‏«تربیت یافته در کلام ایمان»‏

^۱ دنبال کردن راه خدایی در زندگی مستلزم زحمت بسیاری است.‏ (‏ ۱ تیمو ۴:‏۷-‏۱۰)‏ اما اگر در این راه فقط به قدرت خود توکّل کنیم بزودی خسته شده،‏ از پای در آمده،‏ لغزش می‌خوریم.‏ (‏ اشع ۴۰:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ یک طریق به دست آوردن قدرت از یَهُوَه این است که ‹ در کلام ایمان تربیت یابیم.‏› —‏ ۱ تیمو ۴:‏۶.‏

^۲ غذای روحانی فراوان:‏ یَهُوَه توسط کلام خود و «غلام امین و دانا» غذای روحانی فراوانی تهیه دیده است.‏ (‏ مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ آیا ما نیز سعی می‌کنیم تا از این غذا استفاده کنیم؟‏ آیا کتاب مقدّس را هر روز می‌خوانیم؟‏ آیا برای مطالعه و تعمّق وقت می‌گذاریم؟‏ (‏ مز ۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ چنین غذای روحانی سالم می‌تواند به ما قوّت دهد و ما را از عوامل مضر دنیای شیطان محافظت کند.‏ (‏ ۱ یو ۵:‏۱۹‏)‏ اگر ذهنمان را با موضوعات مفید پر کنیم و آن‌ها را در امور زندگی به کار ببندیم یَهُوَه با ما خواهد بود.‏ —‏ فیل ۴:‏۸،‏ ۹‏.‏

^۳ یَهُوَه از طریق جلسات جماعت به ما قوّت می‌دهد.‏ (‏ عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ تعلیمات روحانی و معاشرت سالم در این گردهمایی‌ها به ما قوّت می‌دهد تا در برابر سختی‌ها و آزمایشات استوار باشیم.‏ (‏ ۱ پطر ۵:‏۹،‏ ۱۰)‏ خواهر نوجوانی گفت:‏ «تمام روز به مدرسه می‌روم و در آنجا خسته و فرسوده می‌شوم اما جلسات مانند آبادی‌ای است در صحرا که به من نیرو می‌دهد تا بتوانم روزی دیگر را در مدرسه سر کنم.‏» ما حقیقتاً از زحماتی که برای حضور داشتن در جماعت می‌کشیم برکت می‌یابیم!‏

^۴ اعلام حقیقت:‏ موعظه کردن به مردم برای عیسی مانند خوراک بود.‏ این کار به او قوّت می‌داد.‏ (‏ یو ۴:‏۳۲-‏۳۴‏)‏ همچنین وقتی که ما با دیگران در بارهٔ وعده‌های حیرت‌انگیز خدا صحبت می‌کنیم نیرویی تازه به دست می‌آوریم.‏ در ضمن،‏ مشغول بودن در خدمت موعظه دل و ذهن ما را به برکاتی معطوف می‌کند که ملکوت بزودی به همراه خواهد آورد.‏ به راستی که اعلام حقیقت باعث تجدید قوا می‌شود.‏ —‏ مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

^۵ چه افتخار بزرگی که می‌توانیم از غذای روحانی فراوان که یَهُوَه برای قومش امروزه تهیه می‌بیند تغذیه کنیم!‏ به امید آنکه همواره با شادی تمام او را بستاییم.‏ —‏ اشع ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

بخش ۵:‏ ادارهٔ مطالعهٔ پیشرو کتاب مقدّس

حجم درس را تعیین کنید

^۱ عیسی هنگام تعلیم شاگردانش محدودیت‌های آنان را در نظر می‌گرفت و کلام خدا را در حد درک آنان بیان می‌کرد.‏ (‏ مر ۴:‏۳۳‏؛‏ یو ۱۶:‏۱۲‏)‏ به همین شکل،‏ معلّمان کلام خدا امروزه می‌باید توانایی‌های شاگرد را تشخیص دهند و تعیین کنند که چه مقدار از درس را در چه مدت از زمان به او تعلیم دهند.‏ حجم مطالب درس به توانایی و موقعیت معلّم و شاگرد بستگی دارد.‏

^۲ ایمانی استوار را بنا کنید‏:‏ ممکن است برخی از شاگردان در چند جلسه به مفهوم مطالب درس پی ببرند،‏ در حالی که شاگردانی دیگر در یک جلسه توانایی درک آن درس را داشته باشند.‏ البته درک موضوع به هیچ وجه نباید فدای سرعت مطالعه شود.‏ هر شاگرد کتاب مقدّس لازم است که ایمانی استوار نسبت به کلام خدا در خود به وجود آورد.‏ —‏ امث ۴:‏۷؛‏ روم ۱۲:‏۲‏.‏

^۳ همچنان که هر هفته با شاگرد مطالعه می‌کنید،‏ سعی کنید در هر جلسه وقت کافی برای او کنار بگذارید تا قادر باشد کلام خدا را درک کرده،‏ آن را بپذیرد.‏ از شتاب در مطالعه پرهیز کنید مبادا شاگرد به ارزش مطالبی که می‌آموزد پی نبرد.‏ به حد کافی زمان برای درک نکات اصلی و بررسی آیات کلیدی که اساس تعلیم می‌باشد کنار بگذارید.‏ —‏ ۲ تیمو ۳:‏۱۶،‏ ۱۷.‏

^۴ از موضوع دور نشوید:‏ در عین حال که می‌باید وقت کافی صرف مطالعهٔ درس کرد،‏ نباید از موضوع اصلی نیز دور شد.‏ اگر شاگرد تمایل داشته باشد طی مطالعه مدت زیادی در بارهٔ مشکلات شخصی صحبت کند،‏ بهتر است که چنین گفتگویی بعد از مطالعه انجام گیرد.‏ —‏ جا ۳:‏۱‏.‏

^۵ از طرفی دیگر شور و شوق ما برای حقیقت می‌تواند باعث شود که بیش از حد طی درس صحبت کنیم.‏ (‏ مز ۱۴۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ گاه و بی‌گاه موضوعی فرعی یا تجربه‌ای می‌تواند مؤثر باشد،‏ اما نباید چنین موضوعاتی چنان زیاد یا طولانی باشند که شاگرد را از معرفت دقیق کتاب مقدّس دور سازد.‏

^۶ تعادل در حجم دروس به شاگرد کمک می‌کند تا در نور یَهُوَه سلوک نماید.‏ —‏ اشع ۲:‏۵‏.‏