏)‏ سپس می‌خوانیم که «‏قدیم‌الایّام آمد و داوری بمقدّسان .‏ .‏ .‏ تسلیم شد»،‏ یعنی کسانی که در موردشان قضاوت به عمل آمد که شایستگی حکومت با پسر انسان را دارند.‏ (‏دانیال ۷:‏⁠۲۲‏)‏ سرانجام «دیوان برپا خواهد شد» و داوری ناخوشایندی بر آخرین قدرت جهانی به اجرا گذاشته خواهد شد.‏ —‏ دانیال ۷:‏⁠۲۶‏.‏a

^۱۲ در نتیجه،‏ این امر که دانیال مشاهده کرد خدا ‹بر کرسی جلوس می‌فرماید› به معنای آمدن او برای اجرای داوری بود.‏ پیش از آن،‏ داوود چنین سرایید:‏ «[یَهُوَه] انصاف و داورئ من کردی،‏ داور عادل بر مسند نشستهٔ.‏» (‏مزمور ۹:‏⁠۴،‏ ۷‏)‏ و یوئیل اینچنین نوشت:‏ «امّتها برانگیخته شوند و بوادئ یَهُوْشافاط برآیند زیرا که من [یَهُوَه] در آنجا خواهم نشست تا بر همهٔ امّتها .‏ .‏ .‏ داوری نمایم.‏» (‏یوئیل ۳:‏⁠۱۲‏؛‏ با اشعیا ۱۶:‏⁠۵ مقایسه شود.‏)‏ عیسی و پولس،‏ هر دو در موقعیتهای قضاییی قرار گرفتند که در آن یک انسان برای شنیدن دعوی و اجرای داوری نشست.‏b —‏ یوحنا ۱۹:‏⁠۱۲-‏۱۶؛‏ اعمال ۲۳:‏⁠۳؛‏ ۲۵:‏⁠۶‏.‏

مقام عیسی

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ قوم خدا چگونه مطمئن بودند که عیسی پادشاه خواهد شد؟‏ ب)‏ عیسی چه وقت بر تخت خود نشست،‏ و از چه لحاظ از سال ۳۳ د.‏م.‏ به بعد حکومت کرد؟‏

^۱۳ یَهُوَه هم پادشاه و هم داور است.‏ ولی در مورد عیسی چه می‌توان گفت؟‏ فرشته‌ای که خبر به دنیا آمدنش را می‌داد،‏ چنین گفت:‏ «خداوند خدا تخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود،‏ .‏ .‏ .‏ و سلطنت او را نهایت نخواهد بود.‏» (‏لوقا ۱:‏⁠۳۲،‏ ۳۳‏)‏ عیسی وارث ابدی پادشاهی داوودی می‌بود.‏ (‏۲سموئیل ۷:‏⁠۱۲-‏۱۶‏)‏ بنا بود که او از آسمان حکومت کند،‏ چون داوود اینطور بیان کرد:‏ «یَهُوَه بخداوند من [عیسی] گفت بدست راست من بنشین،‏ تا دشمنانترا پای‌انداز تو سازم.‏ خداوند عصای قوّت ترا از صهیون خواهد فرستاد،‏ در میان دشمنان خود حکمرانی کن.‏» —‏ مزمور ۱۱۰:‏⁠۱-‏۴‏.‏

^۱۴ این امر چه موقع اتفاق می‌افتاد؟‏ عیسی هنگامی که به صورت انسان می‌زیست،‏ به عنوان پادشاه حکومت نکرد.‏ (‏یوحنا ۱۸:‏⁠۳۳-‏۳۷‏)‏ او در سال ۳۳ د.‏م.‏ درگذشت،‏ رستاخیز یافت،‏ و به آسمان صعود کرد.‏ عبرانیان ۱۰:‏⁠۱۲‏،‏ ا ش می‌گوید:‏ «مسیح برای همیشه یک قربانی به جهت گناهان تقدیم نمود و بعد از آن در دست راست خدا نشست.‏» عیسی دارای چه اختیاری بود؟‏ «[خدا] او را .‏ .‏ .‏ بدست راست خود در جایهای آسمانی نشانید.‏ بالاتر از هر ریاست و قدرت و قوّت و سلطنت .‏ .‏ .‏ و او را سر همه چیز بکلیسا داد.‏» (‏افسسیان ۱:‏⁠۲۰-‏۲۲‏)‏ از آنجایی که عیسی در آن هنگام دارای اختیار پادشاهی بر مسیحیان بود،‏ پولس توانست بنویسد که یَهُوَه «ما را از قدرت ظلمت رهانیده بملکوت پسر محبّت خود منتقل ساخت.‏» —‏ کولسیان ۱:‏⁠۱۳؛‏ ۳:‏⁠۱‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا می‌گوییم که عیسی در سال ۳۳ د.‏م.‏ پادشاه ملکوت خدا نشد؟‏ ب)‏ عیسی چه وقت حکومت خود را در ملکوت آغاز کرد؟‏

^۱۵ ولی عیسی در آن زمان با امتها مانند پادشاه و داور رفتار نکرد.‏ او در کنار خدا نشسته بود و انتظار زمانی را می‌کشید که به عنوان پادشاه ملکوت خدا عمل کند.‏ پولس در مورد او چنین نوشت:‏ «بکدام یک از فرشتگان هرگز گفت بنشین بدست راست من تا دشمنان ترا پای‌انداز تو سازم؟‏» —‏ عبرانیان ۱:‏⁠۱۳‏.‏

^۱۶ شاهدان یَهُوَه دلایل بسیاری را در مورد سپری شدن دورهٔ انتظار عیسی در سال ۱۹۱۴،‏ زمانی که در آسمانهای نامرئی حاکم ملکوت خدا شد،‏ منتشر ساخته‌اند.‏ مکاشفه ۱۱:‏⁠۱۵،‏ ۱۸ می‌گوید:‏ «سلطنت جهان از آنِ خداوند ما و مسیح او شد و تا ابدالآباد حکمرانی خواهد کرد.‏» «و امّتها خشمناک شدند و غضب تو ظاهر گردید.‏» بله،‏ امتها در طول جنگ جهانی اول نسبت به یکدیگر ابراز خشم کردند.‏ (‏لوقا ۲۱:‏⁠۲۴‏)‏ جنگها،‏ زلزله‌ها،‏ وباها،‏ قحطیها و غیره،‏ که از سال ۱۹۱۴ به بعد شاهد آنها بوده‌ایم،‏ ثابت می‌کنند که عیسی اکنون در حال حکومت کردن در ملکوت خداست و پایان نهایی دنیا نزدیک است.‏ —‏ متی ۲۴:‏⁠۳-‏۱۴‏.‏

