DZIA 158
« A ye kang tam ! »
(Habacuc 2:3)
1. Si minfa minii
é n’a mvoa été.
Y’ésèñ ô va bo,
y’é ngu’u duè y’ôdzibi.
Si’ése é ne tsen,
ve wa, waa tsen ki.
Wa yan’ é tam duè,
naa ô bera kôm si.
(ÉKAA)
A Tar’, bia kômô yen
paradis wa kiagh bia.
Y’ôdzibi’ôse bia ye yane.
Édjié Nzam’ da ye dzal’,
mam mese a kiagh bia.
Amben da ñong ôyôm tam,
Ve, « A ye kang tam ! »
2. Ya mebun bia yan’
tam bewu béé véé.
Yahvé, wa fep n’nem
n’ô wômô bôr beté.
Tar’ bia yem nté mbé,
ô nga ler’ b’édzing.
Vakh naa bi bele
ful’ôdzib’ane wa.
(ÉKAA)
A Tar’, bia kômô yen
paradis wa kiagh bia.
Y’ôdzibi’ôse bia ye yane.
Édjié Nzam’ da ye dzal’,
mam mese a kiagh bia.
Amben da ñong ôyôm tam,
Ve, « A ye kang tam ! »
3. Y’ôdzibi wa dzeng,
bôr be ne sôsôe.
Wa ve be ôyan
ye kiagh be paradis.
A sèñ y’é Tar’ wèè,
da yeml’élar’ dèè,
Y’ésèñ minkanghle,
bia yem bel’é tam dèè.
(ÉKAA)
A Tar’, bia kômô yen
paradis wa kiagh bia.
Y’ôdzibi’ôse bia ye yane
Édjié Nzam’ da ye dzal’,
mam mese a kiagh bia.
Amben da ñong ôyôm tam,
Ve, « A ye kang tam ! »
Tar’ vakh bia ngu’u naa bi yane !
(A lang fe Becol. 1:11).