نیکوکار و سخاوتمند باشیم
۱ غزال، زنی نیکوکار در جماعت مسیحی قرن اوّل «از اَعمال صالحه و صدقاتی که می‌کرد، پر بود.» ( اعما ۹:۳۶، ۳۹) روحیهٔ سخاوتمندش او را نزد مردم و یَهُوَه خدا محبوب کرده بود. در عبرانیان ۱۳:۱۶ آمده است: «لٰکن از نیکوکاری و خیرات غافل مشوید، زیرا خدا به همین قربانی‌ها راضی است.» چگونه می‌توانیم به دیگران نیکویی کرده، آن‌ها را در آنچه داریم سهیم کنیم؟
۲ یک راه کمک به دیگران سهیم کردن ایشان در «مایملک» یا اموال خودمان است. ( امث ۳:۹) با اهدای اعانات ماهانه می‌توانیم به فعالیت جهانی در ساختن سالن‌های ملکوت، مجمع‌ها و دفاتر شعبه کمک بزرگی بکنیم. چنین سخاوتی میلیون‌ها نفر را یاری می‌کند تا از تعلیمات تئوکراتیک و معاشرت بناکننده فایده ببرند.
۳ تسلّی دهید: هنگامی که فاجعه‌ای روی می‌دهد قوم یَهُوَه آماده‌اند تا به هم‌ایمانان خود و دیگران نیکی کنند. ( غلا ۶:۱۰) در اثر انفجار یک کارخانهٔ شیمیایی در کشور فرانسه زوجی که در مجتمعی در همسایگی این کارخانه زندگی می‌کردند گفتند: «برادران مسیحی فوراً به کمک ما آمده، اثرات خرابی را در ساختمان ما و خانه‌های دیگر مجتمع تمیز کردند. همسایه‌هایمان از اینکه افراد بسیاری به کمک آمده بودند خیلی متعجب شدند.» خواهری دیگری می‌گوید: «پیران جماعت به کمک ما آمدند تا به ما دلگرمی دهند. در حقیقت این چیزی بود که بیشتر از کمک مادی به آن احتیاج داشتیم.»
۴ اگرچه راه‌های بسیاری برای کمک به همنوعانمان وجود دارد ولی بهترین کمکی که می‌توانیم بکنیم این است که آن‌ها را در معرفت باارزش حقیقت که شامل «امید حیات جاودانی» است سهیم کنیم. ( تیط ۱:۱، ۲) پیام کتاب مقدّس تسلّی عمیقی برای کسانی که به علّت اوضاع دنیا و گناهان خود ماتم گرفته‌اند به همراه دارد. ( مت ۵:۴) تا آنجایی که در توان داریم باید نیکوکار و سخاوتمند باشیم. — امث ۳:۲۷.