۱۷.‏ تاکنون به چه نکات کلیدیی دست یافته‌ایم؟‏

^۱۷ مروری کوتاه:‏ می‌توان گفت که خدا به عنوان پادشاه بر تخت می‌نشیند،‏ ولی از سوی دیگر می‌تواند برای داوری کردن بر تخت خود بنشیند.‏ عیسی در سال ۳۳ د.‏م.‏ در دست راست خدا نشست،‏ و اکنون پادشاه ملکوت است.‏ اما آیا عیسی که اکنون به عنوان پادشاه حکومت می‌کند،‏ داور نیز هست؟‏ و چرا این موضوع بویژه در این زمان مورد توجه ما قرار دارد؟‏

۱۸.‏ چه دلیلی وجود دارد که عیسی داور نیز خواهد بود؟‏

^۱۸ یَهُوَه که حق انتصاب داوران را داراست،‏ عیسی را به عنوان داوری که معیارهای وی را برآورده می‌نماید،‏ برگزید.‏ عیسی هنگام صحبت دربارهٔ زنده شدن مردم از لحاظ روحانی،‏ این موضوع را نشان داد:‏ «پدر بر هیچکس داوری نمیکند بلکه تمام داوریرا به پسر سپرده است.‏» (‏یوحنا ۵:‏⁠۲۱‏)‏ با این حال،‏ نقش قضایی عیسی فراتر از این نوع داوری می‌رود،‏ زیرا او داور زندگان و مردگان است.‏ (‏اعمال ۱۰:‏⁠۴۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏⁠۱‏)‏ یکبار پولس چنین اظهار کرد:‏ «[خدا] روزیرا مقرّر فرمود که در آن ربع مسکون را به انصاف داوری خواهد نمود بآ‌ن مردی [عیسی] که معیّن فرمود و همه را دلیل داد باینکه او را از مردگان برخیزانید.‏» —‏ اعمال ۱۷:‏⁠۳۱؛‏ مزمور ۷۲:‏⁠۲-‏۷‏.‏

۱۹.‏ چرا صحیح است که از عیسی همچون کسی که به عنوان داور نشسته است،‏ صحبت کنیم؟‏

^۱۹ پس آیا صحیح است که نتیجه‌گیری کنیم عیسی در نقش خاصی به عنوان داور بر کرسی باشکوهی می‌نشیند؟‏ بله.‏ عیسی به رسولان گفت:‏ «شما که مرا متابعت نموده‌اید در معاد وقتیکه پسر انسان بر کرسئ جلال خود نشیند شما نیز بدوازده کرسی نشسته بر دوازده سبط اسرائیل داوری خواهید نمود‏.‏» (‏متی ۱۹:‏⁠۲۸‏)‏ با اینکه عیسی اکنون پادشاه ملکوت است،‏ کار دیگر او که در متی ۱۹:‏⁠۲۸ ذکر شده است،‏ نشستن بر تخت به جهت داوری در طی هزاره می‌باشد.‏ او در آن هنگام بر همهٔ انسانها،‏ عادلان و ظالمان،‏ داوری خواهد کرد.‏ (‏اعمال ۲۴:‏⁠۱۵‏)‏ به خاطر سپردن این مطلب،‏ هنگامی که توجه خود را به سوی یکی از مَثَلهای عیسی معطوف می‌کنیم،‏ مفید خواهد بود،‏ مَثَلی که به زمان ما و زندگی‌مان مربوط می‌شود.‏

این مَثَل چه می‌گوید؟‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ رسولان عیسی چه سؤالی کردند که به زمان ما ربط دارد،‏ و این سؤال منجر به چه پرسش دیگری می‌شود؟‏

^۲۰ رسولان عیسی اندکی پیش از مرگ وی از او پرسیدند:‏ «این امور کی واقع میشود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏» (‏متی ۲۴:‏⁠۳‏)‏ عیسی تحولات مهمی را پیشگویی کرد که قبل از ‹رسیدن انتهاء› بر روی زمین به وقوع خواهند پیوست.‏ اندکی پیش از آن انتها،‏ امتها «پسر انسانرا بینند که بر ابرهای آسمان با قوّت و جلال عظیم میآ‌ید.‏» —‏ متی ۲۴:‏⁠۱۴،‏ ۲۹،‏ ۳۰‏.‏

^۲۱ ولی هنگامی که پسر انسان در جلال خود می‌آید،‏ بر مردم این امتها چه خواهد گذشت؟‏ اجازه بده پاسخ را از روی مَثَل میشها و بزها که با این کلمات شروع می‌شود،‏ بیابیم:‏ «چون پسر انسان در جلال خود با جمیع ملائکهٔ مقدّس خویش آید آنگاه بر کرسئ جلال خود خواهد نشست.‏ و جمیع امّتها در حضور او جمع شوند.‏» —‏ متی ۲۵:‏⁠۳۱،‏ ۳۲‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ چه نکاتی نشانگر این هستند که آغاز تحقق مَثَل میشها و بزها در سال ۱۹۱۴ نبود؟‏

