بخش ۶:‏ ادارهٔ مطالعهٔ پیشرو کتاب مقدّس

وقتی شاگرد سؤالی مطرح می‌کند

^۱ وقتی برای اوّلین بار مطالعهٔ کتاب مقدّس را با شاگردی شروع می‌کنیم به جای اینکه از یک شاخه به شاخه‌ای دیگر بپریم بهتر است که به طور منظم تعلیمات کتاب مقدّس را با او بررسی کنیم.‏ چنین کاری به شاگرد کمک می‌کند تا شناخت دقیقی از کلام خدا در خود به وجود آورد و از لحاظ روحانی نموّ کند.‏ (‏ کول ۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ اغلب طی مطالعه،‏ شاگردان سؤالاتی را مطرح می‌کنند.‏ چطور می‌توان بدون آنکه از مطلب دور شویم،‏ به سؤالاتشان جواب دهیم؟‏

^۲ از خود بصیرت نشان دهیم:‏ اگر سؤالات در رابطه با مطلبی باشد که در آن درس بررسی می‌شود،‏ می‌توانید طی مطالعه به آن جواب دهید.‏ در صورتی که سؤال،‏ مربوط به درس‌های آینده باشد،‏ این موضوع را به شاگرد بگویید.‏ ولی اگر سؤال ربطی به موضوع درس نداشته باشد یا نیاز به تحقیق بیشتری برای جواب دادن به آن باشد،‏ بهتر است جواب سؤال را به بعد از مطالعه یا زمانی دیگر موکول کنید.‏ برخی متوجه شده‌اند که اگر سؤال را یادداشت کنند شاگرد مطمئن می‌شود که سؤالش را جدّی گرفته‌اند و مطالعه را بدون آنکه قطع کند ادامه می‌دهد.‏

^۳ در نشریات مخصوص مطالعه با شاگردان،‏ بسیاری از تعلیمات کتاب مقدّس به طور مختصر شرح داده شده است.‏ حال اگر شاگرد تعلیمی از کتاب مقدّس را نپذیرد و بر سر اعتقاد دینی خود بماند،‏ چه باید بکنید؟‏ در این صورت می‌توانید از نشریات دیگر استفاده کرده،‏ موضوع را از روی کتاب مقدّس با او بررسی کنید.‏ اگر شاگرد باز هم متقاعد نشد آن موضوع را کنار گذاشته،‏ به بقیهٔ مطالعهٔ خود ادامه دهید.‏ (‏ یو ۱۶:‏۱۲‏)‏ هنگامی که شناخت او از کتاب مقدّس بیشتر شود و از لحاظ روحانی رشد کند آن موضوع را نیز بهتر درک خواهد کرد.‏

^۴ فروتن باشید:‏ اگر مطمئن نیستید که چه جوابی به سؤال شاگرد بدهید،‏ سعی نکنید با دادن جوابی اشتباه و یا نظری شخصی موضوع را فیصله دهید.‏ (‏ ۲ تیمو ۲:‏۱۵؛‏ ۱ پطر ۴:‏۱۱)‏ بگویید که موضوع را تحقیق کرده،‏ جواب را برای او پیدا خواهید کرد.‏ شاید این راهی باشد تا بتوانید به وی چگونگی تحقیق کردن را بیاموزید.‏ به تدریج به او یاد دهید چگونه از وسایلی که توسط سازمان یَهُوَه مهیا شده است برای تحقیق استفاده کند.‏ بدین شکل وی قادر خواهد بود که خود جواب سؤالاتش را دریابد.‏ —‏ اعما ۱۷:‏۱۱‏.‏

با موعظه کردن هر چه بیشتر به مردم کمک کنید

^۱ حین بشارت دادن اغلب به مردمی برخورد می‌کنیم که خارج از محدودهٔ موعظه ما زندگی می‌کنند یا به زبانی دیگر و یا زبان اشاره صحبت می‌کنند.‏ شاید هم به اشخاصی برخورده‌ایم که با آن‌ها در بارهٔ کتاب مقدّس گفتگوی خوبی داشته‌ایم اما اکنون به منطقه‌ای دیگر نقل مکان کرده‌اند.‏ چگونه می‌توان ترتیبی داد که به این گونه اشخاص بیش از این موعظه شود؟‏ این کار را می‌توان از طریق فرم «لطفاً پیگیری شود» (43-S) (‏ انگل‍.‏)‏ انجام داد.‏

^۲ اگر مردم بشارت را به زبان مادری‌شان بشنوند اغلب با دقت بیشتری گوش می‌دهند.‏ (‏ اعما ۲۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ به این دلیل در بسیاری موارد هر دفعه که به شخصی خارجی‌زبان برخورد می‌کنیم باید این فرم را پر کنیم حتی اگر شخص به پیام ملکوت علاقه نشان ندهد.‏ اما در مناطقی که تعداد زیادی خارجی‌زبان هستند که به طور مرتب به آن‌ها به زبان خودشان موعظه می‌شود پر کردن فرم ضرورتی ندارد.‏ فقط در صورتی که شخص علاقه نشان دهد باید این فرم را پر کرد.‏

^۳ پر کردن فرم:‏ سعی کنید محتاطانه نام شخص،‏ آدرس و شمارهٔ تلفن او را از وی بخواهید.‏ به میزان علاقهٔ شخص و زمان مناسب برای ملاقات با او اشاره کنید.‏ همین طور نام نشریه‌ای را که به او داده‌اید و یا وی درخواست کرده است و زبان مادری او را در فرم قید کنید.‏ بعد از پر کردن فرم فوراً آن را به منشی جماعت دهید و او آن را به جماعت یا گروهی که مربوط به آن زبان است می‌دهد.‏

^۴ ارسال فرم:‏ در صورتی که منشی جماعت نداند که به کدام جماعت یا گروهی این فرم را ارسال کند یا آدرس پستی آن را نداشته باشد می‌تواند با بخش اطلاعات محدودهٔ جماعات در دفتر شعبه تماس حاصل کرده،‏ اطلاعات لازم را دریافت کند.‏ برای ارسال فرم ضرورتی ندارد که به سرپرست شهر اطلاع دهید.‏

^۵ هر وقت جماعت و یا گروهی فرم «لطفاً پیگیری شود» (43-S) (‏ انگل‍.‏)‏ را که به طور کامل پر شده است دریافت می‌کند باید فوراً ترتیبی برای ملاقات شخص داده شود.‏ اگر با جدّیت وظیفهٔ خود را انجام دهیم می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه آن‌هایی را که مستعد حیات جاودانی‌اند به سوی خود می‌کشد.‏ —‏ اعما ۱۳:‏۴۸‏.‏