^۲۲ آیا همانطور که طی مدت مدیدی فهمیده بودیم،‏ کاربرد این مَثَل هنگامی است که عیسی در سال ۱۹۱۴ بر قدرت پادشاهی نشست؟‏ خوب،‏ متی ۲۵:‏⁠۳۴ از او به عنوان پادشاه صحبت می‌کند،‏ بنابراین کاربرد این مَثَل به طور منطقی از هنگامی است که عیسی در سال ۱۹۱۴پادشاه شد.‏ اما کمی بعد،‏ چه داوریی را انجام داد؟‏ این داوری،‏ داوری بر «جمیع امّتها» نبود.‏ بلکه او توجه خود را به سوی کسانی معطوف کرد که ادعا می‌کنند ‏«خانهٔ خدا»‏ را تشکیل می‌دهند.‏ (‏۱پطرس ۴:‏⁠۱۷‏)‏ بر طبق ملاکی ۳:‏⁠۱-‏۳ عیسی به عنوان پیام‌آور یَهُوَه،‏ مسیحیان مسح‌شده‌ای را که بر روی زمین باقی مانده بودند،‏ از نظر قضایی مورد رسیدگی قرار داد.‏ همچنین زمان محکومیت قضایی بر جهان مسیحیت بود که بدروغ ادعا می‌کردند «خانهٔ خدا» می‌باشند.‏c (‏مکاشفه ۱۷:‏⁠۱،‏ ۲؛‏ ۱۸:‏⁠۴-‏۸‏)‏ با وجود این،‏ هیچ چیز نشانگر این نیست که در سال ۱۹۱۴،‏ یا از آن سال به بعد،‏ عیسی جلوس کرد تا سرانجام بر افراد جمیع امتها به عنوان میشها و بزها داوری نماید.‏

^۲۳ چنانچه کار عیسی را در این مَثَل مورد بررسی قرار دهیم،‏ متوجه می‌شویم که سرانجام،‏ جمیع امتها را داوری می‌کند.‏ این مَثَل نشان نمی‌دهد که چنین داوریی طی یک دورهٔ طولانی چندین ساله ادامه خواهد داشت،‏ چنانکه گویی هر شخصی که در طول دهه‌های گذشته مرده است،‏ سزاوار مرگ ابدی یا زندگی ابدی داوری شده است.‏ چنین به نظر می‌رسد اکثر کسانی که در دهه‌های اخیر مرده‌اند،‏ به قبر عمومی بشر رفته‌اند.‏ (‏مکاشفه ۶:‏⁠۸؛‏ ۲۰:‏⁠۱۳‏)‏ ولی این مَثَل زمانی را توصیف می‌کند که عیسی افراد «جمیع امّتها» را که در آن هنگام در قید حیات هستند و با اجرای حکم قضایی او مواجه می‌شوند،‏ داوری می‌کند.‏

۲۴.‏ مَثَل میشها و بزها چه وقت تحقق خواهد یافت؟‏

^۲۴ به عبارت دیگر،‏ این مَثَل به آینده اشاره می‌کند،‏ یعنی هنگامی که پسر انسان در جلال خود خواهد آمد.‏ او برای داوری مردمی که در آن هنگام در قید حیات هستند،‏ جلوس خواهد کرد.‏ داوری او بر این اساس که نشان داده‌اند چه نوع شخصی هستند،‏ خواهد بود.‏ در آن موقع ‹تشخیص میان عادلان و شریران› بروشنی انجام خواهد پذیرفت.‏ (‏ملاکی ۳:‏⁠۱۸‏)‏ اعلام و اجرای اصلی داوری در مدت محدودی به کار بسته خواهد شد.‏ عیسی تصمیمات عادلانه‌ای را بر اساس آنچه که در مورد افراد ثابت شده است،‏ به اجرا درخواهد آورد.‏ —‏ همچنین ۲قرنتیان ۵:‏⁠۱۰ ملاحظه شود.‏

۲۵.‏ هنگامی که متی ۲۵:‏⁠۳۱ دربارهٔ نشستن پسر انسان بر کرسی جلال خود سخن می‌گوید،‏ چه چیزی را توصیف می‌کند؟‏

^۲۵ پس این به معنای آن است که ‹نشستن [عیسی] بر کرسئ جلال خود› برای داوری،‏ که در متی ۲۵:‏⁠۳۱ ذکر شده است،‏ در زمان آینده مورد اجرا گذاشته خواهد شد،‏ یعنی هنگامی که این پادشاه قدرتمند برای اعلام داوری امتها و اجرای آن خواهد نشست.‏ بله،‏ صحنهٔ داوریی که در متی ۲۵:‏⁠۳۱-‏۳۳،‏ ۴۶ بیان شده است و عیسی را دربر دارد،‏ با صحنه‌ای که در باب ۷ دانیال از آن سخن به میان آمده است قابل مقایسه می‌باشد؛‏ صحنه‌ای که نمایانگر پادشاه حاکم،‏ قدیم‌الایّام است که برای اجرای نقش خود به عنوان داور،‏ جلوس می‌نماید.‏

۲۶.‏ چه توضیح جدیدی در مورد این مَثَل پدیدار می‌شود؟‏

^۲۶ درک مَثَل میشها و بزها به این طریق،‏ نشانگر این است که اعمال داوری بر میشها و بزها در آینده روی خواهد داد.‏ این کار پس از شروع «مصیبتِ» ذکرشده در متی ۲۴:‏⁠۲۹،‏ ۳۰ و بعد از اینکه پسر انسان ‹در جلال خود بیاید،‏› به وقوع خواهد پیوست.‏ (‏با مرقس ۱۳:‏⁠۲۴-‏۲۶ مقایسه شود.‏)‏ آنگاه در حالی که کل سیستم شریر در پایان خود بسر می‌برد،‏ عیسی دادگاه را تشکیل خواهد داد و داوری نموده،‏ آن را به اجرا درخواهد آورد.‏ —‏ یوحنا ۵:‏⁠۲۹؛‏ ۲تسالونیکیان ۱:‏⁠۷-‏۱۰‏.‏

۲۷.‏ با آگاهی داشتن در مورد آخرین مَثَل عیسی،‏ به چه چیز باید علاقمند باشیم؟‏

^۲۷ این موضوع،‏ درک ما را در مورد زمان مَثَل عیسی که نشان می‌دهد میشها و بزها چه وقت داوری خواهند شد،‏ روشن می‌سازد.‏ اما این امر بر ما که غیورانه بشارت ملکوت را موعظه می‌کنیم،‏ چه اثری می‌گذارد؟‏ (‏متی ۲۴:‏⁠۱۴‏)‏ آیا اهمیت کارمان را کاهش می‌دهد،‏ یا مسئولیت سنگینتری را به همراه می‌آورد؟‏ بگذار در مقالهٔ بعدی ببینیم که چگونه تحت تأثیر این موضوع قرار می‌گیریم.‏

میشها و بزها چه آینده‌ای دارند؟‏

‏«آنها را از همدیگر جدا میکند بقسمیکه شبان میشها را از بزها جدا میکند.‏» ‏—‏ متی ۲۵:‏⁠۳۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا مَثَل میشها و بزها باید علاقهٔ ما را جلب کند؟‏

شکی وجود ندارد که عیسی مسیح بزرگترین معلم روی زمین بود.‏ (‏یوحنا ۷:‏⁠۴۶‏)‏ یکی از روشهای تدریس او استفاده از مَثَلها و حکایات بود.‏ (‏متی ۱۳:‏⁠۳۴،‏ ۳۵‏)‏ این مَثَلها و تشبیهات،‏ آسان و در عین حال در بیان حقایق خردمندانهٔ روحانی و نبوی،‏ مؤثر هستند.‏

^۲ عیسی در مَثَل میشها و بزها به زمانی اشاره کرد که در مقام خاصی عمل می‌کند:‏ «چون پسر انسان در جلال خود .‏ .‏ .‏ آید .‏ .‏ .‏» (‏متی ۲۵:‏⁠۳۱‏)‏ این مطلب باید علاقهٔ ما را جلب کند،‏ زیرا این تشبیهی است که عیسی با آن به پاسخ خود به این پرسش که «نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟‏» خاتمه می‌دهد.‏ (‏متی ۲۴:‏⁠۳‏)‏ اما این چه مفهومی برای ما دارد؟‏

۳.‏ عیسی قبلاً در خطابهٔ خود گفت که چه چیزی فوراً بعد از آغاز مصیبت عظیم رخ خواهد داد؟‏

^۳ عیسی تحولات قابل توجهی را پیشگویی کرد که «فوراً بعد از» آغاز مصیبت عظیم رخ خواهند داد،‏ تحولاتی که در انتظارشان هستیم.‏ او گفت که آنگاه «علامت پسر انسان» پدیدار می‌گردد.‏ این امر به طور عمیقی بر «جمیع طوایف زمین» که ‹پسر انسانرا خواهند دید که بر ابرهای آسمان با قوّت و جلال عظیم میآ‌ید›،‏ اثر خواهد گذاشت.‏ پسر انسان توسط «فرشتگان خود» همراهی خواهد شد.‏ (‏متی ۲۴:‏⁠۲۱،‏ ۲۹-‏۳۱‏)‏a ولی دربارهٔ مَثَل میشها و بزها چه می‌توان گفت؟‏ کتاب مقدس‌های جدید،‏ این مَثَل را در باب ۲۵ قرار می‌دهند،‏ اما این بخشی از پاسخ عیسی است که جزئیات بیشتری را دربارهٔ آمدن او در جلال ارائه می‌دهد و توجه را به سوی داوری وی بر «جمیع امّتها» معطوف می‌کند.‏ —‏ متی ۲۵:‏⁠۳۲‏.‏

شخصیتهای این مَثَل

۴.‏ در آغاز مَثَل میشها و بزها چه اشاره‌ای دربارهٔ عیسی می‌شود،‏ و از چه اشخاص دیگری نیز صحبت به میان می‌آید؟‏

^۴ عیسی این مَثَل را با این سخن آغاز می‌کند:‏ «چون پسر انسان .‏ .‏ .‏ آید.‏» احتمالاً می‌دانی که «پسر انسان» چه کسی است.‏ نویسندگان انجیل اغلب این اصطلاح را برای عیسی به کار می‌بردند.‏ حتی خود عیسی نیز این کار را کرد؛‏ او بدون شک رؤیای دانیال را دربارهٔ «مثل پسر انسان» که نزد قدیم‌الایّام رسید تا «سلطنت و جلال و ملکوت» را دریافت کند،‏ در ذهن داشت.‏ (‏دانیال ۷:‏⁠۱۳،‏ ۱۴؛‏ متی ۲۶:‏⁠۶۳،‏ ۶۴؛‏ مرقس ۱۴:‏⁠۶۱،‏ ۶۲‏)‏ عیسی با اینکه شخص اصلی این مَثَل می‌باشد،‏ ولی تنها نیست.‏ او قبلاً در این خطابه همانطور که در متی ۲۴:‏⁠۳۰،‏ ۳۱ اشاره شده است،‏ گفت هنگامی که پسر انسان «با قوّت و جلال عظیم میآ‌ید،‏» فرشتگانش نقش مهمی را ایفا خواهند کرد.‏ به طور مشابه نیز،‏ مَثَل میشها و بزها فرشتگان را هنگامی که عیسی برای داوری کردن ‹بر کرسئ جلال خود می‌نشیند›،‏ با وی نشان می‌دهد.‏ (‏با متی ۱۶:‏⁠۲۷ مقایسه شود.‏)‏ اما داور و فرشتگانش در آسمان هستند،‏ پس آیا در این مَثَل از انسانها نیز سخن به میان آمده است؟‏

۵.‏ چگونه می‌توانیم هویت «برادران» عیسی را شناسایی کنیم؟‏

^۵ نگاه گذرایی بر این مَثَل،‏ سه گروه را آشکار می‌سازد که باید هویت آنان را شناسایی کنیم.‏ پسر انسان علاوه بر میشها و بزها،‏ گروه سومی را اضافه می‌کند که هویتشان محور اصلی تشخیص میشها و بزها است.‏ عیسی این گروه سوم را برادران روحانی خود می‌نامد.‏ (‏متی ۲۵:‏⁠۴۰،‏ ۴۵‏)‏ آنها باید پرستش‌کنندگان حقیقی باشند،‏ زیرا عیسی گفت:‏ «هر که ارادهٔ پدر مرا .‏ .‏ .‏ بجا آوَرَد همان برادر و خواهر و مادر منست.‏» (‏متی ۱۲:‏⁠۵۰؛‏ یوحنا ۲۰:‏⁠۱۷‏)‏ پولس با اشارهٔ بیشتری به این موضوع،‏ دربارهٔ مسیحیانی نوشت که بخشی از «نسل ابراهیم» هستند و پسران خدا می‌باشند.‏ او آنان را «برادران» و ‹شریکان در دعوت سماوی› خواند.‏ —‏ عبرانیان ۲:‏⁠۹–۳:‏⁠۱‏؛‏ غلاطیان ۳:‏⁠۲۶،‏ ۲۹‏.‏

۶.‏ «کوچکترین» برادران عیسی چه کسانی هستند؟‏

^۶ چرا عیسی به ‏«کوچکترین»‏ برادران خود اشاره می‌کند؟‏ این کلمات،‏ آنچه را که رسولان قبلاً از او شنیده بودند،‏ منعکس می‌کند.‏ عیسی هنگام مقایسهٔ یحیای تعمیددهنده،‏ که پیش از عیسی درگذشت و به این سبب امیدی زمینی داشت،‏ با کسانی که به زندگی آسمانی دست می‌یابند،‏ چنین گفت:‏ «بزرگتری از یحیئ تعمیددهنده برنخاست لیکن کوچکتر در ملکوت آسمان از وی بزرگ‌تر است.‏» (‏متی ۱۱:‏⁠۱۱‏)‏ ممکن است عده‌ای از کسانی که به آسمان می‌رفتند،‏ در جماعت از شهرت بیشتری برخوردار بوده باشند،‏ مانند رسولان،‏ و عده‌ای دیگر از شهرت کمتری؛‏ ولی همگی برادران روحانی عیسی هستند.‏ (‏لوقا ۱۶:‏⁠۱۰؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏⁠۹؛‏ افسسیان ۳:‏⁠۸؛‏ عبرانیان ۸:‏⁠۱۱‏)‏ از اینرو،‏ حتی اگر عده‌ای بر روی زمین کم‌اهمیت به نظر می‌رسیدند،‏ برادران او محسوب می‌شدند و باید بر طبق آن با آنها رفتار می‌شد.‏

میشها و بزها چه کسانی هستند؟‏

۷،‏ ۸.‏ عیسی دربارهٔ میشها چه گفت،‏ و بنابراین ما دربارهٔ آنان چه نتیجه‌گیریی می‌توانیم بکنیم؟‏

^۷ در مورد داوری میشها چنین می‌خوانیم:‏ «[عیسی] به اصحاب طرف راست گوید بیائید ای برکت‌یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است بمیراث گیرید.‏ زیرا چون گرسنه بودم مرا طعام دادید،‏ تشنه بودم سیرآبم نمودید غریب بودم مرا جا دادید.‏ عریان بودم مرا پوشانیدید،‏ مریض بودم عیادتم کردید،‏ در حبس بودم دیدن من آمدید.‏ آنگاه عادلان بپاسخ گویند ای خداوند کی گرسنه‌ات دیدیم تا طعامت دهیم یا تشنه‌ات یافتیم تا سیرآبت نمائیم.‏ یا کی ترا غریب یافتیم تا ترا جا دهیم یا عریان تا بپوشانیم.‏ و کی ترا مریض یا محبوس یافتیم تا عیادتت کنیم.‏ پادشاه در جواب ایشان گوید هر آینه بشما میگویم آنچه بیکی از این برادران کوچک‌ترین من کردید بمن کرده‌اید.‏» —‏ متی ۲۵:‏⁠۳۴-‏۴۰‏.‏

^۸ واضح است میشهایی که داوری شدند تا به عنوان کسانی که شایسته هستند در طرف راست عیسی که معرف افتخار و لطف است قرار گیرند،‏ نمایانگر طبقه‌ای از انسانها می‌باشند.‏ (‏افسسیان ۱:‏⁠۲۰؛‏ عبرانیان ۱:‏⁠۳‏)‏ آنها چه کاری را و در چه وقت انجام دادند؟‏ عیسی می‌گوید که آنها با مهربانی،‏ محترمانه،‏ و سخاوتمندانه به او خوراک،‏ آشامیدنی،‏ و پوشاک دادند،‏ و هنگامی که بیمار یا در زندان بود،‏ او را یاری نمودند.‏ وقتی که میشها می‌گویند این کار را برای خود عیسی انجام نداده‌اند،‏ او به این نکته اشاره می‌کند که آنان برادران روحانی وی،‏ باقیماندهٔ مسیحیان مسح‌شده را پشتیبانی نموده‌اند،‏ پس در واقع این کار را برای او انجام داده‌اند.‏

۹.‏ چرا این مَثَل در طی دورهٔ هزاره کاربرد ندارد؟‏

^۹ کاربرد این مَثَل در طول دورهٔ هزاره نیست،‏ زیرا مسح‌شدگان در آن هنگام بشر نیستند که از گرسنگی،‏ تشنگی،‏ بیماری،‏ یا حبس رنج ببرند.‏ ولی بسیاری از آنان در طول پایان این سیستم دچار چنین چیزهایی شده‌اند.‏ شیطان از موقعی که به زمین انداخته شد،‏ باقیماندگان را هدف خاص خشم خود ساخته است،‏ و موجب استهزا،‏ شکنجه،‏ و مرگ آنان شده است.‏ —‏ مکاشفه ۱۲:‏⁠۱۷‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ چرا منطقی نیست که فکر کنیم هر فردی که نسبت به برادران عیسی عملی نیکو انجام دهد،‏ در زمرهٔ میشها یا گوسفندان محسوب می‌شود؟‏ ب)‏ گوسفندان به طور شایانی نمایانگر چه کسانی هستند؟‏

^۱۰ آیا منظور عیسی این است،‏ هر کسی که لطف کوچکی در حق یکی از برادرانش نماید،‏ مثلاً تکه‌ای نان یا لیوان آبی تقدیم کند،‏ به عنوان یکی از این میشها واجد شرایط شناخته می‌شود؟‏ درست است،‏ چنین لطفی می‌تواند انعکاسی از لطف انسانی باشد؛‏ ولی در واقع اینطور به نظر می‌رسد که چیزهای بیشتری به میشهای این مَثَل مربوط می‌شوند.‏ مطمئناً عیسی،‏ به عنوان مثال به منکران خدا یا روحانیون که شاید بر حسب اتفاق عملی رئوفانه نسبت به یکی از برادران وی انجام دهند،‏ اشاره نمی‌کرد.‏ برعکس،‏ میشها را دو بار «عادلان» خواند.‏ (‏متی ۲۵:‏⁠۳۷،‏ ۴۶‏)‏ بنابراین،‏ میشها باید اشخاصی باشند که در طی مدت زمانی به یاری —‏ حمایت فعالانهٔ —‏ برادران مسیح آمده‌اند و آنقدر ایمان ورزیده‌اند که به وضعیت عادلانه‌ای در مقابل خدا دست یافته‌اند.‏

^۱۱ در طی قرنها،‏ عدهٔ بسیاری مانند ابراهیم،‏ از وضعیت عادلانه‌ای برخوردار بوده‌اند.‏ (‏یعقوب ۲:‏⁠۲۱-‏۲۳‏)‏ نوح،‏ ابراهیم،‏ و افراد وفادار دیگر در زمرهٔ «گوسفندان دیگر» محسوب می‌شوند که زندگی در بهشت را تحت ملکوت خدا به ارث می‌برند.‏ در طی دوران اخیر،‏ افراد بیشتری که تعدادشان به میلیونها نفر می‌رسد،‏ به عنوان گوسفندان دیگر پرستش حقیقی را پذیرفته‌اند و با مسح‌شدگان «یک گله» شده‌اند.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏⁠۱۶؛‏ مکاشفه ۷:‏⁠۹‏)‏ این افراد با امید زمینی،‏ برادران عیسی را به عنوان سفیران ملکوت به رسمیت شناخته‌اند و به این سبب —‏ به طور تحت‌اللفظی و از لحاظ روحانی —‏ آنها را یاری نموده‌اند.‏ عیسی آنچه را که گوسفندان دیگر برای برادرانش بر روی زمین انجام می‌دهند،‏ در حکم کاری که برای خود او انجام شده است،‏ به شمار می‌آورد.‏ اینگونه افراد که هنگام آمدن او برای داوری امتها در قید حیات هستند،‏ به عنوان گوسفندان داوری می‌شوند.‏

۱۲.‏ چرا گوسفندان ممکن است بپرسند که چگونه به عیسی لطف کرده‌اند؟‏

^۱۲ اگر گوسفندان دیگر،‏ همراه با مسح‌شدگان در حال حاضر مشغول موعظهٔ بشارت هستند و به آنان کمک می‌کنند،‏ چرا می‌پرسند:‏ «ای خداوند کی گرسنه‌ات دیدیم تا طعامت دهیم یا تشنه‌ات یافتیم تا سیرآبت نمائیم؟‏» (‏متی ۲۵:‏⁠۳۷‏)‏ دلایل گوناگونی می‌تواند وجود داشته باشد.‏ این یک مَثَل است.‏ عیسی به وسیلهٔ آن علاقهٔ عمیق خود را نسبت به برادران مسیحی‌اش نشان می‌دهد.‏ او با آنها همدردی می‌کند و با آنها متحمل رنج می‌شود.‏ عیسی قبلاً گفته بود:‏ «هر که شما را قبول کند مرا قبول کرده و کسیکه مرا قبول کرده فرستندهٔ مرا قبول کرده باشد.‏» (‏متی ۱۰:‏⁠۴۰‏)‏ عیسی در این مَثَل،‏ با بسط دادن این اصل نشان می‌دهد که هرآنچه نسبت به برادرانش انجام می‌شود (‏خوب یا بد)‏ حتی به آسمان می‌رسد؛‏ چنانکه گویی برای او در آسمان انجام شده است.‏ همچنین،‏ عیسی در اینجا بر معیاری که یَهُوَه برای داوری دارد تأکید می‌کند و روشن می‌سازد که داوری خدا،‏ چه رضایت‌بخش و چه حاکی از محکومیت،‏ معتبر و عادلانه است.‏ بزها نمی‌توانند این عذر و بهانه را بیاورند که،‏ ‹خوب،‏ ای کاش فقط تو را مستقیم می‌دیدیم.‏›‏

۱۳.‏ چرا افراد بزمانند ممکن است عیسی را به عنوان «خداوند» خطاب کنند؟‏

^۱۳ هنگامی که پی ببریم داوریی که در این مَثَل نشان داده شده است،‏ چه موقع به اجرا درمی‌آید،‏ به دید روشنتری در این باره که بزها چه کسانی هستند،‏ دست می‌یابیم.‏ تحقق آن هنگامی است که «علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آنوقت جمیع طوایف زمین سینه زنی کنند و پسر انسانرا بینند که .‏ .‏ .‏ با قوّت و جلال عظیم میآ‌ید.‏» (‏متی ۲۴:‏⁠۲۹،‏ ۳۰‏)‏ پس از مصیبتی که بر بابل عظیم واقع می‌شود،‏ بازماندگانی که از روی کینه و دشمنی با برادران پادشاه رفتار کرده‌اند،‏ احتمالاً در آن هنگام از فرط استیصال و به این امید که زندگی خویش را نجات دهند،‏ داور را ‹خداوند› خطاب خواهند کرد.‏ —‏ متی ۷:‏⁠۲۲،‏ ۲۳‏؛‏ با مکاشفه ۶:‏۱۵-‏۱۷ مقایسه شود.‏

۱۴.‏ عیسی بر چه مبنایی بر گوسفندان و بزها داوری خواهد کرد؟‏

^۱۴ ولی داوری عیسی بر اساس ادعاهای کلیساروهای سابق،‏ منکران پیشین خدا،‏ یا دیگران که از روی ناچاری انجام می‌شود،‏ نخواهد بود.‏ (‏۲تسالونیکیان ۱:‏⁠۸‏)‏ بلکه داور،‏ حالت قلب و اعمال گذشتهٔ مردم را حتی نسبت به «کوچک‌ترین [برادران خود]» بررسی خواهد کرد.‏ به طور مسلم،‏ تعداد مسیحیان مسح‌شده‌ای که بر روی زمین باقی مانده‌اند رو به کاهش است.‏ ولی تا موقعی که مسح‌شدگان که «غلام امین و دانا» را تشکیل می‌دهند،‏ به تهیهٔ غذای روحانی و ارائهٔ راهنمایی ادامه می‌دهند،‏ گوسفندان آینده فرصتی دارند که درست همانند ‹گروه عظیم از هر امّت و قبیله و قوم› به طبقهٔ غلام،‏ احسان کنند.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏⁠۹،‏ ۱۴‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ چگونه عدهٔ بسیاری نشان داده‌اند که همانند بزها می‌باشند؟‏ ب)‏ چرا باید از بیان این امر که کسی گوسفند یا بز است خودداری کنیم؟‏

^۱۵ با برادران مسیح و میلیونها گوسفند دیگر که به آنان پیوسته‌اند،‏ چگونه رفتار شده است؟‏ شاید بسیاری از مردم شخصاً به نمایندگان مسیح حمله نکرده باشند،‏ اما با قوم او از روی محبت نیز رفتار نکرده‌اند.‏ افراد بزمانند در حالی که دنیای شریر را ترجیح می‌دهند،‏ پیام ملکوت را رد می‌کنند،‏ حال چه آن را به طور مستقیم بشنوند و چه به طور غیرمستقیم.‏ (‏۱یوحنا ۲:‏⁠۱۵-‏۱۷‏)‏ البته سرانجام،‏ عیسی آن کسی است که برای اجرای داوری تعیین شده است.‏ این تصمیم‌گیری که چه کسانی گوسفند و چه کسانی بز هستند،‏ کار ما نیست.‏ —‏ مرقس ۲:‏⁠۸؛‏ لوقا ۵:‏⁠۲۲؛‏ یوحنا ۲:‏⁠۲۴،‏ ۲۵؛‏ رومیان ۱۴:‏⁠۱۰-‏۱۲؛‏ ۱قرنتیان ۴:‏⁠۵‏.‏

آیندهٔ هر یک از این دو گروه چیست؟‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ گوسفندان چه آینده‌ای خواهند داشت؟‏

^۱۶ عیسی دربارهٔ میشها یا گوسفندان چنین داوری کرد:‏ «بیائید ای برکت‌یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است بمیراث گیرید.‏» چه دعوت صمیمانه‌ای —‏ «بیائید»!‏ برای چه چیزی؟‏ برای زندگی ابدی،‏ چون او در آخر اظهار داشت:‏ «عادلان در حیات جاودانی [خواهند رفت].‏» —‏ متی ۲۵:‏⁠۳۴،‏ ۴۶‏.‏

^۱۷ عیسی در مَثَل قنطارها نشان داد،‏ کسانی که همراه با وی در آسمان حکمرانی خواهند کرد ملزم به چه کاری هستند،‏ ولی در این مَثَل نشان می‌دهد که از تابعان ملکوت چه انتظاری می‌رود.‏ (‏متی ۲۵:‏⁠۱۴-‏۲۳‏)‏ گوسفندان،‏ به این دلیل که برادران عیسی را با تمام وجود حمایت می‌کنند،‏ با شایستگی مکانی را در قلمرو زمینی ملکوت او به ارث می‌برند.‏ آنها از زندگی بر روی زمین بهشتی برخوردار خواهند شد —‏ امیدی که خدا «از بنای عالم» انسانهای بازخریدنی،‏ برای آنان مهیا کرد.‏ —‏ لوقا ۱۱:‏⁠۵۰،‏ ۵۱‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ عیسی در مورد بزها چه داوریی را به اجرا درخواهد آورد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که بزها با عذابی ابدی مواجه نخواهند شد؟‏

^۱۸ چقدر داوریی که بر روی بزها به اجرا درمی‌آید،‏ متفاوت است!‏ «پس اصحاب طرف چپ را گوید ای ملعونان از من دور شوید در آتش جاودانی که برای ابلیس و فرشتگان او مهیّا شده است.‏ زیرا گرسنه بودم مرا خوراک ندادید،‏ تشنه بودم مرا آب ندادید.‏ غریب بودم مرا جا ندادید،‏ عریان بودم مرا نپوشانیدید،‏ مریض و محبوس بودم عیادتم ننمودید.‏ پس ایشان نیز بپاسخ گویند ایخداوند کی ترا گرسنه یا تشنه یا غریب یا برهنه یا مریض یا محبوس دیده خدمتت نکردیم.‏ آنگاه در جواب ایشان گوید هر آینه بشما میگویم آنچه بیکی ازین کوچکان نکردید بمن نکرده‌اید.‏» —‏ متی ۲۵:‏⁠۴۱-‏۴۵‏.‏

^۱۹ شاگردان کتاب مقدس مطلع هستند که این نمی‌تواند به معنای آن باشد که جانهای فناناپذیر افراد بزمانند در آتشی ابدی عذاب خواهد کشید.‏ خیر،‏ زیرا انسانها جان یا نفس هستند؛‏ آنها صاحب جان فناناپذیر نیستند.‏ (‏پیدایش ۲:‏⁠۷؛‏ جامعه ۹:‏⁠۵،‏ ۱۰؛‏ حزقیال ۱۸:‏⁠۴‏)‏ منظور داور از محکوم کردن بزها به «آتش جاودانی،‏» نابودیی است که فاقد امید به آینده می‌باشد،‏ و پایانی همیشگی برای ابلیس و دیوهایش نیز خواهد بود.‏ (‏مکاشفه ۲۰:‏⁠۱۰،‏ ۱۴‏)‏ بنابراین،‏ داوری که از جانب یَهُوَه منصوب شده است،‏ داوریهای متفاوتی را تعیین می‌نماید.‏ او به میشها می‌گوید «بیائید»؛‏ به بزها می‌گوید «از من دور شوید.‏» میشها وارث «حیات جاودانی» خواهند شد.‏ بزها «عذاب جاودانی» عایدشان خواهد شد.‏ —‏ متی ۲۵:‏⁠۴۶‏.‏b

این چه مفهومی برای ما دارد؟‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ مسیحیان انجام چه کار مهمی را بر عهده دارند؟‏ ب)‏ در حال حاضر چه تقسیم‌بندیی صورت می‌گیرد؟‏ پ)‏ هنگامی که تحقق مَثَل میشها و بزها شروع می‌شود،‏ موقعیت مردم چه خواهد بود؟‏

^۲۰ چهار رسولی که پاسخ عیسی را دربارهٔ نشان حضور وی و پایان این سیستم شنیدند،‏ چیزهای زیادی برای تفکر داشتند.‏ باید بیدار و مراقب می‌بودند.‏ (‏متی ۲۴:‏⁠۴۲‏)‏ همچنین باید کار شهادتی را که در مرقس ۱۳:‏⁠۱۰ ذکر شده است،‏ انجام می‌دادند.‏ امروزه شاهدان یَهُوَه با تمام قوت مشغول این کار هستند.‏

^۲۱ ولی این درک افزایش‌یافته از مَثَل میشها و بزها چه مفهومی برای ما دارد؟‏ خوب،‏ مردم هم‌اکنون نیز در حال مشخص کردن موضع خود هستند.‏ عده‌ای در ‹طریق فراخی که مؤدّی بهلاکت است› قرار دارند،‏ ولی عده‌ای دیگر سعی می‌کنند در ‹طریق دشواری که مؤدّی بحیات است› باقی بمانند.‏ (‏متی ۷:‏⁠۱۳،‏ ۱۴‏)‏ اما آن زمانی که عیسی داوری نهایی را بر میشها و بزها که در این مَثَل شرح داده شده است اعلام کند،‏ هنوز در پیش رو قرار دارد.‏ هنگامی که پسر انسان در نقش داور می‌آید،‏ تعیین خواهد کرد که بسیاری از مسیحیان حقیقی —‏ در واقع «گروهی عظیم» از میشهای وقف‌شده —‏ برای عبور از بخش نهایی «عذابِ سخت» و ورود به دنیای جدید واجد شرایط خواهند بود.‏ این امید باید اکنون سرچشمه‌ای برای شادی باشد.‏ (‏مکاشفه ۷:‏⁠۹،‏ ۱۴‏)‏ از طرف دیگر،‏ عدهٔ زیادی از «هر امّت» ثابت خواهند کرد که مانند بزهای لجوج خواهند بود.‏ آنها «در عذاب جاودانی خواهند رفت.‏» چه آرامشی برای زمین!‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ از آنجایی که تکمیل این مَثَل هنوز به آینده تعلق دارد،‏ چرا امروزه کار موعظهٔ ما کاری حیاتی است؟‏

^۲۲ اگرچه داوریی که در این مَثَل توصیف شده است،‏ در آینده‌ای نزدیک به وقوع خواهد پیوست،‏ حتی اکنون کاری حیاتی در حال وقوع است.‏ ما مسیحیان مشغول کاری هستیم که نجات‌دهندهٔ زندگیست،‏ یعنی اعلام پیامی که موجب تقسیم‌بندی مردم می‌شود.‏ (‏متی ۱۰:‏⁠۳۲-‏۳۹‏)‏ پولس نوشت:‏ «زیرا هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت.‏ پس چگونه بخوانند کسیرا که باو ایمان نیاورده‌اند و چگونه ایمان آورند بکسیکه خبر او را نشنیده‌اند و چگونه بشنوند بدون واعظ.‏» (‏رومیان ۱۰:‏⁠۱۳،‏ ۱۴‏)‏ موعظهٔ عمومی ما،‏ همراه با نام خدا و پیام او در مورد نجات،‏ در حال دسترسی به مردم در بیش از ۲۳۰ کشور است.‏ برادران مسح‌شدهٔ مسیح هنوز در حال هدایت این کار هستند.‏ حدود پنج میلیون نفر از گوسفندان دیگر اکنون به آنان پیوسته‌اند.‏ و مردم سراسر جهان در حال پاسخگویی به پیامی هستند که توسط برادران عیسی اعلام می‌شود.‏

^۲۳ هنگامی که ما از خانه به خانه یا به طور غیررسمی موعظه می‌کنیم،‏ عدهٔ بسیاری در معرض پیام ما قرار می‌گیرند.‏ عده‌ای دیگر ممکن است از راههایی که برایمان ناشناخته هستند،‏ دربارهٔ شاهدان یَهُوَه و آنچه که بیان می‌کنیم،‏ بیاموزند.‏ وقتی که زمان داوری فرا می‌رسد،‏ عیسی تا چه اندازه مسئولیت جامعه و ارزش و اعتبار خانواده را در نظر خواهد گرفت؟‏ ما نمی‌توانیم بگوییم،‏ و حدس زدن در این مورد نیز بیهوده است.‏ (‏با ۱قرنتیان ۷:‏⁠۱۴ مقایسه شود.‏)‏ خیلیها در حال حاضر گوش ناشنوا دارند،‏ مسخره می‌کنند،‏ یا در آزار و اذیت علنی قوم خدا سهیم هستند.‏ به این دلیل،‏ اکنون زمانی بحرانی است؛‏ اینگونه اشخاص ممکن است تبدیل به کسانی شوند که عیسی بر آنها به عنوان بزها داوری خواهد کرد.‏ —‏ متی ۱۰:‏⁠۲۲؛‏ یوحنا ۱۵:‏⁠۲۰؛‏ ۱۶:‏⁠۲،‏ ۳؛‏ رومیان ۲:‏⁠۵،‏ ۶‏.‏ 

۲۴.‏ الف)‏ چرا برای افراد،‏ مهم است که در مقابل موعظه‌مان واکنش مساعد نشان دهند؟‏ ب)‏ این مطالعه شخصاً به تو کمک کرده است که چه نگرشی نسبت به خدمت روحانی‌ات داشته باشی؟‏

^۲۴ ولی خوشبختانه عدهٔ بسیاری پاسخ مساعد می‌دهند،‏ کلام خدا را مطالعه می‌کنند،‏ و شاهد یَهُوَه می‌شوند.‏ بعضی افراد که در حال حاضر مانند بزها به نظر می‌رسند،‏ ممکن است تغییر یافته و مانند گوسفندان شوند.‏ نکته اینجاست که افرادی که واکنش مثبت نشان می‌دهند و فعالانه از باقیماندهٔ برادران مسیح پشتیبانی می‌نمایند،‏ بدین وسیله اکنون شواهدی را ارائه می‌دهند؛‏ این شواهد،‏ پایه و اساسی را فراهم خواهند آورد که وقتی عیسی،‏ در آیندهٔ نزدیک،‏ برای اجرای داوری بر تخت خود می‌نشیند،‏ آنان در دست راست وی قرار گیرند.‏ این افراد اکنون برکت می‌یابند و پیوسته برکت خواهند یافت.‏ بنابراین،‏ این مَثَل باید ما را برانگیزد تا فعالیت غیورانهٔ بیشتری در خدمت روحانی مسیحی خود داشته باشیم.‏ ما می‌خواهیم پیش از آنکه دیگر خیلی دیر باشد هر آنچه که در توان داریم برای اعلام بشارت ملکوت انجام دهیم و از این طریق به دیگران فرصت دهیم که واکنش مثبت نشان دهند.‏ سپس با عیساست که داوری را،‏ چه حاکی از محکومیت باشد چه رضایت‌بخش،‏ به اجرا درآورد.‏ —‏ متی ۲۵:‏⁠۴۶‏.‏